Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

H Γκρέις Κόντρι έχει περάσει όλη της τη ζωή προσπαθώντας να ξεφύγει από το παρελθόν. Προδομένη από τη μοναδική της αγάπη κι έχοντας μεγαλώσει στους δρόμους, τώρα κυκλοφορεί ως η βασίλισσα των πιο σκοτεινών συνοικιών του Λονδίνου.
Είναι έξυπνη, δυναμική και πάντα έτοιμη να αντιμετωπίσει όποιον εχθρό βρεθεί στον δρόμο της. Εκτός από έναν. Τον άντρα που κάποτε ερωτεύτηκε παράφορα.
Ο Γιούαν, ο δούκας του Μάργουικ, επιστρέφει αποφασισμένος στη ζωή της, αφού έχει περάσει μια εικοσαετία αναζητώντας απεγνωσμένα τη γυναίκα που ποτέ δεν σταμάτησε ν’ αγαπά. Μπορεί κάποτε να την έχασε, αλλά θα κάνει τα πάντα για να την κερδίσει ξανά.
Το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί η Γκρέις είναι η επανασύνδεση με τον Γιούαν. Αδυνατεί να ξεχάσει όσα πέρασε στο παρελθόν και τον όρκο για εκδίκηση, που είχε δώσει στον εαυτό της. Για να πάρει, όμως, την εκδίκησή της, πρέπει να βρίσκεται κοντά του.
Αν και πασχίζει να μην γκρεμίσει τον κόσμο που έχτισε και τη ζωή που διεκδίκησε… άραγε θα καταφέρει να μην παραδοθεί στην αγάπη;

Προσωπική άποψη:
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά απολαμβάνω ιδιαίτερα τις ιστορίες για αγάπες του παρελθόντος που επιστρέφουν για να διεκδικήσουν όσα έχασαν, ή και όσα πρόδωσαν, χρόνια πριν, διεκδικώντας μια δεύτερη ευκαιρία, την ίδια στιγμή που το άλλο μέλος αυτής της "συμφωνίας" διεκδικεί αυτό που θα ικανοποιήσει τη δική του ψυχή -και πολλές φορές αυτό δεν είναι άλλο από την εκδίκηση. Είναι, όμως, τα πράγματα τόσα απλά; Όταν εμπλέκεται το ανθρώπινο συναίσθημα, μπορεί κανείς να είναι σίγουρος για το που θα καταλήξει μια τέτοια ιστορία; Μάλλον όχι, γιατί σε αυτές τις ιστορίες, η καρδιά και το μυαλό δεν πορεύονται πάντα μαζί και η επιφανειακή επιθυμία συγκρούεται με την πραγματική, αυτή που κρύβεται βαθιά μέσα μας, όπως και στην περίπτωση της Γκρέις και του Γιούαν, με τον καθέναν τους να διεκδικεί αυτό που λαχταρά η καρδιά του, και με τη ζωή να είναι πρόθυμη να "παίξει" μαζί τους για ακόμα μια φορά.

Σίγουρα, η συγγραφέας, έδωσε λίγη περισσότερη από την προσοχή της στην Γκρέις, σε σύγκριση πάντα με τον Γιούαν. Για την πρώτη έχουμε ένα πιο ολοκληρωμένο ψυχογράφημα και μια πλήρη σκιαγράφηση του χαρακτήρα της, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, δείχνοντάς μας -και αιτιολογώντας μας πλήρως- τις όποιες μεταβάσεις της, συναισθηματικές και πρακτικές, γεγονός που μας επιτρέπει να την κατανοήσουμε εις βάθος και να μην έχουμε απορίες όσον αφορά τις αποφάσεις και τις επιλογές της κατά την πάροδο των χρόνων. Και ομολογουμένως είναι μια απ' τις ηρωίδες εκείνες που δεν μπορείς να μην αγαπήσεις και που δεν γίνεται να μην σε γοητεύσουν με τον δυναμισμό και την έντονη προσωπικότητά τους, που έχουν μάθει να επιβιώνουν στα δύσκολα και που την ίδια στιγμή δεν καταπίνει τις ευαισθησίες τους, αλλά που τις τροφοδοτεί με έναν τρόπο πιο ουσιώδη και κατανοητό.

Σε ό,τι αφορά τον Γιούαν, σίγουρα είναι γοητευτικός, και περιμέναμε την ιστορία του πως και πως, αλλά η αλήθεια είναι πως σε ό,τι έχει να κάνει με το παρελθόν του, θα μπορούσαμε να έχουμε λάβει περισσότερες πληροφορίες. Δεδομένου του ότι έχει κάνει αρκετά πράγματα που ποτέ δεν επεξηγούνται αρκετά, άρα αγγίζουν τα όρια του αψυχολόγητου, θα θέλαμε να έχουμε κάποιες πιο πειστικές απαντήσεις σε ορισμένα ζητήματα, αλλά αυτό δεν αναιρεί τη γοητεία του ούτε αφαιρεί από τις ατάκες του, σωστές μελετημένες και δομημένες έτσι ώστε να υποχωρήσει μπροστά τους ακόμα και η πιο σκληρή καρδιά. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει στην καρδιά της Γκρέις, που παρά τα όσα έχει περάσει, παρά που έχει πληγωθεί βαθιά απ' αυτόν τον άντρα, εκείνος καταφέρνει να βρει πάλι τον δρόμο προς αυτήν, έστω κι αν αυτός είναι σμιλευμένες με εμπόδια.

Η Sarah MacLean καταφέρνει να ισορροπήσει πολύ καλά ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν χωρίς να μοιράσει την αφήγησή της, αλλά επιτρέποντας στις μνήμες του παρελθόντος να εισχωρήσουν στο παρόν της ιστορίας μας ως στιγμιότυπα, σαν καρέ ενός φιλμ που έμεινε για καιρό σκονισμένο στο ράφι περιμένοντας εκείνον που θα του θύμιζε τον λόγο της ύπαρξής του, μέσα από στιγμές που αξίζει κανείς να θυμάται. Γιατί μπορεί αυτά που μας πληγώνουν να αφήνουν βαθιά σημάδια μέσα μας, αλλά στην πραγματικότητα, αν αφήσουμε στην άκρη τον θυμό μας, θα δούμε πως ακόμα βαθύτερα είναι εκείνα τα αόρατα σημάδια που αφήνουν μόνο οι στιγμές που μας έχουν χαρίσει μικρές ή μεγάλες στάλες ευτυχίας. Εκείνες που μας έχουν κάνει να χαμογελάσουμε, να καρδιοχτυπήσουμε, να τρέμουμε από λαχτάρα και προσμονή.

Αυτές τις μνήμες επιχειρεί να ξυπνήσει ο Γιούαν στη Γκρέις, και θα τολμούσα να πω πως τα καταφέρνει εξαιρετικά καλά και με την ίδια να παίρνει τον χρόνο της και να μην παραδίδεται αμαχητί, όπως όφειλε να κάνει, άλλωστε. Όχι μόνο για την προσωπική μας αναγνωστική ικανοποίηση, αλλά και γιατί η ίδια το χρωστούσε στον εαυτό της, όχι τόσο για να ικανοποιήσει το εγώ της, αλλά περισσότερο για να ξορκίσει τους δαίμονές της, γιατί αν δεν το κάνεις αυτό, όσο κι αν το θέλεις, δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή σου. Έτσι, λοιπόν, κλείνει ο κύκλος μιας ακόμα σειράς της MacLean, με μια ιστορία βαθιά συναισθηματική, με απολαυστικές στιγμές που μοιράζονται ανάμεσα στο ρομάντζο και στη δραμεντί, με δύο πρωταγωνιστές με πολύ καλή χημεία μεταξύ τους και εξαιρετικούς δευτερεύοντες χαρακτήρες να τους υποστηρίζουν, που σίγουρα δεν είναι ο ορισμός του κλασσικού, αλλά που σε ικανοποιεί σε όλα τα επίπεδα.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sarah MacLean
Μεταφραστής: Κουτσάκου Μαρία Ευγενία
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 488
ISBN: 978-618-5543-00-6