«Καλημέρα σας. Ονομάζομαι Γρηγόρης Σταθόπουλος και ήρθα να καταγγείλω τη δολοφονία μου. Είδα σε όραμα ότι κάποιος με έκαψε ζωντανό, αφήνοντας πλάι μου έναν πύρινο σταυρό».
Τα λόγια αυτά, βγαλμένα από το στόμα του νεαρού άντρα με την ασκητική μορφή, θα προκαλέσουν ένα συγκαταβατικό χαμόγελο στον αστυνόμο Βαρσάμη, ο οποίος, θεωρώντας τον τρελό, θα τον αποπέμψει ευγενικά από το τμήμα. Το χαμόγελό του, όμως, θα σβήσει και οι τύψεις θα τον κατακλύσουν, όταν λίγο αργότερα η προφητεία του Σταθόπουλου θα επαληθευτεί και δύο ακόμα θύματα θα προστεθούν στον μακάβριο κατάλογο του παρανοϊκού δολοφόνου. Τι είναι αυτό που συνδέει τους τρεις νεκρούς; Ποιος είναι εκείνος που καίει ανθρώπους ζωντανούς, αφήνοντας πλάι τους έναν πύρινο σταυρό, φωτογραφίες και υπογραμμισμένα αποσπάσματα από την Αγία Γραφή; Ποια σχέση έχουν με τα αποτρόπαια εγκλήματα η άρρωστα θρησκευόμενη μητέρα του Σταθόπουλου, η φρικτά παραμορφωμένη αδελφή του, ο εμβληματικός πατήρ Χρυσόστομος και η αινιγματική γερόντισσα Φεβρωνία;
Καθώς ο Μάνος Βαρσάμης και η συνεργάτιδά του, Έλσα Γληνού, θα προσπαθήσουν να δώσουν απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, θα έρθουν αντιμέτωποι με τον θανάσιμο κίνδυνο που κρύβουν η θρησκοληψία, το πάθος για εκδίκηση και οι προσωπικοί δαίμονες των ηρώων.
"Άρωμα Λουίζας" της Βίκυς Μωραγιάννη
Τα πάντα στη ζωή της Λουίζας μοιάζουν να καταρρέουν. Στα είκοσι επτά της, η δουλειά της στο Λονδίνο δεν έχει καμιά προοπτική, η προσωπική της ζωή βρίσκεται σε τέλμα, ενώ οι σχέσεις με την οικογένειά της είναι δύσκολες και ψυχρές. Η λατρεμένη της γιαγιά, εκείνη που τη μεγάλωσε, εκείνη που της έδειξε κάθε ομορφιά σε αυτό τον κόσμο, χτυπημένη τα τελευταία χρόνια από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, δεν την αναγνωρίζει πια.
Όλα όσα ονειρεύτηκε κάποτε μοιάζουν εντελώς ανέφικτα… Απογοητευμένη και έχοντας αποδεχτεί την κατάσταση, καταλήγει να ζει μέσα στην απραξία και την απάθεια, παρατηρώντας τη ζωή της σαν απλός θεατής.
Μέχρι που η είδηση του θανάτου της γιαγιάς της θα τη βγάλει από τον λήθαργο και θα δώσει το έναυσμα για ένα ντόμινο απίστευτων γεγονότων που θα φέρουν στη ζωή της τα πάνω κάτω. Θα επιστρέψει εσπευσμένα στην Αθήνα μετά από πολύ καιρό και θα ανοίξει την πόρτα σ’ έναν κόσμο όπου το γέλιο και το δάκρυ, η αλήθεια και η γλυκιά ψευδαίσθηση θα μπλεχτούν με τον πιο υπέροχο, παράδοξο τρόπο. Μπορεί ένα χαμένο ημερολόγιο από το παρελθόν να τη βοηθήσει να βρει τον δρόμο της; Και τι ρόλο θα παίξει στην αναζήτηση αυτή ένας γοητευτικός ντετέκτιβ;
Ένα αισιόδοξο μυθιστόρημα για την αγάπη και την απώλεια που προσεγγίζει με χιούμορ τις αναποδιές της ζωής. Μια συγκινητική ιστορία για όσα έχουμε και δεν το γνωρίζουμε, για όσα θα θέλαμε και δεν μπορούμε να έχουμε και για όσα μπορούμε να πετύχουμε και δεν το ξέρουμε.
"Απελευθερώστε τη μαγεία που κρύβεται μέσα σας" της Elizabeth Gilbert
Αφήστε την έμπνευση να υπερνικήσει τους φόβους σας!
Φοβάστε ότι δεν έχετε κανένα ταλέντο;
Φοβάστε ότι θα σας απορρίψουν ή ότι θα σας κρίνουν;
Φοβάστε ότι τα όνειρά σας δεν είναι πραγματοποιήσιμα; H Eλίζαμπεθ Γκίλμπερτ έχει εμπνεύσει εκατομμύρια αναγνώστες σε ολόκληρο τον κόσμο με τα βιβλία της. Αυτή τη φορά η αγαπημένη συγγραφέας μοιράζεται τη σοφία της όσον αφορά τη δημιουργικότητα, καταρρίπτοντας τις αντιλήψεις γύρω από το μυστήριο και τους φόβους που περιβάλλουν αυτή τη διαδικασία. Και δείχνει σε όλους πόσο εύκολο είναι να βιώσουμε μια γεμάτη και δημιουργική ζωή.
Με ιστορίες τόσο από τη δική της ζωή όσο και από εκείνες φίλων της και ανθρώπων που την έχουν εμπνεύσει, καθώς και με πρακτικές συμβουλές η συγγραφέας μάς προκαλεί να ενδώσουμε στην περιέργειά μας και να αδράξουμε αυτό που αγαπάμε πιο πολύ, ξεπερνώντας τους δισταγμούς μας.
Ακολουθήστε το όνειρό σας και ξεκινήστε για ένα μαγικό ταξίδι εξερεύνησης, γεμάτο θαύματα και απρόσμενες χαρές!
"Η φάρμα των ζώων" του George Orwell
«Όλα τα ζώα είναι ίσα μεταξύ τους.
Όμως κάποια είναι πιο ίσα από τα άλλα».
Ο κύριος Τζόουνς, ο ιδιοκτήτης της Φάρμας Μάνορ, είναι τεμπέλης και αγαπάει τόσο το ποτό, που μια μέρα ξεχνάει να ταΐσει τα ζώα του. Η εξέγερση που ακολουθεί, υπό την ηγεσία των γουρουνιών Ναπολέοντα και Σνόουμπολ, οδηγεί στην κατάληψη της φάρμας από τα ζώα. Αφού ορκίζονται να εξαλείψουν τις μεγάλες ανισότητες που επικρατούν, ονομάζουν το αγρόκτημα Φάρμα των Ζώων και το αναδιοργανώνουν προς όφελος όλων. Όλα τα ζώα φαντάζονται ότι αυτό είναι η απαρχή μιας ζωής με ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη. Όμως, σταδιακά, μια αδίστακτη ελίτ αρχίζει να αναλαμβάνει τα ηνία. Σύντομα τα υπόλοιπα ζώα διαπιστώνουν ότι δεν είναι τόσο ίσα όσο πίστεψαν αρχικά και συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται παγιδευμένα σε μια νέα μορφή τυραννίας. Τα ιδανικά της επανάστασης διαστρεβλώνονται και ξεχνιούνται. Και τότε, κάτι νέο και απροσδόκητο εμφανίζεται…
«Πρόκειται για την ιστορία μιας επανάστασης που πήρε λάθος δρόμο…» ανέφερε ο Όργουελ για την πρώτη έκδοση της Φάρμας των ζώων το 1945. Ο Όργουελ έγραψε το συγκεκριμένο μυθιστόρημα στα τέλη του 1943, αλλά παραλίγο να μείνει ανέκδοτο· η σκληρή επίθεσή του στον Στάλιν, που εκείνη την εποχή ήταν σύμμαχος της Βρετανίας, οδήγησε στην απόρριψή του από τους εκδοτικούς οίκους. Έκτοτε, αυτή η συναρπαστική, τραγική αλληγορία έχει γίνει ένα κλασικό ανάγνωσμα σε ολόκληρο τον κόσμο.
"Φόρος τιμής στην Καταλονία" του George Orwell
«Κάθε αράδα σοβαρού έργου που έχω γράψει από το 1936 και μετά έχει γραφτεί, άμεσα ή έμμεσα, κατά του ολοκληρωτισμού και υπέρ του δημοκρατικού σοσιαλισμού όπως τον αντιλαμβάνομαι».
Τζορτζ Όργουελ
Το 1936 ο Τζορτζ Όργουελ κατατάχθηκε στην πολιτοφυλακή μιας αριστερής ισπανικής οργάνωσης, συνδυάζοντας την επιθυμία του να πολεμήσει ενάντια στον φασισμό με αυτήν της καταγραφής των γεγονότων του πολέμου. Πολέμησε για αρκετούς μήνες, προτού οι εσωτερικές διαμάχες ανάμεσα στις διάφορες αριστερές ομάδες τον φέρουν αντιμέτωπο με πρώην συμμάχους του και, τελικά, τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει τη χώρα.
Ο συγγραφέας περιγράφει, με σχεδόν οδυνηρή ένταση, τις λαμπρές ελπίδες και τις κυνικές προδοσίες εκείνου του χαοτικού επεισοδίου στην ιστορία της Ισπανίας. Την επαναστατική ευφορία της Βαρκελώνης, το κουράγιο των απλών Ισπανών και Ισπανίδων δίπλα στους οποίους πολέμησε, τον τρόμο και τη σύγχυση του μετώπου, τον παραλίγο μοιραίο τραυματισμό του και τη δεινή προδοσία εκ μέρους των υποτιθέμενων συμμάχων του. Η ανταπόκριση του Όργουελ είναι τόσο συναρπαστική όσο και διαφωτιστική. Έχοντας ψύχραιμο βλέμμα και ακρίβεια, φέρνει με μοναδικό τρόπο στο φως τις νυχτερινές αψιμαχίες του μετώπου, τα πολιτικά ζητήματα και την απόλυτη ματαιότητα του πολέμου.
"1984" του George Orwell
«Αυτός που ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον:
Αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν».
Κρυμμένος στα έγκατα του Τμήματος Αρχείων στο αχανές κτίριο του Υπουργείου Αλήθειας, ο Γουίνστον Σμιθ ξαναγράφει επιδέξια άρθρα παλιότερων εφημερίδων, αλλάζει ειδήσεις, έτσι ώστε το ιστορικό αρχείο να βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τη γραμμή του Κόμματος. Το βλέμμα του Μεγάλου Αδελφού τον παρακολουθεί από κάθε αφίσα, η Αστυνομία της Σκέψης φέρνει στο φως κάθε πράξη προδοσίας. Ωστόσο, μέσα του ο Γουίνστον εξεγείρεται εναντίον αυτού του ολοκληρωτικού καθεστώτος που απαιτεί απόλυτη υποταγή και ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής μέσα από εφιαλτικές τηλεοθόνες και το ακοίμητο μάτι του Μεγάλου Αδελφού – συμβολικού ηγέτη του Κόμματος.
Λαχταρώντας ελευθερία, ο Γουίνστον βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο της Τζούλια και μέσα του αφυπνίζονται νέες προοπτικές. Και ενώ τα ελικόπτερα της αστυνομίας διαγράφουν ασταμάτητα κύκλους από πάνω τους, ο Γουίνστον και η Τζούλια αρχίζουν να αμφισβητούν το Κόμμα. Ωστόσο ο Μεγάλος Αδελφός δεν ανέχεται διαφωνίες – ούτε καν αυτές που παραμένουν ως σκέψεις και δεν εκφράζονται.
Το 1984 είναι το τρομακτικό όραμα ενός ολοκληρωτικού μέλλοντος όπου οι πάντες και τα πάντα είναι δέσμιοι ενός τυραννικού καθεστώτος. Αυτό το δυστοπικό αριστούργημα είναι ίσως το πιο σημαντικό βιβλίο του εικοστού αιώνα και πιο επίκαιρο σήμερα από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο μπορεί να σκεφτεί κανείς.
"Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος" του Leo Tolstoy
Το πρώτο έργο Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος έχει ως θέμα την απληστία και την ακόρεστη ματαιοδοξία του ανθρώπου να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα. Ο συγγραφέας, με λιτό, απέριττο ύφος και ρυθμό που μαγνητίζει, καταγράφει τις περιπέτειες του αγρότη Παχόμ στις επαρχίες της προεπαναστατικής Ρωσίας, στην υπεράνθρωπη προσπάθειά του να αποκτήσει όλο και περισσότερη καλλιεργήσιμη γη. Το μικρόβιο της απληστίας γεννιέται μέσα του, μεγαλώνει, τον τυφλώνει και τον καθοδηγεί.
Στη νουβέλα Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς ο Τολστόι σκιαγραφεί τον βίο και τον θάνατο ενός ανώτερου δικαστικού, δημοσίου υπαλλήλου, που έχει κατακτήσει ό,τι θεωρείται κοινωνική επιτυχία. Στο τέλος της ζωής του ο Ιβάν Ιλίτς, έντρομος, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πολύ απλό αλλά καίριο ερώτημα: «Μήπως δεν έζησα όπως έπρεπε;», διερωτώμενος αν η ζωή του είχε κάποιο ουσιαστικό νόημα ή αν αναλώθηκε σε συμβάσεις και ψευδαισθήσεις.
Αμφότερα τα κείμενα αυτής της έκδοσης δημοσιεύτηκαν το 1886. Διαβάζοντάς τα σήμερα μένουμε έκπληκτοι από το πόσο λίγο έχει αλλάξει ο άνθρωπος, πόσο ίδια είναι τα πάθη και οι αδυναμίες του, πόσο κοντινή και οικεία είναι αυτή η εποχή και αυτή η λογοτεχνία, και πόσο επίκαιρος είναι, τελικά, ένας συγγραφέας που μελέτησε τη ζωή τόσο βαθιά και επίμονα.
"Το μήλον της έριδος" του Christopher Montague Woodhouse
Ο Κρίστοφερ Μ. Γουντχάουζ ήταν είκοσι δύο ετών όταν ξέσπασε ο Βʹ Παγκόσμιος Πόλεμος. Κατατάχθηκε στο Βασιλικό Πυροβολικό της Βρετανίας τον Οκτώβριο του 1939 και μέχρι το 1944 έφτασε στον βαθμό του συνταγματάρχη. Στην Ελλάδα κατέφθασε για πρώτη φορά ως αξιωματικός της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής και συμμετείχε στις επιχειρήσεις που έγιναν μέχρι την εκκένωση της Κρήτης την άνοιξη του 1941. Από την Κρήτη έφυγε μαζί με τον διοικητή του, τον ταξίαρχο Έντι Μάγερς, για τη Στερεά Ελλάδα. Στις 25 Νοεμβρίου 1942 από κοινού με μέλη της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής και άνδρες του Άρη Βελουχιώτη και του Ναπολέοντα Ζέρβα ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοπόταμου, μια ενέργεια που θεωρήθηκε από τις σημαντικότερες αντιστασιακές πράξεις του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Γουντχάουζ ως γνώστης της ελληνικής ανέπτυξε εκτεταμένη δραστηριότητα στην Ελλάδα, ερχόμενος σε επαφή με πολλούς από τους πρωταγωνιστές των εξελίξεων και διαμορφώνοντας από πρώτο χέρι άποψη για τα γεγονότα και τα κρίσιμα περιστατικά που σημάδεψαν την ιστορία της χώρας. Το 1948, και ενώ μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος, εξέδωσε στα αγγλικά το βιβλίο του Το μήλον της έριδος, το οποίο έμελλε έκτοτε να αποτελέσει σημείο αναφοράς. Επτά δεκαετίες αργότερα, το βιβλίο παραμένει εξαιρετικά ενδιαφέρον. Από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, το ηρωικό έπος της Αλβανίας, τη γερμανική κατοχή, τις αντιστασιακές οργανώσεις και τη Διάσκεψη του Λιβάνου μέχρι την απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και όλα όσα οδήγησαν στον αιματηρό εμφύλιο, ο συγγραφέας περιγράφει με λεπτομέρειες τα κρίσιμα για την Ελλάδα γεγονότα μιας ταραχώδους δεκαετίας τις συνέπειες των οποίων διαπιστώνουμε μέχρι σήμερα.
"Γέλιο και παραλλαγή" του Σωτήρη Μητρούση
Ένα διαφορετικό στρατιωτικό ημερολόγιο για να περάσει η θητεία πιο εύκολα. 365 σκίτσα που κύριο σκοπό έχουν να σε κάνουν να δεις την –προσωρινή– στρατιωτική ζωή σου λίγο πιο χαλαρά και –γιατί όχι;– με χαμόγελο. Ένα σκίτσο την ημέρα για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι!
Τα πάντα στη ζωή της Λουίζας μοιάζουν να καταρρέουν. Στα είκοσι επτά της, η δουλειά της στο Λονδίνο δεν έχει καμιά προοπτική, η προσωπική της ζωή βρίσκεται σε τέλμα, ενώ οι σχέσεις με την οικογένειά της είναι δύσκολες και ψυχρές. Η λατρεμένη της γιαγιά, εκείνη που τη μεγάλωσε, εκείνη που της έδειξε κάθε ομορφιά σε αυτό τον κόσμο, χτυπημένη τα τελευταία χρόνια από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, δεν την αναγνωρίζει πια.
Όλα όσα ονειρεύτηκε κάποτε μοιάζουν εντελώς ανέφικτα… Απογοητευμένη και έχοντας αποδεχτεί την κατάσταση, καταλήγει να ζει μέσα στην απραξία και την απάθεια, παρατηρώντας τη ζωή της σαν απλός θεατής.
Μέχρι που η είδηση του θανάτου της γιαγιάς της θα τη βγάλει από τον λήθαργο και θα δώσει το έναυσμα για ένα ντόμινο απίστευτων γεγονότων που θα φέρουν στη ζωή της τα πάνω κάτω. Θα επιστρέψει εσπευσμένα στην Αθήνα μετά από πολύ καιρό και θα ανοίξει την πόρτα σ’ έναν κόσμο όπου το γέλιο και το δάκρυ, η αλήθεια και η γλυκιά ψευδαίσθηση θα μπλεχτούν με τον πιο υπέροχο, παράδοξο τρόπο. Μπορεί ένα χαμένο ημερολόγιο από το παρελθόν να τη βοηθήσει να βρει τον δρόμο της; Και τι ρόλο θα παίξει στην αναζήτηση αυτή ένας γοητευτικός ντετέκτιβ;
Ένα αισιόδοξο μυθιστόρημα για την αγάπη και την απώλεια που προσεγγίζει με χιούμορ τις αναποδιές της ζωής. Μια συγκινητική ιστορία για όσα έχουμε και δεν το γνωρίζουμε, για όσα θα θέλαμε και δεν μπορούμε να έχουμε και για όσα μπορούμε να πετύχουμε και δεν το ξέρουμε.
Αφήστε την έμπνευση να υπερνικήσει τους φόβους σας!
Φοβάστε ότι δεν έχετε κανένα ταλέντο;
Φοβάστε ότι θα σας απορρίψουν ή ότι θα σας κρίνουν;
Φοβάστε ότι τα όνειρά σας δεν είναι πραγματοποιήσιμα; H Eλίζαμπεθ Γκίλμπερτ έχει εμπνεύσει εκατομμύρια αναγνώστες σε ολόκληρο τον κόσμο με τα βιβλία της. Αυτή τη φορά η αγαπημένη συγγραφέας μοιράζεται τη σοφία της όσον αφορά τη δημιουργικότητα, καταρρίπτοντας τις αντιλήψεις γύρω από το μυστήριο και τους φόβους που περιβάλλουν αυτή τη διαδικασία. Και δείχνει σε όλους πόσο εύκολο είναι να βιώσουμε μια γεμάτη και δημιουργική ζωή.
Με ιστορίες τόσο από τη δική της ζωή όσο και από εκείνες φίλων της και ανθρώπων που την έχουν εμπνεύσει, καθώς και με πρακτικές συμβουλές η συγγραφέας μάς προκαλεί να ενδώσουμε στην περιέργειά μας και να αδράξουμε αυτό που αγαπάμε πιο πολύ, ξεπερνώντας τους δισταγμούς μας.
Ακολουθήστε το όνειρό σας και ξεκινήστε για ένα μαγικό ταξίδι εξερεύνησης, γεμάτο θαύματα και απρόσμενες χαρές!
«Όλα τα ζώα είναι ίσα μεταξύ τους.
Όμως κάποια είναι πιο ίσα από τα άλλα».
Ο κύριος Τζόουνς, ο ιδιοκτήτης της Φάρμας Μάνορ, είναι τεμπέλης και αγαπάει τόσο το ποτό, που μια μέρα ξεχνάει να ταΐσει τα ζώα του. Η εξέγερση που ακολουθεί, υπό την ηγεσία των γουρουνιών Ναπολέοντα και Σνόουμπολ, οδηγεί στην κατάληψη της φάρμας από τα ζώα. Αφού ορκίζονται να εξαλείψουν τις μεγάλες ανισότητες που επικρατούν, ονομάζουν το αγρόκτημα Φάρμα των Ζώων και το αναδιοργανώνουν προς όφελος όλων. Όλα τα ζώα φαντάζονται ότι αυτό είναι η απαρχή μιας ζωής με ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη. Όμως, σταδιακά, μια αδίστακτη ελίτ αρχίζει να αναλαμβάνει τα ηνία. Σύντομα τα υπόλοιπα ζώα διαπιστώνουν ότι δεν είναι τόσο ίσα όσο πίστεψαν αρχικά και συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται παγιδευμένα σε μια νέα μορφή τυραννίας. Τα ιδανικά της επανάστασης διαστρεβλώνονται και ξεχνιούνται. Και τότε, κάτι νέο και απροσδόκητο εμφανίζεται…
«Πρόκειται για την ιστορία μιας επανάστασης που πήρε λάθος δρόμο…» ανέφερε ο Όργουελ για την πρώτη έκδοση της Φάρμας των ζώων το 1945. Ο Όργουελ έγραψε το συγκεκριμένο μυθιστόρημα στα τέλη του 1943, αλλά παραλίγο να μείνει ανέκδοτο· η σκληρή επίθεσή του στον Στάλιν, που εκείνη την εποχή ήταν σύμμαχος της Βρετανίας, οδήγησε στην απόρριψή του από τους εκδοτικούς οίκους. Έκτοτε, αυτή η συναρπαστική, τραγική αλληγορία έχει γίνει ένα κλασικό ανάγνωσμα σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Κάθε αράδα σοβαρού έργου που έχω γράψει από το 1936 και μετά έχει γραφτεί, άμεσα ή έμμεσα, κατά του ολοκληρωτισμού και υπέρ του δημοκρατικού σοσιαλισμού όπως τον αντιλαμβάνομαι».
Τζορτζ Όργουελ
Το 1936 ο Τζορτζ Όργουελ κατατάχθηκε στην πολιτοφυλακή μιας αριστερής ισπανικής οργάνωσης, συνδυάζοντας την επιθυμία του να πολεμήσει ενάντια στον φασισμό με αυτήν της καταγραφής των γεγονότων του πολέμου. Πολέμησε για αρκετούς μήνες, προτού οι εσωτερικές διαμάχες ανάμεσα στις διάφορες αριστερές ομάδες τον φέρουν αντιμέτωπο με πρώην συμμάχους του και, τελικά, τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει τη χώρα.
Ο συγγραφέας περιγράφει, με σχεδόν οδυνηρή ένταση, τις λαμπρές ελπίδες και τις κυνικές προδοσίες εκείνου του χαοτικού επεισοδίου στην ιστορία της Ισπανίας. Την επαναστατική ευφορία της Βαρκελώνης, το κουράγιο των απλών Ισπανών και Ισπανίδων δίπλα στους οποίους πολέμησε, τον τρόμο και τη σύγχυση του μετώπου, τον παραλίγο μοιραίο τραυματισμό του και τη δεινή προδοσία εκ μέρους των υποτιθέμενων συμμάχων του. Η ανταπόκριση του Όργουελ είναι τόσο συναρπαστική όσο και διαφωτιστική. Έχοντας ψύχραιμο βλέμμα και ακρίβεια, φέρνει με μοναδικό τρόπο στο φως τις νυχτερινές αψιμαχίες του μετώπου, τα πολιτικά ζητήματα και την απόλυτη ματαιότητα του πολέμου.
«Αυτός που ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον:
Αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν».
Κρυμμένος στα έγκατα του Τμήματος Αρχείων στο αχανές κτίριο του Υπουργείου Αλήθειας, ο Γουίνστον Σμιθ ξαναγράφει επιδέξια άρθρα παλιότερων εφημερίδων, αλλάζει ειδήσεις, έτσι ώστε το ιστορικό αρχείο να βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τη γραμμή του Κόμματος. Το βλέμμα του Μεγάλου Αδελφού τον παρακολουθεί από κάθε αφίσα, η Αστυνομία της Σκέψης φέρνει στο φως κάθε πράξη προδοσίας. Ωστόσο, μέσα του ο Γουίνστον εξεγείρεται εναντίον αυτού του ολοκληρωτικού καθεστώτος που απαιτεί απόλυτη υποταγή και ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής μέσα από εφιαλτικές τηλεοθόνες και το ακοίμητο μάτι του Μεγάλου Αδελφού – συμβολικού ηγέτη του Κόμματος.
Λαχταρώντας ελευθερία, ο Γουίνστον βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο της Τζούλια και μέσα του αφυπνίζονται νέες προοπτικές. Και ενώ τα ελικόπτερα της αστυνομίας διαγράφουν ασταμάτητα κύκλους από πάνω τους, ο Γουίνστον και η Τζούλια αρχίζουν να αμφισβητούν το Κόμμα. Ωστόσο ο Μεγάλος Αδελφός δεν ανέχεται διαφωνίες – ούτε καν αυτές που παραμένουν ως σκέψεις και δεν εκφράζονται.
Το 1984 είναι το τρομακτικό όραμα ενός ολοκληρωτικού μέλλοντος όπου οι πάντες και τα πάντα είναι δέσμιοι ενός τυραννικού καθεστώτος. Αυτό το δυστοπικό αριστούργημα είναι ίσως το πιο σημαντικό βιβλίο του εικοστού αιώνα και πιο επίκαιρο σήμερα από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο μπορεί να σκεφτεί κανείς.
Το πρώτο έργο Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος έχει ως θέμα την απληστία και την ακόρεστη ματαιοδοξία του ανθρώπου να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα. Ο συγγραφέας, με λιτό, απέριττο ύφος και ρυθμό που μαγνητίζει, καταγράφει τις περιπέτειες του αγρότη Παχόμ στις επαρχίες της προεπαναστατικής Ρωσίας, στην υπεράνθρωπη προσπάθειά του να αποκτήσει όλο και περισσότερη καλλιεργήσιμη γη. Το μικρόβιο της απληστίας γεννιέται μέσα του, μεγαλώνει, τον τυφλώνει και τον καθοδηγεί.
Στη νουβέλα Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς ο Τολστόι σκιαγραφεί τον βίο και τον θάνατο ενός ανώτερου δικαστικού, δημοσίου υπαλλήλου, που έχει κατακτήσει ό,τι θεωρείται κοινωνική επιτυχία. Στο τέλος της ζωής του ο Ιβάν Ιλίτς, έντρομος, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πολύ απλό αλλά καίριο ερώτημα: «Μήπως δεν έζησα όπως έπρεπε;», διερωτώμενος αν η ζωή του είχε κάποιο ουσιαστικό νόημα ή αν αναλώθηκε σε συμβάσεις και ψευδαισθήσεις.
Αμφότερα τα κείμενα αυτής της έκδοσης δημοσιεύτηκαν το 1886. Διαβάζοντάς τα σήμερα μένουμε έκπληκτοι από το πόσο λίγο έχει αλλάξει ο άνθρωπος, πόσο ίδια είναι τα πάθη και οι αδυναμίες του, πόσο κοντινή και οικεία είναι αυτή η εποχή και αυτή η λογοτεχνία, και πόσο επίκαιρος είναι, τελικά, ένας συγγραφέας που μελέτησε τη ζωή τόσο βαθιά και επίμονα.
Ο Κρίστοφερ Μ. Γουντχάουζ ήταν είκοσι δύο ετών όταν ξέσπασε ο Βʹ Παγκόσμιος Πόλεμος. Κατατάχθηκε στο Βασιλικό Πυροβολικό της Βρετανίας τον Οκτώβριο του 1939 και μέχρι το 1944 έφτασε στον βαθμό του συνταγματάρχη. Στην Ελλάδα κατέφθασε για πρώτη φορά ως αξιωματικός της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής και συμμετείχε στις επιχειρήσεις που έγιναν μέχρι την εκκένωση της Κρήτης την άνοιξη του 1941. Από την Κρήτη έφυγε μαζί με τον διοικητή του, τον ταξίαρχο Έντι Μάγερς, για τη Στερεά Ελλάδα. Στις 25 Νοεμβρίου 1942 από κοινού με μέλη της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής και άνδρες του Άρη Βελουχιώτη και του Ναπολέοντα Ζέρβα ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοπόταμου, μια ενέργεια που θεωρήθηκε από τις σημαντικότερες αντιστασιακές πράξεις του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Γουντχάουζ ως γνώστης της ελληνικής ανέπτυξε εκτεταμένη δραστηριότητα στην Ελλάδα, ερχόμενος σε επαφή με πολλούς από τους πρωταγωνιστές των εξελίξεων και διαμορφώνοντας από πρώτο χέρι άποψη για τα γεγονότα και τα κρίσιμα περιστατικά που σημάδεψαν την ιστορία της χώρας. Το 1948, και ενώ μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος, εξέδωσε στα αγγλικά το βιβλίο του Το μήλον της έριδος, το οποίο έμελλε έκτοτε να αποτελέσει σημείο αναφοράς. Επτά δεκαετίες αργότερα, το βιβλίο παραμένει εξαιρετικά ενδιαφέρον. Από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, το ηρωικό έπος της Αλβανίας, τη γερμανική κατοχή, τις αντιστασιακές οργανώσεις και τη Διάσκεψη του Λιβάνου μέχρι την απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και όλα όσα οδήγησαν στον αιματηρό εμφύλιο, ο συγγραφέας περιγράφει με λεπτομέρειες τα κρίσιμα για την Ελλάδα γεγονότα μιας ταραχώδους δεκαετίας τις συνέπειες των οποίων διαπιστώνουμε μέχρι σήμερα.
Ένα διαφορετικό στρατιωτικό ημερολόγιο για να περάσει η θητεία πιο εύκολα. 365 σκίτσα που κύριο σκοπό έχουν να σε κάνουν να δεις την –προσωρινή– στρατιωτική ζωή σου λίγο πιο χαλαρά και –γιατί όχι;– με χαμόγελο. Ένα σκίτσο την ημέρα για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι!
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου