"Οι εποχές της καταχνιάς" της Ελευθερίας Χατζοπούλου

Οι Βαλκανικοί, ο Μεγάλος Πόλεμος, η βουλγαρική κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας συνθέτουν ένα τραγικό σκηνικό στο οποίο παλεύει να επιβιώσει η ξεριζωμένη οικογένεια του Θρακιώτη Αντώνη Καραντρέα. Η ομηρία του Αντώνη και η εξοντωτική εργασία στα βουλγαρικά στρατόπεδα αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στο κορμί και στην ψυχή του. Θα καταφέρει να ξεφύγει από τις φρικιαστικές θύμησες και να ξαναβρεί τον εαυτό του, όπως εύχονται οι δικοί του;
Η οδύσσεια της οικογένειας συνεχίζεται με την αρρώστια του μικρού γιου Φώτη και την αιχμαλωσία του πρωτότοκου Αντρέα κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Πώς θα βιώσει ο Αντρέας τα τέσσερα χρόνια της αιχμαλωσίας; Τι εμπειρίες θα κουβαλά στις αποσκευές του γυρνώντας; Πώς θα σταθεί στα πόδια του, αφού στην πατρίδα τον περιμένουν καινούργιες συμφορές; Θα βρει το κουράγιο να συνεχίσει να αγωνίζεται
για καλύτερες μέρες; Ο έρωτας, η αγάπη, η φιλία και η ανάγκη για μια πατρίδα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην πορεία του και θα γίνουν η βάση για αποφάσεις ζωής.
Ένα φορτισμένο συγκινησιακά οδοιπορικό στους τόπους που βίωσαν τη φρίκη τριών βουλγαρικών κατοχών, ένα προσκύνημα στους τάφους όσων μαρτύρησαν, μια σταγόνα σεβασμού σ’ εκείνους που πόλεμοι, κατοχές και συνθήκες τούς ανάγκασαν να αλλάξουν βηματισμό, σχέδια και πορεία ζωής, αλλά κατάφεραν να σταθούν όρθιοι.

"Η γιαγιά μου η Αθηνά" του Κώστα Ταχτσή


Γυρίζοντας, περνάς απ’ το νεκροταφείο του Κεραμεικού, και μια φορά δεν άντεξα τον πειρασμό, άφησα τ’ αυτοκίνητο έξω απ’ τη σύγχρονη, ακαλαίσθητη χριστιανική εκκλησία, και πλησίασα το κιγκλίδωμα, κάρφωσα επίμονα τα μάτια μου στο σημείο που ήξερα ότι βρίσκεται η επιτύμβια στήλη της Ηγησούς, και ξαφνικά, τ’ ορκίζομαι, είδα τη συχωρεμένη τη γιαγιά μου ολοζώντανη να με κοιτάζει με τρυφερή αυστηρότητα σα να ’λεγε: «Τέλος πάντων... Πάλι καλά που δεν έγινες χειρότερος...», κι ύστερα να εξαφανίζεται. Χάρη σ’ αυτήν, κι ας λένε ό,τι θέλουν οι ταυτότητες, είμαι Αθηναίος. Χάρη σ’ αυτήν, αγαπάω την Αθήνα. Μερικοί λένε ότι, έτσι όπως κατάντησε, είναι η πιο άσκημη πρωτεύουσα σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Δεν ξέρω, ούτε με νοιάζει. Ωραία ή άσκημη, για μένα είναι μοναδική. Είναι η πόλη στην οποία γεννήθηκε, έζησε, κι ύστερα πέθανε η γιαγιά μου. Πρέπει φυσικά να σας το πω, ότι από μερικές απόψεις –όπως ακριβώς κι η Αθήνα– ήταν ένα τέρας, και με βασάνισε πολύ τον καιρό που ήμουνα παιδί κι ύστερα έφηβος, αλλά τι να κάνω; Είναι η μόνη γυναίκα που αγάπησα στη ζωή μου.

"Τα ρέστα" του Κώστα Ταχτσή

Αχ, βρε μάνα! Έχουν περάσει – πόσα; Τριάντα χρόνια από τότε, κι ακόμα δεν έμαθα το μάθημά μου. Ακόμα δεν έγινα άντρας, ακόμα χαζεύω στο δρόμο κοιτάζοντας τα παιδιά, ακόμα μου κλέβουν οι αλήτες τα ρέστα. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμωρία σου. Και δική μου τιμωρία – που δεν κατάλαβα, όσο ήταν ακόμα καιρός, τι υπέφερες τότε, και θέλησα να σ’ εκδικηθώ. Μα που να πάρει ο διάβολος, έπρεπε να τα βάζεις μαζί μου για να ξεσπάς; Δε μπορούσες δηλαδή να κάνεις τα στραβά μάτια όταν αργούσα δέκα λεπτά ή όταν ξεχνούσα ν’ αγοράσω τ’ αλάτι; Κι αν θυμάμαι καλά, τα ρέστα που μου ’χαν κλέψει τα παιδιά του απάνω δρόμου ήταν, στο θεό σου βρε μάνα, ή έξι ή εφτά δεκάρες!

 

"20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα" του Jules Verne


Ένα μυστηριώδες θαλάσσιο τέρας περιπλανιέται στους ωκεανούς το έτος 1866. Θορυβημένη η αμερικανική κυβέρνηση, οργανώνει ειδική αποστολή εντοπισμού και εξόντωσης του τέρατος με αρχηγό έναν Γάλλο θαλάσσιο βιολόγο. Όταν η αποστολή συναντάει το κήτος ανοιχτά της Ιαπωνίας, η καταδίωξή του καταλήγει σε πανωλεθρία. Τότε είναι που τα εναπομείναντα μέλη της αποστολής συνειδητοποιούν ότι δεν πρόκειται για τέρας, αλλά για υποβρύχιο. Ένας θαυμαστός υποθαλάσσιος κόσμος ανοίγεται μπροστά στα μάτια τους, ενώ η εμφάνιση του κάπτεν Νέμο, του κυβερνήτη του «Ναυτίλου» (όπως ονομάζεται το υποβρύχιο), θα φέρει νέα δεδομένα στη ζωή των μελών της αποστολής αλλά και στο πώς βλέπουν τον κόσμο γύρω τους.
Οι 20.000 λεύγες θεωρούνται από τις πιο συναρπαστικές μυθοπλαστικές περιπέτειες και από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ. Λέγεται πως αυτό το βιβλίο μαζί με το Από τη Γη στη Σελήνη έκαναν τον μεγάλο Αμερικανό αστρονόμο Έντουιν Χαμπλ να εγκαταλείψει τη νομική και να ασχοληθεί με την αστρονομία και την κοσμολογία.
Πέρα από τη λογοτεχνική αξία του, το βιβλίο έχει ξεχωρίσει για τα τεχνολογικά, επιστημονικά, πραγματολογικά στοιχεία του, που είναι μπροστά από την εποχή τους, για τους πολιτικούς υπαινιγμούς εκ μέρους του συγγραφέα (έχει λεχθεί πως ασκεί κριτική στην αποικιοκρατία σε πολύ πρώιμο στάδιο), όπως επίσης για μια υπόγεια οικολογική ανησυχία που φαίνεται να εκφράζει ο Βερν μέσα από το πρόσωπο του Νέμο.

"Καφενείο το Βυζάντιο - Συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων" του Κώστα Ταχτσή


ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΚΥΡΙΕ – ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΩ!
συγγνώμην –ήθελα να πω– αυτός ο λόφος πέρα
και το κίτρινο φεγγάρι από πάνω του –
στις στέγες των σπιτιών παραμονεύουνε
ώρα την ώρα οι Σειρήνες να περάσει
ο Οδυσσέας στο αεροπλάνο του –
κι αυτό σωστό, κι αυτό πολύ σωστό
το είχα προς στιγμήν ξεχάσει
μα σ’ έναν τόπο σαν κι αυτόν!
σας καληνύχτισα λοιπόν
εγώ
πηγαίνω τώρα στο «Βυζάντιο» να σιωπήσω
σας το υπόσχομαι: ποτέ, ποτέ πια δε θα τραγουδήσω
θα κάτσω σ’ ένα τραπεζάκι
και θα ζητήσω από το Μπάμπη ένα νεράκι. 

"Το τελευταίο φιλί" του Γιώργου Σ. Πολίτη

Άρρωστος στο νοσοκομείο, ο Μιχάλης Δανιήλ αποκάλυψε στην Έλενα, τη νεαρή νοσοκόμα που καθόταν πλάι του, μία τοποθεσία κι ένα θλιβερό μυστικό. «Απλώς δε θα πας μέρα με βροχή…» της είπε.
Μετά πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να βγάζει από μέσα του λόγια που τα είχε θαμμένα χρόνια, θαρρείς… Μιλούσε ασταμάτητα, κι όλη την ώρα φανταζόταν τον εαυτό του σκληρό, να κοιτάει τη ζωή μετανιωμένος. Και ήταν κρίμα, καθώς την αλήθεια εκείνης της σημαντικότερης, της τελευταίας μέρας δε θα τη μάθαινε ποτέ. Αν είχε σταθεί τότε να ακούσει τα λόγια της Όλγας, όλη η ζωή του θα είχε αλλιώτικη πορεία.
Ύστερα από μέρες, η Έλενα, τρελή από αγωνία, τον έψαξε στον ίδιο θάλαμο, στο ίδιο κρεβάτι να του πει τα νέα. Ήταν, όμως, αργά… Ο Μιχάλης Δανιήλ είχε ξοφλήσει τους λογαριασμούς του με τη ζωή.
Μια προδοσία στα σκοτεινά χρόνια της Κατοχής, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, μια μεγάλη αδικία, ένας κατ’ εξακολούθηση βιασμός μιας κωφής γυναίκας και, έπειτα από χρόνια, κάποιοι θάνατοι που συνδέονται με αναπάντητα ερωτήματα θα χτίσουν μια ιστορία συνηθισμένη και περίπλοκη, από αυτές που υφαίνει η μοίρα, αδιαφορώντας για τα όνειρα και τις επιθυμίες των ανθρώπων.

"Η εμμονή της μνήμης" της Ελένης Κ. Τσαμαδού

Παιχνίδια της μοίρας. Γεγονότα απρόβλεπτα.
2010. Η έκρηξη του ηφαιστείου της Ισλανδίας φέρνει κοντά έναν άντρα και μια γυναίκα, τον Φοίβο και τη Δάφνη. Τι μέλλον μπορεί να έχει η σχέση δύο ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές; Πώς συνδέονται μια πεταλούδα, ένας βυζαντινολόγος και μια νεκρή ερευνήτρια; Πόσο δυνατή μπορεί να είναι η εμμονή της μνήμης όταν έρχεται αντιμέτωπη με τον έρωτα;
Μια σύγχρονη ιστορία με παράλληλη αναφορά στην πτώση του Βυζαντίου, στην πολιορκία της Αμμοχώστου, αλλά και σε άλλα γεγονότα, γνωστά και άγνωστα, της πρόσφατης και παλαιότερης ιστορίας του νησιού της Αφροδίτης.
Ένα γοητευτικό ταξίδι στο παρελθόν από την πένα της Ελένης Τσαμαδού.
 
"Δικαίωμά μου" της Θάλειας Ψαρρά

Χαμένη. Αυτό νιώθω. Ούτε στον εαυτό μου δεν έχω θάρρος να μιλήσω. Από τη μέρα που μπήκα εδώ μέσα, προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτή η μυρωδιάπου έχει ποτίσει τον χώρο και δε μοιάζει με καμιά άλλη. Είναι σίγουρα καμένη ελπίδα!
Η Δανάη ανάσαινε για είκοσι χρόνια το χνότο της βίας στο πρόσωπό της. Κατηγορήθηκε για έναν φόνο που δεν έκανε, αντιμετώπισε τον εφιάλτη του εγκλεισμού και κλήθηκε να ισορροπήσει στο τεντωμένο σκοινί που χωρίζει τη λογική από την παράνοια.
Ό,τι λυγμός γεννηθεί σήμερα θα μείνει ανάμεσα στο μαξιλάρι μου κι εμένα. Δε θα του κάνω εξομολογήσεις αυτή τη φορά· θα του ορκιστώ μονάχα. Εκείνο ξέρει πως οι όρκοι που γεννιούνται την ώρα των λυγμών είναι οι πιο αληθινοί· και σήμερα θα ορκιστώ να ζήσω! Είναι δικαίωμά μου!
Πόσος χρόνος μπορεί να χαθεί προτού η αλήθεια γίνει κραυγή; Πώς το ψέμα, με το προσωπείο του έρωτα, καταρρίπτει τις προσδοκίες; Τι δίνει σε έναν άνθρωπο το θάρρος να δραπετεύσει από τη σιωπή;
Ένα βιβλίο εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα ενδοοικογενειακής βίας, που έχει στόχο να χαράξει στην ψυχή του αναγνώστη ένα μονοπάτι που οδηγεί από το σκοτάδι και τον φόβο στο φως και στη λύτρωση.

"Γυναίκα από πέτρα και φως" του Θάνου Κονδύλη

1821. Η οθωμανική αυτοκρατορία συγκλονίζεται από την επανάσταση των Ελλήνων που μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς πασχίζουν να αποκτήσουν τη δική τους πατρίδα. Την ίδια εποχή στην Κωνσταντινούπολη, στην αγγλική πρεσβεία, ο φιλέλληνας γιατρός Μπέντζαμιν Μπλακ έχει μια σημαντική αποστολή που του έχει αναθέσει ο λόρδος Έλγιν από το Λονδίνο· να ανακαλύψει το χαμένο άγαλμα μιας όμορφης Αφροδίτης. Αυτή έχει γίνει έμμονη ιδέα στον γιατρό μιας και από καιρό τον επισκεπτόταν στα όνειρά του.
Καθώς τα χρόνια περνούν θα περιπλανηθεί στους σκοτεινούς διαδρόμους της αγγλικής κατασκοπίας. Όταν ανακαλύψει ότι ήταν πιόνι στις πολιτικές δολοπλοκίες, θα φύγει για την Ελλάδα. Στη διάρκεια της έρευνάς του θα ταξιδέψει στις Κυκλάδες, στη Μάνη, στην Αθήνα, στην Αίγινα και στο Ναύπλιο. Ο Τούρκος στρατηγός Κιουταχής, ο Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγιάννης, ο Γκούρας, οι Μαυρομιχαλαίοι, οι Μανιάτες, οι Αθηναίοι, ο Ιωάννης Καποδίστριας και πολλοί άλλοι θα βρεθούν στον δρόμο του γιατρού. Μάλιστα ο ίδιος θα μπλεχτεί στη δίνη του πολέμου και θα κινδυνέψει θανάσιμα. Κάποια στιγμή η αναζήτησή του θα πλησιάσει στο τέλος της και ο Άγγλος θα ετοιμαστεί να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Αλλά δε γνωρίζει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Γιατί η μοίρα θα του στήσει ένα τελευταίο εμπόδιο, το πιο ισχυρό απ’ όλα. Ο έρωτας θα εισβάλλει σαν θύελλα στη ζωή του διεκδικώντας με απίστευτη ορμή το μερίδιό του από αυτή την αναζήτηση. Ο Μπέντζαμιν Μπλακ αναπάντεχα θα συναντήσει μπροστά του μια γυναίκα από το παρελθόν. Μια μοιραία γυναίκα που θα του αλλάξει τη ζωή… για πάντα! Με φόντο την ελληνική επανάσταση του 1821 εξελίσσεται μια καταπληκτική περιπέτεια σμιλεμένη μέσα στη φλόγα του απελευθερωτικού αγώνα και στη φωτιά του έρωτα.

"Ψυχική βιταμίνη" της Κατερίνας Τσεμπερλίδου

Πέφτεις στα πατώματα όταν αποτυγχάνεις;
Ξαναζείς με τη φαντασία σου τα αρνητικά σχόλια των άλλων;
Πιστεύεις ότι χρειάζεται να αποδεικνύεις συνεχώς την αξία σου;
Παίρνεις προσωπικά ό,τι σου συμβαίνει;
Μήπως ήρθε η στιγμή να κάνεις μια επανεκκίνηση; Ένα restart που θα σε βοηθήσει να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου;
Η Κατερίνα Τσεμπερλίδου, συγγραφέας του βιβλίου ΨΥΧΙΚΗ ΜΠΟΥΓΑΔΑ, μας φέρνει τώρα με την ΨΥΧΙΚΗ ΒΙΤΑΜΙΝΗ 60 + 1 δυναμωτικές ιδέες, που θα μας οπλίσουν με θάρρος και σοφία, για να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας, να μπορέσουμε να αλλάξουμε τις συνήθειές μας, τον τρόπο που σκεφτόμαστε τα εμπόδια της ζωής, τη στάση μας απέναντι στις σχέσεις μας, τις αντιδράσεις μας στα γεγονότα. Αν ακολουθήσουμε τις ιδέες του βιβλίου σε διαφορετικούς τομείς της ζωής μας, θα προχωρήσουμε σε ένα restart, μια επανεκκίνηση. Θα καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε τις αλλαγές που πάντα θέλαμε και που υποσχεθήκαμε στον καθρέφτη μας. Αν αλλάξουμε εμείς, θα αλλάξει και η ζωή μας και θα γίνει πιο ευτυχισμένη.
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΕΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΜΕ.