Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Jesminder, μια νεαρή κοπέλα Ινδικής καταγωγής, ονειρεύεται ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο που τόσο πολύ αγαπάει και κάποια στιγμή να καταφέρει να γίνει μεγάλη και τρανή.
Το όνειρό της όμως έρχεται σε αντίθεση μ’ αυτό της οικογένειάς της που θέλει να τη δει μεγαλοδικηγόρο και σύζυγο στο πλευρό ενός άντρας της καταγωγής τους.
Μέσα σ’ όλα αυτά έχει ν’ αντιμετωπίσει και τα αισθήματά της για τον προπονητή της, κάτι που θα την φέρει σε σύγκρουση με την καλύτερή της φίλη.

Προσωπική άποψη:
Ως υπόθεση σε πρώτη φάση δε μπορούμε να πούμε πως είναι ότι πιο πρωτότυπο έχουμε δει. Μια νεαρή αμερικανίδα υπήκοος ξένης καταγωγής που θέλει να ζήσει το αμερικάνικο όνειρο, κάτι που πάει απόλυτα κόντρα στα οικογενειακά της πιστεύω και στις εθνικές της αξίες. Όπως αντιλαμβάνεστε αυτό φέρνει κόντρες και συγκρούσεις, χωρίς όμως ν’ αποκλείει ένα happy end.

Αν με κάτι είχα στραβομουτσουνιάσει όταν βγήκε αυτή η ταινία ήταν με τον τίτλο της. Γίνεται ταινία στις οποίας τον τίτλο σιδηρόδρομο ακούγεται το όνομα του Beckham να είναι της προκοπής; Εν τούτης, μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι κακό, σίγουρα όμως δεν σε κάνει ν΄ ανατριχιάσεις. Υπάρχουν οι κωμικέ στιγμές, υπάρχει το ρομάντζο, υπάρχει η δίψα για επιτυχία και αναγνωρισιμότητα κι όλα αυτά περικυκλωμένα από ένα κοινωνικό μήνυμα περί δικαιώματος στο όνειρο και τη διαφορετικότητα.

Κι όπως πάντα σε τέτοιες ιστορίες, οι κλισέ διάλογοι δεν αποφεύγονται ωστόσο μπορείς να τους αντέξεις. Οι κοιλίτσες στις οποίες υποπέφτει το σενάριο είναι αμελητέες και ευτυχώς για μας δεν μας βυθίζουν στην δίνη της ανίας και της βαρεμάρας. Άλλωστε, το ethnic στοιχείο κυριαρχεί έντονα. Οι μουσικές, τα ρούχα και τα χρώματα του περιβάλλοντος της Ινδής οικογένειας είναι ζωντανά κι αναζωογονητικά κι έτσι μυούμαστε σ’ έναν κόσμο που δεν είναι και τόσο οικείος με τις δικές μας καθημερινές συνήθειες.

Κι αν κάτι σώζει την υπόθεση από τον σωρό, είναι το γεγονός πως το κύριο μέλημά της δεν είναι η κατάκτηση ενός νεαρού γοητευτικού άντρα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως μένει απ’ έξω, αλλά η κατάκτηση του ονείρου της που είναι το ποδόσφαιρο. Αν μη τι άλλο είναι ασυνήθιστο για γυναίκα να κυνηγάει περισσότερο ένα τόπι από το τεκνό της διπλανής πόρτας. Κι αυτό ακριβώς αξιοποιεί και η Αγγλοκενυάτισσα σκηνοθέτιδα, παίζοντας πάνω στα γήπεδα, και μεταφέροντάς αρκετές στιγμές από το γυναικείο ποδοσφαιρικό τερέν.

Και τελικά η ομάδα είναι αυτή που αποδίδει. Με κέφι και ζωντάνια, οι νεαροί πρωταγωνιστές, καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα ευχάριστο κλίμα, στο τερέν του οποίου κυκλοφορεί η μπάλα, την οποία κι ακολουθούμε χωρίς μεγάλη δυσκολία. Δεν είναι σίγουρα η ταινία εκείνη που ανέδειξε το ερμηνευτικό μεγαλείο τους, υπήρξε όμως μια καλή αφετηρία για την μετέπειτα καριέρα τους, με την Keira Knightley να είναι η πιο ευλογημένη απ’ όλους, αν και προσωπικά τρέφω μια συμπάθεια στον Jonathan Rhys-Meyers.

Με άλλα λόγια, δεν είναι μια ταινία που θα σας μείνει αξέχαστη. Είναι όμως από εκείνες τις ταινίες που μπορούν να προσφέρουν διασκέδαση και να σε κάνουν να περάσεις καλά και ευχάριστα την ώρα σου χωρίς να κουράσεις και πολύ το μυαλουδάκι σου. Αν απέφευγε κι αυτό το γλυκανάλατο φινάλε που λίγο-πολύ ο καθένας θα περίμενε, θα μπορούσε να είχε κερδίσει καλύτερες εντυπώσεις.
Βαθμολογία 6,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Κάν’ το Όπως Ο Μπέκαμ
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Gurinder Chadha
Πρωταγωνιστές: Parminder K. Nagra, Keira Knightley, Jonathan Rhys-Meyers, Anupam Kher, Archie Panjabi
Παραγωγή: 2002
Διάρκεια: 112’

Επίσημο site:
http://www.benditlikebeckham.nl/