Μιας και η 2η season του "Gate: Jieitai Kanochi nite, Kaku Tatakaeri" ξεκίνησε να προβάλλεται, είπα να καθίσω και να ασχοληθώ λιγάκι με την 1η, την οποία παρακολούθησα μέχρι τέλους χωρίς να είμαι σίγουρη γιατί το έκανα αυτό. Και όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο δυσκολεύομαι να βρω μία ουσιαστική απάντηση, αφού σε κάθε θετικό στοιχείο της σειράς έχω να αντιπαραθέσω κάποιο μειονέκτημα που ανατρέπει τις ισορροπίες, κάτι που θα εξηγήσω πιο αναλυτικά στην πορεία.

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ:
Το "Gate: Jieitai Kano Chi nite, Kaku Tatakaeri", γνωστό και με τον αγγλικό τίτλο "Gate: The Self-Defense Forces Fight Like This in That Place", ξεκίνησε ως Ιαπωνική σειρά light novels των Takumi Yanai στο σενάριο, και Daisuke Izuka και Kurojishi στο σχέδιο, η οποία αρχικά κυκλοφόρησε από το 2006 και μετά μέσα σε 10 τόμους, ενώ στις 12 Απριλίου 2010 ξεκίνησε η επανέκδοσή της από τις εκδόσεις AlphaPolis, όπου και συνεχίζει να την εκδίδει μέχρι σήμερα έχοντας φτάσει αισίως τους 16 τόμους. Μία manga σειρά βασισμένη στα novels, σε σχέδιο Satoru Sao, ξεκίνησε να εκδίδεται τον Ιούλιο του 2011 από την AlphaPolis στα Ιαπωνικά και από την Sekai Project στη Βόρειο Αμερική και στην αγγλική γλώσσα, ενώ μία spin-off σειρά ξεκίνησε να κυκλοφορεί μέσα στο 2015.




ΤΟ ANIME:
Τα δικαιώματα για τη μεταφορά των novels στη μικρή οθόνη απέκτησαν τα syudios A-1 Pictures, αναθέτοντας την σκηνοθεσία στον Takahiko Kyōgoku. Η σειρά αποφασίστηκε πως θα αποτελείται από 24 επεισόδια, τα οποία όμως θα χωρίζονταν σε δύο seasons των 12 επεισοδίων η κάθε μία, με την πρώτη να κάνει πρεμιέρα στις 03 Ιουλίου 2015 και να ολοκληρώνει τον κύκλο της στις 18 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Στην Ιαπωνία προβλήθηκε μέσω των δικτύων Tokyo MX, TVA, MBS, BS11 και AT-X, και υποτιτλισμένο στα αγγλικά μέσω της Crunchyroll στη Βόρειο Αμερική. Τα δικαιώματα της σειράς απέκτησαν οι Madman Entertainment για την Αυστραλία, Sentai Filmworks για τη Βόρειο Αμερική και MVM Films για το Ηνωμένο Βασίλειο.




ΤΟ STORY ΤΗΣ 1ης SEASON:
Στην πόλη του Τόκιο, μία μυστηρίωδης πύλη εμφανίζεται από το πουθενά και όταν αυτή ανοίγει, στους δρόμους της πόλης, ξεχύνονται επικοί στρατιώτες και παράξενα τέρατα, σκορπώντας το φόβο και το θάνατο. Ευτυχώς, χάρη στις γρήγορες ενέργειες του στρατού, η παράξενη αυτή επίθεση φτάνει στο τέλος της και μια ειδικά εκπαιδευμένη μονάδα του Ιαπωνικού Στρατού αναλαμβάνει ως αποστολή το να περάσει την Πύλη, να βρεθεί στον άγνωστο κόσμο πίσω από αυτήν, και να προσπαθήσει να έρθει σε μια συμφωνία ειρήνης με τους εκεί άρχοντες. Ο Yōji Itami, γνήσιος otaku και εξ' ανάγκης στρατιωτικός, ηγείται της αποστολής αυτής, με αποτέλεσμα να βρεθεί σε έναν κόσμο όπου η μαγεία και τα πλάσματα που μέχρι πρότινως νόμιζε πως είναι απλά προϊόντα της φαντασίας του ανθρώπου, είναι όλα αληθινά.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ 1η SEASON:
- Αυτό που μπορεί να αρέσει αρχικά σε κάποιον όσον αφορά τη σειρά αυτή, είναι το ότι κατά κάποιο τρόπο υπερασπίζεται το δικαίωμα της διαφορετικότητας μέσα από πολλαπλά πρίσματα. Ουσιαστικό το όλο concept βασίζεται στην ιδέα ότι παρά τη διαφορετική μας καταγωγή, χρώμα, συνήθειες, ήθη, έθιμα και τα λοιπά, όλοι είμαστε πλάσματα αυτού του κόσμου και έχουμε ίσα δικαιώματα στη ζωή. Σε μια εποχή, λοιπόν, που τα λεπτά όρια ανάμεσα στον σεβασμό απέναντι στον συνάνθρωπο και στην τάση μας να επιβληθούμε σε αυτό, κανιβαλίζονται περισσότερο από ποτέ, είναι ευχάριστο να βλέπεις σειρές που θίγουν τέτοια ζητήματα.
- Βέβαια, επειδή η σειρά θέλει τις στρατιωτικές δυνάμεις να εισβάλλουν σε έναν νέο τόπο, άγνωστο και
έτοιμο να εξερευνηθεί, δεν απουσιάζει η τάση επιβολής αυτής απέναντι στο καινούργιο. Αυτό έχει μία θετική προέκταση, αφού αποτυπώνει την σκληρή, ρεαλιστική πραγματικότητα, αλλά από την άλλη σε ενοχλεί το γεγονός πως οι Ιάπωνες έχουν επιλέξει να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως τους απόλυτους καλούς, που σέβονται και βοηθάνε τους πάντες και κανένα κακό δεν έχουν στο μυαλό τους, την ίδια ώρα που όλες οι υπόλοιπες υπερδυνάμεις το μόνο που έχουν κατά νου είναι η δόξα και η άσκηση της απόλυτης εξουσίας. Πολύ απλά, δεν υπάρχει ισονομία και ευλογούμε τα γένια μας.
- Ενώ έχουμε πληθώρα χαρακτήρων, πολύ διαφορετικών μεταξύ τους, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιον από αυτούς. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο γεγονός πως είναι πάρα πολλοί και τα επεισόδια, αναλογικά, πάρα πολύ λίγα για να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά δεν υπάρχει καμία ουσιαστική ανάπτυξή τους. Αποτέλεσμα αυτού είναι όχι μόνο να μην μπορούμε να δεθούμε ή να ταυτιστούμε με κάποιον από αυτούς, αλλά να μην παρουσιάζει κανένας τους αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον ώστε να ασχοληθούμε μαζί του σε ένα δεύτερο επίπεδο. Κατά συνέπεια, χάνεις κάτι από το συναίσθημα που θα έπρεπε να δημιουργηθεί παρακολουθώντας μια τέτοια σειρά.
- Το art θα λέγαμε πως είναι αξιοπρεπές και αξιοποιεί όλα τα κλασσικά πρότυπα του είδους σε μεγάλο
βαθμό, επιτρέποντάς μας να απολαύσουμε οπτικά, τόσο τις πιο κωμικές στιγμές της ιστορίας, όσο και εκείνες που είναι πιο σοβαρές και ουσιαστικές, όπως οι σκηνές μαχών και δράσης. Ωστόσο, οι δεύτερες δεν είναι αρκετές ώστε να διατηρήσουν τα επίπεδα έντασης του θεατή σε αρκετά υψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να πιάνεις συχνά τον εαυτό σου να βαριέται και να παρακολουθείς ορισμένα επεισόδια περισσότερα μέσα από διεκπεραιωτικά πλαίσια, παρά επειδή πραγματικά καίγεσαι να μάθεις τι θα συμβεί παρά κάτω. Όταν η αγωνία δεν μπορεί να συντηρηθεί, κάπου έχεις χάσει το παιχνίδι.
- Η σειρά επιλέγει να σταθεί περισσότερο στα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στο παρασκήνιο της όλης ιστορίας, κάτι που θα μπορούσε να είχε ενδιαφέρον αν κι εφόσον εμβάθυνε πιο ουσιαστικά σε αυτά. Προσωπικά, μετά την θέαση των πρώτων 12 επεισοδίων της ιστορίας, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα πως έχω καταλάβει που θέλουν οι σεναριογράφοι να το πάνε. Το τοπίο είναι κάπως θολό, και μπορεί τα πράγματα να ξeκαθαρίσουν στη 2η season, αλλά μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο -αν γίνει τελικά- δεν μπορώ να πω πως υπάρχει κάποιο ουσιαστικό νόημα σε όλη αυτήν την συγκεχυμένη προσπάθεια ανάμειξης ιδεών που καμιά τους δεν ολοκληρώνεται και δεν αποκτά ξεκάθαρη ταυτότητα, πρόθεση και προοπτική.

ΤΟ OST ΤΗΣ 1ης SEASON:
Το ost της σειράς, που υπογράφει ο Yoshiaki Fujisawa, αν και θα μπορούσε να είναι πολύ πιο επικό, είναι τελικά ιδιαίτερα απλό και συνηθισμένο, ακολουθώντας όλα τα στοιχεία που μπορούν να χαρακτηρίσουν την μουσική μιας σειράς όπως η συγκεκριμένη, ταιριαστό με το όλο concept. Εντάξει, δε λέω... μπορεί σε κάποιες επικές στιγμές πράγματι ο ήχος να συνοδεύει όμορφα την εικόνα, όμως σε καμία πετίπτωση κάποια από τις μελωδίες δεν θα μείνει στο μυαλό σας. Το opening theme είναι το "Gate (Sore wa Akatsuki no Yō ni)" από τους Kisida Kyoudan & The Akebosi Rockets, ενώ το ending theme είναι το "Prism Communicate" από τους Hisako Kanemoto, Nao Tōyama και Risa Taneda. Όσο για την κυκλοφορία του ost, ακόμα δεν έχουμε κάποια ενημέρωση, οπότε υποθέτω πως και στη 2η season θα χρησιμοποιηθεί το ίδιο μοτίβο, άρα το καθυστερούν για να το κυκλοφορήσουν μία και καλή.

Gate: Jieitai Kanochi nite, Kaku Tatakaeri Season 1 - Opening



Gate: Jieitai Kanochi nite, Kaku Tatakaeri Season 1 - Opening Full Song



Gate: Jieitai Kanochi nite, Kaku Tatakaeri Season 1 - Ending



Gate: Jieitai Kanochi nite, Kaku Tatakaeri Season 1 - Ending Full Song


ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ:
Η 2η season ξεκίνησε να προβάλλεται στις 09 Ιανουαρίου 2016, και δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα που σκοπεύει να οδηγήσει την ιστορία, αλλά θέλω να ελπίζω πως ορισμένα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν και πως οι προθέσεις του όλου εγχειρήματος θα γίνουν πιο σαφείς. Το σίγουρο είναι πως η συγκεκριμένη σειρά δεν είναι για όλους και πως απευθύνεται περισσότερο στο αντρικό κοινό παρά στο γυναικείο, και πως ανάμεσα σε αυτούς θα υπάρξουν εκείνοι που θα την απολαύσουν στο μέγιστο βαθμό, αλλά και εκείνοι που δεν θα τους αρέσει καθόλου. Όπως και να 'χει, το σίγουρο είναι πως προσωπικά θα την παρακολουθήσω, όχι τόσο από ενδιαφέρον, όσο περισσότερο από περιέργεια.