Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Στη Μαδρίτη οι φόνοι είναι ελάχιστοι, αλλά όταν γίνονται δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.
Η μελλόνυμφη τσιγγάνα Σουσάνα Μακάγια βρίσκεται δολοφονημένη με φρικτό τρόπο: από τρεις τρύπες στο κρανίο της έχουν εισαχθεί προνύμφες ενός είδους μύγας που της έχουν καταφάει τον εγκέφαλο. Η αδελφή της, Λάρα, είχε δολοφονηθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πριν από επτά χρόνια, αλλά ο δολοφόνος της εξακολουθεί να εκτίει την ποινή του. Κάποιος μιμήθηκε τις φρικαλέες μεθόδους του ή μήπως ένας αθώος βρίσκεται στη φυλακή;
Ένα μυθιστόρημα-τοιχογραφία της Μαδρίτης με πρωταγωνίστρια την αστυνόμο Έλενα Μπλάνκο, μια ιδιόμορφη μοναχική γυναίκα, εθισμένη στην γκράπα, το καραόκε και τις σεξουαλικές συνευρέσεις με ιδιοκτήτες αυτοκινήτων υψηλού κυβισμού. Η Έλενα παραμένει συνειδητά μονίμως εκτεθειμένη σε κίνδυνο, για να μην ξεχνάει πως στη ζωή της υπάρχει μια εκκρεμότητα που δεν κατάφερε να επιλύσει…

Προσωπική άποψη:
Κάθε χρόνο, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, κάθε εκδοτική σεζόν, αναζητάμε το βιβλίο εκείνο όπου θα του "φορέσουμε" την κορδέλα του τίτλου: Το πιο ανατρεπτικό μυθιστόρημα του χειμώνα, του καλοκαιριού και πάει λέγοντας. Κάτι τέτοιο συνέβη και φέτος το καλοκαίρι, με τα αστυνομικά μυθιστορήματα να έχουν κατακλύσει την αγορά και το καθένα από αυτά να διεκδικεί τον τίτλο και τα σκήπτρα έναντι των άλλων, σύμφωνα πάντα με τα προσωπικά γούστα -ίσως και συμφέροντα- του καθενός. Προσωπικά, για να πω κι εγώ το κομμάτι μου, δεν ξέρω αν διάβασα κάποιο βιβλίο που θα μπορούσα να του αποδώσω αποκλειστικά τον προαναφερόμενο τίτλο -αλλά διάβασα πραγματικά καλά αστυνομικά μυθιστορήματα-, όμως, αν περιορίσουμε τις επιλογές μας ανάμεσα στα ισπανικά μυθιστορήματα του είδους, τότε η "Κόκκινη Μαδρίτη" κερδίζει και μάλιστα με διαφορά.

Στη Μαδρίτη του σήμερα, η νεαρή τσιγγάνα Σουσάνα Μακάγια, η οποία ετοιμάζεται να παντρευτεί, βρίσκεται δολοφονημένη με έναν φρικτό τρόπο που δεν τον χωράει ανθρώπου νους. Κάποιος άνοιξε τρεις τρύπες στο κρανίο της και εισήγαγε μέσα σε αυτές προνύμφες ενός είδους μύγας, οι οποίες κατασπάραξαν τον εγκέφαλό της. Το ακόμα πιο φρικιαστικό της υπόθεσης είναι πως εφτά χρόνια νωρίτερα, η αδερφή της Σουσάνα, είχε δολοφονηθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Όμως ο δολοφόνος της βρίσκεται ακόμα μέσα στη φυλακή, άρα δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή κάποιος μιμείται τη δράση του και συνεχίζει το έργο του, ή οι Αρχές συνέλαβαν και καταδίκασαν έναν αθώο. Ο κλοιός στενεύει, ο Τύπος αρχίζει να διαρρέει περισσότερες ανατριχιαστικές πληροφορίες απ' όσες θα έπρεπε, ο κόσμος ζητάει να μάθει την αλήθεια, την ίδια ώρα που η αστυνόμος Έλενα Μπλάνκο έχει αναλάβει την υπόθεση προσπαθώντας να βρει την άκρη του νήματος που όταν το ξετυλίξει θα την οδηγήσει στη λύση του μυστηρίου αυτού.

Η Carmen Mola αποτελεί το μεγαλύτερο εκδοτικό φαινόμενο της Ισπανίας τα τελευταία χρόνια, πράγμα στο οποίο δεν έχει συντελέσει μόνο η δυναμική της πένας της και η άγρια φαντασίας της, αλλά και το γεγονός πως η ίδια αρνείται πεισματικά να φανερωθεί δημόσια. Και κακά τα ψέματα, το μυστήριο γύρω από έναν συγγραφέα, πόσο μάλλον όταν το έργο αυτού είναι εξαιρετικά πετυχημένο, αυξάνει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του κοινού, και όχι μόνο, γύρω από το πρόσωπό του -κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όμως, τελικά, μας κάνει να συνειδητοποιούμε και κάτι άλλο. Πως στην πραγματικότητα είναι μάταιο και άχρηστο να να γνωρίζουμε την εικόνα του προσώπου αυτού που υπογράφει ένα έργο, αφού αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί, αποκλειστικά, δεν είναι το ποιος είναι, αλλά το τι γράφει, τι έργο αφήνει πίσω του. Και όταν το έργο αυτό είναι ανατριχιαστικά έντονο κι ενδιαφέρον, ακόμα λιγότερη σημασία έχει η ταυτότητα του υπογράφοντα.

Το συγκεκριμένο βιβλίο, αν έπρεπε να το κατατάξουμε αυστηρά σε μία συγκεκριμένη κατηγορία, αυτή θα ήταν του νουάρ μυθιστορήματος, αφού η δομή και η ανάπτυξη αυτού έχει υιοθετήσει όλα τα βασικά στοιχεία του είδους. Όμως, όσο περισσότερο διαβάζουμε και βυθιζόμαστε στον διαστρεβλωμένο κόσμο της Mola, τόσο πιο πολύ παρατηρούμε στοιχεία που συμβάλλουν, τελικά, στην αποδόμηση αυτής της τόσο αγαπητής και κλασσικής αφηγηματικής φόρμας. Ωστόσο, την ίδια ακριβώς στιγμή που η συγγραφέας δημιουργεί ένα ολόδικό της στυλ, ένα κράμα νουάρ και σύγχρονης πραγματικότητας, ποτισμένα με νότες ωμότητας, σκληρότητας και ακραίου ρεαλισμού, τόσο σε αυτά που λέγονται όσο και σε αυτά που πράττονται, σέβεται και την πηγή μέσα από την οποία έχει γεννηθεί ο σκελετός της αφηγηματικής δομής της κρατώντας τα καλύτερα στοιχεία του, αλλά αποδεικνύοντας πως, στο σήμερα, αυτός μπορεί να οδηγηθεί μερικά βήματα παραπέρα.

Σε ό,τι έχει να κάνει με την πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, Έλενα, έχει επίσης ακολουθηθεί η κλασσική συνταγή του αστυνομικού που δεν ταιριάζει στο κανονιστικό πρόσωπο ενός Σώματος που λειτουργεί για την προστασία του πολίτη και που αντιμετωπίζει πολλά εσωτερικά ζητήματα, ιδωμένη, όμως, μέσα από ένα πιο δραστήριο και δυναμικό πρίσμα, μα και κατά τι πιο ρεαλιστικό συνάμα. Γιατί μπορεί η Έλενα να είναι δέσμια της απώλειας που την σημάδεψε, και που έχει ορκιστεί να ξορκίσει βρίσκοντας αυτόν που της στέρησε την ευτυχία της μέσα σε μια στιγμή, όμως, την ίδια ακριβώς στιγμή, δεν χάνει τον δυναμισμό και την ευστροφία της, ούτε αφήνει τον εαυτό της να χαθεί μέσα σε κραιπάλες, παρά παραμένει οξυδερκής και έτοιμη για δράση, όσο διαλυμένη κι αν είναι μέσα της. Και σε αυτό συμβάλλει σημαντικά και το υπόλοιπο προσωπικό του Τμήματος Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων, με τον καθέναν από αυτούς να έχει τη δική του προσωπικότητα και θέση μέσα στην εξέλιξη των γεγονότων, θυμίζοντάς μας κάτι από "Criminal minds" στα καλύτερά του.

Όσον αφορά την αφήγηση, αυτή γίνεται μέσα από μικρά, ευέλικτα κεφάλαια, μα με έναν ρυθμό γρήγορο, σχεδόν κινηματογραφικό, γεμάτο ένταση και δυναμική, που δεν αφήνει τη ροή να χαλαρώσει ούτε για μια στιγμή -πράγμα που ισχύει και για εμάς, ως αναγνώστες, που διψάμε όλο και περισσότερο ν' ανακαλύψουμε τι συμβαίνει στη συνέχεια. Παράλληλα, η αφήγηση της Mola είναι στοχευμένη, μένει στην ουσία των πραγμάτων και των εκάστοτε γεγονότων και δεν φλυαρεί, δεν περιγράφει με εξαντλητικές λεπτομέρειες, ούτε υπεραναλύει όσα δεν χρειάζεται απλά και μόνο για να γεμίσει περισσότερες σελίδες προσπαθώντας να μας εντυπωσιάσει. Αυτό, άλλωστε, το έχει πετύχει με την ιδέα και μόνο ενός ειδεχθούς εγκλήματος που κρύβει μέσα του τόσο διαστροφή και αρρώστια, μα και τόση ευφυΐα και δημιουργικότητα συνάμα, που εν τέλει μάς κάνει να μην ξέρουμε πως πρέπει να αισθανθούμε. 

Εν κατακλείδι, κι επειδή είπα πάρα πολλά, η "Κόκκινη Μαδρίτη" είναι ένα ευρωπαϊκό νουάρ μυθιστόρημα που, όμως, πηγαίνει το είδος ένα βήμα παραπέρα, με την συγγραφέα να δημιουργεί ένα ολότελα δικό της παρακλάδι του είδους, με ένα ύφος και μια ταυτότητα που αναμφίβολα την κάνει να ξεχωρίζει και που μας κάνει να περιμένουμε ακόμα περισσότερα από εκείνη στο μέλλον. Το βιβλίο απευθύνεται τόσο στους λάτρεις του κλασσικού νουάρ, όσο και σε εκείνους που αναζητούν το κάτι διαφορετικό, αυτό που θα τους ξαφνιάσει και που ίσως να τους σοκάρει. Βέβαια, πρέπει να έχει κανείς γερό στομάχι, καθώς η Mola δεν ωραιοποιεί γεγονότα και καταστάσεις, ξεγυμνώνει την κοινωνία του σήμερα αποκαλύπτοντας μπροστά στα μάτια μας τις πιο μεγάλες και τρομακτικές διαστροφές της, μ' έναν τρόπο που σίγουρα θα μείνει χαραγμένος στο μυαλό μας για πολύ καιρό. Με μεγάλη αγωνία περιμένω τη μεταφορά του βιβλίου στην τηλεόραση, όπου αν προσέξουν θα κάνουν μια υπέροχη σειρά, μα και το δεύτερο βιβλίο με τις περιπέτειες της Έλενα, αφού το φινάλε αυτής μου έκοψε την ανάσα και με έκανε να ζητάω ακόμα περισσότερα.
Βαθμολογία 9,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Carmen Mola
Μεταφραστής: Βασιλάκου Αγγελική
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-960-461-946-7