Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο πιο διαβόητος απατεώνας του Λονδίνου – παρακμιακός, διεφθαρμένος, παράνομος...
Οι κυρίες της αριστοκρατίας δεν σταματούν να συζητούν για τον υπέροχα πονηρό Τζακ Ντότζερ – κάποτε χαμίνι του δρόμου, τώρα πλούσιος ιδιοκτήτης του πιο ιδιαίτερου κλαμπ κυρίων του Λονδίνου. Δεν υπάρχει καμία απόλαυση που να μην έχει επιδιώξει, καμία ακολασία που ο γοητευτικός απατεώνας δεν θα πρόσφερε στους κυρίους που συρρέουν στον οίκο των σαρκικών πειρασμών που διαθέτει.
Η πιο ενάρετη κυρία του Λονδίνου – αξιότιμη, άθικτη και πολύ ανθρώπινη...
Η Ολίβια, η δούκισσα του Λάβινγκτον, ποτέ δεν θα συναναστρεφόταν έναν τέτοιο απατεώνα. Έτσι, όταν ο Τζακ χρίζεται μοναδικός κληρονόμος της προσωπικής περιουσίας του δούκα, η όμορφη και καλοαναθρεμμένη κυρία εξοργίζεται.
Τώρα, η Ολίβια αναγκάζεται να μοιραστεί το αγαπημένο της σπίτι με αυτόν τον ελεεινό άνθρωπο.
Αιχμάλωτη ανάμεσα στον διάβολο και στην επιθυμία...
Η παγερή περιφρόνηση της Ολίβια δεν είναι αρκετή για την επικίνδυνη γοητεία του Τζακ. Το άγγιγμά του ξυπνά την επιθυμία. Το φιλί του απαιτεί την παράδοση. Θα αγωνιστεί να απομακρύνει τον Τζακ από την καρδιά της, αλλά το σώμα της, που λαχταρά να αφεθεί, δεν θα της επιτρέψει να τον απομακρύνει από το κρεβάτι της.

Προσωπική άποψη:
Πρέπει να παραδεχτώ πως όταν διάβασα την περίληψη του συγκεκριμένου βιβλίου, παρά τις εξαιρετικά καλές εντυπώσεις που μου είχε αφήσει η Heath με το πρώτο βιβλίο της εν λόγω σειράς, "Συμφωνία με τον διάβολο", ούτε ένιωσα ιδιαίτερα καλά, αλλά ούτε και περίμενα μία ιστορία που θα με συνέπαιρνε. Την θεώρησα πέρα για πέρα προβλέψιμη και συνηθισμένη, στερημένη κάθε έμπνευσης. Ωστόσο, για ακόμα μία φορά, η Heath με διέψευσε περίτρανα, αποδεικνύοντάς μου για δεύτερη φορά πως αν θέλεις μπορείς να πάρεις τον πυρήνα της πιο χιλιοειπωμένης ιδέας, και όχι μόνο να την κατακτήσεις και να την κάνεις ολότελα δική σου, μα και να την αναπτύξεις με τέτοιον τρόπο που χωρίς να χάνεις την λογοτεχνική σου ταυτότητα, να ανεβάζεις το βιβλίο σου σε ένα λίγο πιο ψηλό επίπεδο από κάποια άλλα του είδους.

Ο Τζακ Ντότζερ είναι η πλέον παρακμιακή και διαβόητη φιγούρα απατεώνα του Λονδίνου, με τον ίδιο να είναι ιδιοκτήτης μιας άκρως σκοτεινής και κακόφημης λέσχης κυριών, όπου δεν υπάρχουν φραγμοί και όρια -όπως φραγμούς και όρια δεν έχει κι εκείνος. Όταν ο δούκας του Λάβινγκτον πεθαίνει και ορίζει τον Τζακ μοναδικό του κληρονόμο, με την μοναδική προϋπόθεση να αναλάβει καθήκοντα φύλακα για τον γιο του, εκείνος βλέπει μία ακόμα καλή ευκαιρία για κέρδος, δύναμη κι εξουσία, ωστόσο, θα βρει αντιστάσεις στο πρόσωπο της συζύγου του δούκα, Ολίβια, η οποία δεν μπορεί παρά να είναι εξοργισμένη που καλείται να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα πρέπει να μοιραστεί την ίδια στέγη με έναν άντρα τους χειρίστου είδους και που καμία σχέση, ηθική και όχι μόνο, δεν έχει μ' εκείνη. Κι ο Τζακ, όμως, δεν είναι ευχαριστημένος με αυτό, σχεδιάζοντας να βρει έναν νέο σύζυγο για την Ολίβια, έτσι ώστε να μπορέσει να χαρεί μόνος του τα πλούτη του. Αλλά η ζωή είναι μυστήριο πράγμα και τα γεγονότα τον προλαβαίνουν, όπως και οι αλλαγές.

Μπορεί το συγκεκριμένο βιβλίο να υπάγεται στην αισθηματική λογοτεχνία εποχής, ωστόσο, ο πυρήνας της ιστορίας τους δεν θα λέγαμε πως σχετίζεται τόσο άμεσα με το ερωτικό σκέλος αυτής, όσο με τον ανθρώπινο παράγοντα και το πως αυτός επηρεάζεται και καθορίζεται από τις συνθήκες, τις εμπειρίες και το συναίσθημα. Από το προηγούμενο κιόλας βιβλίο είχαμε μια εικόνα για το σκοτεινό και δύσκολο παρελθόν του Τζακ, όμως εδώ μας δίνεται η δυνατότητα να έχουμε μια νέα, πιο πλήρη και ολοκληρωμένη, να εμβαθύνουμε στον ψυχισμό του ανακαλύπτοντας πράγματα για τα παιδικά του χρόνια που καθόρισαν σημαντικά το ποιος έγινε και την μετέπειτα πορεία του, συνολικά, στη ζωή. Γιατί ο Τζακ είναι ένας χαρακτήρας που πραγματικά έχει περάσει δύσκολα και όλα όσα έχει κάνει, όσα τείχη έχει χτίσει γύρω του, είναι για να προστατεύσει όση ψυχή και δύναμη έχει απομείνει μέσα του. Μέχρι, τουλάχιστον, τη στιγμή που θα υπάρχει λόγος για να ρίξει τις άμυνές του, επειδή θα έχει βρει κάτι που ν' αξίζει.

Βλέπετε πως δεν έχω σταθεί καθόλου στην Ολίβια, όχι γιατί είναι αδιάφορη ως χαρακτήρας, αλλά γιατί μπροστά στον Τζακ ωχριά. Ουσιαστικά, υπάρχει για να τον συμπληρώσει, όχι για να ξεχωρίσει απέναντί του. Και ναι, ο έρωτας που γεννιέται ανάμεσά τους είναι παθιασμένος, έχει την απαιτούμενη φλόγα, αλλά δεν μας συγκινεί όσο η σχέση που αναπτύσσει ο Τζακ με τον Χένρι. Ουσιαστικά, μέσω αυτού, ανακαλύπτει πως είναι πραγματικά να είναι κανείς παιδί, ζώντας όλα εκείνα που έχει χάσει, και βρίσκοντας ξανά ένα μέρος της παιδικότητάς του, μα και ανακαλύπτοντας, συνάμα, πως είναι να έχεις δίπλα σου κάποιον που σε νοιάζεται και, κυρίως, κάποιον που να τον νοιάζεσαι εσύ, που να τον αγαπάς, που να θέλεις να τον προστατεύσεις. Και τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό με τα προηγούμενα, ο Τζακ μαθαίνει τι σημαίνει οικογένεια και να είναι κανείς μέλος μίας, και ναι, αυτό ήταν που με συγκίνησε πάνω απ' όλα, και αυτή ήταν η σπουδαιότερη διαπίστωση στην οποία με οδήγησε η ιστορία αυτή που μπήκε στην καρδιά μου, όπως και ο Τζακ.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lorraine Heath
Μεταφραστής: Βασιλειάδου Μαρία
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 392
ISBN: 978-618-5229-86-3