Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η ζωή της Αλίσια Μπέρενσον είναι φαινομενικά τέλεια. Διάσημη ζωγράφος η ίδια, περιζήτητος φωτογράφος μόδας ο άντρας της, ζουν σ’ ένα μεγάλο σπίτι με θέα στο πάρκο, σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές του Λονδίνου. Όταν ένα βράδυ ο σύζυγός της γυρίζει αργά από μια φωτογράφιση, η Αλίσια τον πυροβολεί πέντε φορές στο κεφάλι και βυθίζεται στη σιωπή.
Η άρνησή της να μιλήσει και να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση θα μετατρέψει μια οικογενειακή τραγωδία σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, σ’ ένα μυστήριο το οποίο μονοπωλεί τη φαντασία του κοινού και κάνει την Αλίσια διαβόητη. Η τιμή των έργων της απογειώνεται κι εκείνη, η «σιωπηλή ασθενής», μεταφέρεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στο Γκρόουβ, μια ψυχιατρική μονάδα υψηλής ασφαλείας στο βόρειο Λονδίνο.
Ο Θίο Φέιμπερ είναι ένας ιατροδικαστικός ψυχοθεραπευτής που περίμενε πολύ καιρό την ευκαιρία να δουλέψει με την Αλίσια. Είναι πεπεισμένος ότι εκείνος θα πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν. H αποφασιστικότητά του να την κάνει να μιλήσει και να ξετυλίξει το μυστήριο της δολοφονίας του άντρα της τον παρασύρει σ’ ένα δύσβατο μονοπάτι που οδηγεί στα βαθύτερα αίτια της σιωπής της…
Κι αν του μιλήσει, θα θέλει να ακούσει την αλήθεια;

Προσωπική άποψη:
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία γίνεται πολύ μεγάλος ντόρος, γεγονός που σε πρώτη φάση σε προβληματίζει και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όλο αυτό συμβαίνει επειδή πράγματι υπάρχει σε αυτό κάτι που το κάνει να αξίζει, ή αν οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο καλοδουλεμένο marketing των εκάστοτε εκδοτικών οίκων. Κάποιες φορές, ο θησαυρός αποδεικνύεται άνθρακας και τότε εμείς, ως αναγνώστες, ξενερώνουμε τη ζωή μας, για να το θέσω όσο πιο απλά και ωμά γίνεται, και μετανιώνουμε την ώρα και τη στιγμή που επιτρέψαμε στον εαυτό μας να παρασυρθεί από λόγια τρίτων. "Η σιωπηλή ασθενής", όμως, του Alex Michaelides, ενός πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα -με ελληνοκύπριο πατέρα και αγγλίδα μητέρα-, δεν ανήκει σε αυτές τις περιπτώσεις και δικαίως θεωρείται ένα από τα πλέον δυναμικά συγγραφικά ντεμπούτα των τελευταίων ετών, με τα δικαιώματα του βιβλίου να έχουν πουληθεί σε 42 χώρες, ενώ πρόκειται να μεταφερθεί και στον κινηματογράφο.

Η Αλίσια Μπέρενσον έχει, φαινομενικά, την τέλεια ζωή. Είναι διάσημη ζωγράφος, παντρεμένη με έναν από τους πλέον διαπρεπείς φωτογράφους μόδας, ζουν σε μία πανέμορφη περιοχή του Λονδίνου σε ένα ακόμα πιο όμορφο σπίτι. Όλα κυλούν αρμονικά, μέχρι μία μοιραία νύχτα όπου ο Γκάμπριελ επιστρέφει αργά στο σπίτι τους κι εκείνη, εν ψυχρώ, τον δολοφονεί με πέντε σφαίρες στο κεφάλι. Κανείς δεν ξέρει αν του είπε κάτι πριν ν' αφαιρέσει τη ζωή του, όμως από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, η Αλίσια δεν ξαναμίλησε... ποτέ. Δεν μίλησε ούτε καν για να υπερασπιστεί τον εαυτό της στο δικαστήριο, κάτι που οδήγησε στην καταδικαστική απόφαση εις βάρος της που την έστειλε στο ψυχιατρικό τμήμα των φυλακών Γκρόουβ. Έξι χρόνια περνάνε από εκείνη την ημέρα, μέσα στα οποία τα έργα της Αλίσια γίνονται ακόμα πιο περιζήτητα με την τιμή τους να εκτοξεύεται στα ύψη, και ο ιατροδικαστικός ψυχοθεραπευτής Θίο Φέιμπερ εγκαταλείπει τα πάντα για να ασχοληθεί με την περίπτωση της Αλίσια, πεπεισμένος πως είναι ο μοναδικός που μπορεί να την κάνει να μιλήσει ώστε να αποκαλυφθεί τι πραγματικά συνέβη εκείνη τη νύχτα. Όμως, ο Θίο, μπορεί πράγματι να πετύχει τον στόχο του κι αν ναι, είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει όσα θα αναδυθούν από τα σκοτάδια της Αλίσια;

Εμφανώς επηρεασμένος από την αρχαία τραγωδία της Αλκήστιδος του Ευριπίδη -επιτρέψτε μου να κρατήσω την αρχαιοελληνική κλίση-, ο συγγραφέας καταφέρνει μέσα από την απλότητα της γραφής του να δημιουργήσει ένα έργο αφηγηματικά πολύπλοκο, η δομή και η ροή του οποίου, όμως, είναι τόσο άρτια και τόσο μεθοδευμένη, που ναι μεν σε οδηγούν σε αντιφατικές σκέψεις και συμπεράσματα, αλλά που όλα είναι ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα από τον ίδιο τον δημιουργό, προς την κατεύθυνση που εκείνος επιθυμεί και ορίζει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην αμφιβάλλεις στιγμή για τα εκάστοτε στοιχεία που σου δίνονται, να τα αναλύεις και τα αξιολογείς μέσα σε ένα πολύ αυστηρό και συγκεκριμένο πλαίσιο, και δεν κοιτάς τι άλλο μπορεί να συμβαίνει γύρω σου, αφού κάποια πράγματα τα θεωρείς δεδομένα ενώ, όπως αποδεικνύεται και στην πορεία, δεν θα έπρεπε, γιατί η αμφισβήτηση ακόμα και της πιο ξεκάθαρης, φαινομενικά, εικόνας, είναι αυτή που μπορεί να σε οδηγήσει στην πιο ουσιαστική αποκάλυψη μιας αλήθειας.

Δεν είναι, ωστόσο, μόνο η προσεκτική δουλειά που έχει γίνει στην ύφανση αυτής της ιστορίας, κλωστή την κλωστή, μέχρι να δημιουργηθεί ένα αψεγάδιαστο υφαντό που έχει ν' αφηγηθεί τη δικιά του αλήθεια, όπως ακριβώς και ο τελευταίος πίνακας της Αλίσια, που σε κάθε του γραμμή μαρτυρά και μια τραγική στιγμή της πραγματικότητας που αντικρίζουμε αλλά που την ίδια στιγμή αδυνατούμε να δούμε. Είναι και οι ίδιοι οι χαρακτήρες που εμπλέκονται σε αυτήν, με τον καθέναν από αυτούς να φαντάζει, με τόσο αντιφατικό τρόπο, τόσο ένοχος και τόσο αθώος την ίδια στιγμή, αφού είναι πολύ λεπτά τα σημεία όπου η ενοχή και η αθωότητα διαχωρίζονται και πολύ ακαθόριστος ο τρόπος που αυτές οι δύο έννοιες οριοθετούνται και μετουσιώνονται σε κάτι άλλο. Σε μια αποκάλυψη, ίσως, όχι απαραίτητα λυτρωτική, αλλά αποφορτισμένη από το συνειδησιακό βάρος της δικής τους συμμετοχής, είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Γιατί μπορεί πάντα να υπάρχει ένας δράστης σε ένα έγκλημα, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό το ποιος το έχει πράξει με το ποιος, ή ποιοι, έχουν δημιουργήσει τα κίνητρα που έχουν οδηγήσει, τελικά, στο μοιραίο.

Χαρακτήρες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα υποπτευόσουν ποτέ, άνθρωποι υποδειγματικοί, αφοσιωμένοι ο καθένας στον προσωπικό του στόχο, έστω κι αν αυτό δεν είναι πάντα και απόλυτα ξεκάθαρο, προσωπικότητες που μπλέκονται σε ένα παιχνίδι συγκρούσεων που η υπεροχή κανενός δεν είναι αδιαμφισβήτητη, μα ούτε και προβλέψιμη. Γιατι, ό,τι και να συμβεί, σε κάθε περίπτωση, η αλήθεια βρίσκει τον τρόπο να έρθει στην επιφάνεια, αργά ή γρήγορα. Άλλες φορές εκκωφαντικά και άλλες, πάλι, τόσο σιωπηλά και αθόρυβα, που η αταραξία της μπορεί να σε σοκάρει περισσότερο και από την ένταση μιας έκρηξης. Κι αυτό συμβαίνει κι εδώ, με την αλήθεια να αποκαλύπτεται απροκάλυπτα μπροστά στα μάτια μας τόσο φυσικά, με τέτοια σοκαριστική απλότητα, που η δύναμή της, κυριολεκτικά, μας κάνει να αισθανόμαστε σαν να μας έχει περιλούσει κάποιος με έναν κουβά γεμάτο με κρύο νερό, κι εμείς δεν ξέρουμε από ποιο σοκ πρέπει να συνέλθουμε πρώτα. Μια αλήθεια που δεν περιμένουμε αλλά που μαρτυρά πόσο περίπλοκο και διεστραμμένο ον μπορεί να είναι ο άνθρωπος, εγκλωβισμένος άλλες φορές στο "εγώ" του κι άλλες φορές στο "εμείς", άλλοτε απόλυτα πιστός στον εαυτό του και άλλες, πάλι, απόλυτα χειραγωγήσιμος επειδή η αδυναμία του υπερνικά τα πάντα. Μια ιστορία για την χειριστικότητα, την αγάπη, την ενοχή, την ανάγκη της αυτοϊκανοποίησης με όποιο κόστος. Μια ιστορία για το πόσο εύκολα μπορείς να περάσεις από τη φωτεινή στη σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Alex Michaelides
Μεταφραστής: Παπαμιχαήλ Μαρία-Κλειώ
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 416
ISBN: 978-960-605-756-4