Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Cris Gardner ζει στο Σαν Φρανσίσκο στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με τη γυναίκα του Linda και τον πεντάχρονο γιο του Christopher. Έχοντας επενδύσει όλες του τις οικονομίες σε αμφιβόλου λειτουργικότητας ιατρικά μηχανήματα, προσπαθεί απεγνωσμένα να τα πουλήσει για να επιβιώσουν.
Η οικονομική του κατάσταση όλο και χειροτερεύει, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να τον εγκαταλείψει η γυναίκα του. Λίγο αργότερα πατέρας και γιος διώχνονται από το διαμέρισμά τους με έξωση.
Με πεσμένη ψυχολογία κι οικονομικά ο Chris προσπαθεί να εξασφαλίσει την δική του επιβίωση και του γιου του κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες.
Μέσα σ’ όλα αυτά, του δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσει ένα χρηματιστηριακό εκπαιδευτικό πρόγραμμα άνευ αποδοχών, με ελάχιστες πιθανότητες πρόσληψης. Μην έχοντας άλλη λύση αποφασίζει να δοκιμάσει.

Προσωπική άποψη:
Porca miseria! Αυτή είναι η πρώτη σκέψη που περνάει απ’ το μυαλό μου. Ακόμα δε μπορώ να το χωνέψω ότι πλήρωσα 8,00€ για να δω αυτή την ταινία στο σινεμά. Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε να έχω μιζεριάσει τόσο πολύ σε ταινία. Βγήκα απ’ την αίθουσα και ζαλιζόμουνα. Μου ερχόταν να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Βασισμένη στην αληθινή ιστορία (εν μέρη) του Chris Gardner, ο οποίος ξεκίνησε απ’ τον πάτο για να έχει σήμερα μία απ’ τις μεγαλύτερες χρηματιστηριακές εταιρίες στις ΗΠΑ, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ακόμα ηλίθιος τρόπος προώθησης του Αμερικάνικου ονείρου. Ειλικρινά έχω βαρεθεί αυτές τις χαζοαμερικάνικες μπούρδες που προσπαθούν να περάσουν ότι αν έχεις κουράγιο κι υπομονή, δουλεύεις σκληρά και δεν εγκαταλείπεις τα όνειρά σου, θα γίνεις μεγάλος και τρανός. Τότε το 70% τουλάχιστον του πλανήτη έπρεπε να είναι εκατομμυριούχοι.

Πέραν από μερικές πραγματικά δυνατές συναισθηματικές στιγμές που συνταράσσουν, το έργο δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω. Είναι τέτοια η πλοκή που εξαιρουμένων περιπτώσεων, σε κάνει να σκέφτεσαι “Καλά... πλάκα μας κάνουν;”. Είναι τόσο απίστευτα και τραβηγμένα ορισμένα περιστατικά που δε μπορείς να πιστέψεις με τίποτα ότι έχουν συμβεί στην πραγματικότητα. Πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω ποιον προσπαθούν να πείσουν.

Από σεναριακής απόψεως κενό... Ανακύκλωση των ίδιων κι ίδιων καταστάσεων και περιστατικών που σε κάνουν να βαριέσαι και να πλήττεις αφάνταστα. Προσπαθούν να εξελίξουν ένα δράμα, το οποίο όμως δε λειτουργεί και χάνει την ουσία κι αντί να ζουν το δράμα οι ήρωες, το ζούμε εμείς που πρέπει να κάνουμε υπομονή 2 ώρες για να τελειώσει. Πάνω που πάει να σε συγκινήσει... χάνεις το μπαλάκι και το ξεχνάς ότι έστω και για λίγο κατάφερε να σε αγγίξει, αφού αναλώνεται σε γλυκανάλατες σκηνές αντί να εντριφεί σε μια πραγματικά δραματική κορύφωση.

Μέσα από ένα άθλιο σενάριο, το μόνο που καταφέρνει να επιβιώσει είναι οι ηθοποιοί. Ο Will Smith, αν και δεν μας έχει συνηθίσει σε δραματικούς ρόλους, φαίνεται ότι μεγαλώνοντας ωριμάζει ερμηνευτικά κι επιλέγει πιο αξιόλογους ρόλους που μπορούν να προσφέρουν κάτι στο βιογραφικό του. Πάρα πολύ καλός, καταφέρνει να πείσει στον ρόλο του στωικού πατέρα που περνάει τα χίλια μύρια προκειμένου να επιβιώσουν και να περάσει την όλη κατάσταση το παιδί του όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Βέβαια ίσως παίζει ρόλο το γεγονός ότι συμπρωταγωνιστεί με το γιο του κι έτσι υπάρχει μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση.

Ο γιος του πάλι Jaden Smith είναι πραγματικά συγκλονιστικός και σίγουρα καταφέρνει να κλέψει την παράσταση. Με απλότητα, αμεσότητα και την αθωότητα της ηλικίας του, καταφέρνει να κερδίσει το στοίχημα και να ξεχωρίσει μέσα απ΄ την όλη αθλιότητα της ταινίας. Σίγουρα όμως έχει παίξει σημαντικό ρόλο κι η παρουσία του πατέρα του στο πλευρό του. Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι απ’ τις πιο αξιόλογες κι αληθοφανής σκηνές του έργου είναι αυτή όπου πατέρας και γιος αναγκάζονται να περάσουν τη νύχτα τους στις δημόσιες τουαλέτες του μετρό της πόλης. Συγκλονιστική σκηνή, με έντονη συναισθηματική επίδραση, μία απ’ τις λίγες που σίγουρα θα θυμάμαι και που αξίζει να θυμάμαι.

Πραγματική ιστορία (κατά μία έννοια), με αξιόλογες ερμηνείες... κι αυτό είναι! Τίποτα παραπάνω! Κατά τ’ άλλα, βαρεμάρα και μιζέρια σε όλο τους το μεγαλείο. Αν έχετε τάσεις αυτοκτονίας αποφύγετέ το με τα 1000. Ένα είναι το μόνο σίγουρο! Θα σας βγάλει απ’ το δίλημμα και θ’ αποφασίσετε πιο εύκολα να κόψετε τις φλέβες σας. Αν πάλι είσαστε καλά... θα σας βάλει στη διαδικασία να το σκεφτείτε...
Βαθμολογία 5,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Κυνήγι της Ευτυχίας
Είδος: Κοινωνικό
Σκηνοθέτης: Gabriele Muccino
Πρωταγωνιστές: Will Smith, Jaden Smith, Thandie Newton, Brian Howe, James Karen
Παραγωγή: 2007
Διάρκεια: 117’

Επίσημο site:
http://www.sonypictures.com/movies/thepursuitofhappyness/