Συνοπτική περίληψη του έργου:
Μετά την απόβαση στη Νορμανδία, ο λοχαγός John Miller και έξι άντρες του αναζητούν στην κατεχόμενη Γαλλία ένα στρατιώτη, του οποίου τα τρία αδέρφια έχουν ήδη σκοτωθεί σε μάχες. Το επιτελείο του στρατού έχει διατάξει τη διάσωσή του κι όλοι είναι αποφασισμένοι να φέρουν την αποστολή τους εις πέρας.
Προσωπική άποψη:
Μια ταινία που έμεινε αξέχαστη και σόκαρε κοινό και κριτικούς με τον ωμό ρεαλισμό της και τα απεγνωσμένα της συναισθήματα. Στοιχεία που την έκαναν την πιο εμπορική ταινία του 1998 και της χάρισαν 5 βραβεία Oscar και 2 Χρυσές Σφαίρες. Ο τρόπος βέβαια με τον οποίο ο καθένας βλέπει μια ταινία, έχει να κάνει πολλές φορές τα προσωπικά βιώματα του καθενός. Με το σε ποια θέση υπάγει τον εαυτό του. Έτσι η ίδια ταινία μπορεί ν’ αποκτήσει ποικίλες σημασίες. Σίγουρα για έναν Αμερικάνο το θέμα φαντάζει πρόσφατο, γνώριμο, οικείο κι αντιμετωπίζει τις πράξεις των πρωταγωνιστών με ηρωικό συναισθηματισμό που δικαιολογεί τα πάντα. Το ίδιο φυσικά δεν ισχύει για έναν Σέρβο που έχει δεχτεί καταιγισμό πυρομαχικών από μεριάς των Αμερικάνων, όπου όλο αυτό μάλλον φαντάζει βίαιο κι αποτρόπαιο. Για έναν Ευρωπαίο πάλι πιθανόν να φαντάζει αδιάφορο, ίσως και βαρετό.
Η ταινία ξεκινάει με μια συγκλονιστικά βίαιη κι αιματηρή εισαγωγή με σκηνές σοκ απ’ την απόβαση στη Νορμανδία. Εντυπωσιακή ντοκιμαντερίστικη αναπαράσταση που ως ένα βαθμό απομυθοποιεί τη γενναιότητα της D-Day. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως παραλείπονται ορισμένες ενοχλητικές λεπτομέρειες. Αυτό όμως είναι όπως προανέφερα μόνο η εισαγωγή. Στην συνέχεια παρακολουθούμε την αφήγηση ενός μυθοπλαστικού συμβάντος. Την πορεία έξι στρατιωτών προς την σωτηρία ενός άλλου. Και μέσα στην βιαιότητα και τον τρόμο που προκαλούν πάντα τα πεδία μάχης, δικαιολογημένα το μυαλό τους τριβελίζετε από μια εύλογη απορία. “Γιατί η δική του ζωή αξίζει περισσότερο απ’ τη δική μου;” κι αν το δούμε απ’ την μεριά του ανθρώπου κι όχι της πολεμικής μηχανής, εν μέρη έχουν δίκιο.
Ο Spielberg, ξεφεύγοντας απ’ τον εντυπωσιακό τον υπερσύγχρονων οπτικών εφέ, βρίσκει στήριγμα στο αίμα και στο λουτρό εναέριας βίας που πλημμυρίζει τις οθόνες. Άλλωστε στο Hollywood υπάρχει η νοοτροπία ότι αν δεν έχεις τα εφέ για να καθηλώσεις τον θεατή, κάν’ το μέσω της βίας. Προσπαθεί να εισάγει έναν κάποιο προβληματισμό, όμως καθώς αυτό φαίνεται ν’ απουσιάζει απ’ τον σκηνοθέτη, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το περιβάλλον όπου εξελίσσεται η ιστορία... ρεαλιστικά σκοτεινό, αιματοβαμμένο και βρώμικο. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι ότι μπορείς να μυρίσεις το αίμα και το μπαρούτι στην ατμόσφαιρα. Σε μια ατμόσφαιρα που είναι έντονα άχρωμη κι αποπνικτική.
Αν κάτι σίγουρα κάνει αυτή την ταινία να ξεχωρίζει απ’ τις άλλες πολεμικές του είδους, είναι το ανθρωπιστικό στοιχείο που μεταφέρουν έξοχα οι συγκλονιστικές και σπαρακτικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Παθιασμένες, με φόβο, ένταση και πάθος. Εξέχοντος όλων όπως είναι αναμενόμενο ο Tom Hanks. Η αλήθεια είναι πως αποτελεί έναν απ’ τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του και καταφέρνει να μπει στο πετσί του κάθε ρόλου και κάθε φορά να έχει μια αξιοθαύμαστη κι αξιοζήλευτη ερμηνεία.
Φρίκη και δέος! Αυτά τα συναισθήματα σου προκαλεί έντονα η ταινία. Μια ταινία που προάγει τον ηρωισμό και την αυτοθυσία απλών φαντάρων. Βέβαια δεν καταφέρνει να ξεφύγει απ’ τη γνωστή αμερικάνικη λούμπα “όλα γίνονται για την πατρίδα, την οικογένεια και τη σημαία” λες κι άλλος παιδί δεν έκανε παρά η Μαριώ το Γιάννη, αλλά δεν θα επεκταθώ μιας και δεν αποτελεί άγνωστο φαινόμενο. Θεωρώ βέβαια, ότι τα 170’ είναι υπερβολικά κι όσο καλές και δυνατές κι αν είναι οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών ή όσο σπαρακτικά κι αν είναι τα συναισθήματα που λαμβάνει ο θεατής ή όσο συνταρακτική κι αν είναι η αναπαράσταση, ε, όλα αυτά δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων ώστε να φανούν αρκετά, να μην κουράσουν και να κρατήσουν τον θεατή σε εγρήγορση. Αν δεν το έχετε δει, δείτε το για τις ερμηνείες και για αληθοφάνεια των καταστάσεων, έτσι όπως λένε τουλάχιστον αυτοί που τις έζησαν.
Μετά την απόβαση στη Νορμανδία, ο λοχαγός John Miller και έξι άντρες του αναζητούν στην κατεχόμενη Γαλλία ένα στρατιώτη, του οποίου τα τρία αδέρφια έχουν ήδη σκοτωθεί σε μάχες. Το επιτελείο του στρατού έχει διατάξει τη διάσωσή του κι όλοι είναι αποφασισμένοι να φέρουν την αποστολή τους εις πέρας.
Προσωπική άποψη:
Μια ταινία που έμεινε αξέχαστη και σόκαρε κοινό και κριτικούς με τον ωμό ρεαλισμό της και τα απεγνωσμένα της συναισθήματα. Στοιχεία που την έκαναν την πιο εμπορική ταινία του 1998 και της χάρισαν 5 βραβεία Oscar και 2 Χρυσές Σφαίρες. Ο τρόπος βέβαια με τον οποίο ο καθένας βλέπει μια ταινία, έχει να κάνει πολλές φορές τα προσωπικά βιώματα του καθενός. Με το σε ποια θέση υπάγει τον εαυτό του. Έτσι η ίδια ταινία μπορεί ν’ αποκτήσει ποικίλες σημασίες. Σίγουρα για έναν Αμερικάνο το θέμα φαντάζει πρόσφατο, γνώριμο, οικείο κι αντιμετωπίζει τις πράξεις των πρωταγωνιστών με ηρωικό συναισθηματισμό που δικαιολογεί τα πάντα. Το ίδιο φυσικά δεν ισχύει για έναν Σέρβο που έχει δεχτεί καταιγισμό πυρομαχικών από μεριάς των Αμερικάνων, όπου όλο αυτό μάλλον φαντάζει βίαιο κι αποτρόπαιο. Για έναν Ευρωπαίο πάλι πιθανόν να φαντάζει αδιάφορο, ίσως και βαρετό.
Η ταινία ξεκινάει με μια συγκλονιστικά βίαιη κι αιματηρή εισαγωγή με σκηνές σοκ απ’ την απόβαση στη Νορμανδία. Εντυπωσιακή ντοκιμαντερίστικη αναπαράσταση που ως ένα βαθμό απομυθοποιεί τη γενναιότητα της D-Day. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως παραλείπονται ορισμένες ενοχλητικές λεπτομέρειες. Αυτό όμως είναι όπως προανέφερα μόνο η εισαγωγή. Στην συνέχεια παρακολουθούμε την αφήγηση ενός μυθοπλαστικού συμβάντος. Την πορεία έξι στρατιωτών προς την σωτηρία ενός άλλου. Και μέσα στην βιαιότητα και τον τρόμο που προκαλούν πάντα τα πεδία μάχης, δικαιολογημένα το μυαλό τους τριβελίζετε από μια εύλογη απορία. “Γιατί η δική του ζωή αξίζει περισσότερο απ’ τη δική μου;” κι αν το δούμε απ’ την μεριά του ανθρώπου κι όχι της πολεμικής μηχανής, εν μέρη έχουν δίκιο.
Ο Spielberg, ξεφεύγοντας απ’ τον εντυπωσιακό τον υπερσύγχρονων οπτικών εφέ, βρίσκει στήριγμα στο αίμα και στο λουτρό εναέριας βίας που πλημμυρίζει τις οθόνες. Άλλωστε στο Hollywood υπάρχει η νοοτροπία ότι αν δεν έχεις τα εφέ για να καθηλώσεις τον θεατή, κάν’ το μέσω της βίας. Προσπαθεί να εισάγει έναν κάποιο προβληματισμό, όμως καθώς αυτό φαίνεται ν’ απουσιάζει απ’ τον σκηνοθέτη, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το περιβάλλον όπου εξελίσσεται η ιστορία... ρεαλιστικά σκοτεινό, αιματοβαμμένο και βρώμικο. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι ότι μπορείς να μυρίσεις το αίμα και το μπαρούτι στην ατμόσφαιρα. Σε μια ατμόσφαιρα που είναι έντονα άχρωμη κι αποπνικτική.
Αν κάτι σίγουρα κάνει αυτή την ταινία να ξεχωρίζει απ’ τις άλλες πολεμικές του είδους, είναι το ανθρωπιστικό στοιχείο που μεταφέρουν έξοχα οι συγκλονιστικές και σπαρακτικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Παθιασμένες, με φόβο, ένταση και πάθος. Εξέχοντος όλων όπως είναι αναμενόμενο ο Tom Hanks. Η αλήθεια είναι πως αποτελεί έναν απ’ τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του και καταφέρνει να μπει στο πετσί του κάθε ρόλου και κάθε φορά να έχει μια αξιοθαύμαστη κι αξιοζήλευτη ερμηνεία.
Φρίκη και δέος! Αυτά τα συναισθήματα σου προκαλεί έντονα η ταινία. Μια ταινία που προάγει τον ηρωισμό και την αυτοθυσία απλών φαντάρων. Βέβαια δεν καταφέρνει να ξεφύγει απ’ τη γνωστή αμερικάνικη λούμπα “όλα γίνονται για την πατρίδα, την οικογένεια και τη σημαία” λες κι άλλος παιδί δεν έκανε παρά η Μαριώ το Γιάννη, αλλά δεν θα επεκταθώ μιας και δεν αποτελεί άγνωστο φαινόμενο. Θεωρώ βέβαια, ότι τα 170’ είναι υπερβολικά κι όσο καλές και δυνατές κι αν είναι οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών ή όσο σπαρακτικά κι αν είναι τα συναισθήματα που λαμβάνει ο θεατής ή όσο συνταρακτική κι αν είναι η αναπαράσταση, ε, όλα αυτά δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων ώστε να φανούν αρκετά, να μην κουράσουν και να κρατήσουν τον θεατή σε εγρήγορση. Αν δεν το έχετε δει, δείτε το για τις ερμηνείες και για αληθοφάνεια των καταστάσεων, έτσι όπως λένε τουλάχιστον αυτοί που τις έζησαν.
Βαθμολογία 7/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Διάσωση Του Στρατιώτη Ράιαν
Είδος: Πολεμική
Σκηνοθέτης: Steven Spielberg
Πρωταγωνιστές: Tom Hanks, Tom Sizemore, Edward Burns, Barry Bepper, Adam Goldberg
Παραγωγή: 1998
Διάρκεια: 170’
Επίσημο site:
http://www.rzm.com/pvt.ryan/index.html



Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Διάσωση Του Στρατιώτη Ράιαν
Είδος: Πολεμική
Σκηνοθέτης: Steven Spielberg
Πρωταγωνιστές: Tom Hanks, Tom Sizemore, Edward Burns, Barry Bepper, Adam Goldberg
Παραγωγή: 1998
Διάρκεια: 170’
Επίσημο site:
http://www.rzm.com/pvt.ryan/index.html






4 Σχόλια:
Δε λέω...Συγκινητική ως ένα σημείο!ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΒΑΡΕΘΕΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΑΝΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΡΕΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ;;;ΕΕΕ;;;
Πέραν του ξεσπάσματός μου βέβαια, πολύ καλή δουλειά και πολύ εύλογα κι έξυπνα σχόλια.Well done!!!
Αγαπητή Ζωή, είναι γνωστό πλέον ότι οι Αμερικάνοι μέσω τον πολεμικών τους ταινιών προσπαθούν να μας πείσουν ότι η αιματολαγνεία τους κι η πολεμοχαρής φύση τους, δεν είναι για το έλεγχο του κόσμου και την παντοκυριαρχία τους, αλλά για το καλό ολόκληρου του πλανήτη και γιατί προασπίζουν την οικογένεια, την πατρίδα, την σημαία...
Όλο αυτό δεν λέω, είναι εντελώς ψεύτικο κι ίσως ώρες-ώρες καταντάει κουραστικό. Εξαρτάται βέβαια πως θα δει ο καθένας την ταινία μέσα απ' τα δικά του μάτια όπως ήδη έχω αναφέρει στην κριτική μου.
Οπότε μην φωνάζεις και μην τρελαίνεσαι, γιατί χαλάς και την υγεία σου. :p
Η ταινία είναι εξαιρετική.Επί 2,5 ώρες δεν πήρα τα μάτια μου από την οθόνη.Το κακό είναι ότι κάποια έργα τα αναλύεις πολύ ενώ για άλλα είσαι επιφανειακή.Δε νομίζω ότι μπορεί να με πείσει μια ταινία ότι οι Αμερικανοί είναι άγιοι..Αλλά ακόμη και αυτοί οι απλοί φαντάροι είναι πιόνια,πολεμούν για συμφέροντα άλλων..Εγώ είδα και ΄΄έζησα΄΄στην οθόνη τη φρίκη του πολέμου χωρίς να δώσω σημασία στις εθνότητες..Η ταινία θεωρείται ήδη κλασσική..4.5/5
@ Ανώνυμε, δεν θυμόμουν καν τι είχε γράψει, δεδομένου ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια, αλλά ξαναδιαβάζοντάς την, δεν θα έλεγα ότι με βρίσκω επιφανειακή. Ίσως σήμερα, να πρόσθετα 3-4 γραμμές, αλλά τίποτα παραπάνω.
Δικαιωμά σου και καλά κάνεις να έχεις την δική σου άποψη, αλλά άσε με κι εμένα να έχω τη δική μου. Το γεγονός ότι την θεωρώ απλά μια καλή ταινία και όχι αριστούργημα, δεν σημαίνει τίποτα, όπως δεν σημαίνει και το αντίστροφο, ότι εσύ δηλαδή την θεωρείς εξαιρετική.
Σε προσωπικό πάντα επίπεδο, την βρήκα μια εξαιρετικά σκληρή, αληθοφανή και σοκαριστική ταινία, με αξιόλογες ερμηνείες, δυνατό μοντάζ και σκηνοθεσία, αλλά δεν παύει να έχει πράγματα που με ενοχλούν, όπως όλες οι πολεμικές αμερικάνικες παραγωγές -ή τουλάχιστον, οι περισσότερες- και ναι, την θεωρώ πάρα πολύ μεγαλής διάρκειας, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος.
Όσο για το αν είναι πιόνια οι φαντάροι... είναι μια κουβέντα που καλό θα ήταν να μην ανοιχτεί εδώ! :P Το μόνο που θα πω, είναι ότι κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του και αν γινόμαστε πιόνια άλλων, είναι γιατί το επιτρέπουμε.
Δημοσίευση σχολίου