Βαριέμαι θανάσιμα να επαναλαμβάνομαι και αυτό είναι κάτι το γνωστό, σ' αυτούς τουλάχιστον που παρακολουθούν την όποια διαδικτυακή μου δράση. Δεν μου αρέσει να αναλώνομαι σε ηλίθιες κι ανούσιες κουβέντες και διαλόγους που δεν οδηγούν πουθενά, και δεν θέλω να σπαταλάω τον χρόνο μου σε πράγματα που δεν μου προκαλούν ευχαρίστηση, παρά με γεμίζουν μονάχα με δυσάρεστα κι αρνητικά συναισθήματα. Όμως, αγάπη μου, συγνώμη κιόλας, δεν μπορώ να μην εκνευρίζομαι όταν καλούμαι ν' αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, ή όταν "πρέπει" να "υπερασπιστώ" τον εαυτό μου, τις επιλογές μου, τα γούστα μου. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός κατά συνέπεια, διαφορετικά είναι τα γούστα, τα θέλω και τα πρέπει του καθενός μας. Και, φυσικά, ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράσει μία άποψη αλλά σωστά τεκμηριωμένη, με επιχειρήματα και όχι με διάθεση να δημιουργήσει τζέρτζελο, απλά για να το κάνει.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Πριν συνεχίσετε την ανάγνωση του κειμένου, να ξέρετε πως παρακάτω περιέχονται σκληρές, πορνογραφικές εικόνες, οπότε η συναίνεση ή μη είναι δική σας απόφαση.

Ναι αγαπημένοι αναγνώστες... Φυσικά κι αναφέρομαι στις "Πενήντα αποχρώσεις του γκρι", που τόσο σάλο προκάλεσαν κατά το πρόσφατο παρελθόν στην έντυπη μορφή τους, και που τόσο σάλο προκαλούν και πάλι με την κινηματογραφική τους μεταφορά που προβάλλεται αυτές τις ημέρες. Όπως ήταν φυσικό επόμενο, έχουμε τα εξής φαινόμενα (ή και κρούσματα, πείτε τα όπως θέλετε):
- Οι θολοκουλτουριάρηδες της λογοτεχνίας βρήκαν μια ακόμα καλή ευκαιρία να βγάλουν την χολή τους απέναντι στις αναγνώστριες της "μη σοβαρής λογοτεχνίας".
- Οι θολοκουλτουριάρηδες του κινηματογράφου βρήκαν μια ακόμα καλή ευκαιρία να κρίνουν ακαδημαϊκά μια ταινία που σκοπό έχει να ψυχαγωγήσει κάποιους fans, με άλλα λόγια, να την κράξουν.


Εμένα, πάντως, αυτό το πλάνο και μόνο θα "μ' έψηνε"...

Όχι, δεν έχω δει ακόμα την ταινία, αλλά σκοπεύω να το κάνω την Κυριακή και ό,τι και να γίνει, σκοπεύω να περάσω γαμάτα με τις ακόμα πιο γαμάτες φίλες μου και να την απολαύσω, εξού και έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις στις προαναφερόμενες κατηγορίες ανακατοσούρηδων:
- Φίλε θολοκουλτουριάρη αναγνώστη... Δεν υπάρχει "μη σοβαρή λογοτεχνία". Υπάρχει ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ και διαφορετικά είδη αυτής. Το κάθε είδος από αυτό προσφέρεται για κάτι συγκεκριμένο. Άλλο για να προβληματίσει, άλλο για να μας βάλει στην διαδικασία ανάλυσης, άλλο για να μας διδάξει, άλλο για να μας ψυχαγωγήσει και να μας χαλαρώσει. Αν όντως ήσουνα αναγνώστης, κι άσχετα από το αν σου άρεσαν όλα τα είδη, θα σεβόσουν τον όρο "λογοτεχνία" και δεν θα την ξεχώριζες σε σοβαρή και μη.
- Φίλε θολοκουλτουριάρη κριτικέ κινηματογράφου... Ναι, σε σένα μιλάω, που δεν μπορούσες να περιμένεις να δεις την ταινία στην Ελλάδα αλλά καταδέχτηκες να σου πληρώσουν τα έξοδα από το κωλοέντυπο που δουλεύεις για να πας να την δεις στο Βερολίνο. Ναι, σε σένα μιλάω, που στις περισσότερες δημοσιογραφικές προβολές πας καθυστερημένος, ή φεύγεις στα μισά ταινίας, ή μιλάς με τους "συναδέλφους" σου για άσχετα πράγματα κατά την διάρκεια της προβολής, που καπνίζεις, που χαβαλεδιάζεις, που ξύνεις τα καλαμπαλίκια σου και, τελικά, καταλήγεις να μην έχεις δει σχεδόν τίποτα... ΠΑΨΕ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ! ΒΡΕΣ ΜΕ ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ ΚΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!


Όσον αφορά την ερωτική λογοτεχνία, προφανώς και δεν έκανε τώρα την εμφάνισή της για πρώτη φορά. Προφανώς και υπάρχουν βιβλία ερωτικής λογοτεχνίας που γράφτηκαν δεκαετίες πριν και που σήμερα θεωρούνται κλασσικά και... ποιοτικά. Προφανώς και το είδος, στις μέρες, θα διαφέρει και θα είναι προσαρμοσμένο σε μια σύγχρονη πραγματικότητα. Προφανώς κι ένα κλασσικό έργο δεν θα ξαναγραφτεί. Προφανώς κι έχουν αλλάξει τα πάντα γύρω μας, άρα έχει αλλάξει και το λογοτεχνικό ύφος. Προφανώς... προφανώς, πολλά συμβαίνουν και πολλά μπορεί να ισχύουν. Όπως, προφανώς, μπορεί ν' αγαπηθεί και κάτι που να μην είναι τόσο καλογραμμένο, αλλά που να "μιλάει" στην καρδιά του αναγνώστη που θα επιλέξει να μην το δει πεζά κι αδιάφορα.
Ξαφνικά, όλοι έχουν διαβάσει τον "Μεγάλο Ανατολικό" του Εμπειρίκου και -ω, θεοί!- δεν έχουν σοκαριστεί από τις ακρότητες που περιγράφει ο μεγάλος αυτός συγγραφέας, σ' ένα όντως σπουδαίο έργο που μπορείς να αναλύεις για μέρες. Ξαφνικά, όλοι εκείνοι που δεν σοκάρονται από θέματα όπως π.χ. εκείνο της παιδοφιλίας, σοκάρονται από το γεγονός πως ο κόσμος αγκάλιασε κι αγάπησε ένα "πορνογράφημα". Σοβαρά, τώρα... ακούνε ή μάλλον, διαβάζουν τι γράφουν; Ok... οι "Αποχρώσεις" μπορεί να έχουν παραπάνω σεξ απ' όσο ίσως χρειάζονταν, αλλά αυτό το στοιχείο κατατάσσει τα βιβλία της σειράς στα πορνογραφήματα; Τότε, λοιπόν, πρέπει να κάψουμε τα βιβλία του de Sade στην πυρά.
Βέβαια, από την άλλη, έχουμε κι εκείνους που κράζουν τα βιβλία επειδή δεν ήταν αρκετά τολμηρά κι ακραία, επειδή πέρασαν δίπλα από το θέμα του BDSM και ίσα που το ακούμπησαν. Θέλω να τους ενημερώσω πως η James δεν ήθελε να γράψει ένα βιβλίο για το BDSM, αλλά για δύο ανθρώπους από αντίθετους κόσμους, που προσπαθούν να βρουν μια κοινή γραμμή πλεύσης προκειμένου να είναι μαζί. Οι "Αποχρώσεις" δεν είναι μια ιστορία για φετιχιστές (υπάρχει πάντα η τριλογία του "Ογδόντα ημέρες" για όσους θέλουν κάτι τέτοιο), αλλά μια ρομαντική ιστορία που αναπλάθει τα κλασσικά παραμύθια με τον πρίγκιπα και το φτωχοκόριτσο, αυτά που τόσο πολύ ΦΑΓΑΜΕ ΣΤΗ ΜΑΠΑ από πιτσιρίκια ακόμα, τοποθετώντας τα στο σήμερα, σ' ένα πιο kinky πλαίσιο. Hellooo... 


Αν θέλατε κάτι τέτοιο, υπάρχει πάντα το pornhub κι άλλα, παρόμοια sites...

Όσον αφορά τις... "αισθησιακές" ταινίες... Ειλικρινά, ποιο ηλίθια ταυτότητα δεν θα μπορούσαν να δώσουν σε μια ταινία σαν κι αυτή. Ακούγεται λες και πας να δεις τσόντα και υποθέτω πως δεν είναι τσόντα, απ' όσα έχω διαβάσει ως τώρα, και που μου έχω πάει την πίεση στο 17. Αλλά εντάξει, το αντιπαρέρχομαι αυτό γιατί ηλίθιοι υπάρχουν πολλοί, και κριτικοί, και στις εταιρείες διανομών και γενικότερα στο κύκλωμα (πιθανότατα, στα δικά τους μάτια, να είμαι μία από αυτούς, αν και προσωπικά... ΧΕΣΤΗΚΑ και η βάρκα γέρνει).
Όλους αυτούς τους μήνες περίμενα πως το πρόβλημά τους θα εντοπιζόταν εκεί, στο ότι είδαν μια τσόντα υπερπαραγωγή. Τελικά, το πρόβλημα διαπιστώνω πως βρίσκεται αλλού. ΣΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΤΣΟΝΤΑ! Θεέ μου, δώσε μου δύναμη γιατί δεν αντέχω άλλο! Προφανώς οι άνθρωποι περίμεναν να δουν μια παραλλαγή του "Nymphomaniac", διαφορετικά δεν εξηγείται το πρόβλημά τους. Προφανώς, ήθελαν να δουν τον Κρίστιν να καρφώνει το καυλί του στην Αναστάζια χύμα στο κύμα, ή την Αναστάζια να καταπίνει τα χύσια του Κρίστιαν on camera, φωνάζοντας "είμαι νυμφομανής" ή "είμαι το πουτανάκι σου". Ουπς! Sorry... αυτό είναι από άλλη βιντεοσκόπηση.


Αυτό, τώρα, είναι ποιότητα...

Anyway... η ουσία βρίσκεται στο ότι μάλλον ήθελαν μια ταινία που θα τους έκανε να θέλουν να την βγάλουν και να την παίξουν μέσα στην αίθουσα (χύνοντας κατά πάσα πιθανότητα το παλτό της μπροστινής τους), αλλά δεν ένιωσαν αυτή την επιθυμία. Προσωπικά, πιστεύω ότι τους κόμπλαρε το πόσο ΜΑΝΑΡΙ είναι ο Jamie (όχι, δεν με νοιάζει αν θα τα λέει... μου αρκεί να τον βλέπω!), ή τους έφταιξε η μαλακισμένη τους προδιάθεση, αφού ήταν εμφανώς προκατειλημμένοι πριν να την δουν και πήγαν ως το Βερολίνο έτοιμοι να γελάσουν. Δεν λέω... καλά έκαναν τα παιδιά και το διασκέδασαν, αλλά ας μας αφήσουν κι εμάς να το διασκεδάσουμε με τον δικό μας τρόπο (if you know what I mean...).


 Αυτό κι αν είναι "ποιότητα"... Βέβαια, στο χωριό μου, το αποκαλούμε ΠΑΡΤΟΥΖΑ!!!

Μια φίλη μου είπε πως υπάρχουν 4 κατηγορίες ανθρώπων όσον αφορά την περίπτωση των "Αποχρώσεων". Εκείνοι που το διάβασαν, το λάτρεψαν και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το δηλώσουν, εκείνοι που το διάβασαν και τους άφησε αδιάφορους αλλά δεν καίνε και σουτιέν στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθούν για το ότι εκδόθηκε ένα τέτοιο έκτρωμα, εκείνοι που δεν το διάβασαν αλλά το κράζουν με σθένος επειδή δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν (θα τους πως εγώ τι να κάνουν... get a life!!!), και εκείνοι που το διάβασαν μεν αλλά που ποτέ δεν πρόκειται να το παραδεχτούν, "φωνάζοντας" μάλιστα δεξιά κι αριστερά πως ποτέ δεν θα το διάβαζαν -συμπληρώνοντας βέβαια πως μπορεί να δουν την ταινία- (γελάει ο πλανήτης!!!), και το χειρότερο όλων... ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕ! Μάλλον φοβούνται πως θα τους διαπομπεύσουν δημόσια και θα τους σύρουν γυμνούς στην Κηφισίας, κουρεμένους γουλί και με ταμπέλα κρεμασμένη στο λαιμό, "ονειρεύτηκα κι εγώ να με πηδάει ο κύριος Γκρέι". Και πιστέψτε με... ξέρω περιπτώσεις που ανήκουν σε όλες τις κατηγορίες και ειδικά οι τελευταίοι, είναι οι πιο τραγικοί γιατί φοβούνται να πουν ανοιχτά αυτό που σκέφτονται, λες και θα τους μαλώσει η μαμά τους.

Βέβαια, υπάρχουν και χειρότερα... Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν το ΘΡΑΣΣΟΣ ν' αποκαλούν ανάλαφρο τον Καμύ, βαρετή την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, ροζ λογοτεχνία "Τα ανεμοδαρμένα ύψη" κι άλλα τέτοια χαριτωμένα (και μετά τους ενοχλούμε εμείς επειδή μας άρεσαν οι "Αποχρώσεις", που σε κάνουν να θες να τους καρφώσεις με μπετόβεργα μες το μάτι και να τους αφήσεις να πεθάνουν από αιμορραγία (εντάξει... το ομολογώ, βλέπω "Deadly womens" και σε 3 μέρες έκανα επανάληψη 3 seasons "10η εντολή" και είμαι λίγο επηρεασμένη). 
Όπως και να 'χει, μάθετε να διαχωρίζετε την πάστα από το παστίτσιο, και την πούτσα από την βούρτσα. Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες και δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες. Όπως θα σεβαστώ εγώ κάποιον που διαβάζει μόνο κλασσική λογοτεχνία και τίποτα άλλο, έτσι θέλω να σεβαστεί κι εκείνος εμένα που μπορεί να διαβάζω την μία ημέρα Ίψεν και την επόμενη James. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο και το να είσαι "ποιοτικός" δεν σημαίνει πως πρέπει να κάνεις μόνο αυτό. Άλλωστε, η "ποιότητα" φαίνεται από το πόσο σέβεσαι τις επιλογές του άλλου ακόμα κι αν δεν τις αποδέχεσαι. Δεν αποδέχομαι αυτά που σκέφτονται και κάνουν οι μισοί άνθρωποι στον πλανήτη (και οι υπόλοιποι μισοί σκέφτονται το ίδιο για μένα). Μπορεί να βγω να το πω, θα θέσω τα επιχειρήματά μου με σοβαρότητα και ως εκεί. Τώρα, αν ο άλλος θέλει να το δεχτεί, καλώς. Αν δεν θέλει, συγνώμη κιόλας, αλλά έχω κάθε δικαίωμα να τον κράξω, ειδικά όταν το κείμενό του είναι λες και το έχει γράψει 5χρονο.
Ας ξεκολλήσουμε λοιπόν από ηλίθια επιχειρήματα του στυλ, "η ιστορία αυτή υποβιβάζει τις γυναίκες και τις μειώνει". Αγαπούλες... η Αναστάζια δεν κακοποιείται και κυρίως, δεν κακογαμιέται (και ίσως αυτό να είναι και το πραγματικό σας πρόβλημα). Αντίθετα, όντας ενήλικη, συναινεί στο να πειραματιστεί σ' ένα διαφορετικό είδος σχέσης, όπου η σεξουαλική επαφή είναι πιο... πιπεράτη. Ναι, αγαπητέ θολοκουλτουριάρη κριτικέ... ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ. Κάνει μια δοκιμή... Αλλά, προφανώς, ήσουν πολύ απασχολημένος με το να γελάς και δεν το πήρες πρέφα. Αλλά για να επανέλθω, η Αναστάζια, και η κάθε Αναστάζια, έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές της, εφόσον δεν της βάζει κανείς το μαχαίρι στο λαιμό, και να κάνει στο κρεβάτι της ό,τι θέλει. Τώρα, αν σοκάρεστε, sorry κιόλας, αλλά δεν είναι αρκετό για να κάνει μια τέτοια μορφή σεξουαλικής δραστηριότητα χυδαία, ακραία, εξευτελιστική (μεταξύ μας, "κρα" θα έκανε, άντε να μην πω τι, να σας βάλει κάτω ένας Κρίστιαν για μια ώρα).


 Πείτε μου ότι θα του λέγατε ΟΧΙ... (μισό, μαζεύω τα σάλια από το πληκτρολόγιο κι έρχομαι)

Αυτά, προς το παρόν, κι αφού απολαύσω την ταινία αυτή την Κυριακή, φορώντας μαζί με τις φιλενάδες μου τα nerdικα μπλουζάκια μας (που φτιάξαμε για να τρολάρουμε τους "δήθεν" κουλτουριάρηδες), βιώνοντας την πεζότητά μας και την ελαφρότητα του είναι μας σε όλο μας το κορμί, θα επανέλθω για να πω και τις δικές μου εντυπώσεις όσον αφορά την ταινία. Μέχρι τότε... Take care and keep calm...