Με την υπογραφή της Junko, ένα όνομα που υποθέτω πως αποτελεί καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, το "Recipe no Oujisama" ξεκίνησε να δημοσιεύεται ανά κεφάλαια στο 2012 στο περιοδικό "Magazine Be x Boy" του εκδοτικού Libre Shuppan, ο οποίος, αργότερα μέσα στην ίδια χρονιά, τα συγκέντρωσε προκειμένου να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο manga, 215 σελίδων, το οποίο και λάτρεψα, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του σελίδα και που κατάφερε να με συγκινήσει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ MANGA:
Ο Kai είναι φοιτητής στο δεύτερο έτος μιας σχολής μαγειρικής. Εμπνευσμένος από τον παππού του που είχε πάθος με τη μαγειρική και που διατηρούσε το δικό του εστιατόριο, σχεδόν όλη του τη ζωή, ονειρεύεται τη μέρα εκείνη που θα μπορέσει να ανοίξει το δικό του εστιατόριο, όπου και θα μπορεί να αγγίξει τις καρδιές των ανθρώπων μέσα από τη μαγειρική του, ακολουθώντας τα χνάρια του παππού του και πετυχαίνοντας ό,τι κι εκείνος. Όμως η ζωή του δεν είναι και πολύ εύκολη και το απαιτητικό του πρόγραμμα τον έχει εξαντλήσει. Τότε έρχεται μια απρόσμενη πρόταση που φαίνεται πως μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημά του και δεν είναι άλλη από το να συγκατοικήσει μαζί με άλλους τρεις νεαρούς σε ένα σπίτι που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή του και που του το επιτρέπουν τα οικονομικά του. Ανάμεσα στους νέους του συγκάτοικους βρίσκεται και ο 21χρονος Shouhei ο οποίος κυνηγάει το δικό του όνειρο, που δεν είναι άλλο από το να γίνει ηθοποιός. Οι δυο τους, έρχονται αμέσως πολύ κοντά και ένα τυχαίο περιστατικό, θα κάνει την ατμόσφαιρα μεταξύ τους όλο και πιο ηλεκτρισμένη, φέρνοντάς τους ακόμα πιο κοντά με τη ζωή να τους συνδέει με περισσότερους τρόπους απ' όσους μπόρεσαν ποτέ τους να φανταστούν.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
- Λοιπόν... όντας άνθρωπος που δεν έχω ιδιαίτερα συμβατικά γούστα, θα έλεγα πως το συγκεκριμένο manga χρησιμοποιεί μία από τις δύο αγαπημένες μου τεχνικές, στον κόσμο των manga. Είναι δύο τεχνικές εκ διαμέτρου αντίθετες, αλλά χρησιμοποιούνται και για να αποτυπώσουν εκ διαμέτρου αντίθετες ιστορίες. Δεδομένου ότι στην προκειμένη έχει αξιοποιηθεί σωστά, στο σωστό είδος, διατηρώντας καθαρές γραμμές και δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην εκφραστικότητα των προσώπων, μπορώ να δηλώσω πως τεχνικά ήταν περισσότερο από άρτιο.
- Όσοι έχετε δει την "Πολίτικη Κουζίνα", είμαι σίγουρη πως θα βρείτε πολλά κοινά ανάμεσα στο θέμα της δημοφιλούς ταινίας και τους συγκεκριμένου anime. Ουσιαστικά, η όλη ιδέα, βασίζεται στο φαγητό και στο πως αυτό μπορεί να μας κάνει καλύτερα και να μας γεμίσει θετικά συναισθήματα, όταν είναι μαγειρεμένο με αγάπη, αφού το μεγαλύτερο μέρος του συναισθήματος, μένει μέσα σε αυτό. Κι επειδή είμαι άνθρωπος που εκτός των άλλων, αγαπά πολύ το μαγείρεμα και καταλαβαίνω απόλυτα το πως είναι να δίνεις ένα κομμάτι της ψυχής σου σε αυτό, όχι για σένα, αλλά κυρίως για να ευχαριστήσεις τους άλλους, δεν γινόταν να μην με αγγίξει.
- Επειδή μιλάμε για slice of life manga, μου άρεσε που, κατά κάποιον τρόπο, δεν ήταν ξεκάθαροι οι ρόλοι των πρωταγωνιστών. Τι εννοώ με αυτό; Ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, καταλαβαίνουμε αμέσως ποιος είναι ο uke και ποιος ο seme. Στην προκειμένη, δεν συμβαίνει αμέσως κάτι τέτοιο, αλλά ακόμα κι όταν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, οι δύο πρωταγωνιστές εξακολουθούν να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο, άσχετα από τους ρόλους τους. Δεν υπάρχει θέμα επιβολής και κυριαρχίας και δεδομένου ότι η ιστορία αφορά συνομήλικους ίδιας συνομοταξίας, αυτό είναι κάτι που το κάνει ακόμα πιο όμορφο, οπτικά και αισθητικά.
- Να αναφέρω πως το manga αυτό, έχει μόνο μία σεξουαλική σκηνή, η οποία παρ' όλα ταύτα, αν και σύντομη, είναι πολύ όμορφα δοσμένη, ακολουθώντας το πνεύμα της ιστορίας συνολικά. Επιπλέον, η σεξουαλική, αλλά κυρίως η συναισθηματική ένταση, είναι χαρακτηριστικά που βρίσκονται διάχυτα στον αέρα και η ένταση ανάμεσα στους χαρακτήρες είναι πολύ μεγάλη κι έντονη, ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν λόγια για να την υποστηρίξουν. Κι εδώ που τα λέμε, μάλλον δεν την χρειάζονται, αφού έχουν από μόνες τους κάτι που τρυφερό και συνάμα νοσταλγικό που μας κάνει νοερά να ανατρέξουμε στο παρελθόν μας.
- Αν κάποιος είναι στριμμένος και θέλει ντε και καλά να βρει κάποιο ελάττωμα στην ιστορία, θα μπορούσε ίσως να αναφερθεί στο γεγονός ότι οι άλλοι δύο συγκάτοικοι της ιστορίας, οι Tsubasa και Yasuhisa, αν και ξεκάθαρα τρέχει κάτι ανάμεσά τους, αυτό, δεν αναπτύσσεται στο εν λόγω manga. Προσωπικά, δεν με ενόχλησε καθόλου και το τελευταίο, extra chapter, νομίζω ότι μου δίνει ένα αρκετά ξεκάθαρο στίγμα της κατάστασης μεταξύ τους. Επιπλέον, ο Yasuhisa είναι αναμφίβολα η κωμική νότα της ιστορίας και οι μικρές στιγμές αυτές είναι ξεκαρδιστικές και απολαυστικές.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Όπως ίσως ήδη να έχετε καταλάβει, το αγάπησα το συγκεκριμένο manga, για λόγους που δεν είναι τελείως ξεκάθαροι μέσα μου και που ίσως, τα λόγια, να μην είναι αρκετά για να το περιγράψουν, έτσι ώστε να το κατανοήσετε ξεκάθαρα. Αυτό στο οποίο πρέπει να εστιάσετε, είναι πως πρόκειται για ένα ιδιαίτερα καλοδουλεμένο, ως προς τον σχεδιασμό του, manga, και ότι πραγματεύεται μια αληθινή και πολύ, πολύ τρυφερή ιστορία, με την οποία είναι πολύ εύκολο να ταυτιστούμε. Σε προσωπικό πάντα επίπεδο, με συγκίνησε βαθύτατα και κατάφερε αυτό που λίγα πράγματα μπορούν να καταφέρουν. Να αγγίξει κάποιες πιο ευαίσθητες χορδές, μου βρίσκονται καλά κρυμμένες μέσα μου, μεταφέροντάς μου άμεσα και με περισσή ευκολία, την τρυφερότητα και τη νοσταλγικότητα όπου εκπέμπει, κάνοντάς με να αναπολήσω και να ονειροπολήσω. Έχω τη βεβαιότητα πως οι πιο ευαίσθητες ψυχές, θα βρουν στην συγκεκριμένη ιστορία, όχι μόνο αυτό που αναζητάνε, αλλά και κάτι περισσότερο.