Ναι, ναι... καλά έχετε καταλάβει! Το τελευταίο διάστημα, έχω λιώσει στα manga. Λίγο η κούραση, λίγο οι περιορισμένες ώρες ύπνου που οδηγούν στην εξάντληση, λίγο ότι σχεδόν όλη μέρα είμαι στους δρόμους, τα manga, αποτελούν μια εύκολη, ευχάριστη και απολαυστική ανάπαυλα και κακά τα ψέματα, μπορείς να τα διαβάσεις παντού, ακόμα κι από το κινητό σου. Κάπως έτσι διάβασα και το "Kimi to Aruku", γνωστό και ως "Walking with you" της πολύ αγαπημένης -όπως έχετε καταλάβει εδώ και καιρό-, Junko, το οποίο και είναι one shot manga που συμπεριλήφθηκε το 2013 στο περιοδικό "Gush" των εκδόσεων Kaiousha καθώς, με μόλις 33 σελίδες έκταση, δεν θα μπορούσε να βρίσκεται αλλού.

Η υπόθεσή του, είναι λίγο έως πολύ συνηθισμένη, ένα θέμα που όχι μόνο έχουμε διαβάσει πολλές φορές και σε άλλα manga, αλλά έχουμε δει πολλάκις σε τηλεοπτικές σειρές, ταινίες, ακόμα και σε λογοτεχνικά κείμενα σύγχρονων συγγραφέων. Ο Ken και ο Yuu είναι παιδικοί φίλοι και από τότε που μπορούν να θυμηθούν τον εαυτό τους, ήταν πάντα μαζί, χωρίς να έχουν χωρίσει ούτε για μια φορά οι δρόμοι τους. Αυτό, όμως, φαίνεται πως πρόκειται να αλλάξει και η ζωή τους θα πάρει μια διαφορετική τροχιά από αυτήν που σκεφτόντουσαν. Ο Ken, ο οποίος παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο, έχει μια πολύ καλή πρόταση που αρχικά, προσπαθεί να κρύψει από τον Yuu, μην ξέροντας τι να κάνει ή πως να του το πει αν αποφασίσει να πει το μεγάλο ναι. Και όταν ο Yuu ανακαλύπτει την αλήθεια, δεν ξέρει αν πρέπει να αφήσει τον φίλο του να φύγει ή αν πρέπει να προσπαθήσει να τον κρατήσει εκεί.

Αν και όπως προείπα -αλλά και έχω επαναλάβει πάρα πολλές φορές σε σημείο, υποθέτω, να σας έχω κουράσει- αγαπώ την Junko, η συγκεκριμένη της ιστορία, ίσως και να είναι η λιγότερο αγαπημένη μου. Οφείλω να ομολογήσω πως το art είναι όχι απλά εξαιρετικό, αλλά κάτι περισσότερο, αναμφίβολα από τα καλύτερα που έχει κάνει ποτέ, ωστόσο, η ιστορία της, δεν καταφέρνει να γεμίσει τον αναγνώστη. Όλο αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με την κοινοτυπία του θέματος, ούτε με την προβλεψιμότητα της εξέλιξής του, ούτε με το ότι μπορεί να μας έχει κουράσει. Ακόμα κι αν δεν το παραδεχόμαστε, ή ακόμα κι αν δεν είμαστε οι κλασσικοί χαζορομαντικοί, συγκινούμαστε από τέτοιες ιστορίες και αυτή είναι η απλή, μαύρη αλήθεια. Και ναι, με συγκίνησε το story, αλλά δεν με συντάραξε όπως θα μπορούσε.

Η Junko καταφέρνει να μας αγγίξει με την ιστορία των δύο πρωταγωνιστών της, αλλά και να μας κάνει να ταυτιστούμε μαζί τους αναλογιζόμενοι, από κάθε ενδιαφερόμενη μεριά, τι θα κάναμε αν ήμασταν στη θέση τους. Θα μέναμε ή θα φεύγαμε; Θα αφήναμε αυτόν που αγαπάμε να ανοίξει τα φτερά του και να κυνηγήσει το όνειρό του ή θα φερόμασταν εγωιστικά και θα προσπαθούσαμε να τον κρατήσουμε εκεί; Ουσιαστικά, είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ίσως και να έχει συμβεί, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούμε πάντα. Και τελικά, όλα είναι θέμα επιλογών αλλά και διατήρησης των ισορροπιών και αυτό γιατί, δεν αξίζει να θυσιάσεις κάτι για να έχεις κάτι άλλο, γιατί αυτό το άλλο, πάντα θα σου λείπει. Αληθινό και ανθρώπινο, αλλά λιγότερο έντονο συναισθηματικά απ΄ όσο θα ήθελα, το εν λόγω manga δεν θα μπει ποτέ στην κορυφή της λίστας σας, αλλά πρέπει να το διαβάσετε.