Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Μαρίνα μεγαλώνει στα Σφακιά, το μοναδικό κορίτσι μιας οικογένειας που παλεύει να επιβιώσει. Έχει πείσμα και η αγάπη της για το βιολί τής δίνει θάρρος να κυνηγήσει τα όνειρά της. Όταν ο μεγαλύτερος αδελφός της, που έχει μεταναστεύσει στην Αυστραλία, την προσκαλεί κοντά του, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αφήσει πίσω την πατρίδα της ξεκινώντας ένα ταξίδι στο άγνωστο. Ένα ταξίδι που θα εξελιχθεί σε γολγοθά, σημαδεύοντάς τη για πάντα.
Η ιστορία της Μαρίνας βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, και συγκεκριμένα στο σκάνδαλο των παράνομων υιοθεσιών που αποκαλύφθηκε πριν από κάποια χρόνια στην Αυστραλία, με θύματα χιλιάδες γυναίκες των οποίων τα παιδιά απάχθηκαν και δόθηκαν για υιοθεσία αμέσως μετά τη γέννησή τους. Ο πρωθυπουργός της Βικτόρια, Τεντ Μπέιλιου, αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τα θύματα, ενώ η γερουσιαστής Κλερ Μουρ είπε ότι «τώρα μπορούμε να μιλήσουμε για μια φρικιαστική περίοδο της ιστορίας μας, που κράτησε πάνω από τρεις δεκαετίες, και να μην προσποιούμαστε πλέον ότι δε συνέβη».

Προσωπική άποψη:
Δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτομαι πως ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο και το χειρότερο θηρίο στον κόσμο ετούτο. Κυριαρχείται τόσο πολύ από τα πάθη και τα θέλω του, από το δικό του συναίσθημα και τις όποιες ανάγκες του, πλασματικές ή μη, που λίγο έως καθόλου λογαριάζει τα συναισθήματα των άλλων γύρω του, είτε αυτοί είναι οικείοι του είτε όχι, ή νοιάζεται για τον πόνο που μπορεί να τους προκαλέσουν οι πράξεις του, που κατευθυνόμενες από καθαρά εγωιστικά κίνητρα και ιδιοτελείς σκοπούς, είναι σε θέση να επιφέρουν ένα χάος που θα έχει βαθιές ρίζες και που τα κλαδιά του όλο και θα πυκνώνουν με το πέρασμα των χρόνων. Και το που θα καταλήξουν όλες οι μεριές όταν τα κλαδιά αυτά σπάσουν, κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει.

Πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας η Μαρίνα, το μοναδικό κορίτσι μιας Σφακιανής οικογένειας που παλεύει να επιβιώσει, κόντρα σε όλες τις αντίξοες συνθήκες των καιρών. Και μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, η Μαρίνα δεν παύει να ονειρεύεται και να ελπίζει, με την αγάπη της για το βιολί να την συντροφεύει σε κάθε της βήμα. Μέχρι που έρχεται η μέρα που ο μεγαλύτερος αδερφός της την καλεί να τον επισκεφτεί στην Αυστραλία, όπου ζει μόνιμα, και να ζήσει κι εκείνη με τη σειρά της κοντά του. Όμως, το τόσα πολλά υποσχόμενο ταξίδι της, θ' αποδειχθεί γι' αυτήν μια κόλαση, ένας γολγοθάς από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει εύκολα και που τα σημάδια του θα μείνουν ανεξίτηλα στον χρόνο, σημαδεύοντας το μυαλό, την ψυχή και την καρδιά της.

Όπως αναφέρει και η περίληψη του βιβλίου, η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και πιο συγκεκριμένα στο μεγάλο σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε στην Αυστραλία κάποια χρόνια πριν, εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων υιοθεσιών που έλαβαν χώρα μεταξύ του 1950 και 1970, και που ανάγκασε τον τότε πρωθυπουργό της Βικτόρια, Τεντ Μπέιλιου, να ζητήσει δημόσια συγνώμη από τα θύματα αυτής της τραγωδίας -όχι πως αυτό άλλαξε κάτι, αφού αυτά που χάθηκαν, ακόμα κι αν ξαναβρεθούν, δεν θα είναι ποτέ ίδια και μαζί τους, ούτε κι εμείς οι ίδιοι. Μια ιστορία που θυμάμαι να την έχω ακούσει από συγγενείς μετανάστες πολλά χρόνια πριν και που είχε κάνει το στομάχι μου να σφιχτεί, παρά που ήμουν παιδί ακόμα. Ωστόσο, τώρα πια καταλαβαίνω πως δεν είναι θέμα ηλικίας, το πως αντιλαμβάνεσαι ορισμένα πράγματα και αντιδράς σε αυτά, αλλά θέμα συνείδησης και ευαισθησίας, χαρακτηριστικά που διαθέτει και ο κύριος Πολυράκης, πράγμα που φαίνεται από την λεπτότητα, παρά την αληθοφάνεια της ιστορίας του, που χειρίστηκε το όλο θέμα.

Η ιστορία, επί της ουσίας, είναι χωρισμένη σε δύο μέρη, όπως και η αφήγηση αυτής. Στο πρώτο, βλέπουμε τη ζωή της Μαρίνας από τα μικράτα της μέχρι που ξεκινάει για το ταξίδι χωρίς επιστροφή -κυριολεκτικά και μεταφορικά-, που θα αλλάξει την ίδια αλλά και τη ζωή της για πάντα. Στο δεύτερο, ο συγγραφέας εστιάζει περισσότερο στο θέμα των παράνομων υιοθεσιών και στο πως αυτές επηρέασαν ολόκληρο τον κόσμο, της οικογένειας που στερήθηκαν το να μεγαλώσουν και ν' αγαπήσουν τα παιδιά τους, εκείνες που ανέλαβαν τον ρόλο των πρώτων χωρίς να σκεφτούν τι πραγματικά θυσιάζουν με την απόφασή τους αυτή, μα και τα ίδια τα παιδιά που πέρασαν όλη τους τη ζωή μέσα σε ένα ψέμα, μέσα σε μια φούσκα οικογενειακής αγάπης που δημιουργήθηκε από εγωισμό και μόνο και όχι από ανιδιοτελείς επιθυμίες και ανάγκες. Δεν ξέρω ποιο απ' τα δύο μέρη με έκανε να σπαράξω περισσότερο, αυτό που ταυτίστηκα ως γυναίκα ή αυτό που ταυτίστηκα ως παιδί μιας οικογένειας και μητέρα μιας άλλης, αλλά το βέβαιο είναι πως το καθένα απ' αυτά κατάφερε ν' αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές μου.

Όπως πάντα, και όπως σε κάθε νέο του βιβλίο, ο κύριος Πολυράκης έχει δώσει μεγάλη σημασία στον ανθρώπινο παράγοντα, σε όλα τα επίπεδα, μα και στην δημιουργία και την ανάπτυξη των ψυχογραφημάτων των ανθρώπων που περνάνε μέσα από την αφήγησή του, είτε ως πρωταγωνιστές είτε ως δευτεραγωνιστές, γιατί ο καθένας απ' αυτούς καλείται να παίξει τον δικό του ρόλο και να κινήσει τα νήματα που του αναλογούν. Η σκιαγράφηση, τόσο της Μαρίνας όσο και των ανθρώπων που συναντά στο διάβα της ζωή της, είναι πολυεπίπεδη και σαφέστατα επηρεασμένη και από το σύνολο των ευρύτερων συνθηκών που επικρατούν με το πέρασμα των εποχών, σε ατομικό, κοινωνικό, πολιτικό επίπεδο. Κάποιοι επιλέγουν ν' ακολουθήσουν το ρεύμα και να εξελιχθούν μαζί με τα πάντα γύρω τους. Κάποιοι άλλοι επιλέγουν να εξελιχθούν με τον δικό τους τρόπο, με εκείνον που ορίζει οι καρδιά τους. Ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που παραμένουν αγκυροβολημένοι στο δικό του λιμάνι απ' το οποίο αρνούνται να αποχωρήσουν. Και έτσι ακριβώς συμβαίνει και στην πραγματική ζωή.

Ο κύριος Πολυράκης έχει αποτυπώσει εξαιρετικά την κάθε εποχή, μέσα στην οποίο τοποθετεί τους ήρωές του και την εξιστόρηση της διαδρομής του, ενώ θίγει και πάρα πολλά άλλα ζητήματα, πέραν των παράνομων υιοθεσιών, που έχουν βαθύ κοινωνικό πυρήνα, όπως η θέση της γυναίκας τα χρόνια εκεί -που δεν είναι πολύ μακρινά απ' το σήμερα- και το πως αυτή αντιμετωπιζόταν κοινωνικά και οικογενειακά, η ενδοοικογενειακή βία, το μεταναστευτικό και οι βαθιές πληγές αυτού, οι έμφυλες ανισότητες που οδήγησαν σε εγκλήματα κατά της ίδιας της ζωής. Μέσα σε όλον αυτό τον πόνο, όμως, δεν ξεχνάει να μας θυμίσει πως υπάρχουν και πράγματα για τα οποία αξίζει να παλεύει και ν' αγωνίζεται κανείς σε τούτη τη ζωή, όπως η πίστη στο όνειρο, η ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος, η αγάπη, αδερφική και όχι μόνο, μα και η πεποίθηση πως κάποια στιγμή η αλήθεια θα λάμψει, γιατί αυτό κάνει πάντοτε, και τόσο θα διώξει με το φως της όλα τα σκοτάδια και θα στεγνώσει όλα τα δάκρυα, επιστρέφοντας χαμόγελα και ψυχική γαλήνη, όπως οφείλει να κάνει.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Πολυράκης Γιώργος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 424
ISBN: 978-618-01-3393-6