Συνοπτική περίληψη του έργου:
Μια ομάδα νεαρών, ο καθένας με το δικό του βύσμα, περνάνε από ιατρική στρατιωτική ακρόαση προκειμένου να πάρουν το πολυπόθητο χαρτί της απαλλαγής που θα τους κρατήσει μακριά απ’ τα στρατιωτικά τους καθήκοντα.
Όλα όμως θ’ ανατραπούν όταν εξαιτίας εντεταλμένης έρευνας του υπουργείου, αναστέλλονται όλα τα ρουσφέτια. Κατατάσσονται στην κατηγορία Ι4 και καλούνται να υπηρετήσουν τη μαμά πατρίδα.
Για κακή τους τύχη, έπειτα από τη βασική εκπαίδευση, τους στέλνουν σ’ ένα νησί όπου μια μεραρχία λοκατζήδων τους κάνει τη ζωή δύσκολη, οπότε κι αποφασίζουν ν’ αναλάβουν δράση.

Προσωπική άποψη:
Τα ίδια Παντελή μου, τα ίδια Παντελή μου! Δεν μας έφτανε η προηγούμενη Λούφα, έπρεπε να έρθει και αυτή με τη σειρά της να γκρεμίσει ότι είχε αφήσει η προηγούμενη απ’ τη μνημειώδη ταινία του 1984, του Νίκου Περάκη. Κάποιος πρέπει να τους μαζέψει επειγόντως γιατί έχω την αίσθηση πως έχει χαθεί εξ’ ολοκλήρου ο στόχος της αρχικής ταινίας κι ούτε καλά εκπαιδευμένη βατραχάνθρωποι δε θα μπορέσουν να τον βγάλουν από τον πάτο της λίμνης, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση, εκεί έχει πέσει, να πνιγεί, να περισώσει ότι έχει μείνει από την αξιοπρέπειά του.

Για να μην φανώ κι εντελώς σκύλα, η ταινία ξεκινάει αρκετά δυναμικά. Το κωμικό στοιχείο μπορεί να μην είναι στον Κολοφώνα της δόξας του, σίγουρα όμως δεν είναι και του πεταματού. Η προσωπικότητες των γιωτάδων σίγουρα έχουν την πλάκα τους, όπως οι ατάκες τους και τα πάνδεινα που τραβάνε από τους λοκατζήδες. Κάπου όμως όλο αυτό χάνεται, γίνεται προβλέψιμο κι ειδικά κατά το δεύτερο μισό της ταινίας δεν έχουμε καμία απολύτως ανατροπή κι απλά περιμένουμε απαθείς μέχρι να τελειώσει.

Δεν ξέρω αν άποψή μου συμμερίζεται, δεν έχω κάνει σίγουρα ούτε γιωτάς, ούτε λοκατζής, ποτέ δεν μου πήγαιναν οι αρβύλες. Στο αντρικό κοινό ίσως φανεί πιο αστείο το όλον θέμα μιας κι όλοι έχουν να θυμούνται ιστορίες απ’ το στρατό, εμένα πάντως δεν μου έκανε τρομερή αίσθηση, ειδικά συγκρίνοντάς το με τα προηγούμενα.

Σκηνοθετικά δεν έχω να προσάψω κάτι το ιδιαίτερο στον φίλτατο Κατσίκη. Στην Ελλάδα είμαστε, παραγωγή low-budget είναι, ηθοποιοί καρικατούρες, δεν περίμενα και πολλά. Γι’ αυτό που μπορεί να κάνει, καλός είναι, αν και το όλο σύνολο θυμίζει περισσότερο σίριαλ στη βραδινή ζώνη της ΝΕΤ, παρά κινηματογραφική ταινία.

Και μιας και μίλησα για ηθοποιούς καρικατούρες... Ρε παιδιά συγνώμη, πότε έγινε ο Φραγκολιάς ηθοποιός; Πλάκα μας κάνουν; Αν έβαζα τη γάτα της κυρά-Λένης στο διπλανό διαμέρισμα θα υποστήριζε το ρόλο καλύτερα. Κι ο Βουρλιώτης... Δε μπορώ να πω, ως καλλιτέχνη σ’ αυτό που κάνει τον θαυμάζω ιδιαίτερα, όμως αγόρι μου γλυκό, άσε καλύτερα να κάνουν τη δουλειά τους αυτοί που ξέρουν. Τώρα θα μου πεις, ποιος ήξερε εκεί μέσα, αλλά τελοσπάντων. Παρ’ όλα ταύτα, τα τραγουδάκια των Goin’ Through είναι μια ευχάριστη έκπληξη μέσα στη χάβρα. Κι επιπλέον... όλοι οι ανώτεροι του στρατού έχουν κόρες που παρασύρονται από τα ρεμάλια του τάγματός του;

Μοναδικοί διασωθέντες, ερμηνευτικά μιλώντας πάντα, είναι ο Γιώργος Κιμούλης και ο Πέτρος Λαγούμης. Εν αντιθέσει με τους υπόλοιπους, ερμηνεύουν τους ρόλους και δεν βασανίζουν το νευρικό μας σύστημα, παραμένοντας ίδιοι κι απαράλλαχτοι κάθε φορά που εμφανίζονται στο γυαλί.

Συνοψίζοντας, δεν θα πέταγα αν το φανταζόμουν, ούτε ένα ευρώ για να το δω σινεμά. Όσοι είσαστε του ρίσκου, μπορεί να το έχετε ήδη δει, μπορεί πάλι και να το σκέφτεστε. Αν ανήκετε στους πρώτους μάλλον την πατήσετε. Αν ανήκετε στους δεύτερους, καλύτερα να περιμένετε να βγει σε DVD, εκτός αν ήσασταν από μικροί στρατόκαυλοι και τη βρίσκετε με τη θεματολογία.
Βαθμολογία 5,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Αϊ Φορ Λούφα & Απαλλαγή
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Βασίλης Κατσίκης
Πρωταγωνιστές: Θανάσης Τσαλταμπάσης, Στάθης Παναγιωτίδης, Κώστας Φραγκολιάς, Χάρης Μαυρούδης, Πέτρος Λαγούτης, Γιώργος Κιμούλης, Νίκος Βουρλιώτης, Μαρία Κορινθίου
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 90’

Επίσημο site:
http://www.loufa-i4.gr/