Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μια σκοτεινή ιστορία μυστηρίου την εποχή του τελευταίου τσάρου.
Μόσχα, 1896. Η πόλη δονείται από τη μουσική και τις παρελάσεις καθώς πλήθη κόσμου συρρέουν για τη στέψη του Τσάρου της Ρωσίας.
Ο Μέγας Δούκας Γεώργιος Αλεξάντροβιτς φτάνει στην πόλη με τα παιδιά του για τους εορτασμούς, αλλά, προτού ακόμη εγκατασταθεί η οικογένεια, δέχεται αιφνιδιαστική επίθεση από ληστές. Παρά την έγκαιρη παρέμβαση ενός κομψού κυρίου και του ανατολίτη υπηρέτη του, ένα από τα παιδιά του Μεγάλου Δούκα πέφτει θύμα απαγωγής.
Ο ντετέκτιβ Φαντόριν, γνωρίζοντας ότι ο διαβόητος εγκληματίας Δόκτωρ Λιντ έχει διεισδύσει στα άδυτα της κατοικίας του Μεγάλου Δούκα, ξεκινά μια κούρσα ενάντια στον χρόνο.
Αντιμέτωπος με παλιές έχθρες και ψευδείς ταυτότητες που συνωμοτούν εναντίον του, πολύ σύντομα αντιλαμβάνεται ότι κάτι θα πρέπει να θυσιαστεί: είτε η ζωή ενός παιδιού είτε το θαυμαστό διαμάντι της στέψης….
Με τη μοναδική δεξιοτεχνία και το ιδιαίτερο χιούμορ του ο Ακούνιν προσφέρει μια δραματική ιστορία γεμάτη δράση, δολοπλοκίες αλλά και νοσταλγία.

Προσωπική άποψη:
Έχω διαβάσει πάμπολλα αστυνομικά βιβλία. Πολλά, μάλιστα, απ' αυτά, διαδραματίζονται σε εποχές αρκετά μακρινές σε σχέση με το σήμερα. Ελάχιστα εξ' αυτών, σε άλλον αιώνα, αλλά κι αυτά τα υπέγραφαν συγγραφείς που έζησαν τα χρόνια εκείνα, όπου το αστυνομικό είχε εξ' ορισμού άλλη ταυτότητα σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα. Πρώτη φορά, λοιπόν, έπεσε στα χέρια μου βιβλίο σύγχρονου συγγραφέα, ο οποίος με ταξιδεύει λίγο πριν το 1900, και μάλιστα στη Ρωσία, παντρεύοντας το ιστορικό με το αστυνομικό στοιχείο, προσφέροντάς μου ένα αποτέλεσμα που αρχικά η ιδέα του μπορεί να μου φάνταζε κάπως παράδοξη αλλά που, εκ τους αποτελέσματος, με άφησε με το στόμα ανοιχτό.

Αρχές του 20ου αιώνα, λοιπόν, και βρισκόμαστε στην Τσαρική Ρωσία. Ο Μέγας Δούκας Γεώργιος Αλεξάντροβιτς φτάνει στη Μόσχα, μαζί με τα παιδιά του, προκειμένου να συμμετάσχουν στους εορτασμούς προς τιμήν της στέψης του νέου Τσάρου. Κι ενώ ετοιμάζονται να εγκατασταθούν στην πόλη, δέχονται μια αιφνιδιαστική επίθεση, η κατάληξη της οποίας είναι διαφορετική απ' ότι είχε οργανωθεί αρχικά. Αντί για τον Μεγάλο Δούκα, που καταφέρνει να διαφύγει της προσπάθειας της απαγωγής του,  οι ληστές καταφέρνουν να πάρουν μαζί τους ένα από τα παιδιά του. Για να μπορέσει να το πάρει πίσω, καταφεύγει στη βοήθεια του ντετέκτιβ Φαντόριν, ο οποίος δίνει μια μάχη ενάντια στο χρόνο, σε καλά κρυμμένα μυστικά που βγαίνουν σταδιακά στο φως, αλλά και απέναντι στην ηθική και στο καθήκον του.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν το περίμενα, αλλά απόλαυση την "Στέψη" σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό. Ο πρώτο λόγος έχει να κάνει με την ενδιαφέρουσα πλοκή της όλης ιστορίας, η οποία ξεφεύγει από τα κλισέ και τα τετριμμένα του είδους, αποτελώντας μια εναλλακτική πρόταση στον χώρο της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας. Δολοπλοκίες, ίντριγκες, παιχνίδια εξουσίας και δίψα για εκδίκηση, όλα αυτά τροφοδοτούν τον πυρήνα μιας ιστορίας γεμάτη ανατροπές, εκπλήξεις, σασπένς που συνεχώς κορυφώνεται, αλλά και μια δραματουργική εξέλιξη που περιέχει, τόσο στιγμές βαθιάς σκέψης και περισυλλογής, όσο και καταιγιστικής δράσης. Και όλα αυτά, σε μια τέλεια ισορροπία κι αρμονία που δεν σε κάνει ούτε να κουράζεσαι, ούτε να βαριέσαι, αλλά, αντίθετα, να παρακολουθείς τις εξελίξεις με αμείωτο ενδιαφέρον και περιέργεια.

Ένα ακόμα σημαντικό, για μένα, στοιχείο στην ιστορία αυτή του Akunin, είναι ο τρόπος με τον οποίο είναι αυτή γραμμένη. Δεν είχα διαβάσει μέχρι σήμερα κάποιο άλλο βιβλίο του συγγραφέα, όμως θεωρώ δεδομένο πως θα το κάνω στο μέλλον, όπως δεδομένο θεωρώ πως θα τον ξεχώριζα διαβάζοντας τα κείμενά του, ακόμα κι αν δεν έβλεπα το όνομά του στο εξώφυλλο. Το να έχει τη δική του, προσωπική, ξεχωριστή ταυτότητα, ένας δημιουργός, είναι ένα πολύ σημαντικό δεδομένο, όχι μόνο γιατί τον κάνει να διαφέρει, ούτε γιατί τον κάνει να ξεχωρίζει, αλλά γιατί δείχνει πως ο ίδιος δεν θέλει να επαναπαυτεί σε στερεότυπα που θα μπορούσαν να του εξασφαλίσουν μια επιτυχία, επειδή κάτι τέτοιο δεν θα του ήταν αρκετό. Αυτό και μόνο, είναι αρκετό για να με κερδίσει, ως αναγνώστρια, και να κατατάξω έναν συγγραφέα ανάμεσα στους προτιμητέους μου.

Τέλος, και σε ότι έχει να κάνει με τους χαρακτήρες, ο Akunin, χρησιμοποιώντας στοιχεία βαθιάς ευφυίας αλλά κι ενός ιδιάζοντος χιούμορ, που μπορεί να μην γίνει εύκολα κατανοητό απ' όλους αλλά που εγώ λάτρεψα, μας προσφέρει έναν κεντρικό ήρωα που όπως και η ιστορία του, έτσι κι αυτός, έχει μια ολόδική του ταυτότητα, που ξεφεύγει από τα κλισέ και τα προβλεπόμενα, και την υποστηρίζει με σθένος και περίσσια άνεση. Αυτό σε συνδυασμό με τη δυναμική αφήγηση αλλά και την ρεαλιστική, ζωντανή, παραστατική απεικόνιση της Ρωσίας μιας άλλης εποχής, καθώς και του κοινωνικού και ιστορικού πλαισίου αυτής, πράγμα που διόλου εύκολο δεν είναι, καθιστά την "Στέψη" ως ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο αστυνομικό μυθιστόρημα εποχής που οι fans του είδους πρέπει να διαβάσουν άμεσα.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Boris Akunin
Μεταφραστής: Ηλιάδου Ιωάννα
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-960-461-751-7