Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ένας αστυνομικός που έχει διαγράψει μια αξιοθαύμαστη πορεία στη δουλειά του, βρίσκεται στα ίχνη ενός κλέφτη ιδιοφυΐα.
Ο δεύτερος, σχεδιάζει το τελευταίο μεγάλο κόλπο πριν αποσυρθεί, σχέδιο για το οποίο έχει επιστρατεύσει τους καλύτερους της ομάδας του.
Ένα ανελέητο κυνηγητό μεταξύ των δύο ανδρών ξεκινάει και μια μεγάλη μάχη ηθικής για να αναδειχθεί ο νικητής.

Προσωπική άποψη:
Υπάρχουν ορισμένες ταινίες που χαρακτηρίζονται ευφυείς, όχι εξαιτίας του πρωτότυπου σεναρίου και της εμφάντασης κεντρικής ιδέας αλλά για έναν άλλο λόγο που δικαιώνει την μαγκιά του δημιουργού. Γιατί τι πιο δύσκολο από το να πάρεις ένα κοινότυπο θέμα όπως αυτό του κυνηγιού ανάμεσα στην γάτα και το ποντίκι ή αλλιώς, ανάμεσα στον καλό και δίκαιο μπάτσο και τον κακό και δολοπλόκο κακοποιό, και να καταφέρεις, όχι απλά να το κάνεις ευχάριστο προς τον θεατή αλλά, να το απογειώσεις;

Έχουμε λοιπόν την ιστορία δύο ανθρώπων που όσο κι αν μοιάζουν διαφορετικοί, παρά το ότι υπηρετούν διαφορετικά κινήματα και αξίες, έχουν ένα κοινό, κομβικό σημείο. Έχουν και οι δύο ένα δικό τους κώδικα ηθικής που είναι απαραβίαστος και τον υποστηρίζουν μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός τους. Δεν εξετάζουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Άλλωστε δεν μπορείς να το καθορίσεις αφού η απόφαση αυτή εξαρτάται καθαρά από το σε ποια μεριά του στρατοπέδου βρίσκεται κανείς.

Ο De Niro, αναφέρει σε κάποια στιγμή του έργου πως αυτός και ο αντίπαλός του, παρά την διαφορετικότητά τους, είναι στην πραγματικότητα οι διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος. Και δεν έχει άδικο αφού ο ένας, αποτελεί για τον άλλον το alter ego του. Ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει και να δικαιολογήσει την δράση του χωρίς την ύπαρξη του άλλου. Βρίσκονται μπλεγμένοι σε ένα παιχνίδι γάτας-ποντικιού και παρά που η βελόνα της ζυγαριάς γέρνει πότε δεξιά πότε αριστερά, συντηρούνται χάρη σε αυτή την αστάθεια και την αμφιβολία της επικράτησης του πιο δυνατού. Μέσα από την επικράτηση αυτή άλλωστε θα αποδειχθεί όχι μόνο ο πιο ισχυρός σαν προσωπικότητα αλλά ως φιλοσοφία και στάση ζωής.

Οι ζωές των Vincent Hanna και Neil McCauley, των κεντρικών μας ηρώων, βρίσκονται σε παράλληλη τροχιά αλλά η κάθε μία ξεχωριστά έχει πολλές και πολύπλοκες διακλαδώσεις. Αυτό ακριβώς το στοιχείο με μαεστρία εκμεταλλεύεται ο Mann που απέδειξε πως μπορεί κάποιος να αλλάξει το νόημα της λέξης περιπέτεια δίνοντάς της διαφορετική διάσταση, έκταση και υπόσταση. Δεν έχουμε απλά μια ξέφρενη περιπέτεια αλλά μια έξυπνη, ενδιαφέρουσα και περίπλοκη περιήγηση στις ζωές ανθρώπων που συνδέονται και χωρίζονται από κοινά και διαφορές που ακόμα κι αν εντοπίζουν, πιθανότατα να μην μπορούν να κατανοήσουν. Νεύρο, δράση και έξυπνο ξετύλιγμα ενός κουβαριού που θα οδηγήσει σταδιακά και με ενδιαφέρον στην κορύφωση. Σε μια κορύφωση που όποιο κι αν είναι το φινάλε της σίγουρα θα δικαιώσει και θα εξιψώσει τα πιστεύω και τους ηθικούς κώδικες και των δύο.

Ίσως όμως, το μεγαλύτερο στοίχημα του Mann να ήταν το ότι έπρεπε να ισορροπήσει σε μία και μόνο ταινία, δύο από τα μεγαθήρια του σύγχρονου κινηματογράφου. Γιατί φίλοι μου όπως και να το κάνουμε, το να έχεις τον De Niro και τον Pacino στην ταινία σου είναι μεγάλη υπόθεση, όσο μεγάλη και δύσκολη είναι η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλεις για να έχουν ακι οι δύο ίσο μερίδιο στην δόξα, στον κινηματογραφικό, ηθικό και ποιοτικό χρόνο. Ενδιαφέρον έχει το ότι όλα τα παραπάνω στέφθηκαν με επιτυχία και ενδιαφέρον ως δεδομένο το ότι και οι δύο μαζί, δεν εμφανίζονται σε κανένα πλάνο καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας.

Για τις ερμηνείες τους νομίζω ότι δεν περιμένει κανείς την προσωπική μου άποψη. Έχουν αποδείξει πολλάκις το ταλέντο τους και την ικανότητά τους να απογειώνουν ακόμα και τον πιο αδιάφορο, ακόμα και τον πιο κοινότυπο ρόλο. Σε συνδυασμό δε τον ικανοτήτων τους, η σύγκρουση καλού κακού, διαφθοράς και δικαιοσύνης, μοιάζει να προσαρμόζεται και να αποκτά νέο νόημα και διάσταση μοιράζοντας την συμπάθεια και την αντιπάθειά μας.

Ανάμεσα στα υπόλοιπα μεγάλα ονόματα που εμφανίζονται στην ταινία, άλλοι σε μικρότερους άλλοι σε μεγαλύτερους ρόλους, αξίζει να σημειωθεί εκείνος του Val Kilmer που και ως κινηματογραφικός χαρακτήρας έχει μεγάλο ενδιαφέρον και καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης αλλά, και από ερμηνευτικής θέσης έχει μεγάλη δυναμική και πάθος. Όμως και η Ashley Judd, σε έναν από τους πρώτους της ρόλους, μπορεί να μην κάνει την διαφορά ή το μεγάλο μπαμ, αφήνει όμως υπόνοιες για δυνατές μελλοντικές εμφανίσεις.

Το “Heat” προσφέρει αυτό που λέει και ο τίτλος του. Ένταση! Ένταση, γρήγορη πλοκή, ανατροπές και μοιρασμένες ισορροπίες σε μια περιπέτεια δράσης που ξεπερνά τον κλασσικό της ορισμό. Ο Mann σκηνοθετεί μια από τις καλύτερες και πιο δυνατές ταινίες της καριέρας του προσφέροντάς μας σασπένς κι αγωνία, έχοντας στα υπέρ του δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα του σύγχρονου κινηματογράφου σε μια συνάντηση που ήταν γραφτό να αφήσει ιστορία. Μέσα από την καινοτυπία του σεναρίου ξεπετάγονται τα στοιχεία εκείνα που καθηλώνουν τον θεατή και τον παρασύρουν στο δρόμο ενός ανελέητου κυνηγητού με ένα υπέροχο φινάλε που δύσκολα ξεχνάς.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ένταση
Είδος: Αστυνομική
Σκηνοθέτης: Michael Mann
Πρωταγωνιστές: Robert De Niro, Al Pacino, Val Kilmer, Ashley Judd, Jon Voight, Diane Venora, Tom Sizemore, Amy Brenneman, Ted Levine
Παραγωγή: 1995
Διάρκεια: 171’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Heat_(1995_film)
http://www.imdb.com/title/tt0113277/