Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Τάσος και η Αλίκη είναι ερωτευμένοι και μένουν μαζί όμως ο Τάσος έχει ένα μεγάλο ελάττωμα. Είναι αθεράπευτος ζηλιάρης, με αποτέλεσμα οι καυγάδες λόγω των σκηνών ζηλοτυπίας ν' αυξάνονται μέρα με τη μέρα.
Μετά από έναν τέτοιο καυγά, και ενώ παρακολουθεί το αυτοκίνητο της Αλίκης με τη μηχανή του, ο Τάσος σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα.
Δύο παράξενοι τύποι, ο Μιχαλάκης και ο Γαβρίλος, τον πληροφορούν ότι έχει 5 συνολικά λεπτά ακόμα, κατά τα οποία μπορεί να κυκλοφορεί στον κόσμο των ζωντανών, αόρατος μεν, αλλά με τη δυνατότητα να επεμβαίνει και να επηρεάζει την ύλη.
Ο Τάσος, βλέποντας ότι ο καλύτερός του φίλος έχει βλέψεις για την Αλίκη, συνειδητοποιεί ότι θα χρειαστεί κάθε δευτερόλεπτο για να αποτρέψει το μοιραίο.

Προσωπική άποψη:
Έχετε ακούσει τι λέει ο σοφός μας ο λαός; Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, κάτι το οποίο πιθανότατα θα ισχύσει και με τον πατέρα μου στο μέλλον. Όπως κι εκείνος, έτσι και ο ήρωας της ταινίας μας είναι αρρωστημένος ζηλιάρης με μία και μοναδική διαφορά από τον μπαμπά μου. Από την ζήλεια του πέφτει θύμα τροχαίου, τινάζει τα πέταλα και μετά θάνατον εξακολουθεί να ζηλεύει το ίδιο αλλά και να μην θέλει κανένας άλλος να αγγίξει ποτέ ξανά την κοπέλα του έχοντας μάλιστα άλλα πέντε ανθρώπινα μεν, αλλά αόρατα λεπτά δε στη γη. Ο ελληνικός κινηματογράφος συναντά το μεταφυσικό ή τουλάχιστον, αυτή ήταν η επιδίωξή του.

Παρθενογέννηση στην τέχνη δεν υπάρχει, όποια διάσταση κι αν έχει αυτή. Το ίδιο ισχύει σαφέστατα και ίσως πολύ περισσότερο από κάθε άλλη μορφή τέχνης και για τον κινηματογράφο. Όσοι λοιπόν από εσάς παρακολουθείτε συχνά κινηματογράφο, θα μπορέσατε πολύ εύκολα να εντοπίσετε ομοιότητες ανάμεσα στην θεματολογία της ταινίας του Ξανθόπουλου και του “Ghost”. Στην δεύτερη βέβαια, τα ποικιλόμορφα χαρακτηριστικά της, δεμένα με μια αρμονική κλωστή, προκαλούν μια ισορροπία που δεν υπάρχει στην συγκεκριμένη. Το συναίσθημα και η δράση περνάνε σε δεύτερη μοίρα για να δώσουν την πρωτοκαθεδρία στο κωμικοτραγικό. Κάπου εκεί χάνεται και το στοίχημα!

Ο Γιάννης Ξανθόπουλος είναι ένας από τους πιο έμπειρους τηλεοπτικούς σκηνοθέτες. Δυστυχώς, αυτό είναι κάτι που εξωτερικεύεται στην πρώτη του ολοκληρωμένη κινηματογραφική προσπάθεια. Όσοι έχουν το τηλεοπτικό μικρόβιο μέσα τους δεν μπορούν να το ξεπεράσουν, δεν μπορούν να το αποβάλλουν και σε κάθε νέο τους βήμα, σε κάθε νέα τους προσπάθεια το κουβαλάνε μαζί τους. Η εξελιχτική πορεία της ταινίας κυλάει σε τηλεοτπικούς χρόνους, με τηλεοπτικά καρέ, σε τηλεοπτική μορφή αφήγησης για να καταλήξει στο τηλεοπτικό δακρύβρεχτο φινάλε. Και μπορεί ως ελληνικό κοινό να εκτιμάμε τα οπτικά εφέ εντυπωσιασμού όμως, να με συγχωρείτε κι όλας, αν τα είχαμε δει σε ξένη παραγωγή απλά θα ήταν ασχολίαστα.

Ευτυχώς που υπάρχει ο Χαραλαμπόπουλος που με το γνωστό, πηγαίο και αστείρευτο χιούμορ του καταφέρνει ερμηνευτικά να σώσει την κατάσταση. Αυτό το παιδί το ‘χει, είναι γεννημένος για κωμικούς ρόλους, όχι ότι τον έχω δει ποτέ σε δραματικούς αλλά λέμε τώρα. Απολαυστική επίσης είναι και η μικρή παρουσία των Βαλαβανίδη και Πιατά που όπως και να το κάνουμε, το όνομά τους αποτελεί εγγύηση για να γελάσεις απλά και μόνο βλέποντάς τους ως παρουσίες, πόσο μάλλον ως τους γνωστούς μας αρχάγγελους. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο βέβαια για τους κατά τ’ άλλα συμπαθέστατους Βλαντή και Μουρατίδη που, ειδικά η πρώτη μπορεί να έχι ταλέντο όμως, αναλώνεται σε καθαρά τηλεοπτικά δρώμενα, δίνοντας και οι δυο τους ρηχές και άχρωμες ερμηνείες.

Σε σύγκριση με κάποιες άλλες ελληνικές παραγωγές, η συγκεκριμένη είχε να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Και θα μπορούσε η προσπάθεια αυτή να είσαι σαφέστατα πιο επιτυχημένη αν η ταινία είχε πλασσαριστεί ως αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Ως μαύρη κωμωδία και όχι ως ατόφια κωμωδία! Ναι, υπάρχει κωμικό στοιχείο το οποίο όμως περιβάλλεται από μια σαρδόνια διάθεση και από έναν δήθεν ψυχανεμισμό. Υπάρχει ζωή μετά θάνατον, αν ναι είναι όπως την περιμένουμε και όταν περάσουμε την όχθη, μένουμε ή ίδιοι ή αλλάζουμε; Νομίζω πως τέτοια ερωτήματα είναι καλύτερο να απντηθούν στις “Πύλες Του Ανεξήγητου” και όχι μέσω της ταινίας. Σίγουρα θα σπάσει το χειλάκι σας και θα περάσετε ευχάριστα αλλά ως εκεί.
Βαθμολογία 5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Πέντε Λεπτά Ακόμα
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Γιάννης Ξανθόπουλος
Πρωταγωνιστές: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Παναγιώτα Βλαντή, Φάνης Μουρατίδης, Δημήτρης Πιατάς, Χρήστος Βαλαβανίδης
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 90’

Επίσημο site:
http://www.5leptaakoma.gr/