Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Rachel Marron, είναι μια σταρ του κινηματογράφου και της μουσικής που βρίσκεται στο ζενίθ της καριέρας της.
Ενώ οι θαυμαστές της θέλουν να την δουν, να την ακούσουν και να την αγγίξουν, ένας από αυτούς θέλει να την σκοτώσει.
Ο ειδικά εκπαιδευμένος στην ασφάλεια υψηλών προσωπικοτήτων, Frank Farmer, είναι αυστηρός επαγγελματίας που βρίσκεται συνεχώς σε επαγρύπνηση.
Η λαμπερή ζωή της Rachel από την άλλη, χαρακτηρίζεται από απόλυτο αυτοέλεγχο. Ενώ οι δυο ήρωες είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους, ξαφνικά ο έρωτας τους δένει ακόμα περισσότερο

Προσωπική άποψη:
Αναζητάτε μια κλασσική, δακρύβρεχτη ιστορία αγάπης; Τι καλύτερο λοιπόν από εκείνη την ιστορία που την δεκαετία του ’90 έκανε εκατομύρια γυναικείες ιδίως καρδιές, να αναρηγίσουν και να συγκινηθούν από μια αγάπη αταίριαστη αλλά ταυτόχρονα δίχως όρια. Φυσικά και μιλάω για το “The Bodyguard” και όσο και να μην θέλουν κάποιοι να το παραδεχτούν, ναι όλοι την έχουμε δει και την έχουμε ξαναματαδεί και ναι, οι πλειοψηφία από εμάς έχει συγκινηθεί, φανερά ή μη.

Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες. Δύο διαφορετικοί άνθρωποι που ζουν εντελώς διαφορετικές ζωές. Έχουν άλλα θέλω και άλλες προτεραιότητες. Η μία ντίβα της καλής κοινωνίας, ο άλλος προστάτης της καλής κοινωνίας. Εκείνη μπροστά στα φώτα και εκείνος πίσω τους να διατηρεί ένα χαμηλό προφίλ. Η ζωή τους αναγκάζει να συνυπάρξουν, έστω και αν η επιθυμία αρχικά δεν είναι ισάξια. Δεν θα μπορούσε άλλωστε. Θα μπορούσαν να συναντηθούν σε ένα κοινό μονοπάτι; Φυσικά και ναι! Άλλωστε ας μην ξεχνάμε τους νόμους της φυσικής, τα ετερώνυμα έλκονται.

Αν νομίζετε όμως ότι ο Mick Jackson έχει επικεντρωθεί στο ρομαντικό στοιχείο, κάνετε μεγάλο λάθος. Μπορεί όλα να περιστρέφονται γύρω του, υπάρχουν όμως κι άλλα πράγματα που συμπληρώνουμε αυτό το κινηματογραφικό παζλ. Ένταση, αγωνία, γρήγορος ρυθμός. Μπορεί με τα χρόνια και έχοντας δει την ταινία πλέον άπειρες φορές, όλα τα παραπάνω να έχουν κάπως υποχωρήσει στα μάτια μας όμως, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν ποτέ και μάλιστα σε αυξυμένη μορφή. Η ταινία είχε το δικό της νεύρο το οποίο διατηρεί, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, μέχρι και σήμερα.

Η Whitney Houston δεν αντιμετωπίζει κάποια ερμηνευτική δυσκολία. Άλλωστε, δεν έχει να υποδηθεί τίποτα λιγότερο αλλά και τίποτα περισσότερο από αυτό, που ειδικά εκείνη την εποχή, ήταν και στην πραγματική της ζωή. Μια φτασμένη ντίβα! Ίσως στην ταινία ο εγωισμός και ο εγωκεντρισμός της να είναι κάπως αυξημένος σε σχέση με την πραγματικότητα όμως, αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της ηρωίδας, ένα γνώρισμα που μας επηρρεάζει και την ίδια στιγμή που βιώνουμε την αγωνία της, θέλουμε να την βουτήξουμε από το μαλλί μπας και στρώσει.

Ο Kevin Costner θεωρώ πως αποτελεί έναν από τους ηθοποιούς εκείνους που είτε έχουν λατρευτεί, είτε έχουν μισηθεί από τους κινηματογραφόφιλους. Τουλάχιστον αυτή την αίσθηση έχω αποκομίσει από τους γύρω μου. Για το συγκεκριμένο έργο πάντως, αποτελεί μια πληθωρική παρουσία. Είναι ένα αρσενικό πλάι σε μια γυναίκα, που χωρίς δήθεν υπέρμετρα αντριλίκια, χωρίς υπερφύαλες δηλώσεις και συμπεριφορές, πείθει ότι μπορεί να την προστατέψει και να φέρει εις πέρας την αποστολή του, βασανιζόμενος παράλληλα από εσωτερικές φοβίες.

Μπορεί σήμερα η ταινία να μην χαρακτηρίζεται από το στοιχείο της έκπληξης. Ίσως όμως να μην πρέπει να την δει και πολύ περισσότερο να την κρίνει κανείς με βάση το σήμερα, αλλά το τότε. Ο Costner σε μια στιβαρή και ταυτόχρονα επιβλητική παρουσία, συνοδευόμενος από την γοητευτική παρουσία μιας Houston στο ζενίθ της καριέρας της, μιας Houston όμορφης με φωνή από κρύσταλλο να τραγουδάει το κλασσικό σήμερα και πολυαγαπημένο “I Will Always Love You”.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Σωματοφύλακας
Είδος: Αισθηματική
Σκηνοθέτης: Mick Jackson
Πρωταγωνιστές: Kevin Costner, Whitney Houston, Gary Kemp, Bill Cobbs, Ralph Waite, Tomas Arana, Mike Starr
Παραγωγή: 1992
Διάρκεια: 130’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0103855/
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Bodyguard