Με την υπογραφή της Reno Amagi, το "Oni ni Hatsujou" είναι ένα αρκετά δημοφιλές κι επιτυχημένο yaoi manga, το οποίο ξεκίνησε να εκδίδεται, ανά κεφάλαια, το 2008 στο περιοδικό "Gush" της εταιρείας Kaiousha, η οποία ένα χρόνο αργότερα, το 2009, και μετά την ολοκλήρωση των κεφαλαίων, προχώρησε στην δημιουργία ενός ενιαίου τεύχους manga το οποίο και κυκλοφόρησε ευρέως, χωρίς να έχει μεταφραστεί επισήμως στα αγγλικά μέχρι σήμερα. 6 τα κεφάλαια συνολικά, χωρίς περιέργως να υπάρχει κάποιο extra, και 205 σελίδες οι οποίες και αποδείχτηκαν, άκρως απολαυστικές.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ MANGA:
Ο Riku είναι μαθητής λυκείου και πρόσφατα έχασε τον πατέρα του σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα. Από το θάνατό του κι έπειτα, τον έχει πάρει υπό την προστασία του ο Nagi, πρώην μαθητής του πατέρα του, νυν κηδεμόνας του, αλλά και καθηγητής του στο σχολείο. Η συγκατοίκηση μαζί του, δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς ο Nagi είναι ιδιαίτερα τυραννικός και καταπιεστικός, θέλοντας να ελέγχει τα πάντα και όλα να λειτουργούν βάσει σωστό προγραμματισμού. Όμως, παρά τον δύστροπο χαρακτήρα του, ο Riku τον ερωτεύεται και παρά την δική του απειρία, προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να τον πείσει για τα συναισθήματά του, αλλά και για να τον φέρει κοντά του, κάτι που δεν φαντάζει διόλου εύκολο. Βέβαια, επειδή τα αισθήματα κατά βάθος, είναι αμοιβαία, ο Riku βρίσκει τον τρόπο, παρά που η αποκάλυψη των συναισθημάτων που είχε στο παρελθόν ο Nagi για τον πατέρα του, έρχονται στο φως, απειλώντας να καταστρέψουν έστω κι αυτή τη μικρή σπίθα που είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους και που θα μπορούσε να οδηγήσει κάπου, με τους δυο τους να παραδέχονται ανοιχτά το πως αισθάνονται αλλά και το τι επιζητούν ο ένας από τον άλλον.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
- Η ιστορία την οποία και πραγματεύεται το manga αυτό, είναι πολύ όμορφη και τρυφερή. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι ειλικρινής και πολύ γήινη, απόλυτα προσαρμοσμένη, μέσα στο ομοφυλοφιλικό της πλαίσιο, στα standards των ερωτικών, συναισθηματικών σχέσεων, και όλων όσων συνοδεύουν την έννοια, την ιδέα, αλλά και την υλοποίησή της. Είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να την έχει ζήσει ο καθένας, μια ιστορία με τα γεγονότα της οποίας μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας γιατί αν όχι όλα, κάποια τα έχουμε ζήσει.
- Ιδιαίτερα καλό είναι και το art και δεδομένης της παλαιότητας του manga, και άρα των εξελίξεων που έχουν μεσολαβήσει στον σχεδιασμό από τότε, εκτιμάμε το αποτέλεσμα ακόμα περισσότερο, με την εκφραστικότητα των προσώπων να μιλάει από μόνη της, ενώ γενικότερα, χωρίς να είναι φορτωμένο, χρησιμοποιεί ξεκάθαρες γραμμές και κατευθύνσεις που ναι μεν δεν γεμίζουν τον χώρο, αλλά δεν τον αφήνουν να μοιάζει και άδειος.
- Ο Riku και ο Nagi δένουν πάρα πολύ καλά και όμορφα μαζί ως βασικοί χαρακτήρες. Ουσιαστικά, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον και δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε με δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες, ο συνδυασμός των δυνάμεών τους είναι εκρηκτικός, αλλά και διασκεδαστικός συνάμα, καταφέρνοντας παρά την δυσκολία του πράγματος να διατηρήσει τις απαραίτητες ισορροπίες.
- Επίσης, μου άρεσε πολύ η πολυπλοκότητα στη σχέση των δύο πρωταγωνιστών, η οποία και έχει πολλαπλές διαστάσεις και που παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, αναγκάζοντάς σε να τις αναλύσεις εσωτερικά, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιείς. Είναι σχέση παιδιού-κηδεμόνα, καθηγητή-μαθητή, φίλων και συγκατοίκων, ενός ώριμου άντρα κι ενός αγοριού που προσπαθεί να αποδείξει ότι γίνεται άντρας. Δυναμικό και αξιαγάπητο συνάμα.
- Αν και υπάρχει έντονο συναίσθημα, είναι από εκείνα που δεν εκδηλώνονται με μεγάλα, βαρύγδουπα λόγια και αυτό τα κάνει να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα, ειδικά από την στιγμή που αυτά εξωτερικεύονται και καταφέρνουν να φτάσουν στον αποδέκτη-αναγνώστη και μάλιστα, χωρίς να γίνει καν προσπάθεια για κάτι τέτοιο. Παράλληλα, υπάρχουν αρκετές χιουμοριστικές πινελιές οι οποίες και δίνονται όχι μόνο την στιγμή που πρέπει, αλλά και στην δόση που πρέπει.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Εντάξει... με τσακώσατε και θα πρέπει να το παραδεχτώ. Αγάπησα το συγκεκριμένο manga. Αγάπησα το art του, αγάπησα τους χαρακτήρες του και το πως αυτοί έδεσαν μεταξύ τους, αγάπησα την πλοκή του, την σεξουαλικότητα, αλλά και το συναίσθημα που μου έβγαλε. Είναι μια πολύ όμορφη ιστορία, ακόμα πιο όμορφα δοσμένη, τόσο σε ποιότητα κειμένου, όσο και σε ποιότητα σχεδίου, και σίγουρα είναι από τις δουλειές εκείνες που, ειδικά στους fans του είδους, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητη. Είναι ένα καθ' όλα ανθρώπινο story, καθημερινό, αληθινό και ειλικρινές, που παρουσιάζει μια υγιή σχέση, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά της, με όλες τις καλές στιγμές και τα προβλήματά της, αλλά και με το απαραίτητο χιούμορ, που πάντα χρειάζεται, ειδικά όταν καταφέρνει να μην ξεπερνάει κάποια όρια, όπως στην προκειμένη. Σίγουρα, από τα πιο απολαυστικά του είδους.