Συνοπτική περίληψη του έργου:
Στην Ιαπωνία του 1929, μία φτωχή οικογένεια αποφασίζει να πουλήσει την εννιάχρονη κόρη τους, στο σπίτι μιας γκέισας. Εκεί, η μικρή δεν θα αργήσει να γευτεί τη σκληρότητα των γύρω της, εξαιτίας της απαράμιλλης ομορφιάς και εξυπνάδας της.
Ευτυχώς γι’ αυτήν μία άλλη γκέισα, η Mameha, θα βρεθεί στο δρόμο της και θα την αγοράζει και θα τη μεταφέρει στο δικό της σπίτι. Εκεί, υπό την καθοδήγηση της θα μετονομαστεί σε Sayuri και θα εκπαιδευτεί σε όλα όσα οφείλει να γνωρίζει μία γκέισα.
Σύντομα, η φήμη της μεγαλώνει και έτσι της δίνεται η δυνατότητα να εισχωρήσει στην καλή κοινωνία και να γνωρίσει τον πλούτο, αλλά και τους σημαντικούς ανθρώπους της εποχής της.
Η δίνη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου παρασέρνει τα πάντα στην Ιαπωνία, αλλάζοντας ολοκληρωτικά και τη δικιά της ζωή. Όμως, ακόμα και όταν όλα γύρω της γκρεμίζονται, ο έρωτάς της για έναν άντρα θα είναι για πάντα το σταθερό σημείο αναφοράς της.

Προσωπική άποψη:
Οι ταινίες που απεικονίζουν τη ζωή σε μια χώρα σαν αυτή του Ανατέλλοντος Ηλίου που έχει ξεπηδήσει από το παρελθόν, πραγματικά με μαγεύουν. Όχι μόνο της κουλτούρας και της ιστορίας τους, αλλά λόγω της αισθητικής τους, τον χορό των χρωμάτων και των μελωδιών που στροβιλίζονται σ’ ένα ταξίδι που μοιάζει πέρα από κάθε λογική, τόσο κομψευόμενο σα σε παραμύθι. Αυτά είναι και τα στοιχεία που σε καθηλώνουν καθώς παρακολουθείς το “Memoirs Of A Geisha”.

Το ομώνυμο βιβλίο του Arthur Golden υπήρξε για 2 χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα best-seller παγκοσμίως και κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον των παραγωγών που δεν θα μπορούσαν ν’ αφήσουν μια τέτοια ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Μπορεί βέβαια η συναισθηματική έκφραση του βιβλίου που ορισμένες φορές είναι εκρηκτική, να μην προσεγγίζεται όπως θα μπορούσε κινηματογραφικά, όμως κάτι τέτοιο συνήθως είναι αναμενόμενο και στην προκειμένη περίπτωση, όλα σε μαγεύουν τόσο πολύ που μάλλον δίνεις μικρή σημασία.

Και όσο κι αν κάποιοι θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν ακαδημαϊκή την σκηνοθεσία του Rob Marshall, εγώ θα έρθω να διαφωνήσω. Πολύ έξυπνα χειρίζεται την κάμερα με τέτοιο τρόπο που δεν είναι λίγες οι φορές που θα νομίζετε όχι ότι παρακολουθείται, αλλά ότι προσπαθείτε να παρακολουθήσετε από κάποια κρυφή γωνιά τις κινήσεις και τη ζωή των πρωταγωνιστών. Και αυτό είναι εύστοχο, καθώς το μάτι σου καλείται να παρατηρήσει λεπτομέρειες που ακόμα κι αν αρχικά θα έμοιαζαν ασήμαντες, αποτελούν κομμάτι αυτού του κόσμου κι έχουν σημασία.

Οι γκέισες αποτελούν εκείνο το καλλιτεχνικό κομμάτι μιας κοινωνίας που σε ‘μας φαντάζει ξένη. Οι γκέισες δεν είναι οι καλοπληρωμένες πόρνες της Ανατολής όπως πολλοί θα πίστευαν. Περνάνε όλη τους τη ζωή σκληρά εκπαιδευόμενες έτσι ώστε να είναι οι καλύτερες. Οι παροχές τους δεν είναι σεξουαλικού, αλλού καλλιτεχνικού και ψυχαγωγικού περιεχομένου. Κουβαλάνε στις πλάτες τους μια παράδοση πολλών ετών και είναι τιμή τους να την προασπίζονται δίνοντας το καλύτερο. Αυτό είναι που θέλει η ταινία να περάσει πρώτα απ’ όλα στο υποσυνείδητό μας και το καταφέρνει με μεγάλη ευκολία. Οι γκέισες αποτελούν ένα ιερό κομμάτι μιας κουλτούρας πρέπει να σεβαστούμε και να παρακολουθήσουμε σιωπηλά πίσω από σκιές.

Και όλη αυτή η μαγευτική κι αισθησιακή ατμόσφαιρα καταφέρνει να δέσει και να ολοκληρωθεί με μια απ’ τις πιο άρτιες καλλιτεχνικές διευθύνσεις των τελευταίων ετών. Πολύχρωμα και ονειρεμένα κοστούμια με τον αέρα της Άπω Ανατολής, περίπλοκα βαψίματα και χτενίσματα που ζωντανεύουν την κουλτούρα ενός ολόκληρου λαού. Όσο για τα σκηνικά, συνολικά σε παρασέρνουν και σε ταξιδεύουν εκεί που θέλουν όντας ρεαλιστικά, πετυχαίνοντας στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την αναπαράσταση της εποχής εκείνης.

Όσο για την μουσική του Williams, που θυσίασε για την γκέισα τον τέταρτο "Harry Potter", έχει δώσει τον καλύτερό του εαυτό, προσδίδοντας κάτι από εκείνον από το ξεκίνημα σχεδόν του έργου. Το πόσο επηρεάζεται η άποψή σου γι’ αυτό που βλέπεις και το πώς αντιλαμβάνεσαι τις εικόνες, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από αυτό που ακούς. Ο Williams δεν πέφτει θύμα κοινοτυπιών. Χρησιμοποιεί κυρίως πνευστά και κρουστά της Άπω Ανατολής και ο ήχος πραγματικά δεν θυμίζει σε τίποτα κάτι που έχουμε ξανακούσει.

Για να μην γίνομαι όμως υπερφίαλη, οφείλω να ομολογήσω το κατά την προσωπική μου άποψη, μεγάλο μειονέκτημα αυτής της παραγωγής, το στοιχείο εκείνο που αν υπήρχε θα την έκανε μοναδική ίσως στο είδος της. Όταν επιζητάς με τόση δίψα την πιο ρεαλιστική απεικόνιση μιας Ιαπωνίας που σε ταξιδεύει εξήντα και χρόνια πίσω, η επιλογή της αγγλικής γλώσσας είναι μάλλον άτοπη, πόσο μάλλον όταν το cast που έχεις στα χέρια σου δεν είναι αμερικάνικης, αλλά ασιατικής καταγωγής. Όμως ακόμα κι αυτό, ως ένα βαθμό συγχωρείται καθώς έχει σκοπό να ικανοποιήσει την πλειοψηφία του κοινού που πιθανότητα θα δυσανασχετούσε με μια όχι τόσο αμερικάνικη γλωσσική εκδοχή.

Η Zhang στο πρωταγωνιστικό ρόλο καθηλώνει και μαγεύει. Το βλέμμα της είναι αρκετό για να μαγνητίσει κάθε θεατή αρσενικού ή θηλυκού γένους. Κινείται τόσο αέρινα μέσα στον χώρο που θα μπορούσε να πει κανείς πως μοιάζει με πεταλούδα έτοιμη να πετάξει. Ακόμα κι όταν δεν φοράει τη στολή της γκέισας παραμένει το ίδιο γοητευτική. Θα ήθελα βέβαια λίγο περισσότερο πάθος από μεριάς της αλλά δεν πειράζει.

Στις υπόλοιπες παρουσίες η Yeoh είναι από τις πιο γοητευτικές, όμως η Gong Li είναι η πιο δυναμική κι επιβλητική, με το βλέμμα της να στάζει κάτι το θανατηφόρο και το επικίνδυνο. Οι αντρικές παρουσίες σ’ έναν κόσμο όπου οι γυναίκες είναι το επίκεντρο υπάρχουν μάλλον για διεκπεραιωτικούς λόγους, με τον Watanabe να ξεχωρίζει.

Ένας καμβάς γεμάτος χρώματα και μελωδίες. Ένα έργο τέχνης που δύσκολα να μην σε αφήσει με ανοιχτό το στόμα ταξιδεύοντάς σε, σε μια άλλη εποχή, μακρινή, ονειρική. Μουσική ξεχωριστή, δεν δένει αλλά συμπληρώνει την εικόνα κάνοντάς την ολοκληρωμένη. Ερμηνείες που σαν οντότητες δεν ξεχωρίζεις αλλά που σαν σύνολο δένουν πολύ όμορφα και σκηνογραφία πέρα από κάθε φαντασία και όνειρο. Ταξιδέψτε κι εσείς εκεί!
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Αναμνήσεις Μιας Γκέισας
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Rob Marshall
Πρωταγωνιστές: Ziyi Zhang, Ken Watanabe, Koji Yakusho, Michelle Yeoh, Yuki Kudo, Gong Li
Μουσική: John Williams
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 145’

Επίσημο site:
http://www.sonypictures.com/homevideo/memoirsofageisha/index.html