Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Richard είναι ένας νέος άντρας που στα πλαίσια των διακοπών του γυρίζει ανά τον κόσμο αναζητώντας νέες εμπειρίες κι απολαύσεις.
Τίποτα όμως δεν μοιάζει να τον γεμίζει μέχρι τη στιγμή που ένας νεαρός άντρας λίγο πριν αυτοκτονήσει του δίνει έναν χάρτη που θα τον οδηγήσει σ’ ένα απομακρυσμένο νησί, σ’ έναν επίγειο παράδεισο που κανείς δεν γνωρίζει.
Ξεκινώντας για το νησί αυτό θα γνωρίσει ένα ζευγάρι Γάλλων και θα τους προτείνει να τον ακολουθήσουν. Όταν φτάσουν στο νησί θ’ ανακαλύψουν ότι εκεί ζει μια μικρή κοινότητα η οποία και θα τους μυήσει στον μυστικό τους κόσμο. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι όπως τα ονειρεύονται.

Προσωπική άποψη:
Καταρχάς, για μια ακόμα φορά παίρνουμε μια πολύ γνωστή νουβέλα, αυτή τη φορά την ομώνυμη του Alex Garland. Παίρνουμε ένα νεαρό και όμορφο cast. Παίρνουμε ένα καταπράσινο νησί με γαλάζιες ακτές και αμμουδερές παραλίες που πολλοί λίγοι γνωρίζουν. Τοποθετούμε τους ήρωες πάνω σ’ αυτό τον επίγειο παράδεισο και τους παρακολουθούμε να ζουν μια ζωή ξεχασμένη, μακριά απ’ τον πολιτισμό και τις σκοτεινές προεκτάσεις του, μακριά απ’ τη βρώμα και τη δυσωδία της κοινωνίας. Έτσι τουλάχιστον θέλουν να το βλέπουν, δικαιολογώντας μ’ αυτό τον τρόπο της άπειρες ποσότητες χασίς που καταναλώνουν.

Τα χρόνια της μποέμικης ζωής βρίσκονται πολύ μακριά, καλά θαμμένα στο ξεχασμένο παρελθόν. Σε μια πιο μοντέρνα κι όχι τόσο ρεαλιστική του διάσταση προσπαθεί το σενάριο να την επαναφέρει σε μια ταινία με επίκεντρο τους ανθρώπινους χαρακτήρες, τη διαφορετικότητά τους και τις προσωπικές τους ανάγκες. Τι είναι αυτό που μας σπρώχνει στο να πάρουμε αποφάσεις; Ένα καλό κίνητρο, η περιέργεια ή η αδυναμία να πούμε όχι σε κάτι μυστηριώδες που μας σπρώχνει κάποιος άλλος. Το ταξίδι μπορεί να μοιάζει γοητευτικό, αλλά τόσο τους ήρωες όσο και τον θεατή, μπορεί να τον οδηγήσει στην τρέλα. Και τελικά μήπως ο παράδεισος είναι πιο επικίνδυνος από τον πραγματικό κόσμο;

Ο Danny Boyle είχε δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες στο κινηματογραφόφιλο κοινό με το “Trainspotting”. Και μπορεί η ταινία να ξεκινάει δυναμικά και κατά το πρώτο της μισό ν’ απολαμβάνουμε, τόσο τη σκηνοθεσία, όσο και τα τοπία, όμως δεν ισχύει το ίδιο και για το δεύτερο μισό. Το πρόβλημα οφείλεται στην αδυναμία διατήρησης σταθερού ρυθμού από πλευράς του σκηνοθέτη. Μοιάζει σα να τραμπαλίζεται πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί και πότε να γέρνει δεξιά ή αριστερά και πότε καταφέρνοντας τελικά να ισορροπήσει το βάρος του. Αυτό δυστυχώς έχει ως αποτέλεσμα να μην μένουμε ικανοποιημένοι.

Αυτό πάντως που κλέβει τις εντυπώσεις είναι η φωτογραφία. Μπορεί τα τοπία να είναι από μόνα τους μαγευτικά, όμως αν δεν υπάρχει από πίσω η κατάλληλη υποστήριξη η ομορφιά τους μπορεί όχι μόνο να μοιάζει θαμπή, αλλά και να εξαφανιστεί. Ποιος άλλωστε δεν θα ήθελε να κάνει διακοπές σ’ ένα μέρος σαν αυτό; Λίγο-πολύ όλοι!

Και μπορεί η συγκεκριμένη ταινία να μην είναι απ’ αυτές που κατάφεραν να οδηγήσουν τον DiCaprio στην κορύφωση της καριέρας του, αντίθετα, να την έθεσε σε κίνδυνο, όμως είναι τελικά ο μόνος που επιπλέει, κάνοντάς μας να την δούμε με μεγαλύτερη επιείκεια. Είναι αυτός που με την ερμηνεία του δίνει χρώμα, καθώς είναι εκείνος ο ήρωας με την περισσότερες και ίσως πιο ενδιαφέρουσες ψυχολογικές μεταπτώσεις και τους πιο έντονους προβληματισμούς.

Τελικά το “The Beach” δεν είναι αυτό που περιμένει κάποιος να δει. Δεν είναι ούτε αυτό για το οποίο προετοιμάζεται ότι θα δει κατά το πρώτο μισό. Ο Leo είναι αυτός που σώζει κάπως την κατάσταση και η ταινία δεν βυθίζεται στο απέραντο γαλάζιο της Καραϊβικής. Αν τύχει να πέσετε πάνω της στο ζάπινγκ μπορείτε να τη χαζέψετε αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να το επιδιώξετε.
Βαθμολογία 5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Παραλία
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Danny Boyle
Πρωταγωνιστές: Leonardo DiCaprio, Tilda Swinton, Robert Carlyle, Virginie Ledoyen, Victoria Smurfit
Παραγωγή: 2000
Διάρκεια: 119’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0163978/
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Beach_(film)