
Ο Michael Blomkvist είναι ένας μεσήλικας δημοσιογράφος που εκδίδει το περιοδικού "Millennium", με έδρα τη Στοκχόλμη που καταδικάζεται για την δημοσίευση μιας ψευδής είδησης.
Μια μέρα προσλαμβάνεται από έναν ηλικιωμένο κύριο, πρώην διοικητικό στέλεχος μιας μεγάλης δυναστείας, για να καταγράψει την ιστορία της οικογένειάς του. Η αληθινή του όμως αποστολή είναι να εξιχνιάσει μια άλυτη υπόθεση απαγωγής, της 16χρονης ανιψιάς του.
Στο πλευρό του θα βρεθεί η Lisbeth Salander, ένα παράξενο κορίτσι, άσσος στους υπολογιστές αλλά, με εκκεντρική εμφάνιση και προσωπικότητα.
Προσωπική άποψη:
Ήταν θέμα χρόνου οι Σουηδοί να εκμεταλλευτούν κινηματογραφικά πλέον, μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στον χώρο των εκδόσεων. Τι κι αν ο Larsson δεν πρόλαβε να δει το έργο του να γίνεται best-seller, πολλοί ήταν εκείνοι που φρόντισαν να αξιοποιήσουν την δημοσιότητα του "Millenium" προς όφελος της φήμης του αποθανόντα αλλά κυρίως, της τσέπης τους. Το πρώτο μέρος λοιπόν της τριλογίας μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο ευελπιστώντας δύο πράγματα. Πρώτον, να ικανοποιήσει τους fans της συγγραφικής τριλογίας ως προς την απόδοσή της στο πανί. Δεύτερον, να τραβήξει στις αίθουσες ακόμα κι εκείνους που μπορεί να είχαν ακουστά την τριλογία όμως, δεν θα άνοιγαν ποτέ τους να διαβάσουν ούτε διαφημιστικά φυλλάδια για πίτσες.
"Το Κορίτσι Με Το Τατουάζ" έχει κάτι το μυστήριο, κάτι το ιδιαίτερο. Είναι μια ιστορία παράξενη και γεμάτη γοητεία. Τα στοιχεία αυτά μάλιστα, πολλαπλασιάζονται όσο σκεπτόμαστε ότι δεν προέρχονται από την αμερικάνικη ήπειρο αλλά, από την ευρωπαϊκή και μάλιστα, από μια χώρα της οποίας θα περιμέναμε να έχει διαφορετικές βάσεις κατά συνέπεια, να δούμε άλλα δείγματα να βγαίνουν από τα σπλάχνα της. Γιατί η ιστορία, δεν είναι απλά και μόνο μια μυθοπλασία τοποθετημένη στην Σουηδία αλλά, μια τραγική και συνάμα δραματική ιστορία, βγαλμένη από την καθημερινότητα την οποία βιώνουν οι Σουηδοί και έρχονται αντιμέτωποι, με το γυναικείο φύλο να βάλεται σε πρώτο μέτωπο.
Η μεταφορά ενός βιβλίο είναι πάντα δύσκολο, πολύ περισσότερο όταν ο σεναριογράφος καλείται να ακολουθήσει μια δαιδαλώδη αφηγηματική γραμμή σάραντα και πλέον χρόνων, σκονισμένη από τον χρόνο, μπερδεμένη και αλλοιωμένη από τα στοιχεία που χάθηκαν ή έστω, με κάποιον τρόπο καλύφθηκαν μέσα στο πέρασμά τους. Αν λάβουμε δε υπ' όψιν μας πως αρχικά παρακολουθούμε δύο διαφορετικές ιστορίες οι οποίες έρχονται να συναντηθούν στη μέση ακολουθώντας μοιραία, παράξενα και συνάμα βίαια έναν κοινό δρόμο, ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται. Προσπαθώντας λοιπόν να αξιολογήσει κανείς το αποτέλεσμα βάσει των δεδομένων, καταλήγει στο συμπέρασμα πως, μπορεί να μην υπάρχει η περίτεχνη ανάπτυξη της ιδέας του βιβλίου, με την μορφή τουλάχιστον που θα θέλαμε όμως, δεν παύει να είναι κινηματογραφικά αξιόλογη και ενδιαφέρουσα ακόμα και σε όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Niels Arden Oplev, δεν χρειάστηκε να έρθει αντιμέτωπος με κάποιον ιδιαίτερα δύσκολο άθλο για έναν πολύ βασικό λόγο. Το πρωταρχικό υλικό της ιστορίας που είχε στα χέρια του, εξελισσόταν και στην πορεία ανταπτυσσόταν στα στενά όρια της χώρας της οποίας κλήθηκε να υποστηρίξει το όλο εγχείρημα. Με άλλα λόγια, το υπόβαθρο της ιστορίας, οι φυσικοί και μη χώροι της παραγωγής, ήταν ακριβώς εκείνοι που περιγράφοντας στις σελίδες του Larsson. Δεν ήταν γέννημα μυθοπλασίας αλλά, η ακριβής αποτύπωση στο χαρτί, μιας σειράς περιοχών οι οποίες και αποτέλεσαν τον καμβά εκείνων που λόγω φυσικής ιδιότητάς τους, ήταν σκοτεινές, ομιχλώδεις και μυστηριώδεις, προκαλώντας αγωνία και ρίγη παρατηρώντας τους.
Η Lisbeth είναι ο πιο ενδιαφέρον λογοτεχνικός χαρακτήρας που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια, με μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, με μια ξεχωριστή μοναδικότητα που την κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα στις υπόλοιπες συμβατικές ή μη ηρωήδες που συναντάω κατά καιρούς. Η Noomi Rapace με ικανοποίησε απόλυτα στον άκρως αντισυμβατικό ρόλο της Lisbeth και αυτό, όχι μόνο λόγω των κοινών φυσιογνωμικών στοιχείων αλλά, γιατί κατάφερε συναισθηματικά και ψυχολογικά να υποστηρίξει αυτό το μικροσκοπικό και όμως, τόσο δυνατό και παράξενο πλάσμα που σε στοιχειώνει και σε γοητεύει με την ευφυία του. Ο Michael Nyqvist από την άλλη, μπορεί να μην είναι ο Blomkvist που φανταζόμουν ωστόσο, δεν μπορώ να αρνηθώ πως είναι μια γοητευτική παρουσία, ικανοποιητικός στα πλαίσια της ερμηνευτικής απόδοσης που θα περίμενε κανείς και κυρίως, ένας χαρακτήρας τον οποίο περιμένεις να δεις πως εξελίσσεται παρακάτω.
Ερωτικό θρίλερ, δικαστική περιπέτεια, κοινωνικό δράμα; Κανείς δεν είναι σίγουρος σε ποια κατηγορία ακριβώς θα έπρεπε να ενταχτεί μια ταινία σαν κι αυτή. Είναι μια ταινία που μοιάζει να τα έχει όλα και μάλιστα, να καταφέρνει σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, να τα φέρνει σε ισορροπία μεταξύ τους. Μπορεί να μην καταφέρνει να διατηρήσει την δαιδαλώτητα που χαρακτηρίζει το βιβλίο στον ίδιο υψηλό βαθμό όμως, είναι μια από τις πιο αξιόλογες προσπάθειες που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα. Επιπλέον, είναι ευχάριστο να βλέπουμε τέτοιες παραγωγές, με ενδιαφέρον και δυναμισμό, από άλλες χώρες, χώρες με πραγματικά προβλήματα γύρω από τον τομέα που προσπαθούν να απεικονίσουν, ξεφεύγοντας από τα κλισέ και στενά όρια του αμερικάνικου σινεμά.
Βαθμολογία 7,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Κορίτσι Με Το Τατουάζ
Είδος: Αστυνομική
Σκηνοθέτης: Niels Arden Oplev
Πρωταγωνιστές: Noomi Rapace, Michael Nyqvist, Sven-Bertil Taube, Peter Andersson, Peter Haber, Marika Lagercrantz, Lenea Endre, Ingvar Hirdwall
Παραγωγή: 2009
Διάρκεια: 152'
Επίσημο site:
http://dragontattoofilm.com/








9 Σχόλια:
Πολύ καλή ταινία όπου η κινηματογραφική της αισθητική ήταν εξαιρετική (μοντάζ, σκηνοθεσία, φωτογραφία, δημιουργία ατμόσφαιρας). Κι εγώ πριν από λίγες ημέρες την είδα και ομολογώ ότι είχα να δω ένα τόσο καλό αστυνομικό, ψυχολογικό, θρίλερ μυστηρίου από το σχεδόν αριστουργηματικό “Zodiac”.
Κι έρχομαι εκεί ακριβώς που θέλω να καταλήξω: κάπου διάβασα (δεν θυμάμαι που, μπορεί κι από εσένα) ότι υπάρχει ένα σοβαρό ενδεχόμενο το remake αυτής της ταινίας να το σκηνοθετήσει ο Ντέιβιντ Φίντστερ. Αν τελικά ισχύει, όπου προσωπικά το εύχομαι, είμαι σίγουρος ότι θα είναι το επόμενο αριστούργημά του διότι έχει όλα τα στοιχεία και τις εμμονές που συναντάς στο σινεμά του. Πες μου ρε Γιώτα αν ξέρεις κάτι. Να ξεκαθαρίσω ότι το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει.
4: Πολύ καλή
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
@ Αργύρη εγώ έχω διαβάσει τα 2 πρώτα βιβλία και τώρα παλεύω με το 3ο.
Κριτική για το 1ο μπορείς να βρεις κάνοντας αναζήτηση και για το 2ο θα έρθει μέσα στην βδομάδα.
Το 3ο όταν με το καλό το τελειώσω που θα βγει τέλη του μήνα και η 3η ταινία στους κινηματογράφους.
Την είδηση αυτή, μπορεί να την διάβασες στην στήλη μου... :p
Δεν πρόκειται να δω καμία ταινία της τριλογίας μόνο και μόνο για να έχω καθαρό μυαλό όταν δω το remake του Fincher (στο /Film και στο fistshowing το διάβασα και όχι στη στήλη σου :P)... Ο βασικότερος ίσως λόγος που δεν μου άρεσε και ΤΟΣΟ το The Departed ήταν ότι είχα δει το πρωτότυπο Infernal Affairs και η ταινία του Scorsese δεν έκρυβε καμία έκπληξη. Ήξερα ακριβώς τη στιγμή που θα πεθάνει ο κάθε χαρακτήρας...
Εγώ είδα πρώτα το "The Departed" όπου φυσικά μου άρεσε πολύ όπως επίσης μου άρεσε πολύ και το πρωτότυπο παρότι είχα δει "The Departed". Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν με επηρέασε. Εσύ είσαι τυχερός που έμαθες πρώτα την είδηση ενώ εγώ την έμαθα αργότερα αφού είδα την ταινία. Το ξέρω ότι θα είναι σπάσιμο που θα ξέρω την υπόθεση αλλά μου λες τι να κάνω; Βλέπεις έμαθα την είδηση ακριβώς την επόμενη μέρα και μετά τράβαγα τα μαλλιά μου για αυτήν την γκαντεμιά. Άμα το ήξερα δεν θα την έβλεπα.
Η μόνη λύση στο πρόβλημά σου είναι να πάθεις αμνησία... :P
@ Εγώ πάντως bauer στην σκηνή στο ασανσέρ είχα ρίξει πολύ γέλιο. Άσε! Ρεζίλι γίναμε στο σινεμά. Με είχε πιάσει νευρικό και δεν σταματούσα με τίποτα.
@ Αργύρη αν γίνει καλή δουλειά, πιστεύω ότι το γεγονός πως γνωρίζεις πλέον την υπόθεση, δεν θα σε επηρρεάσει τόσο όσο ίσως νομίζεις τώρα.
Το αστείο που ήταν;!;!;
@ Έλα τώρα ρε bauer... πως να πάρω στα σοβαρά μια σκηνή που μέσα σε 20 δεύτερα και σε κάθε άνοιγμα πόρτας μετράγαμε και πτώμα... :p
Δημοσίευση σχολίου