"Κάτω από τον ίδιο ουρανό" της Γιώτας Λιβάνη

Μια µικρή ιστορία για όσους ζουν και αναπνέουν κάτω από τον ίδιο ουρανό.
Σε αυτή τη γη που µας γέννησε και µας µεγάλωσε.
Που µας έµαθε να είµαστε σπουδαίοι, µεγαλόκαρδοι και δυνατοί.
Που µας έµαθε ότι όλοι µαζί µπορούµε να αγγίξουµε το όνειρο.
Που µας δίδαξε την αλληλοβοήθεια και τον σεβασµό.
Που µας έµαθε ότι δεν είµαστε µόνοι ποτέ.







"O Φυσητής των Ονείρων" του Bernard Villiot

Βόρεια της Βενετίας, στο νησί Μουράνο,
που είναι διάσηµο σε όλο τον κόσµο
για τους µάστορες της τέχνης του φυσητού γυαλιού,
ένας µυστηριώδης φυσητής χάρισε µια νύχτα
την ευτυχία σε ένα παιδί
κάνοντάς του ένα απίθανο δώρο: µια µπάλα ονείρου. Από τότε, όλα τα παιδιά του νησιού
ζητούσαν υπέροχα όνειρα.
Όµως ποιος είναι ο µυστηριώδης φυσητής των ονείρων;









"Φτερό στον άνεμο" της Maxine Trottier

Η Άννα φεύγει από το σπίτι της µε την οικογένειά της
και περιπλανιούνται αναζητώντας καλύτερη ζωή.
Μερικές φορές αισθάνεται σαν πουλί που πετά στον Βορρά την άνοιξη
και µεταναστεύει στον Νότο το φθινόπωρο.
Άλλες πάλι αισθάνεται σαν λαγός που ζει σε ένα εγκαταλελειµµένο λαγούµι,
καθώς η οικογένειά της µετακοµίζει σε κάποιο προσωρινό κατάλυµα.
Τις περισσότερες φορές όµως αναρωτιέται πώς θα ήταν να µένει µόνιµα σε έναν τόπο.

"Μέλι... Με μέλει!" της Ζωής Θεοχάρη

Μια φορά κι έναν καιρό,
σ’ έναν τόπο κάπου εδώ,
είχαν όλα πρασινίσει,
είχαν όλα γλυκανθίσει
κι όµορφα µοσχοµυρίσει.

Μελισσούλες, µελισσάκια,
τόσο δα µικρά εντοµάκια,
πέταγαν ξετρελαµένα
κι απ’ τη φύση µαγεµένα
σ’ έναν όµορφο χορό,
γόνιµο και χαρωπό.

Μια παρέα µε πιτσιρίκους,
ξεχυθήκαν µες στους κήπους
κι όταν χόρτασαν την µπάλα,
είπαν να σταθούν µια στάλα.

Ήπιαν, έφαγαν, χαρήκαν,
µα στων µελισσών
το µάτι µπήκαν,
γιατί κάτι δεν προσέξαν
και σε µπελάδες
όλους µάς µπλέξαν...