Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ποτέ δεν ξέρεις τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του τοίχου…
Η γειτόνισσά σου σε παρακάλεσε να μη φέρεις την έξι μηνών κόρη σου στο δείπνο που σας κάλεσε εσένα και τον άντρα σου. Δεν ήταν κάτι προσωπικό, είπε, απλώς την εκνεύριζε το κλάμα της. Ο άντρας σου είπε ότι δεν υπήρχε πρόβλημα. Στο κάτω κάτω, μένετε στο διπλανό σπίτι. Θα είχατε το μόνιτορ ενδοεπικοινωνίας του μωρού και θα πηγαίνατε εναλλάξ να του ρίχνετε μια ματιά κάθε λίγη ώρα.
Το μωρό κοιμόταν την τελευταία φορά που πήγες να το δεις.
Αλλά τώρα, καθώς ανεβαίνεις τρέχοντας τα σκαλιά του σπιτιού σου, μέσα στην ανατριχιαστική σιωπή, ο χειρότερός σου φόβος γίνεται πραγματικότητα.
Δεν είναι στην κούνια του!
Ποτέ πριν δεν χρειάστηκε να καλέσεις την αστυνομία. Αυτή τη στιγμή, όμως, στο σπίτι σου τριγυρίζουν ένα σωρό ένστολοι και ντετέκτιβ –που ποιος ξέρει τι θα βρουν…
Ως πού θα ήσουν ικανή να φτάσεις, αν σε έσπρωχναν πέρα από τα όριά σου;

Προσωπική άποψη:
Ως μανούλα που είμαι, στο θέμα "παιδί" είμαι κάπως ευαίσθητη. Όχι πως έχω θέμα να διαβάζω ανατριχιαστικές -ακόμα και ακραίες- ιστορίες στις οποίες εμπλέκονται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, παιδιά, αλλά υπάρχουν στιγμές που με πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι, όπως και να το κάνουμε. Ένα τέτοιο σφίξιμο ένιωσα διαβάζοντας και "Το ζευγάρι της διπλανής πόρτας", πράγμα που σημαίνει πως αν σκοπός της Sari Lapena ήταν να μας κάνει να καρδιοχτυπήσουμε, τον πέτυχε σε αρκετά μεγάλο βαθμό, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα μπορούσε να κάνει περισσότερα, ωστόσο, τα πηγαίνει αρκετά καλύτερα σε σχέση με άλλους ομότεχνούς της που, αν κι έχουν καταπιαστεί με το ίδιο θέμα, με παρεμφερή προσέγγιση, την τελευταία τριετία.

Για την υπόθεση δεν χρειάζεται να πω πολλά. Όπως προανέφερα, λίγο πολύ, την έχουμε ξαναδιαβάσει -και δει, σε αρκετές περιπτώσεις- πολλές φορές, οπότε το στοιχείο της έκπληξης και της ανατροπής δεν είναι αυτό που μπορεί να στηρίξει μια πλοκή που αφορά την μυστηριώδη εξαφάνιση ενός βρέφους, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, με όλες τις υποψίες να πέφτουν σε πρώτη φάση στους γονείς του. Και όπως φαίνεται από τις εξελίξεις, όχι άδικα, καθώς η μητέρα του δεν είναι απόλυτα υγιής -πάσχει από ψυχολογικές διαταραχές που πολλές φορές την κάνουν να μην είναι ο εαυτός της, να έχει απώλεια μνήμης κι εκρήξεις θυμού που οδηγούν την συμπεριφορά της στα άκρα. Και ως προς αυτό, το τελευταίο σκέλος, είναι που καλούμαστε να τοποθετηθούμε περισσότερο, όσον αφορά την ιστορία, συνολικά.

"Το ζευγάρι της διπλανής πόρτας", περισσότερο από ένα αστυνομικό μυθιστόρημα -αν και δεν είναι καθαρόαιμο δείγμα του είδους, παρά έχει στοιχεία αυτού-, είναι ένα κοινωνικό δράμα κι ένα θρίλερ χαρακτήρων που μπαίνουν στο μικροσκόπιο σε μια προσπάθεια διερεύνησης των άδυτων της ψυχής τους και το πως αυτή μπορεί να "σπάσει" αν οδηγηθεί στα άκρα. Το ποια είναι τα άκρα αυτά, μπορεί και να το μαντεύετε ήδη, καθώς, όπως προείπα, η ιστορία δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη, άρα δεν κρύβει και μεγάλες εκπλήξεις οι ανατροπές, όμως η πραγματική τους ουσία βρίσκεται στον τρόπο προσέγγισής τους. Και σε προσωπικό επίπεδο, θα έλεγα πως τον βρήκα αρκετά ενδιαφέρων, με μια χιτσχοχική χροιά που προσέφερε στο όλο εγχείρημα έναν διαφορετικό αέρα.

Σε ό,τι έχει να κάνει, τώρα, με τα ψυχογραφήματα των χαρακτήρων, όσο ενοχλητικοί κι αν αυτοί φαντάζουν στα μάτια μας, δεν μπορούμε ν' αρνηθούμε πως έχουν δομή, ανάπτυξη, κι αν όχι εξέλιξη, μια λογική επεξηγηματική πορεία όσον αφορά την εσωτερική τους ανάλυση. Σίγουρα δεν αγαπάμε και δεν δενόμαστε με κανέναν τους, ενώ έχουμε πολύ στακάτους εκπροσώπους του καλού και του κακού, αλλά δεν νομίζω πως πρόθεση της Lapena ήταν να προκαλέσει τη συμπάθειά μας απέναντι στους πρωταγωνιστές της, αλλά να μας παρασύρει σε μια ιστορία με σασπένς και αγωνία. Ίσως, αν είχε αποφύγει κάποιες υπεραναλύσεις και περιττές επαναλήψεις, να μπορούσαμε αυτή τη στιγμή να είμαστε ακόμα πιο ενθουσιασμένοι.

Δεν θα πω ψέματα! "Το ζευγάρι της διπλανής πόρτας" δεν είναι ούτε η πιο ευφάνταστη, ούτε η πιο πρωτότυπη κι ανατρεπτική, ούτε η καλύτερη ιστορία που μπορείς να διαβάσεις φέτος το καλοκαίρι. Όμως, και συγκριτικά πάντα με άλλα, παρόμοια βιβλία που κυκλοφορούν στην αγορά και παρουσιάζονται ως κάτι απίστευτα εντυπωσιακό -ενώ δεν είναι-, θα έλεγα πως είναι πιο τίμιο. Τίμιο απέναντι στην ταυτότητά του, στο τι θέλει να περάσει στον αναγνώστη, στο τι έχει να δώσει. Κι αν αυτό που ψάχνεις είναι ένα βιβλίο που θα κυλήσει γρήγορα και αβίαστα -έστω κι αν η γραφή του είναι του μέσου όρου- και που θα κάνει τα γονεϊκά σου ένστικτα να ξυπνήσουν, τότε, γιατί όχι; Δώστε του μια ευκαιρία κι αν μη τι άλλο θα περάσετε χαλαρά κι ευχάριστα -όσο γίνεται με τέτοιο κεντρικό θέμα- την ώρα σας.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sari Lapena
Μεταφραστής: Αλεξανδρή Καίτη
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 352
ISBN: 978-960-461-830-9