Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Peyton Flanders φαίνεται να είναι η τέλεια νταντά για το μωρό της οικογένειας Bartel. Σύντομα όμως οι προθέσεις της φαινομενικά τέλειας νταντάς θα αποκαλυφθούν καθώς αυτό που θέλει είναι να εκδικηθεί για κάτι που έγινε στο παρελθόν.
Η κυρία Bartel και η αγωγή που έκανε στο παρελθόν στον γυναικολόγο σύζυγο της Flanders, ήταν ο λόγος εκείνος να δώσει τέρμα στην ζωή του κι εκείνη να χάσει το παιδί που περίμενε.
Προσωπική άποψη:
Ο Curtis Hanson το 1992, αποφάσισε να μεταφέρει τον τρόμο εντός της οικογενειακής στέγης. Με αυτό τον τρόπο, προσπάθησε να κάνει στροφή από τους δύσμορφους serial killers που επικρατούσαν ακόμα την εποχή εκείνη, κάνοντας την διαφορά και θέλοντας να πετύχει δύο διαφορετικά πράγματα. Πρώτον, να κάνει τον κόσμο να αμφισβητήσει το άσυλο της εστίας και την ασφάλεια που αυτή μπορεί να προσφέρει στην οικογένεια και δεύτερον, να σπείρει την αμφιβολία για το πρόσωπο εκείνο που εμπιστευόμασταν όσο κανένα άλλο.
Μπορεί η θεματολογία του έργου στις μέρες μας να μην αποτελεί γροθιά στο στομάχι κανενός. Οι εποχές άλλωστε άλλαξαν και η κακοποίηση παιδιών, που δεν είναι το ακριβές ζητούμενο της συγκεκριμένης υπόθεσης, από έμπιστες νταντάδες, δυστυχώς, αποτελεί μια θλιβερή καθημερινή πραγματικότητα που υπάρχει στο μυαλό όλων όσων τις χρησιμοποιούνε. Δεν μπορούμε όμως να αμφισβητήσουμε ότι την εποχή όπου παρουσιάστηκε, το δίχως άλλο, δημιούργησε έναν πηγαίο και ενστικτώδη φόβο, ιδιαίτερα στον γυναικείο πληθυσμό.
Προσωπικά ο Hanson μ’ αρέσει ως σκηνοθέτης, αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο. Το έχω ξαναπεί πολλές φορές και δεν αλλάζω γνώμη, ακόμα κι αν κάποιοι από εσάς απορούν με αυτό. Έχει την ικανότητα να παίρνει το πιο απλό στοιχείο και να το πλάθει με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ξυπνήσει τόσο τον φόβο, τόσο την αθωότητά μας, όσο και τα πιο ακραία ένστικτά μας. Εκεί ακριβώς βρίσκεται για μένα όλη η μαγκιά του. Στο ότι παίρνει το πιο μικρό στοιχείο και το αναπτύσσει έτσι, ώστε να δημιουργήσει καθηλωτική ατμόσφαιρα και να σου μεταφέρει το απαραίτητο εκείνο άγχος που θα σε κρατήσει στην θέση σου, ακόμα και αν η υπόθεση δεν είναι μέσα στις βασικές προτεραιότητές σου.
Οι δύο κεντρικές πρωταγωνίστριες, Rebecca De Mornay και Annabella Sciorra, αν και προσέφεραν όλο τους το είναι, εκφράζοντας δύο αντίθετες γυναικείες πλευρές, εμπνευσμένες από διαφορετικές προσωπικότητες, με κοινές όμως αγάπες και λαχτάρες, δεν κατάφεραν μετά από αυτή την ταινία και μέσα στα επόμενα χρόνια να ανέλθουν επαγγελματικά έτσι όπως πίστευε τουλάχιστον ο περισσότερος κόσμος. Μετά από αυτές τις δύο ακραίες συναισθηματικά ερμηνείες, ακολούθησε η στασιμότητα, σε αντίθεση με τους υποστηρικτές των δεύτερων ρόλων που σαφώς είχαν καλύτερη εξέλιξη.
Χαρακτηριστικό και ίσως πιο ισχυρό παράδειγμα είναι εκείνο της Julianne Moore που το δίχως άλλο, έκανε την μεγαλύτερη καριέρα από όλο το cast παίζοντας σε πολύ μεγάλες παραγωγές και διατηρώντας το όνομά της μέχρι και σήμερα ως ένα απ’ τα πιο περιζήτητα. Ο Matt McCoy ήταν περισσότερο τηλεοπτικός αστέρας πριν την ταινία και μετά απ’ αυτήν αποφάσισε να μείνει εκεί, διαγράφοντας αξιόλογη πορεία, όσο αξιόλογη ήταν και η παρουσία του στον ρόλο του συζύγου που έπρεπε να διαχειριστεί την κατάσταση και να διατηρήσει ισσοροπίες. Τέλος, ο Ernie Hudson στον χαρισματικό ρόλο του διανοητικά καθυστερημένου Solomon, δίνει μια αξιοπρόσεκτη ερμηνεία με έντονο συναισθηματικό και ανθρωπιστικό βάθος που δεν μπορεί να μην κερδίσει τόσο τα βλέμματα, όσο και τις εντυπώσεις.
Μπορεί το “Χέρι Στην Κούνια” να μην είναι ούτε η ταινία εκείνη που θα σας συνταράξει, ούτε εκείνη που θα σας ανακουφίσει. Σίγουρα όμως είναι μια αξιόλογη για την εποχή της θριλερίστικη παραγωγή που αν την κρίνουμε ειδικά με βάση τα δεδομένα της εποχής που κυκλοφόρησε, σίγουρα θα παρατηρήσουμε το μεγάλο της ενδιαφέρον και θα της δώσουμε άλλη βάση και άλλη αξία. Δυνατές ερμηνείες και σκηνοθεσία που διατηρεί την αγωνία σταθερή, με κάποιες στιγμές κορύφωσης που τουλάχιστον, θα καταφέρουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον σας.
Βαθμολογία 7/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Χέρι Στην Κούνια
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Curtis Hanson
Πρωταγωνιστές: Rebecca De Mornay, Annabella Sciorra, Julianne Moore, Matt McCoy, Ernie Hudson, Madeline Zima
Παραγωγή: 1992
Διάρκεια: 106’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0104389/
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Hand_That_Rocks_the_Cradle_(film)
Η Peyton Flanders φαίνεται να είναι η τέλεια νταντά για το μωρό της οικογένειας Bartel. Σύντομα όμως οι προθέσεις της φαινομενικά τέλειας νταντάς θα αποκαλυφθούν καθώς αυτό που θέλει είναι να εκδικηθεί για κάτι που έγινε στο παρελθόν.
Η κυρία Bartel και η αγωγή που έκανε στο παρελθόν στον γυναικολόγο σύζυγο της Flanders, ήταν ο λόγος εκείνος να δώσει τέρμα στην ζωή του κι εκείνη να χάσει το παιδί που περίμενε.
Προσωπική άποψη:
Ο Curtis Hanson το 1992, αποφάσισε να μεταφέρει τον τρόμο εντός της οικογενειακής στέγης. Με αυτό τον τρόπο, προσπάθησε να κάνει στροφή από τους δύσμορφους serial killers που επικρατούσαν ακόμα την εποχή εκείνη, κάνοντας την διαφορά και θέλοντας να πετύχει δύο διαφορετικά πράγματα. Πρώτον, να κάνει τον κόσμο να αμφισβητήσει το άσυλο της εστίας και την ασφάλεια που αυτή μπορεί να προσφέρει στην οικογένεια και δεύτερον, να σπείρει την αμφιβολία για το πρόσωπο εκείνο που εμπιστευόμασταν όσο κανένα άλλο.
Μπορεί η θεματολογία του έργου στις μέρες μας να μην αποτελεί γροθιά στο στομάχι κανενός. Οι εποχές άλλωστε άλλαξαν και η κακοποίηση παιδιών, που δεν είναι το ακριβές ζητούμενο της συγκεκριμένης υπόθεσης, από έμπιστες νταντάδες, δυστυχώς, αποτελεί μια θλιβερή καθημερινή πραγματικότητα που υπάρχει στο μυαλό όλων όσων τις χρησιμοποιούνε. Δεν μπορούμε όμως να αμφισβητήσουμε ότι την εποχή όπου παρουσιάστηκε, το δίχως άλλο, δημιούργησε έναν πηγαίο και ενστικτώδη φόβο, ιδιαίτερα στον γυναικείο πληθυσμό.
Προσωπικά ο Hanson μ’ αρέσει ως σκηνοθέτης, αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο. Το έχω ξαναπεί πολλές φορές και δεν αλλάζω γνώμη, ακόμα κι αν κάποιοι από εσάς απορούν με αυτό. Έχει την ικανότητα να παίρνει το πιο απλό στοιχείο και να το πλάθει με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ξυπνήσει τόσο τον φόβο, τόσο την αθωότητά μας, όσο και τα πιο ακραία ένστικτά μας. Εκεί ακριβώς βρίσκεται για μένα όλη η μαγκιά του. Στο ότι παίρνει το πιο μικρό στοιχείο και το αναπτύσσει έτσι, ώστε να δημιουργήσει καθηλωτική ατμόσφαιρα και να σου μεταφέρει το απαραίτητο εκείνο άγχος που θα σε κρατήσει στην θέση σου, ακόμα και αν η υπόθεση δεν είναι μέσα στις βασικές προτεραιότητές σου.
Οι δύο κεντρικές πρωταγωνίστριες, Rebecca De Mornay και Annabella Sciorra, αν και προσέφεραν όλο τους το είναι, εκφράζοντας δύο αντίθετες γυναικείες πλευρές, εμπνευσμένες από διαφορετικές προσωπικότητες, με κοινές όμως αγάπες και λαχτάρες, δεν κατάφεραν μετά από αυτή την ταινία και μέσα στα επόμενα χρόνια να ανέλθουν επαγγελματικά έτσι όπως πίστευε τουλάχιστον ο περισσότερος κόσμος. Μετά από αυτές τις δύο ακραίες συναισθηματικά ερμηνείες, ακολούθησε η στασιμότητα, σε αντίθεση με τους υποστηρικτές των δεύτερων ρόλων που σαφώς είχαν καλύτερη εξέλιξη.
Χαρακτηριστικό και ίσως πιο ισχυρό παράδειγμα είναι εκείνο της Julianne Moore που το δίχως άλλο, έκανε την μεγαλύτερη καριέρα από όλο το cast παίζοντας σε πολύ μεγάλες παραγωγές και διατηρώντας το όνομά της μέχρι και σήμερα ως ένα απ’ τα πιο περιζήτητα. Ο Matt McCoy ήταν περισσότερο τηλεοπτικός αστέρας πριν την ταινία και μετά απ’ αυτήν αποφάσισε να μείνει εκεί, διαγράφοντας αξιόλογη πορεία, όσο αξιόλογη ήταν και η παρουσία του στον ρόλο του συζύγου που έπρεπε να διαχειριστεί την κατάσταση και να διατηρήσει ισσοροπίες. Τέλος, ο Ernie Hudson στον χαρισματικό ρόλο του διανοητικά καθυστερημένου Solomon, δίνει μια αξιοπρόσεκτη ερμηνεία με έντονο συναισθηματικό και ανθρωπιστικό βάθος που δεν μπορεί να μην κερδίσει τόσο τα βλέμματα, όσο και τις εντυπώσεις.
Μπορεί το “Χέρι Στην Κούνια” να μην είναι ούτε η ταινία εκείνη που θα σας συνταράξει, ούτε εκείνη που θα σας ανακουφίσει. Σίγουρα όμως είναι μια αξιόλογη για την εποχή της θριλερίστικη παραγωγή που αν την κρίνουμε ειδικά με βάση τα δεδομένα της εποχής που κυκλοφόρησε, σίγουρα θα παρατηρήσουμε το μεγάλο της ενδιαφέρον και θα της δώσουμε άλλη βάση και άλλη αξία. Δυνατές ερμηνείες και σκηνοθεσία που διατηρεί την αγωνία σταθερή, με κάποιες στιγμές κορύφωσης που τουλάχιστον, θα καταφέρουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον σας.
Βαθμολογία 7/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Χέρι Στην Κούνια
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Curtis Hanson
Πρωταγωνιστές: Rebecca De Mornay, Annabella Sciorra, Julianne Moore, Matt McCoy, Ernie Hudson, Madeline Zima
Παραγωγή: 1992
Διάρκεια: 106’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0104389/
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Hand_That_Rocks_the_Cradle_(film)
2 Σχόλια:
Καλή ταινία από έναν αρκετά ταλαντούχο σκηνοθέτη.Όμως καμιά ταινία του δεν έχει μείνει στο μυαλό των θεατών.Έτσι τουλάχιστον πιστεύω!
@ George σχετικό είναι αυτό! Δεν νομίζω να μην θυμάται κανείς τα Γκούνις! Χα, χα, χα...
Δημοσίευση σχολίου