Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Κάρεν και ο Τοµ είναι νιόπαντροι και ζουν σε ένα όµορφο σπίτι στα βόρεια της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Μια µέρα ο Τοµ επιστρέφει σπίτι και διαπιστώνει ότι η Κάρεν έχει εξαφανιστεί. Κάποιος του χτυπάει την πόρτα. Ένας αστυνοµικός έχει έρθει για να τον συνοδέψει στο νοσοκοµείο όπου βρίσκεται η γυναίκα του. Τράκαρε καθώς οδηγούσε µε υπερβολική ταχύτητα σε µια κακόφηµη συνοικία της πόλης.
Η Κάρεν είναι αδύνατο να θυµηθεί τι έκανε και πού βρισκόταν όταν συνέβη το ατύχηµα. Όταν επιστρέφει στο σπίτι, συνειδητοποιεί ότι κάτι έχει αλλάξει θέση. Κάποιος έχει µπει κρυφά. Και η αστυνοµία δεν παύει να της θέτει ερωτήµατα…
Σ’ αυτό το σπίτι όλοι έχουν ένα σκοτεινό μυστικό. Κάποιος όμως μπορεί να φτάσει έως τον φόνο για να το κρατήσει κρυφό;

Προσωπική άποψη: 
Όσοι είχατε διαβάσει την άποψή μου για "Το ζευγάρι της διπλανής πόρτας", ίσως να θυμάστε πως δεν ήταν ένα βιβλίο που με είχε ενθουσιάσει, για πολλούς και διάφορους λόγους, ωστόσο, ήταν κι ένα βιβλίο το οποίο δεν απέρριψα εντελώς, αφού είχε μια αρκετά Χιτσοκική διάθεση, θα έλεγα, και παρά την μη πρωτότυπη κεντρική του ιδέα και την όχι και τόσο καλή εκτέλεσή της, με είχε προκαταβάλει κάπως θετικά απέναντι στην Shari Lapena, από την οποία πίστευα πως θα διαβάσω κάτι καλύτερο στο προσεχές μέλλον. Και κάπως έτσι, πήρα το "Ένας ξένος στο σπίτι", στα χέρια μου, με τις ελπίδες μου αρκετά υψηλά. Ελπίδες που αποδείχθηκαν φρούδες.

Το πράγμα άρχισε να "βρομάει" από την ανάγνωση της περίληψης, η οποία με παρέπεμψε σε τουλάχιστον άλλους τρεις τίτλους, που κυκλοφόρησαν τα τελευταία δύο-τρία χρόνια, ο κεντρικός άξονας των οποίων ήταν αρκετά κοντά, για να μην πω πανομοιότυπος, με αυτόν της Lapena, αλλά επειδή δεν υπάρχει παρθενογένεση στην Τέχνη, είπα να μην φανώ προκατειλημμένη. Ωστόσο, η καλή μου διάθεση άρχισε να χάνεται όλο και περισσότερο όσο προχωρούσα στην ανάγνωση της μίας σελίδας μετά την άλλη, σε σημείο που έκλεισα το βιβλίο και το παράτησα στην άκρη αρκετές φορές, πριν να καταφέρω τελικά να το ολοκληρώσω -ενώ έχει περάσει πάρα πολύς καιρός απ' όταν το διάβασα, μέχρι σήμερα, όπου πήρα την απόφαση να γράψω δυο λόγια γι' αυτό.

Το πρόβλημα στην εν λόγω ιστορία δεν είναι μόνο η πλοκή, που είναι πιο βασική πεθαίνεις, αλλά και η αδυναμία της Lapena να χτίσει, με οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιοδήποτε επίπεδο, την ένταση που θα περίμενε κανείς να διαθέτει ένα ψυχολογικό θρίλερ. Δεν παίζει με το μυαλό μας, δεν παίζει με την ψυχή μας, παρά μας προτείνει να πάρουμε τη θέση του αμέτοχου παρατηρητή που περιμένει η ιστορία να φτάσει στο τέλος της χωρίς να έχει αισθανθεί το παραμικρό. Φυσικά, σε όλο αυτό, συμβάλλουν και οι επίπεδοι, δίχως βάθος χαρακτήρες, που είναι πιο κενοί και από βαρέλι δίχως πάτο, που διόλου ψυχή δεν έχουν, παρά μονάχα περιγράφονται, πράγμα που σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετό.

Εν κατακλείδι, η Lapena, πολύ θα ήθελα να πω πως έστω προσπάθησε, αλλά δεν μου άφησε καν αυτή την αίσθηση. Γρήγορο, πρόχειρο, τεμπέλικο, χωρίς νεύρο, ένταση, εκπλήξεις, ανατροπές, με χαρακτήρες μονοδιάστατους και αδιάφορους. Ένα βιβλίο που απορώ, όχι μόνο πως εκδόθηκε στα ελληνικά, αλλά πως εκδόθηκε γενικώς. Πόσο μάλλον όταν την ίδια χρονική περίοδο κυκλοφόρησαν τόσα και τόσα βιβλία ανάλογης θεματολογίας, που ακόμα και το πιο μέτριο εξ αυτών ήταν κατά πολύ ανώτερο του συγκεκριμένου. Πραγματικά, κρίμα!
Βαθμολογία 2/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sari Lapena
Μεταφραστής: Ισμυρίδου Παλμύρα
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 336
ISBN: 978-960-461-923-8