Η Μαρία Τζιρίτα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει δική της στήλη στο ηλεκτρονικό περιοδικό Flowmagazine με τίτλο «Ταξίδι στην αυτογνωσία».
Έχει μια κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα. 
Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν εννέα βιβλία της, τα οποία έχουν αγαπηθεί θερμά από το αναγνωστικό κοινό, και σήμερα, με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της μυθιστορήματος, "Το ταξίδι της Ελπίδας", μας μιλάει για το έργο της και όχι μόνο.

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου σας βιβλίου, “Το ταξίδι της Ελπίδας”, θα ήθελα να μας πείτε δυο λόγια γι' αυτό. Πώς προέκυψε η ιδέα, αλλά και τι θέλετε να πείτε μέσα από αυτό;

Η ιδέα προέκυψε λόγω του νέου μεταναστευτικού ρεύματος που υπάρχει και πάλι στη χώρα μας και εννοώ τους συμπολίτες μας που εγκαταλείπουν την πατρίδα μας για μια καλύτερη τύχη. Πάντα με συνάρπαζε εξάλλου η ιδέα να γράψω μια ιστορία που να διαδραματίζεται εξ’ολοκλήρου πάνω σε ένα πλοίο κι έτσι τα συνδύασα και γεννήθηκε το έργο αυτό.

Πόσο εύκολο -ή δύσκολο- είναι να γράφει κανείς μια σπονδυλωτή ιστορία, όπου το να διατηρήσεις τις ισορροπίες στους χρόνους αφήγησης απαιτεί ειδική προσπάθεια και επεξεργασία;

Δεν αντιμετώπισα καμία δυσκολία στη ροή της ιστορίας μου. Προσωπικά εξάλλου δεν χρησιμοποιώ αυτό που λέμε flash back, διηγούμαι τα γεγονότα με τη σειρά που εξελίσσονται. Το τι είχε συμβεί στο παρελθόν του καθενός από τους ήρωες μου το μαθαίνει ο αναγνώστης από τις διηγήσεις των ίδιων στην πορεία της ιστορίας.

Από τους ήρωες του βιβλίου σας, εκτός από την Ελπίδα που κρατάει τον κεντρικό ρόλο, ποιον άλλον ξεχωρίζετε και γιατί;

Τον Άρη, γιατί του έχω δώσει το όνομα αλλά και την προσωπικότητα του πατέρα μου που τον έχασα πρόσφατα, αλλά και τη Ρωξάνη γιατί θεωρώ ότι είναι πρότυπο γυναίκας και πρότυπο μάνας.

Διαβάζοντας το βιβλίο σας, μου δόθηκε η αίσθηση πως απαιτήθηκε μεγάλη έρευνα προκειμένου να μπορέσετε να τοποθετηθείτε πάνω σε μία εποχή και μία κατάσταση την οποία δεν έχετε ζήσει εσείς η ίδια. Σας δυσκόλεψε το να συγκεντρώσετε τα απαραίτητα στοιχεία προκειμένου να ολοκληρώσετε την συγγραφή του;

Έχετε δίκιο, απαιτήθηκε πολύ μεγάλη έρευνα, αλλά δεν με κούρασε καθόλου γιατί ήταν συναρπαστικό για μένα να ψάχνω και να ανακαλύπτω ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία της εποχής εκείνης. Ταξίδεψα σε τόπους που δεν γνώριζα μέχρι πριν κι έμαθα πάρα πολλά πράγματα για άλλους πολιτισμούς, τα οποία μέχρι πρότινος αγνοούσα.


Ελπίδα η πρωταγωνίστριά σας, ελπίδα αυτό που αναζητά η ίδια αλλά και οι υπόλοιποι επιβάτες του πλοίου καθώς ταξιδεύουν με προορισμό έναν νέο τόπο και μια νέα ζωή. Σε μια τόσο δύσκολη εποχή όπως αυτή που διανύουμε, πιστεύετε πως υπάρχει ακόμα; Τι σημαίνει ελπίδα για εσάς;

Όσο υπάρχει ζωή υπάρχει και ελπίδα. Είναι έννοιες αλληλένδετες. Κάθε μέρα που ξημερώνει φανερώνει και την ελπίδα για το καλύτερο. Αν παραιτηθείς από την ελπίδα είναι σα να παραιτείσαι από την ίδια τη ζωή.

Αρκετά από τα βιβλία σας είναι βασισμένα σε αληθινά γεγονότα και ιστορίες. Σας γοητεύει περισσότερο το να καταπιάνεστε με υπαρκτές καταστάσεις απ' ότι να περιγράφετε μια καθαρά μυθοπλαστική ιστορία;

Σαφώς με γοητεύουν οι αληθινές ιστορίες, αν και είναι πιο δεσμευτικές για τον δημιουργό που καλείται να μείνει πιστός στην πραγματικότητα. Στη μυθοπλασία έχεις περισσότερη ελευθερία και μπορείς να αφήσεις τη φαντασία σου να σε πάει όπου θέλει εκείνη. Παρ’όλα αυτά όμως προσωπικά ενθουσιάζομαι όταν καταπιάνομαι με αληθινές ιστορίες και σίγουρα τις προτιμώ.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο που όταν το διαβάσατε να σκεφτήκατε: “αυτό θα ήθελα να το έχω γράψει εγώ;”

Μόνο τον Μικρό Πρίγκιπα του Εξυπερύ που θεωρώ ότι είναι το καλύτερο βιβλίο του κόσμου!

Τα μυθιστορήματά σας, στην πλειοψηφία τους, είναι περισσότερο κοινωνικά παρά αισθηματικά. Παρ' όλα ταύτα, η αγάπη βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο, παρουσιάζοντάς μας τα δεκάδες διαφορετικά της πρόσωπα. Πόσο σημαντική πιστεύετε πως είναι στη ζωή ενός ανθρώπου;

Η αγάπη είναι η πιο σημαντική αξία στη ζωή μας, η κινητήριος δύναμη των πάντων. Αν το κίνητρο για ότι κάνει ο καθένας από μας στη ζωή του ήταν η αγάπη και μόνο, τότε σίγουρα θα ζούσαμε σε έναν πολύ καλύτερο κόσμο.

Έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε με την συγγραφή ενός μυθιστορήματος το οποίο υπάγεται σε διαφορετικό λογοτεχνικό είδος απ' ότι αυτά που έχετε γράψει μέχρι στιγμής;

Έχω γράψει μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας και αστυνομικό μυθιστόρημα, κρατώντας πάντα όμως το χρώμα του κοινωνικού μυθιστορήματος ως πρωτεύον. Αν κάποια στιγμή μου κεντρίσει κάτι άλλο το ενδιαφέρον, ενδεχομένως να καταπιαστώ με αυτό. Δεν αποκλείω τίποτα.

Ξέρω πως είναι δύσκολο για έναν συγγραφέα να ξεχωρίσει τα βιβλία του, αλλά αν έπρεπε να το κάνετε, ποιο έργο σας είναι αυτό που κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας και γιατί;

Το παιδί της αγάπης, το πρώτο μου βιβλίο, γιατί σε αυτό χρωστάω τα πάντα!

Έχετε ξεκινήσει την συγγραφή του επόμενου βιβλίου σας; Αν ναι, θα θέλατε να μας δώσετε στοιχεία γι' αυτό;

Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία και πάλι, η οποία ως κεντρικό θέμα έχει τη νόσο Αλσχάιμερ και πως αυτή ανέτρεψε τις ισορροπίες ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, αλλά και πως τελικά τους έδεσε ακόμα πιο ουσιαστικά.

Ευχαριστώ θερμά την κυρία Τζιρίτα για τον χρόνο που αφιέρωσε, αλλά και για την τιμή που μας έκανε.

Την παρουσίαση του βιβλίου "Το ταξίδι της Ελπίδας" στο site μας μπορείτε να την βρείτε στο παρακάτω link: