
Μια νεαρή γυναίκα από τη Νέα Ορλεάνη που έχασε τον άντρα της κατά τη διάρκεια μιας ληστείας, κατηγορεί ένα πανίσχυρο εταιρικό συνδικάτο για το φόνο του άντρα της.
Μαζί με τον δικηγόρο της ξεκινάνε έναν δικαστικό αγώνα που αν κερδηθεί, πέρνα από την ηθική δικαίωση θα της αποφέρει κι ένα ποσό αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων.
Πρόκειται όμως για μία αγωγή που μπορεί να κερδηθεί πριν ακόμα ξεκινήσει με την ίδια ευκολία κι απ’ τις δύο μεριές αν μπορέσουν να χειραγωγηθούν οι ένορκοι ώστε να τους αποδώσουν την απόφαση που επιζητάνε.
Προσωπική άποψη:
Όταν μου είχαν πει να μαζευτούμε σε φιλικό σπίτι και να δούμε σε dvd τη συγκεκριμένη ταινία, η αλήθεια είναι πως δεν ενθουσιάστηκα. Τελικά, την αρχική προκατάληψη και διάθεση αγγαρείας θα έλεγα, ήρθε ν’ αντικαταστήσει η έκπληξη και μάλιστα μια έκπληξη ευχάριστη.
Το να μεταφέρονται πασίγνωστες νουβέλες που έχουν πουλήσει εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα στον κινηματογράφο είναι πλέον κάτι το συνηθισμένο και συνήθως αποδεικνύεται μια επικερδής κίνηση από μεριάς των εκάστοτε εταιρειών παραγωγής. Τι πιο ενδιαφέρον λοιπόν από μια δικαστική περιπέτεια όπως αυτή, γραμμένη από τα χεράκια του John Grisam, ίσως του μεγαλύτερου συγγραφέα δικαστικών best-seller;
Η ταινία πρόκειται για μια καλογυρισμένη ιστορία που έχει λίγο απ’ όλα τα στοιχεία εκείνα που θα μπορούσαν να την κάνουν εισπρακτική επιτυχία. Δράση συνεχώς εξελισσόμενη, δικαστικές αίθουσες, αγωνία, κάποιες μικρές δόσεις θρίλερ και κυρίως έντονες ανατροπές καθώς ο θεατής από ένα σημείο και μετά δεν ξέρει ποιον και τη να πιστέψει. Μια απ΄ τις ταινίες με τον μεγαλύτερο αποπροσανατολισμό του θεατή που έχω δει ποτέ. Δεν είναι πλέον θέμα μη σωστής παρακολούθησης, αλλά λάθος ερμηνείας των στοιχείων.
Η σκηνοθεσία από μεριάς Fleder είναι γεμάτη μυστήριο αλλά ταυτόχρονα πειθαρχία. Ακολουθεί μια σταθερή γραμμή που σε οδηγεί σταδιακά στην κορύφωση, ταξιδεύοντάς σε ωστόσο μέσα από λαβύρινθους καθώς από νωρίς φανερώνει πως δεν έχει καμία διάθεση να ξεδιπλώσει έτσι απλά το κουβάρι της ιστορίας και να σου δώσει την λύση στο πιάτο. Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να εξερευνήσεις και να επεξεργαστείς σωστά τα δεδομένα.
Πέραν όμως αυτού, ο Fleder είχε στη διάθεσή του ένα πολύ καλό cast, τόσο στους πρωταγωνιστικούς, όσο και στους δευτερεύοντες υποστηρικτικούς ρόλους. Ο John Cusack συγκαταλέγεται στις συμπάθειές παρά τις όποιες άτυχες κατά καιρούς επιλογές του. Ακόμα και σε κακές ταινίες όμως καταφέρνει να με κερδίσει, πόσο μάλλον σε μια καλή ταινία σαν αυτή. Πειστικότατος στο ρόλο του δραματουργού της ιστορίας που κάτω από το φαινομενικά ατάραχο ύφος του κρύβεται τρομερή οργή. Μην ξεχνιόμαστε ότι τελικά είναι κι αυτός που κινεί τα νήματα.
Ο Hackman έχει εκ του φυσικού του αυτό το αντιπαθητικό, αποστειρωμένα σκληρό ύφος, οπότε δεν δυσκολεύεται καθόλου να πείσει ως ο μεγαλοδικηγόρος της εταιρείας όπλων που τον μόνο που τον νοιάζει είναι η νίκη, χωρίς να υπολογίζει ηθικές αξίες. Δεν μπορώ βέβαια να έχω τόσο θερμή άποψη και για τον Hoffman. Μπορεί να θεωρείται από τις κορυφές του Hollywood, όμως στην συγκεκριμένη ταινία, χωρίς να είναι κακώς, δεν έδωσε όλο του το είναι, κάτι που αντιλαμβάνεσαι εύκολα από τις στιγμές όπου κλονίζεται και η δραματουργία του ρόλου απαιτούσε κάτι παραπάνω. Καλή όμως ήταν και η παρουσία της Rachel Weisz που κατάφερνε να σε πείσει με τα πολλαπλά της πρόσωπα, όπως κι αν αυτά εκφράζονταν.
Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν σημαίνουν σε καμία περίπτωση πως ο Fleder καταφέρνει να δημιουργήσει την απόλυτη ταινία, εκείνη που δεν έχει ψεγάδια και που αποφεύγει τα όποια κλισέ. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αλλά απ’ την άλλη θα ήταν άδικο να κατηγορήσω γι’ αυτό μια ταινία, που παρά τα όποια ελαττώματά της σε καθηλώνει και σε κρατάει σε συνεχή εγρήγορση από την αρχή έως το τέλος της. Αξιόλογο cast σε δυνατές ερμηνείες κι έντονη δραματουργία, ένταση και μυστήριο, συνθέτουν ίσως ένα από τα καλύτερα δικαστικά θρίλερ των τελευταίων χρόνων. Αν δεν το έχετε δει, σας συνιστώ να το κάνετε.
Βαθμολογία 8/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Οι Ένορκοι
Είδος: Δικαστική Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Gary Fleder
Πρωταγωνιστές: John Cusack, Gene Hackman, Dustin Hoffman, Rachel Weisz, Bruce Davison, John Grisham
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 127’
Επίσημο site:
http://www.foxstore.com/detail.php?item=1034










7 Σχόλια:
We should have a great day today.
Μάλλον πολύ συμφωνούμε Γιώτα μου αυτή τη βδομάδα! :)
Μια καλογυρισμένη ταινία, που παρά τις όποιες ευδιάκριτες ευκολίες της καταφέρνει να μιλήσει κηνιματογραφικά στον θεατή. Ενώ εδώ γίνεται και η συνάντηση Jackman Weisz που προμηνύει την έτερη εκπληκτική συνάντηση τους στο Fountain!
@ Kioy πραγματικά, τέτοια ταύτιση που ανησυχώ... Χα, χα, χα...
Νομίζω βέβαια ότι τα είχαμε πει και παλαιότερα για την συγκεκριμένη ταινία, πέρσυ σε δικιά σου κριτική. :)
Και σκέψου ότι οι δύο αυτοί ηθοποιοί, 35 χρόνια φίλοι, πρώτη φορά σ' αυτή την ταινία συναντήθηκαν καλλιτεχνικά.
Εκτός αυτού, οι συμμαθητές στη σχολή τους είχαν ψηφίσει ως τους δύο πιθανότερους ν' αποτύχουν στο χώρο.
Είδες πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή; :)
Μάλιστα, δεν τα ήξερα ομολογώ τα παρασκήνια... Πάντως και οι δυο είναι
εκ των πιο πετυχημένων ηθοποιών(ακόμα και αν ο Jackman δεν έχει καταφέρει να με κερδίσει ολικά) του σύγχρονου Αμερικάνικου cinema...
@ Συμφωνώ απόλυτα αν και σ' αυτή την ταινία τον ευχαριστήθηκα πιο πολύ απ' τον Hoffman. :)
Καταρχήν John Grisham forever!
Όσο για το cast η Weisz για μένα κλέβει την παράσταση. Αλλά κάπου με μπερδέψατε ή μπερδευτήκατε εσείς ρε παιδιά.
Εδώ παίζει ο Gene Hackman και στο Fountain ο Hugh Jackman. Δεν θέλει πολύ βέβαια να μπλεχτείς με αυτά τα ονόματα! Εκτός αν κάτι χάνω και κάποιος από τους 2 εμφανίζεται και στις 2 ταινίες και δεν το θυμάμαι. Επίσης η Weisz είναι τώρα 35 χρονών περίπου οπότε δεν γίνεται η Γιώτα να αναφέρεται σε αυτούς...
@ zamuc κάπου μπερδευτήκαμε! :p
Στην 35ετή φιλία αναφέρομαι στους Hoffman kai Hackmann, στους δύο γηραιούς.
Δημοσίευση σχολίου