Συνοπτική περίληψη του έργου:
Είμαστε στο 1462. Η Τρανσυλβανία απολαμβάνει παρατεταμένη περίοδο ειρήνης υπό τη βασιλεία του Vlad ΙΙΙ και της συζύγου του, Mirena, οι οποίοι μεριμνούν ώστε οι υπήκοοί τους να ζουν προστατευμένοι από τους εχθρούς και ειδικότερα τους Τούρκους που επεκτείνονταν επικίνδυνα, κατακτώντας όποια εδάφη έβρισκαν στο πέρασμά τους.
Όταν ο Σουλτάνος Mehmed ο ΙΙ απαιτεί 100 παιδιά για το στρατό των γενιτσάρων του, ο Vlad καλείται να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει το παράδειγμα του πατέρα του και να παραδώσει το γιο του στο σουλτάνο ή αν θα απευθυνθεί σε ένα τέρας, ώστε να νικήσει τους Τούρκους, χάνοντας όμως την ψυχή του.

Προσωπική άποψη:
Έχοντας πάει στο σινεμά για να δω το "The Maze Runner", είδα για πρώτη φορά το trailer της ταινίας "Dracula Untold" και φυσικά, το fangirl μέσα μου απογειώθηκε. Φυσικά, και με την υποστήριξη των φιλενάδων μου που ενθουσιάστηκαν εξίσου, πήγα στο σινεμά να το δω καθώς θεώρησα πως θα έβλεπα κάτι αρκετά επικό, πρωτότυπο κι ενδιαφέρον που θα άξιζε τα λεφτά και το χρόνο που θα ξόδευα σε αυτό, μόνο και μόνο για να το δω στη μεγάλη οθόνη. Βέβαια, ως γνήσια ερωμένη του Bram Stoker που γέννησε το λογοτεχνικό Δράκουλα, αλλά και του κινηματογραφικού Δράκουλα του Gary Oldam, θα έπρεπε να είμαι περισσότερο υποψιασμένη, να έχω κρατήσει πιο χαμηλά τα standards μου και να μην έχω πολύ μεγάλες προσδοκίες. Όχι πως δεν πέρασα καλά, αλλά για τους λάθος λόγους. Και όχι, ο παλιός μου έρωτας δεν έσβησε αντίθετα, μετά την θέαση του "Untold", φούντωσε ακόμα περισσότερο.

Οι σεναριογράφοι της ταινίας Matt Sazama και Burk Sharpless, θέλησαν να κάνουν αυτό που μέχρι σήμερα δεν είχε κάνει κανείς. Να μας πουν την ανείπωτη ιστορία πίσω από ένα μυθικό όνομα, όπως είναι αυτό του Δράκουλα. Την ιστορία που οι ίδιοι, για κάποιον περίεργο λόγο, πίστευαν πως θέλαμε να μάθουμε μέσω ενός πρίσματος παραποίησης. Έτσι, λοιπόν, ανακαλύπτουμε πως ο Δράκουλας, ως άλλος Λεωνίδας από τους "300", με την κόκκινη μπέρτα να ανεμίζει στην χαράδρα -κι ενώ προηγουμένως είχε πάει στο ίδιο βουνό με άλογο-, έγινε βρικόλακας για να προστατέψει τον λαό του και την οικογένειά του από τους Τούρκους, οι οποίοι και αμόλησαν εναντίον του τον στρατό τους, όταν εκείνος αρνήθηκε να παραδώσει τον γιο του για να γίνει γενίτσαρος. Anyway, ο Δράκουλας μπαίνει στην σπηλιά, βρίσκει τον Λόρδο Βόλντερμορτ πριν να χάσει τη μύτη του κι εκείνος του δίνει το αίμα του μεταμορφώνοντάς τον σε βρικόλακα -με ό,τι αυτό συνεπάγεται-, με την προϋπόθεση πως αν σε τρεις μέρες δεν πιει σταγόνα αίμα, θα μπορέσει να γίνει και πάλι θνητός.

Ο Gary Shore κάνει φιλότιμες προσπάθειες να ανυψώσει έναν κατά γενική ομολογία, κακό ήρωα, και να τον κάνει σύμβολο. Βέβαια, δεν φαίνεται να έχει καταλάβει πως αυτό το πέτυχε ο Coppola είκοσι χρόνια νωρίτερα και μάλιστα χωρίς να αλλάξει τα φώτα στο ψυχογράφημα του Δράκουλα, αλλά εντάξει, θα πάω πάσο. Επειδή δεν θυμάμαι να έχω ξανακούσει κάτι που να τον αφορά, σε κινηματογραφικά πλαίσια τουλάχιστον, θα εκλάβω την συγκεκριμένη ταινία ως την πρώτη του δουλειά και θα πω και τα καλά της που δεν είναι άλλα από την εξαιρετική φωτογραφία, τα μαγευτικά τοπία, αλλά και την αρκετά καλή ποιότητα του CGI, στοιχεία που ειδικά σε ορισμένες σκηνές έχει καταφέρει να τα αξιοποιήσει κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά, προσφέροντας οπτική ευχαρίστηση. Ωστόσο, εδώ εμφανίζεται ένα άλλο πρόβλημα. Το ότι ήθελε η ταινία να είναι PG13, πράγμα που την έκανε να είναι φλώρικη. Είναι περισσότερο περιπέτεια παρά θρίλερ και αυτό από μόνο του, κάνει τον εν λόγω Δράκουλα πιο αμήχανο και άνευρο.

Ο Luke Evans δε λέω, ήταν ιδιαίτερα καλός σε αυτό που του ζητήθηκε να κάνει -ανάμεσα σε όλα τα άλλα να παραστήσει τον Thor, τον Leonidas και τον Tom Cruse στον "Τελευταίο Σαμουράι"-, αν και θα πρέπει να αρχίσει να προσέχει λίγο περισσότερο τις επιλογές του, αν πράγματι θέλει να κάνει μεγάλη καριέρα, την οποία και θα μπορούσε να έχει στο μέλλον αρκεί να μην λέει "ναι" σε όποιο σενάριο πέφτει στα χέρια του. Από 'κει κι έπειτα, στην ταινία συμμετέχει η Sarah Gadon υποδυόμενη τη γυναίκα του Δράκουλα, η οποία -προφανώς- εκτός από το να κυκλοφορεί ξεβύζωτη στα Καρπάθια -καλά, εκεί δεν έχει ψόφο;- προκαλώντας τον κακομοίρη να την δαγκώσει, αλλά και ο Θοδωρής των Onirama που άρπαξε λίγο στο σολάριουμ, μια διμοιρία από την Μόρντορ, ο Λόρδος Βόλντερμορτ που αναφέραμε παραπάνω και ο οποίος μεταμορφώνεται στον πατέρα Stark στο τέλος της ταινίας -που έχει αρπάξει όμως στο ντεκαπάζ-, ο Thor που μπαίνει μέσα στον Δράκουλα κάνοντάς τον να πάθει μετάλλαξη, και ο Δημήτρης Μητροπάνος σε φιλική συμμετοχή ζεμπεκιάς για εντυπωσιακό φινάλε κι ένας μοναχός που μοιάζει να βγήκε από το "Όνομα του Ρόδου".

Μην με παρεξηγήσετε... πέρασα πάρα πολύ καλά! Απλά, όπως ανέφερα και παραπάνω, για τους λάθος λόγους. Τέτοιο γέλιο είχα να κάνω, ούτε εγώ δεν θυμάμαι από πότε. Συγνώμη, αλλά ότι μαθαίνω πως το "Cula" βγαίνει από το ελληνικό "πάι", μόνο να γελάσω μπορώ. Εγώ ξέρω το αγγλικό "pie" που τρώγεται και το ελληνικό "πάει", πάει στο καλό, πάει στο διάολο, πάει τα τίναξε. Αλλά θα μου πείτε πως αυτό είναι λεπτομέρεια και μπορεί πράγματι να είναι έτσι, και να είστε σίγουροι πως αν ήταν η μοναδική γελοία λεπτομέρεια στο όλο εγχείρημα, ούτε που θα την ανέφερα. Εν πας περιπτώσει, η ταινία είναι αντικειμενικά πολύ μέτρια ενώ υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη, αλλά έχει αρκετά εντυπωσιακά εφέ και έναν βασικό πρωταγωνιστή που κόντρα στο ηλίθιο και ανώριμο σενάριο, κάνει ό,τι μπορεί για να επιβιώσει. Και τα καταφέρνει... φτάνει μέχρι το σήμερα και... "αρχίζει το παιχνίδι". Ο, ναι... ο πατέρας Stark έχει ορεξούλες και αφού ο Δράκουλας συναντά την Μίνα στη Νέα Υόρκη, ψάχνοντας για καλή μετεμψύχωση της γυναίκας του για αιώνες, μας πετάει μες τα μούτρα το ότι αν κόψουμε εισιτήρια θα κάνουμε και sequel. Να 'στε καλά...
Βαθμολογία 5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Dracula Untold
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Gary Shore
Πρωταγωνιστές: Luke Evans, Sarah Gadon, Dominic Cooper, Samantha Barks, Art Parkinson, Charles Dance, William Houston, Ferdinand Kingsley, Noah Huntley, Ronan Vibert, Diarmaid Murtagh
Παραγωγή: 2014
Διάρκεια: 92'

Επίσημο site: