Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Ντιάν χάνει ξαφνικά τον άντρα και την κόρη της σε τροχαίο δυστύχημα. Από εκείνη τη στιγμή, τα πάντα παγώνουν μέσα της. Τα πάντα, εκτός από την καρδιά της, που συνεχίζει να χτυπάει. Πεισματικά. Οδυνηρά. Άσκοπα.
Παγιδευμένη στις αναμνήσεις, δεν βρίσκει πια το μονοπάτι της ύπαρξης. Προκειμένου να γλιτώσει από τους γύρω της, που την προτρέπουν και την πιέζουν να σταθεί ξανά στα πόδια της, αποφασίζει να απομονωθεί στην Ιρλανδία.
Μόνο που, όταν προσπαθείς με τόση μανία να ξεφύγεις απ’ τη ζωή, αργά ή γρήγορα εκείνη θα σε πιάσει...
Μια ιστορία που κλιμακώνει όλα τα συναισθήματα της καρδιάς. Είναι αδύνατον να μείνουμε αδιάφοροι στην πλοκή, κάποιες φορές δραματική, κάποιες φορές αστεία. Η ιστορία μιας γυναίκας, στην οποία η ζωή της έδωσε και συγχρόνως της τα πήρε όλα. Μια γυναίκα που δεν έχει άλλη επιλογή παρά μόνο να δεχτεί το πεπρωμένο της.

Προσωπική άποψη:
Το φετινό καλοκαίρι φαίνεται πως ανήκει στη λογοτεχνία που κάποια σχέση έχει με τη Γαλλία. Τώρα το αν οι συγγραφείς τους κατάγονται από εκεί ή για κάποιο λόγο έχουν επιλέξει να τοποθετήσουν τις ιστορίες τους στην πανέμορφη αυτή χώρα, είναι μια άλλη υπόθεση που θα αναλύσουμε -ίσως- κάποια άλλη στιγμή. Σήμερα, λοιπόν, θα σχολιάσουμε ένα από πλέον σύγχρονα δείγματα της γαλλικής λογοτεχνίας, που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μάτι και στη χώρα μας, αφού έχει μεταφραστεί σε 15 -και πλέον- γλώσσες, έχοντας πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα ανά τον πλανήτη. Ο λόγος για το "Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι διαβάζουν και πίνουν καφέ", που αν και υπερβολικά μεγάλος, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, συνδυάζει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να γοητεύσουν ένα αναγνώστη, αλλά και να γεννήσουν υποσχέσεις σε κάποιον σαν κι εμένα, που λατρεύει τα δύο αυτά στοιχεία, τον καφέ και το διάβασμα.

Η Ντιάν είναι μια σύγχρονη γυναίκα που έχει μια τέλεια ζωή. Έχει έναν σύζυγο που αγαπάει, μια κόρη που έχει ολοκληρώσει την ευτυχία της, ενώ η καθημερινότητά της είναι άκρως προστατευμένη απ' οτιδήποτε μπορεί να την πληγώσει. Μέχρι την ημέρα που συμβαίνει το αναπάντεχο! Ο σύζυγος και η κόρης της σκοτώνονται σε ένα τροχαίο δυστύχημα και η Ντιάν χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια της. Κλείνεται στο σπίτι της και στον εαυτό της, πιστεύοντας πως όλα έχουν τελειώσει πια για εκείνη. Κι εκεί που οι γύρω της την πιέζουν να βρει τη δύναμη να κάνει μια νέα αρχή και να συνεχίζει τη ζωή της, εκείνη αποφασίζει να απομονωθεί κάπου στην Ιρλανδία προκειμένου ν' απομακρυνθεί από την πίεση των άλλων αλλά και από τις αναμνήσεις της. Κι όμως, εκεί που δεν τον περιμένει, ένα χρόνο μετά που βυθίστηκε στο πένθος της, αρχίζει πάλι να βρίσκει τον εαυτό της και μαζί με αυτόν, την θέλησή της για να ζήσει.

Η Agnès Martin-Lugand, πέραν της συγγραφικής της ιδιότητας, είναι Ψυχολόγος στο επάγγελμα, γεγονός που καθιστά την συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου ακόμα πιο ιδιαίτερη. Σε ένα μυθιστόρημα όπως αυτό, ο αναγνώστης δεν καλείται να αναλύσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το πόσο αξιόλογη είναι η λογοτεχνική πένα που το υπογράφει, αλλά κατά πόσο έχει καταφέρει ο δημιουργός να σκιαγραφήσει επιτυχημένα τους χαρακτήρες του. Κατά πόσο έχει μπορέσει να δημιουργήσει ολοκληρωμένα ψυχογραφήματα και να τα αποδώσει στο χαρτί με όλη την σκληρότητα και την αληθοφάνεια που αρμόζει σε μια ιστορία όπως αυτή που περιβάλλει, εν προκειμένω, την Ντιάν και τους γύρω της. Γιατί μπορεί εκείνη να είναι που λαβώθηκε σκληρά από τη μοίρα, όμως αυτό δεν αναιρεί πως υπάρχουν κοντά της άνθρωποι που την νοιάζονται και που πληγώνονται, όχι μόνο από το κακό της ριζικό, αλλά και από το πως αντιμετωπίζονται από την ίδια. Στο επίπεδο αυτό, λοιπόν, η Martin-Lugand πετυχαίνει τα μέγιστα με τρόπο φυσικό, απόλυτο, αβίαστο.

Οι διάλογοι του βιβλίου είναι ένα κέντημα. Πλούσιοι και πληθωρικοί, σκληροί και στολισμένοι με σκληρό ρεαλισμό, που αποδίδει όμως την αλήθεια του ανθρώπινου νου και πολύ περισσότερο της ανθρώπινης ψυχής. Σε κάνουν να πιστεύεις πως είναι παρμένοι μέσα από την ίδια τη ζωή και πράγματι, μπορεί να είναι κι έτσι. Χαρακτήρες που άλλοτε αγαπάς κι άλλοτε αντιπαθείς, όπως ακριβώς και στην καθημερινότητά του. Άνθρωποι που θα μπορούσες να τους γνωρίζεις, ή και που ίσως να ζεις μαζί τους, άνθρωποι που ίσως να μην έχεις εκτιμήσει σωστά και που παρά τους δικούς τους δαίμονες, να είναι ικανοί να καθησυχάσουν εσένα και τους δικούς σου. Το γαϊτανάκι μιας ζωής, ξεδιπλωμένο με βαθύ συναίσθημα, αντικρουόμενα πάθη, μια ελαφρώς φιλοσοφική διάθεση γύρω από την ίδια τη ζωή και τους ανθρώπους που την απαρτίζουν, μα πολύ περισσότερο, ένα προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας που σκοπός του είναι να οδηγήσει στην λύτρωση.

Αυτό το βιβλίο, είναι κυριολεκτικά ένα μικρό διαμαντάκι. Είναι ένα βιβλίο που δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο θα μπορέσει να το εκτιμήσει το σύνολο του αναγνωστικού κοινού, καθότι πολλές φορές είναι άκρως ωμό και ρεαλιστικό, παρ' όλα ταύτα, η ιστορία του, κρύβει στις σελίδες της την αλήθεια της ίδιας της ζωής που έχει δύο πρόσωπα. Ένα φρικτό και άσχημο, που στις σκοτεινές γωνιές του παραμονεύουν οι χειρότεροι εφιάλτες μας, αλλά κι ένα άλλο, νέο, φρέσκο, όμορφο, φωτεινό, εκείνο που γεμίζει την καρδιά σου χαμόγελα και που σε κάνει να θυμάσαι πως όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα καμιά φορά, αξίζει να προσπαθείς, αξίζει να ζεις, γιατί η ζωή είναι ένα δώρο πολύτιμο που μας χαρίζεται μονάχα μία φορά. Άρα, όσες φορές κι αν πέσουμε, οφείλουμε να σηκωθούμε. Κι αν ξαναπέσουμε, δεν πειράζει! Αν ψάξουμε βαθιά μέσα μας θα βρούμε τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να πορευτούμε ενώ, ποιος ξέρει, μπορεί και κάποιος να μας απλώσει το χέρι του βοηθώντας μας στα βήματά μας αυτά.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agnès Martin-Lugand
Μεταφραστής: Μοσχονά Αριάδνη
Εκδόσεις: Μάτι
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 247
ISBN: 978-618-5021-55-9