Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Jack και ο Ennis είναι δύο νέοι που συναντιούνται όταν αναλαμβάνουν τη φύλαξη ενός κοπαδιού στο βουνό του Brokeback για την καλοκαιρινή περίοδο.
Αρχικά αναπτύσσουν μια δυνατή φιλία μεταξύ τους η οποία όμως με το πέρασμα των ημερών εξελίσσεται σε ερωτική έλξη και λίγο μετά σε μια εφήμερη σχέση.
Το καλοκαίρι περνάει και οι δρόμοι τους χωρίζουν. Χώρια πλέον, ξεκινάνε να χτίσουν μια νέα ζωή. Παντρεύονται, κάνουν παιδιά και οικογένεια, όμως κανένας απ’ τους δυο τους δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνο το καλοκαίρι στο Brokeback.Τέσσερα χρόνια μετά θα ξαναβρεθούνε και από εκείνη τη στιγμή θα ξεκινήσει μια σχέση που θα κρατήσει 20 χρόνια με τους δυο τους να βρίσκονται περιστασιακά και να ζουν τον έρωτά τους.

Προσωπική άποψη:
Πόσο ήθελα να δω αυτή την ταινία στο σινεμά, αλλά όπως αντιλαμβάνεστε λόγω θεματολογίας ήταν δύσκολο να βρω παρέα. Καλώς ή κακώς ανήκω σ’ εκείνους τους ανθρώπους που πιστεύουν πως τόσο η τέχνη, όσο και η ίδια η ζωή, δεν έχουν φραγμούς, δεν έχουν όρια, εξαρτάται απ’ το κατά πόσο έχει ο καθένας από μας τα κότσια να την ζήσει ελεύθερα, όπως εκείνος νομίζει. Αυτό ακριβώς διαπραγματεύεται και η ταινία. Δεν πρόκειται για ένα gay western, αλλά για μια ιστορία χαρακτήρων, για την ζωή δύο ανθρώπων που απλά τυγχάνει να κάνουν αυτό το επάγγελμα κάποια στιγμή της ζωής τους.

Μετά το αποτυχημένο κατά πολλούς “Hulk” που έθεσε σε κίνδυνο την καριέρα του βραβευμένου σκηνοθέτη, ο Ang Lee, επέστρεψε με μια αμφιλεγόμενη ταινία που κέρδισε τους κριτικούς και δίχασε τους θεατές, εμπνευσμένη από τη μικρή βραβευμένη νουβέλα της E. Annie Proulx. Αποφάσισε να μην ασχοληθεί μ’ ένα κοινότυπο ρομάντζο, αλλά μ’ ένα πιο ιδιόρρυθμο μεταξύ δύο αντρών. Σοφή κίνηση, καθώς το δεύτερο δεν είναι κάτι που βλέπουμε πολύ συχνά και πολύ περισσότερο ως στοιχείο μιας δραματικής ταινίας που σκοπό έχει να κερδίσει τη συμπάθειά μας. Και το καταφέρνει από πολύ νωρίς, αφού μ’ έναν πολύ ευγενικό κι άμεσο τρόπο μας το επιβάλλει με την κινηματογράφηση του.

Η ιστορία είναι πλήρως ανθρωποκεντρική, οι ήρωες και ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούνε είναι το στοιχείο εκείνο που μας απασχολεί και τίποτα άλλο. Και ο Lee ξέρει ότι πρόκειται για μια υπόθεση χαρακτήρων και γι’ αυτό το λόγο φροντίζει η κάμερα να εστιάζει στα πρόσωπα των ηρώων έτσι ώστε να μπορέσει ο θεατής ν’ απορροφήσει κάθε συναίσθημα που εξωτερικεύουν και να το ζήσει μαζί τους. Και πολύ έξυπνα το πέρασμα των χρόνων αντικατοπτρίζεται μέσα από μικρές πινελιές που προστίθενται τόσο στα χαρακτηριστικά των κεντρικών προσώπων, όσο και των χώρων στους οποίους κινούνται. Μόνο το Brokeback μένει ίδιο.

Όμως και η επιλογή της Μινεσότα ως φυσικού υπόβαθρου λειτουργεί εξαιρετικά. Τα απέραντα βουνά και βοσκοτόπια θυμίζουν έντονα διαφημίσεις γνωστής καπνοβιομηχανίας και η ομορφιά τους τελειώνει εκεί που μπορεί να σταματήσει το βλέμμα μας. Εξαιρετική φωτογραφία, που παρά την ομορφιά του φυσικού τοπίου, δύσκολα μπορεί να περάσει απαρατήρητη η μελαγχολική ατμόσφαιρα του σχεδόν μόνιμα συννεφιασμένου ουρανού που το ντύνει.

Κι όλα τα παραπάνω εικαστικά στοιχεία, υπό τις έξυπνα διασκευασμένες κάντρι μελωδίες και τις ακόμα καλύτερες νέες συνθέσεις του πολύ ταλαντούχου Gustavo Santaolalla. Μπορεί να μην θυμίζει τα “Ημερολόγια Μοτοσικλέτας”, ήταν όμως αυτό που χρειαζόταν η ταινία.

Μεγάλος λόγος έγινε για την ερωτικές σκηνές της ταινίας. Να με συγχωρήσετε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ πως όπου αυτέ υπάρχουν το κάνουν απλά και μόνο για να σοκάρουν. Στις σκηνές αυτές κρύβεται ένα μέρος της σημασιολογίας της ταινίας. Βρίσκονται εκεί για να εξυπηρετήσουν ένα συναισθηματικό σκοπό και όχι για να προκαλέσουν. Αυτό είναι κάτι που εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς από την γλαφυρότητα που χαρακτηρίζει τις σκηνές αυτές. Μιλάμε για την σχέση δύο ανθρώπων, είναι αδύνατον να μην υπάρχει το ερωτικό στοιχείο, πόσο μάλλον όταν αυτό βρίσκεται εκεί για να χαρακτηρίσει τα στάδια της σχέσης τους. Από σεξουαλική σε ερωτική, από ερωτική σε συντροφική. Και καθώς περνάνε τα χρόνια, αυτή την εξέλιξη παρατηρούμε και το ερωτικό στοιχείο περνάει σαφώς σε δευτερεύουσα μοίρα. Δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει τον θεατή, ούτε τους ίδιους. Πάντως, στη συγκεκριμένη ταινία έχω δει ένα απ΄ τα ωραιότερα κινηματογραφικά φιλιά της ζωής μου.

Γνήσιο ερωτικό δράμα χαρακτήρων που κρύβουν τα αισθήματά τους, το είναι τους υπό το βλέμμα μιας κοινωνίας, όχι και τόσο μακρινής, που δεν μπορεί ν’ ανεχτεί, που δεν ξέρει να συγχωρεί. Μια παιδική ανάμνηση καταδιώκει τον Ennis για να έρθει η στιγμή της λύτρωσης όταν ο πιο συνειδητοποιημένος ήρωας φεύγει από τη ζωή του. Η σχέση τους συμβολίζεται μέσα από δύο πουκάμισα το ένα μέσα στο άλλο. Κάποτε είτε ο ένας που είχε μέσα του τον άλλον. Τώρα που έφυγε η κατάσταση αυτή αντισταθμίζεται και τα πουκάμισα αλλάζουν θέση έτσι ώστε μέσα απ’ τον πόνο να διατηρηθεί η λύτρωση κι ανάμνηση ενός παρελθόντος γεμάτη αγάπη να μπορέσει να μείνει ζωντανή.

Ο Heath Ledger στο πρώτο ρόλο του που προκάλεσε αίσθηση μιας και μέχρι τότε δεν είχε καταφέρει ακόμα να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Ερμηνεύει τον Ennis, έναν άνθρωπο που παρά το ανδροπρεπές και σκληρό παρουσιαστικό του κρύβει μέσα του μεγάλες ευαισθησίες. Είναι ευάλωτος κι αδύναμος να αντιμετωπίσει και να χειριστεί μια κατάσταση της οποίας την εξέλιξη ο ίδιος επέλεξε στηριζόμενος στις κοινωνικές προδιαγραφές.

Ο Jake Gyllenhaal απ’ την άλλη, σ’ έναν συμπαθή εξ’ αρχής από τον θεατή ρόλο, δεν έχει ν’ αποδείξει τίποτα. Είναι ένας πολύ καλός και ταλαντούχος ηθοποιός, κάτι που μας το έχει δείξει πολλάκις, ακόμα και στους πιο αδιάφορους ρόλους. Στο ρόλο του Jack πραγματικά σε καθηλώνει με το βλέμμα του που είναι τόσο θηλυπρεπές, γεμάτο θέλω, πλημμυρισμένο από συναισθήματα που δεν φοβάται να εκδηλώσει. Είναι ο συνειδητοποιημένος ήρωας της ιστορίας κάτι που τον κάνει πιο αποφασιστικό κι αδιάφορο απέναντι στις όποιες κοινωνικές επιταγές έχει αναγκαστεί ν’ ακολουθήσει.

Η ουσία είναι μία! Η ταινία κατάφερε να πει ακριβώς αυτό που ήθελε μέσα γνήσιας κι αληθινής συναισθηματικής έντασης κι όχι φτηνών μελοδραματισμών που θα μείωναν την αξία της. Η αγάπη είναι δύναμη της φύσης και τόσο ετεροφυλόφιλοι, όσο και οι ομοφυλόφιλοι έχουν δικαίωμα σ’ αυτή. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει έρωτας, έλξη, αγάπη, αλληλοκατανόηση, ζήλια. Μπορεί ως ερωτική πράξη να μην είναι φυσιολογικό με την έννοια που έχουμε μάθει να ερμηνεύουμε την λέξη αυτή, όμως συμβαίνει και δεν είναι ανήθικο, ούτε πρόστυχο κι αυτό προσπαθεί να μας κάνει η ταινία να καταλάβουμε.

To “Brokeback Mountain”, καλώς ή κακώς, είναι μια ταινία που δεν απευθύνεται σε όλους. Και το περίεργο είναι, πως όλοι, ακόμα κι αυτή που δεν την είδαν, μπορούν να έχουν άποψη. Ίσως εκεί να κρύβεται όλη η μαγκιά του Ang Lee, ότι κατάφερε να δημιουργήσει μια ταινία υψηλής δραματουργίας, που παρά τη διάθεσή της να μην σοκάρει, αλλά να περάσει ένα μήνυμα, έφερε τέτοια αναστάτωση στα κινηματογραφικά δρώμενα. Σκληρή αλλά ταυτόχρονα γεμάτη ευαισθησία και συγκίνηση, είναι μια ταινία που σίγουρα αξίζει να την δείτε αν δεν το έχετε ήδη κάνει. Μπορεί να μην είναι αριστούργημα, μπορεί ποτέ να μην γίνει, για ‘μένα όμως αποτελεί μια απ’ τις πιο όμορφες, συγκινητικές κι ανθρώπινες ιστορίες που έχω δει ποτέ. Οι εντυπώσεις δικές σας!
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Μυστικό Του Brokeback Mountain
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Ang Lee
Πρωταγωνιστές: Heath Ledger, Jake Gyllenhaal, Randy Quaid, Michelle Williams, Anne Hathaway
Μουσική: Gustavo Santaolalla
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 134’

Επίσημο site:
http://www.brokebackmountain.com/