"Ιερές αριθμήσεις" της Νικολέττας Λέκκα

«Κάτσε, γιατί βάρυνε πολύ το βλέμμα. Βγαίνει σκυφτό. Χαμηλωμένο. Να κοιτάει κάτω. Το πιο κάτω από μας. Κάτσε, γιατί κουράστηκε πολύ η ανάσα. Ακούγεται αχνή. Σα να τελειώνει. Σαν να μην έχει λόγο να βγει. Σαν να μην έχει Λόγο να αρθρώσει.
Ώπα παιδιά. Να το αλλάξουμε αυτό. Πρώτα να το σταματήσουμε. Μετά να το αλλάξουμε. Και ύστερα να το θυμόμαστε όπως, όσο και όταν του πρέπει. Δεν είναι για να τα πετάς τέτοια βάρη. Είναι για να τα ‘χεις να ακουμπάς όταν πας να πέσεις. Σα βράχια στην ξηρά. Να ‘χεις να ξαποσταίνεις. Να σκεφτείς. Πού ήσουν, πού θες να πας. Πού θες και πού μπορείς. Και να σηκώνεσαι, να ξεκινάς. Και να ξέρεις ότι θα φτάσεις. Το τώρα μην το πολυσκέφτεσαι. Μη του δώσεις μεγάλη αξία, θα το εκμεταλλευτεί.
Στο πριν και το μετά να μοιράσεις τη σκέψη σου. Γιατί το τώρα είναι ο βράχος που θα πατήσεις για να περάσεις από το πριν, να φτάσεις στο μετά σου.»

Μια ιστορία που θα σου θυμίσει με τον πιο αληθινό τρόπο πώς πραγματικά γίνονται οι νέες αρχές. Αυτές που βλέπεις να απομακρύνονται μέσα στις δυσκολίες που συναντάς. Αυτές που έχεις τόσο ανάγκη. Αυτές που μπορείς να επιλέξεις. Γιατί όλα επιλογή είναι.