Ο Τεντ Μακέι είναι έτοιμος να αυτοπυροβοληθεί, όταν κάποιος χτυπά το κουδούνι της πόρτας, επίμονα…
Ο Τεντ είναι πλούσιος και έχει την τέλεια οικογένεια: μια σύζυγο και δύο αξιολάτρευτες κόρες. Κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι θα έπαιρνε την απόφαση να αυτοκτονήσει. Όταν αρχίζει να χτυπάει το κουδούνι της πόρτας, ασταμάτητα, αρχικά θέλει να το αγνοήσει και να τραβήξει τη σκανδάλη μια και καλή. Ωστόσο, τότε βλέπει ένα σημείωμα στα χαρτιά του, ένα σημείωμα με τα δικά του γράμματα, το οποίο αναγνωρίζει ως δικό του, μα δεν θυμάται να έχει γράψει:
ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΕΞΟΔΟΣ
«Οι ευτυχισμένες οικογένειες δεν έχουν μυστικά, αλλιώς δεν είναι ευτυχισμένες». Αυτό ισχυρίζεται ο Άγης Δημητριάδης-Σέραρντ. Ο ίδιος βέβαια συντηρεί δύο σπίτια, δύο γυναίκες, δύο παιδιά, ζει ουσιαστικά δύο ζωές. Στο μεταξύ η οικογένειά του, από τις επιφανέστερες της Αθήνας, περνά δύσκολες ώρες. Ο Ρόμπερτ Σέραρντ, ιδρυτής του ομώνυμου πολυτελούς ξενοδοχείου, βρίσκεται ξαφνικά στο στόχαστρο νεαρού φοιτητή ο οποίος διεξάγει έρευνα για το κρίσιμο διάστημα 1939-1945 και απειλεί να αμαυρώσει τη μνήμη του. Όλοι δηλώνουν θορυβημένοι εκτός από τη Λήδα Δημητριάδη, τη δικηγόρο της οικογένειας, η οποία ενθουσιάζεται με την ιδέα ότι κάποιος αποφάσισε επιτέλους να φωτίσει τη σκοτεινή διαδρομή του.
Ανασκοπώντας ωστόσο έναν αιώνα οικογενειακής ιστορίας, η οποία συχνά εμπλέκεται με τη διαδρομή της χώρας, η Λήδα ανακαλύπτει πως οι πάντες κρύβουν μυστικά: Πάθη ή εγκλήματα, έχθρες ή προδοσίες, όλα όσα συνθέτουν το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένες οι «ευτυχισμένες οικογένειες». Κι αυτό είναι μια παρηγοριά…
Ακολουθήστε τα βήµατα του Οδυσσέα σε ένα µοναδικό ταξίδι στη Μεσόγειο µε οδηγό τον John Freely, έναν από τους σηµαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς περιηγητικών βιβλίων. Από τα παράλια της Μικράς Ασίας ως τη Σικελία, διαµέσου της Κρήτης, της Κέρκυρας, της Ιθάκης και όχι µόνο, οι στίχοι της Ιλιάδας και της Οδύσσειας ζωντανεύουν σε ένα µοναδικό οδοιπορικό όπου ο µύθος ενώνεται µε την πραγµατικότητα.
Μέσα από τις αναλύσεις των µελετητών, τις έρευνες των αρχαιολόγων αλλά και την προσωπική µατιά του µαγεµένου περιηγητή που έχει επισκεφθεί ο ίδιος κάθε ιστορική τοποθεσία, ο συγγραφέας ζωντανεύει τον κόσµο του ποιητή: διερευνά πού µπορεί να βρίσκονται µυθικοί τόποι, όπως η Χώρα των Λωτοφάγων ή το νησί της Κίρκης, καθώς και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του µεσογειακού τοπίου που τόσο ενέπνευσαν τον Όµηρο. Με βαθιά γνώση και πάθος, o Freely καταδεικνύει πώς τα οµηρικά έπη συνεχίζουν να ζουν ανά τους αιώνες µέσα από τη λογοτεχνία, την τέχνη, τον µύθο και τους θρύλους.
Τότε πήγα στο σαλόνι και άνοιξα τον τουριστικό οδηγό. ∆ιάβασα ότι στην είσοδο του ναού του Απόλλωνα που στέγαζε την Πυθία ήταν χαραγµένα γνωµικά των επτά σοφών, το «γνώθι σαυτόν», «το µηδέν άγαν», κι ότι ανάµεσά τους υπήρχε ένα γράµµα µόνο του, ξεκάρφωτο, το κεφαλαίο Ε, που το νόηµά του παραµένει άγνωστο. Έχει εµπνεύσει πολλές εικασίες, έλεγε ακόµη το κείµενο, αλλά καµία δεν κρίνεται πειστική. Η ανακάλυψη αυτή µε χαροποίησε, κι ίσως επειδή αισθανόµουν ότι την όφειλα στον υδραυλικό, έπαψα να του γκρινιάζω και δεν διαµαρτυρήθηκα όταν έσπασε µε µια αδέξια κίνηση τα δύο ποτήρια που στέγνωναν στον νεροχύτη. Το αίνιγµα του Ε µου έφερε στον νου τα προβλήµατα που θέτουν τα σταυρόλεξα. «Είναι οπωσδήποτε ένα πολύ δύσκολο πρόβληµα, αφού δεν είναι δεδοµένος ούτε ο ορισµός της λέξης, ούτε ο αριθµός των γραµµάτων που την αποτελούν».
– Βρες µου µια λέξη που ν’ αρχίζει από έψιλον, είπα στη Βαγγελιώ όταν επέστρεψε, κατά τη µία το πρωί.
– Εντελώς, είπε.
Ένα µυθιστόρηµα µε ηρωίδα την ίδια τη γλώσσα, ένα ταξίδι µαθητείας για τον έρωτα, την πατρίδα και τον θάνατο, µια στοχαστική περιδιάβαση στην ιστορία και στον πολιτισµό.
Γιατί τιτλοφόρησα αυτό το κείµενο Πριν; Κανονικά θα έπρεπε να το ονοµάσω Μετά. Αλλά συµβαίνουν λίγα πράγµατα εδώ. Πού και πού ακούγεται το µετρό που περνάει: είναι η κυριότερη ψυχαγωγία µας. Το ακούµε πολύ αµυδρά. Σε ποια απόσταση περνάει; Στα εκατόν πενήντα µέτρα; Στα πεντακόσια µέτρα; Πόσος καιρός θα µας χρειαστεί για ν’ ανοίξουµε µια στοά τέτοιου µήκους; Το συζητάµε συχνά αυτό το θέµα. ∆ιακρίνουµε τη µέρα από τη νύχτα χάρη στον ήχο του µετρό. Όταν δεν το ακούµε για µεγάλο διάστηµα, υποθέτουµε ότι είναι νύχτα ή ότι οι οδηγοί κάνουν απεργία. Ακούµε επίσης το άνοιγµα και το κλείσιµο της καγκελόπορτας του νεκροταφείου.
Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα.
Το ΜΑΥΡΟ μπορεί και να μην είναι χρώμα. Έχει πάντως δικές του τις ιστορίες με τα πιο φοβερά και τα πιο περιπετειώδη χρώματα. Του μαύρου είναι οι ιστορίες της νύχτας και οι ιστορίες του φόβου και οι ιστορίες του μυστηρίου. Δικά του τα αινίγματα τα άλυτα και τα ονόματα τα άδικα. Το μαύρο είναι που δίνει δύναμη και ζωή σ’ όλα τ’ άλλα χρώματα. Το μαύρο απαγορεύει. Διατάζει αυστηρά. Επιβάλλει. Περιορίζει. Το μαύρο φυλακίζει. Κι ελευθερώνει. Γιατί μαύρο είναι το χρώμα του άγνωστου και του ξένου και του κρυφού. Το χρώμα του αναπάντεχου. Το χρώμα του βάρους και το χρώμα της σκλαβιάς. Το χρώμα των γραμμάτων πάνω στο άσπρο χαρτί. Το χρώμα που γράφει, που κάνει σχέδια. Το μόνο χρώμα που έχει φωνή. Και μιλάει. Το μαύρο, που μπορεί χρώμα να μην είναι, είναι σίγουρα ο αρχηγός των χρωμάτων.
Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΛΑ ΧΕΡΙΑ… Ή ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ;
Ο Χάβιλαντ Ταφ είναι ένας τίμιος έμπορος του διαστήματος που αγαπάει τις γάτες. Πώς γίνεται λοιπόν, ανάμεσα στους χειρότερους εγκληματίες του σύμπαντος, να καταλήξει αυτός ο περήφανος ιδιοκτήτης του τελευταίου λειτουργικού διασπορέα, αυτού του πανίσχυρου σκάφους της θρυλικής Γήινης Αυτοκρατορίας; Όπως και να ’χει, το ισχυρότερο όπλο του γαλαξία βρίσκεται σε καλά χέρια – χέρια που τώρα διαθέτουν την ικανότητα να μεταλλάσσουν και να κλωνοποιούν το γενετικό υλικό χιλιάδων πλασμάτων, εξωγήινων και μη.
Έχοντας αυτό τον μοναδικό εξοπλισμό στη διάθεσή του, ο Ταφ ταξιδεύει από πλανήτη σε πλανήτη, προσφέροντας τη βοήθειά του στους αποίκους… επ’ αμοιβή φυσικά. Ορδές θαλάσσιων τεράτων, ένας πλανήτης εθισμένος στην αναπαραγωγή, ένας δικτάτορας που μολύνει τον πληθυσμό με λοιμούς για να πετύχει τους σκοπούς του… Σε καθεμία από αυτές τις περιπτώσεις, το μόνο που χωρίζει τους ανθρώπους από την καταστροφή είναι η επινοητικότητα του Ταφ καθώς και η φήμη του ως ανθρώπου με ακέραιο χαρακτήρα, σ’ ένα σύμπαν γεμάτο καθάρματα.
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου