
Στο Κλαμπ των Νεκρών ξέρουν πώς φτιάχνεται ένα εξαιρετικό κοκτέιλ - λίγο ξύσμα λεμονιού, μια πρέζα πιπέρι και μια δόση Αίμα Ομάδας Ο.
Η Σούκι Στάκχαουζ έχει στενές σχέσεις μόνο με ένα βαμπίρ (ηθελημένα τουλάχιστον) και αυτό είναι ο Μπιλ. Τώρα τελευταία όμως εκείνος είναι αλλού - σε μια άλλη μακρινή πολιτεία, για την ακρίβεια.
Το μοχθηρό και αισθησιακό αφεντικό του, ο Έρικ, υποψιάζεται που μπορεί να τον βρει. Γι' αυτόν το λόγο, άλλωστε, η Σούκι καταλήγει στο Τζάκσον του Μισισίπι και ανακατεύεται με τον υπόκοσμο του Κλαμπ των Νεκρών.
Πρόκειται για ένα μικρό επικίνδυνο στέκι, όπου τα βαμπίρια ανώτερης κλάσης μπορούν να χαλαρώσουν και να διασκεδάσουν με σάρκα πρώτης διαλογής.
Αλλά όταν η Σούκι ανακαλύπτει τελικά τον Μπιλ -αιχμάλωτο στα δεσμά της προδοσίας όπως και η ίδια-δεν είναι σίγουρη αν πρέπει να τον σώσει ή να ακονίσει μερικά παλούκια.
Προσωπική άποψη:
Τρία βιβλία. Τόσα φαίνεται πως χρειαζόταν η Harris ώστε να απελευθερωθεί ολοκληρωτικά, τόσο η γραφή της, όσο η έκφραση και η φαντασία της. Γιατί αν κάτι έλειπε από τα δύο προηγούμενα βιβλία της, με βεβαιότητα μπορώ να πω πως το βρήκα στο τρίτο. Πλέον δεν έχουμε απλά μια ιστορία με βρικόλακες και ανθρώπους που προσπαθούν να συνυπάρξουν, που μισιούνται κι ερωτεύονται. Έχουμε να κάνουμε με μια καθαρόαιμη περιπέτεια αναζήτησης. Με μια ιστορία πάθους, μυστηρίου, ανακαλύψεων και αποκαλύψεων. Μια ιστορία αγάπης, προδοσίας και αποφάσεων που θα λυτρώσουν ή θα καταδικάσουν.
Ναι, χρησιμοποιώντας και πάλι ως φόντο την επαρχία του αμερικάνικου Νότου, η Harris ξετυλίγει το κουβάρι μιας ιστορίας που έχει σκοπό της, να μην μας αφήσει πρώτα απ’ όλα να πάρουμε ανάσα και στην συνέχεια, να μην είμαστε ποτέ σίγουροι για το τι προηγήθηκε, τι συμβαίνει τώρα, τι θα ακολουθήσει και κυρίως, αν όσα βλέπουμε κι αισθανόμαστε είναι αληθινά ή αποτελέσματα άλλων παραγόντων. Αν υπάρχει ορισμός για την αμφιβολία, το συγκεκριμένο βιβλίο τον αντιπροσωπεύει αφού δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κανέναν και τίποτα όμως, πρέπει να αποφασίσεις που θα δείξεις εμπιστοσύνη, αν δεν θες τα πάντα γύρω σου να καταρρεύσουν.
Η Σούκι ξεκινάει κατ’ επιλογήν της αυτή τη φορά, ένα ταξίδι πιο επικίνδυνο από τα προηγούμενα. Δεν έχει μόνο να έρθει αντιμέτωπη με βαμπίρ, μορφοπλάστες κάθε είδους, λυκάνθρωπους, τελώνια αλλά, πάνω και πέρα απ’ όλα, με τον ίδιο της τον εαυτό, με τις επιλογές της αλλά και με τα συναισθήματά της. Από αγάπη για τον Μπιλ, ξεκινάει έναν αγώνα να τον σώσει. Χρειάζεται όμως ή όλο αυτό είναι μια πλάνη; Αμφιβολία που βασανίζει αλλά που δεν αφήνει και περιθώρια. Προδοσία που ταράζει την ψυχή και κλονίζει την πίστη, χωρίς όμως να στέκεται ικανή να οδηγήσει στην απόφαση εκείνη της εκδίκησης. Εκεί ίσως και να είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα ανθρώπινο πλάσμα όπως η Σούκι με όλα τα υπόλοιπα που την περιτριγυρίζουν.
Η ηρωίδα δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές της. Δοκιμάζει την θέληση και την τύχη της. Δοκιμάζει την πίστη της απέναντι στον Μπιλ και κυρίως, τα συναισθήματά της που μπορεί να στέκουν ικανά να την οδηγήσουν στην απόφαση να τον σώσει, όχι όμως απαραίτητα και στην απόφαση του να παραμείνει πιστή και αφοσιωμένη σε εκείνον, πόσο μάλλον όταν οι πειρασμοί είναι αλλεπάλληλοι στον δρόμο της. Το στοιχείο αυτό προσφέρει έναν επιπλέον αισθησιασμό στην περιπέτειά μας, χωρίς ωστόσο να είναι τόσο έντονος ώστε να παρεκκλίνουν οι ήρωες από τους στόχους τους και εμείς της προσοχής μας.
Η Harris χειρίζεται καλύτερα από κάθε άλλη φορά την δράση και την περιπέτεια, στοιχεία τα οποία οδηγούν και καθοδηγούν την εξέλιξη της ιστορίας. Η βία είναι αναγκαία και το αίμα, αναπόσπαστο κομμάτι της και όλα αυτά στον κόσμο των βαμπίρ, δεν μπορούν να απέχουν από το sex. Όταν δεν μπορείς να ξεφύγεις από τους μπελάδες, δεν μπορείς να ξεφύγεις και από όσα τους ακολουθούν. Πόσο μάλλον όταν τραβάς τα προβλήματα σαν μαγνήτης και βλέποντάς τα να έρχονται κατά πάνω σου, δεν απομακρύνεσαι αντ’ αυτού, παίρνεις μια βαθιά ανάσα, καλοδεχούμενος το χτύπημα που σου επιφυλάσσουν.
Ο κόσμος των βαμπίρ αλλά και των υπόλοιπων πλασμάτων, φανερών ή όχι, που επικρατεί γύρω τους, είναι πιο κατανοητός από κάθε άλλη φορά. Και αν μέχρι τώρα τον βρίσκαμε κυρίως sexy και γοητευτικό, καταλαβαίνουμε πλέον ξεκάθαρα πως έχουμε κάθε λόγο να τον φοβόμαστε, όπως τον φοβάται και η Σούκι, έστω και αν έχει το σθένος και το θάρρος να κινηθεί μέσα του προκειμένου να προστατέψει αυτόν ή και αυτούς που αγαπά. Κάθε τι που έχει γοητεία, συνήθως φέρει και ένα τίμημα. Αν θες να το γευτείς, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τα πάντα και έτοιμος να αντέξεις. Κάθε νόμισμα λένε έχει δυο πλευρές και αυτό δεν πρέπει κανείς να το ξεχνάει, άνθρωπος ή βαμπίρ, γιατί παντού υπάρχει ο κόσμος αλλά και ο υπόκοσμος.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Charlaine Harris
Μεταφραστής: Μιχαλοπούλου Ελένη
Εκδόσεις: Φανταστικός Κόσμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2009
Αρ. σελίδων: 344
ISBN: 978-960-6868-07-8
13 Σχόλια:
Γιώτα επειδή βλέπω ότι σου αρέσουνε αυτά τα βιβλία, το έχεις διαβάσει το "Δράκουλα"; Αν όχι θα σου το συνιστούσα ανεπιφυλάκτως (δε είναι ρομαντικό όμως).
@ Πάνο ποιου συγγραφέα λες;
Θα το διαβάσω αφού το προτείνεις! :)
Μου αρέσουν τέτοιες ιστορίες, άσχετα από το αν είναι ρομαντικές ή όχι.
Διαφερει αρκετα σε σχεση με το Λυκοφως να υποθεσω;
Γιώτα του Bram Stoker, αυτό που έγινε και ταινία.
Ζένια διαφέρει αρκετά θα έλεγα.
@ Zenia όπως σου λέει ο Πάνος και ακόμα περισσότερο. Είναι εντελώς διαφορετική φιλοσοφία!
@ Πάνο αυτό είχα κι εγώ στα υπ' όψιν μου απλά, δεν έτυχε να το βρω σε βιβλιοπωλείο μέχρι τώρα. Εξού και δεν το έχω διαβάσει. Πάντως θα φροντίσω να το κάνω σύντομα. Α... και για 16 του μήνα, έχω προγραμματίσει συμπωματικά ανάρτηση για την ταινία! :)
Καλά καταπληκτική ταινία, πιστεύω ότι μεταφέρει την ατμόσφαιρα (μέχρι ένα σημείο) του βιβλίου στην οθόνη. Πάντως το βιβλίο είναι ακόμα καλύτερο, και διαβάζεται σε μορφή επιστολών (δηλαδή όλο το βιβλίο είναι αφήγηση μέσα από επιστολές).
Αναμένω κριτική :)
@ Πω, πω Πάνο μην μου λες τέτοια γιατί τρελαίνομαι για κάθε βιβλίο που είναι τύπου επιστολές!!! :)
Θα τα πούμε τότε ξανά επί του θέματος στις 16! :D
πάντως γιώτα άμα θες και άλλο βαμπιρέ...δες το The Vampire Diaries που ''λυκόφωτίζει'' κιόλας.
@ Aldo νομίζω ότι είναι και αυτό από βιβλία... σαν να είδα πριν μέρες αυτό τον τίτλο στο βιβλιοπωλείο!
Θα το κατεβάσω να το δω τότε! :) Ευχαριστώ!
Ναι διάβασε "Δράκουλα", όπωσδήποτε! Δεν γίνεται να λατρεύεις τα μυθιστορήματα φαντασίας και ιδιαίτερα αυτά με βαμπίρ και να μην έχεις διαβάσει την ιστορία του πρόγονο όλων των βαμπίρ!Το έχω διαβάσει κι είναι πραγματικά πολύ ωραίο και αρκετά αγωνιώδες. Πάλι σε πολύ παλιό σχόλιο βρήκα να σχολιάσω! Μούτζωσε με βρε Γιώτα μήπως συνέλθω!
@ Βάγια, το διάβασα, αλλά δυστυχώς δανεικό. :(
Είπα πως αν δεν το βρω να το αγοράσω, θα το παραγγείλω στα αγγλικά και πως μόνο τότε θα κάνω ανάρτηση.
Και όχι... δεν μουτζώνουμε ποτέ! ;)
Σ' άρεσε; Αλλά όχι, μην απαντάς! Προτιμάω να το μάθω από την ανάρτησή σου, όταν την κάνεις.Κι εγώ στα αγγλικά το διάβασα. Και μάλιστα πείραζα τη μάνα μου, η οποία ενώ θέλει πολύ να το διαβάσει τη φοβίζει. Δεν γίνεται να είναι όλοι ππαλαβοί σαν ελόγου μας!:P
@ Βάγια, ελπίζω να έρθει σύντομα η ώρα της!
Όσο για τη μαμά... κάνε καμιά γαλιφιά και πείσε την... χα, χα, χα!
Δημοσίευση σχολίου