"Σαν το λίγο το νερό" του Σωτήρη Δημητρίου

Έβλεπε η Σοφία τις φωλιές µε τα χελιδόνια και σιγοτραγουδούσε. Χελιδόνια µου καλά, πο ’ρθαταν από µακριγιά, τι καλά µάς φέραταν; Την υγειά, την πασκαλιά και τα κόκκινα τ’ αυγά.
«Χελιδονάκια µου, χελιδονάκια µου» λέει κι η Κάλλιω. «Πούθ’ έρχονται, µωρ’ αδερφούλες µου, τα έρηµα;»
«Απ’ τους Άγιους Τόπους, Κάλλιω» λέει η µάνα µου. «Διαβαίνουν ωκεανό».
«Και πώς, µωρ’ Αλέξω, τόσο µακριά και δεν αποσταίνουν;»
«Βοηθιούνται φτερό µε φτερό».
«Και πώς βρίσκουν τον δρόµο, µωρ’ γι αδερφούλες;»
«Δεν είναι θεοτικά πράγµατα αυτά;» λέει η µάνα µου.





"Η κυρία Κούλα" του Μένη Κουμανταρέα

Πώς γίνεται να γνωριστούν δυο άγνωστοι μέσα στον Ηλεκτρικό;
Πώς γίνεται να ερωτευθούν;
Όταν μάλιστα η μία είναι γυναίκα ώριμη, συντηρητική, κι ο άλλος νέος, τρελούτσικος φοιτητής;
Τι είναι αυτό που τους ενώνει στη διαδρομή από Θησείο ως Κηφισιά, με ενδιάμεσες στάσεις το Μοναστηράκι, όπου ανεβαίνει η Κούλα, και τον Άγιο Νικόλαο, όπου διατηρεί γκαρσονιέρα ο Μίμης;
Και πώς τάχα οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι συμβαίνει να χωρίσουν ξαφνικά, όπως ξαφνικά γνωρίστηκαν;







"Τουλάχιστον δύο" της Μαρίας Παπαγιάννη

Στην παραπάνω γειτονιά ζει ένα παιδί που νομίζει ότι είναι καλύτερος απ’ όλους και πως δεν έχει ανάγκη κανέναν.
Τι θα γίνει όμως όταν βρεθεί στην παρακάτω γειτονιά μόνος του και φοβισμένος;
Θα νιώσει την αξία της φιλίας, τη δύναμη και τη χαρά να μοιράζεσαι και τα καλά και τα δύσκολα.
Και τότε θα καταλάβει γιατί «οι φίλοι είναι τουλάχιστον δύο».









"Φέλιξ, ένα παραμύθι κι η ιστορία του κόσμου" του Σταμάτιου Κεσόγλου

Το παραµύθι αυτό ξεκινάει µε µια αγελάδα που βόσκει σε µια παλιά λιακάδα. Αργότερα µιλά για ένα αγόρι, για έναν µάγο και µια νύχτα, για το πρώτο αστέρι του κόσµου, για ένα ποτήρι, µια γη κι ένα ψαράκι.
Και το παραµύθι αυτό µιλά βέβαια για όλα αυτά, αλλά µερικές φορές µένει και σιωπηλό.
Πίσω όµως από τη σιωπή του κρύβεται ένα µικρό παράπονο – ίσως γιατί το παραµύθι αυτό δεν είναι µόνο ένα παραµύθι, αλλά η ίδια η ιστορία του κόσµου.








"Όταν ήρθαν για εμένα - Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων (Βιβλίο 2)" του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη

Η δεύτερη χρονιά στο Μυστικό Καταφύγιο προµηνύεται συναρπαστική. Η διεύθυνση του σχολείου έχει επιτρέψει τη χρήση του ίντερνετ και, φυσικά, τα περισσότερα παιδιά λιώνουν µπροστά στις οθόνες. Ο Μάρκο και η Μελίνα, πάλι, βιώνουν κάτι πρωτόγνωρο. Φαινοµενικά δεν ταιριάζουν καθόλου. Κι όµως, µια αλλόκοτη έλξη τούς φέρνει όλο και πιο κοντά.
Την ίδια ώρα, στον έξω κόσµο έχει ξυπνήσει ένας παλιός εφιάλτης. Μια οργάνωση, µε αρχηγό τον µυστηριώδη Πίτερ Κρούγκερ, σπέρνει µεθοδικά ψέµατα και µίσος. Προς το παρόν έχει βάλει στο στόχαστρό της πρόσφυγες και ξένους.
Άραγε θα αρκεστεί σ’ αυτούς;
Το σκοτάδι ολοένα και απλώνεται. Κάποιοι πρέπει να το σταµατήσουν.