Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ερζιντζάν, Αρμενία. Άνοιξη 1915.
Ο Κεβόρκ και η Νεβάρτ, βυθισμένοι στην άγνοια και την υπεραισιοδοξία των νιάτων και του έρωτά τους, πλάθουν όνειρα. Άξαφνα, τα μαύρα πουλιά του μίσους και οι άνεμοι του πολέμου θα οδηγήσουν τη Νεβάρτ στην ελεύθερη Θεσσαλονίκη και τον Κεβόρκ στην έρημο της Συρίας, όπου θα βιώσει τη φρίκη της γενοκτονίας του λαού του∙ ωστόσο θα καταφέρει να επιβιώσει και να φτάσει στον Πειραιά. Καιρό μετά, οι δύο νέοι θα επιστρέψουν στο Ερζιντζάν με διαφορά δύο μηνών ο ένας από τον άλλο, αναζητώντας μάταια τον μεγάλο έρωτά τους, πριν αφήσουν οριστικά πίσω τους την πόλη όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Τριάντα έξι χρόνια αργότερα, ένα χρυσό μενταγιόν, με ένα μεγάλο ρουμπίνι σε σχήμα καρδιάς στο κέντρο, θα τους ξαναφέρει κοντά, κάνοντάς τους να μυρίσουν το άρωμα μιας ευτυχίας χαμένης για πάντα.
Μια αληθινή ιστορία, σαν χιλιάδες άλλες από εκείνη την εποχή, συνυφασμένη με την πορεία ενός αδάμαστου χριστιανικού λαού, που δε λύγισε στις δυσκολίες. 

Προσωπική άποψη:
Ο Γιώργος Πολυράκης είναι ένας από τους πλέον δημοφιλείς συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας. Προσωπικά, τον εκτιμώ βαθύτατα ως άνθρωπο, ενώ ως συγγραφέα θαυμάζω την λογοτεχνικότητα της πένας του χωρίς, ωστόσο, να μπορώ να πω πως κάποιο βιβλίο του μ' έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά. Τουλάχιστον, όχι μέχρι σήμερα. Γιατί, φίλοι μου, το "Υπόσχομαι να μην ξεχάσω", κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι το πιο ολοκληρωμένο, ουσιώδες και εις βάθος συναισθηματικό βιβλίο του μέχρι σήμερα. Και το να λέει κάτι τέτοιο ένας άνθρωπος που, ως γνωστόν, δεν έχει μεγάλη αδυναμία στα μυθιστορήματα αυτού του είδους, και που σε καμία περίπτωση δε νιώθει την ανάγκη να κολακέψει κανέναν, πρέπει να σας λέει κάτι. 

Η ιστορία μας ξεκινάει στην Αρμενία του 1915, με τους Κεβόρκ και Νεβάρτ να κάνουν σχέδια για το κοινό τους μέλλον χωρίς καν να μπορούν να φανταστούν τη φρίκη που θ' ακολουθήσει και που θ' ανατρέψει την πορεία της ζωής τους για πάντα. Ο πόλεμος θα ξεσπάει και η Νεβάρτ θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη, ενώ ο Κεβόρκ στην έρημο της Συρίας, όπου θα γίνει μάρτυρας της φρικτής γενοκτονίας του λαού του. Πολύ καιρό αργότερα, οι δυο τους θα επιστρέψουν στο Ερζιντζάν, όμως δεν θα καταφέρουν ν' ανταμώσουν και, έτσι, οι δρόμοι τους θα χωρίσουν για μια ακόμα φορά. Τριάντα έξι χρόνια θα περάσουν μέχρι τα μονοπάτια της ζωής τους ν' ανταμώσουν και πάλι, κάτω από παράξενες συνθήκες και συμπτώσεις, όπως παράξενη είναι, άλλωστε, και η ίδια η ζωή. Άραγε, έστω κι αργά, θα μπορέσουν να διεκδικήσουν έστω κι ένα μέρος του ονείρου και της αγάπης που έχασαν, αλλά που ποτέ δεν ξέχασαν;

Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, η προσωπική ιστορία των Κεβόρκ και Νεβάρτ είναι μία απ' τις πολλές που γράφτηκαν στα κιτάπια της σύγχρονης παγκόσμιας Ιστορίας. Μια ιστορία πλημμυρισμένη από το δράμα και την τραγικότητα που μόνο ένας φρικτός και αναίτιος πόλεμος μπορεί να φέρει στη ζωή των ανθρώπων, που αναγκάζονται να γίνουν έρμαια συνθηκών στις οποίες δεν επέλεξαν οι ίδιοι να εμπλακούν, αλλά και που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να τις αποφύγουν. Μια εποχή ταραγμένη, βουτηγμένη στον πόνο, στο αίμα και στα δάκρυα, στις θυσίες εκείνες που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την απώλεια ανθρώπινων ψυχών, αλλά και με την καταστροφή ονείρων που με τόση χαρά κι αισιοδοξία χτίστηκαν από κάποιους, για να να γκρεμιστούν μέσα σε λίγες μόλις στιγμές, όπως τα παλάτια που χτίζουν τα παιδιά πάνω στην άμμο και που τα παρασέρνει το κύμα.

Διαβάζοντας την ιστορία αυτή, είναι εμφανές πως ο κύριος Πολυράκης έχει κάνει πολύ μεγάλη, βαθιά και ουσιαστική μελέτη της χρονικής εκείνης περιόδου, παραθέτοντάς μας ιστορικά στοιχεία που μας δίνουν μια πλήρη εικόνα της τραγικής πραγματικότητας του τότε, αλλά και του αντίκτυπου που αυτή είχε και που συνοδεύει μια ολόκληρη φυλή μέχρι και το σήμερα. Ωστόσο, η διάθεση του συγγραφέα, κάθε άλλο παρά δασκαλίστικη είναι. Ναι μεν χτίζει την αφήγησή του πάνω σε ιστορικές βάσεις, αλλά δεν μας προσφέρει ένα αμιγώς ιστορικό μυθιστόρημα, πράγμα που θα μπορούσε ν' αποβεί πληκτικό και κουραστικό για τον αναγνώστη. Πάνω απ' όλα, θέλει να μιλήσει για την αλήθεια των ανθρώπων που βίωσαν την φρίκη του τότε, για την συναισθηματική και ηθική τους κατάσταση, πάνω σε μια άκρως ρεαλιστική, βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική βάση, που δεν μπορεί να μην μας αγγίξει και να μην μας κάνει να ταυτιστούμε μαζί τους, ελπίζοντας πως θα καταφέρουν να βρουν τη λύτρωση που τόσο πολύ έχουν ανάγκη.

Θα μπορούσα να πω πολλά περισσότερα, αλλά θα επιλέξω να σταματήσω κάπου εδώ, όχι τόσο γιατί δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο, αλλά γιατί οι ιστορίες αυτές που είναι βγαλμένες μέσα απ' την ίδια τη ζωή, πρέπει να διαβαστούν και ο καθένας από εμάς να τις βιώσει, να τις αναλύσει, να τις κατανοήσει μόνο τους. Να δει την αλήθεια τους και ν' αφήσει το συναίσθημα να τον παρασύρει. Να μελετήσει τα τόσο άρτια ψυχογραφήματα των ηρώων που παλεύουν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στη ζωή χωρίς να χάσουν τον εαυτό τους στην μεγάλη τους πορεία μέσα απ' τον όλεθρο και την καταστροφή που μαίνεται γύρω τους. Αν, λοιπόν, ψάχνετε για ένα ιστορικό μυθιστόρημα που θ' αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές σας, τότε το "Υπόσχομαι να μην ξεχάσω" ενδείκνυται για εσάς, χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία. 
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Πολυράκης Γιώργος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 488
ISBN: 978-618-01-2616-7