Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Το 1993 ο Βρετανός χάκερ Άνταμ Λούις βλέπει το όνομά του γραμμένο σ’ ένα κωδικοποιημένο χειρόγραφο ηλικίας πάνω από χιλίων ετών. Πώς βρέθηκε εκεί… και γιατί; Το 2001 ο Άνταμ απευθύνεται στους Φύλακες του Χρόνου, που αποφασίζουν να γυρίσουν πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στο 1193, στο δάσος του Σέργουντ, με σκοπό να ανακαλύψουν την προέλευση του αρχαίου μηνύματος. Εκεί όμως συναντούν έναν μυστηριώδη κουκουλοφόρο που φαίνεται να θέλει το ίδιο ακριβώς πράγμα. Κατά την αναζήτηση αυτού του απόκρυφου αντικειμένου –μια αναζήτηση που ίσως τους οδηγήσει στο θρυλικό Ιερό Δισκοπότηρο– οι πράκτορες αρχίζουν να αναρωτιούνται ποια τρομερή απειλή μπορεί να εγκυμονεί αυτή τη φορά το παρελθόν για το μέλλον.

Προσωπική άποψη:
Θέλω να είμαι ειλικρινής ως άνθρωπος αλλά και ως αναγνώστρια. Θέλω να είμαι ειλικρινής όχι μόνο απέναντι σε εσάς που "με διαβάζετε", αλλά και απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό. Διαβάζοντας τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς του Alex Scarrow, "Οι Φύλακες του Χρόνου", ήθελα σαν τρελή να διαβάσω το τρίτο βιβλίο. Ακόμα περισσότερο αφού διάβασα το δεύτερο που ανέβασε τον πήχη πολύ ψηλά και κατά συνέπεια, τις προσδοκίες μου. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που ο "Κώδικας της Αποκάλυψης", χωρίς να είναι ένα κακό βιβλίο, με άφησε με μια πικρή γεύση και με μια αίσθηση ανικανοποίητου. Ίσως θα έπρεπε να περιμένω λιγότερα. Από την άλλη, ίσως ο συγγραφέας να έπρεπε να έχει προσπαθήσει περισσότερο.

Ένα αρχαίο χειρόγραφο. Ένας άντρας στο χέρια του οποίου βρίσκεται και που χωρίς να μπορεί να εξηγήσει το πως και το γιατί, γράφει το όνομά του. Οι Φύλακες του Χρόνου αναλαμβάνουν δράση για ακόμα μία φορά έχοντας ως αποστολή τους το να ταξιδέψουν πίσω στο χρόνο ανακαλύπτοντας ποια είναι η προέλευση του χειρογράφου, τι σημαίνει το μήνυμα που αυτό φέρει, και ποιος βρίσκεται πίσω από την συγγραφή του. Φτάνοντας, όμως, στο Σέργουντ του 1193, συνειδητοποιούν πως δεν είναι οι μόνοι που ψάχνουν και πως στα χνάρια τους βρίσκεται ένας μυστηριώδης άντρας που φαίνεται να θέλει ακριβώς το ίδιο πράγμα με αυτούς. Και όσο η αναζήτησή τους προχωράει, τόσο τα πράγματα περιπλέκονται και καλά κρυμμένα μυστικά έρχονται στο προσκήνιο που απειλούν να καταστρέψουν όχι μόνο το παρελθόν, αλλά και το μέλλον.

Το σκέφτηκα... Το σκέφτηκα πολλές φορές και για πολλή ώρα, πριν να καθίσω για να καταγράψω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για το βιβλίο αυτό, προκειμένου να βρω τι ήταν αυτό που με "ενόχλησε" και που το έκανε να μην είναι τόσο αγαπημένο όσο τα άλλα, παρά που το διάβασα απνευστί και ιδιαίτερα ευχάριστα, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό σε κάποιους. Λοιπόν, κατέληξα στο συμπέρασμα πως το μεγάλο πρόβλημα του βιβλίου είναι πως είναι πρόχειρο σε σχέση με τα δύο που προηγούνται αυτού. Τι εννοώ με αυτό... Στο πρώτο του βιβλίο, ο Scarrow, είχε κάνει πολλή και καλή έρευνα, κάτι που ισχύει και για το δεύτερο βιβλίο του, παρά που το κεντρικό του θέμα είναι κάπως πιο αόριστο από του πρώτου. Στο βιβλίο αυτό η έρευνα δίνει την αίσθηση πως είναι υποτυπώδης αφού έχει μπλέξει πράγματα που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, υπάρχουν ορισμένες ιστορικές ανακρίβειες που βγάζουν μάτι και ενοχλούν τον αναγνώστη και γενικότερα, υστερεί στην σύνδεση και αποτύπωση γεγονότων και καταστάσεων.

Για να μην γίνομαι όμως ξινή, οφείλω να αναφερθώ και στα θετικά του βιβλίου που όπως και τις προηγούμενες φορές, έχουν να κάνουν με την δράση, το περιπετειώδες κλίμα, αλλά και το καυστικό και φρέσκο χιούμορ του συγγραφέα που πάντοτε καταφέρνει να κερδίζει πόντους. Αλλά το σημαντικότερο όλων, για μένα, είναι το ότι υπάρχει μεγάλη εξέλιξη χαρακτήρων και πως το δέσιμο μεταξύ τους, ουσιαστικά αλλά και λογοτεχνικά, γίνεται όλο και μεγαλύτερο, πολύ πιο ισχυρό και όμορφο με αποτέλεσμα να το απολαμβάνουμε περισσότερο και να γινόμαστε όλο και πιο πολύ τμήμα της σχέσης αυτής, αλλά και της πορείας που οι τρεις φίλοι καλούνται να ακολουθήσουν σύμφωνα με το νέο τους πεπρωμένο. Αν μη τι άλλο, το να μπορεί να δημιουργήσει ένας συγγραφέας αγαπητούς χαρακτήρες που δενόμαστε και ταυτιζόμαστε μαζί τους, είναι πολύ σπουδαίο.

Δεν θα έλεγα πως το "Ο Κώδικας της Αποκάλυψης" με απογοήτευσε γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν υπερβολικά βαρύ και άδικο, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό που περίμενα, αυτό που θα ήθελα και κυρίως, αυτό που θα μπορούσε να είναι. Ο Scarrow είχε και το υλικό και την δυνατότητα να μας προσφέρει κάτι πολύ πιο δυνατό από αυτό που τελικά μας προσέφερε. Βέβαια, επειδή όταν μια σειρά τραβάει σε βάθος χρόνου έχει τις καλές και τις κακές αλλά και τις μέτριες στιγμές της, κάποιες αδυναμίες και αφηγηματικές αφέλειες, ή και ευκολίες, μπορούν να συγχωρεθούν και γιατί όχι, να βρουν λύτρωση μέσω του επόμενου βιβλίου, που εδώ και τρεις ημέρες βρίσκεται στην αγορά. Και ναι, ανυπομονώ να το διαβάσω γιατί κάτι μου λέει πως ο Scarrow θα επανορθώσει.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Alex Scarrow
Μεταφραστής: Αυγουστίνου Βούλα
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 528
ISBN: 978-960-566-543-2