
Συνοπτική περίληψη του έργου:
Δύο κρατούμενοι σε πλήρη απομόνωση, απελπισμένοι για ανθρώπινη επικοινωνία, με έναν λεπτό τοίχο να τους χωρίζει.
Θα εφαρμόσουν έναν περίεργο τρόπο επικοινωνίας ως έσχατη λύση στην αποξένωση.
Προσωπική άποψη:
Να κάτι που δεν βλέπεις κάθε μέρα και που ίσως αξίζει τον κόπο να σκανδαλιστείς, πόσο μάλλον αν ζεις στην Γαλλία του 1950. Τότε ήταν που μια ασπρόμαυρη ταινία μικρού μήκους –μόλις 25 λεπτά- κυκλοφόρησε και σκανδάλισε την κοινωνία της εποχής, οδηγώντας στην απαγόρευση της προβολής της για πολλά χρόνια. Αυτό φυσικά δεν μας κάνει εντύπωση όσο το γεγονός ότι ένας άντρας, επέλεξε να κάνει το ντεπούτο του στον χώρο του θεάματος, με ένα τόσο αμφιλεγόμενο θέμα.
Ο σκηνοθέτης Jean Genet, στην πρώτη ταινία της καριέρας του, τοποθετεί τους ήρωές του σε μια φυλακή της Γαλλίας, όπου ένας ανώμαλος φύλακας απολαμβάνει τον ρόλο του ηδονοβλεψία όσο οι κρατούμενοι αυτοϊκανοποιούνται. Σε δύο διπλανά κελιά είναι έγκλειστοι δύο νεαροί όπου ο ένας είναι ερωτευμένος με τον άλλο και έχουν βρει έναν ξεχωριστό τρόπο επικοινωνίας. Αυτό προκαλεί τη ζήλια του φύλακα ο οποίος μπαίνει στο κελί του κι από ‘κει και μετά καταλαβαίνετε λίγο έως πολύ το τι επακολουθεί. Η ουσία όμως της ταινίας δεν βρίσκεται στο τι συμβαίνει μέσα στις φυλακές αλλά, από που πηγάζουν οι συμπεριφορές των πρωταγωνιστών, οδηγώντας στα αποτελέσματα στα οποία γινόμαστε μάρτυρες.
Ο Genet κατάφερε να πετύχει κάτι πολύ πιο σημαντικό και ουσιαστικό από τον ντόρο που προκάλεσε η ταινία και η αναμενώμενη απαγόρευσή της. Καταφέρνει να δημιουργήσει έναν γνωστό σε όλους μας μικρόκοσμο παρουσιάζοντάς μας όμως μέσω της δικιάς του ματιάς. Η εκδοχή αυτή των φυλακών και όσων ζουν μέσα σε αυτές, είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που ίσως έχουμε μέσα στο μυαλό μας. Και όχι, δεν έχει να κάνει με την ομοφυλλοφιλία η οποία δεν χρησιμοποιείται επιτηδευμένα αλλά, αποτελεί απλά το μέσον για να οδηγηθούμε σε ένα συμπέρασμα, σε μια νόηση και κατανόηση η οποία ξεπερνάει κατά πολύ τα σαρκικά πάθη και τα βιώματα του σώματος. Παράλληλα όμως θέλει να αναδείξει την δύναμη και την αδυναμία του εξουσιαστή πάνω στο θύμα που θεωρητικά δεν μπορεί να αντιδράσει.
Η ταινία είναι άκρως μινιμαλιστική και ταυτόχρονα σουρεαλιστική, διάλογοι δεν υπάρχουν παρά μόνο ατελείωτα πλάνα με υπόκωφους ήχους. Αυτό ακριβώς είναι το μέσον που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης για να περάσει το μήνυμά του και να οδηγήσει τους θεατές στο συμπέρασμα που ανέφερα παραπάνω. Η σιωπή η οποία, μπορεί να είναι ορισμένες στιγμές τρομακτική όμως, υπάρχουν και οι στιγμές εκείνες που έχει να πει πολύ περισσότερα πράγματα απ' όσα θα μπορούσαν να πουν οι λέξεις. Αυτή είναι η χρησιμότητα της σιωπής. Να μνημονεύσει την ψυχική ανάγκη του ανθρώπου για αγάπη, στήριξη, συμπαράσταση, κατανόηση, χωρίς να ειπωθεί, χωρίς λέξεις, μόνο με αγγίγματα, βλέμματα, μεταφορά συναισθημάτων κι έντασης.
Η αγνότητα των αισθημάτων συναντάει τον πόθο και η επιθυμία έρχεται σε κόντρα με τους κανόνες που θέτουν τα σύνορα, σε μια αμφότερη προσπάθεια να προστατευτούν ή να παραβιαστούν. Ο Genet καταφέρνει μέσα σε μόλις 25 λεπτά να χρησιμοποιήσει και να αξιοποιήσει την έννοια του λυρισμού με τόσο μοναδικό τρόπο, οδηγώντας σε μια συγχρονισμένη χορευτική συνγχορδία, τόσο τους ερωτεμένους πρωταγωνιστές του, όσο και μας ως θεατές, παρακολουθώντας σχεδόν εκστατικά μια υπέροχη απόδοση, μιας τόσο παράξενης αλλά και τόσο αληθινής ιστορίας η οποία ωστόσο δεν συστήνετε σε ομοφοβικούς.
Βαθμολογία 8/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ένα Ερωτικό Άσμα
Είδος: Μικρού Μήκους
Σκηνοθέτης: Jean Genet
Πρωταγωνιστές: Lucien Senemaud, Coco Le Martiniquais
Παραγωγή: 1950
Διάρκεια: 25'
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:






44 Σχόλια:
Από τις φωτογραφίες μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι είναι πολλή "καυτή" ταινία... lol!!
@ Για τα δεδομένα τουλάχιστον εκείνης της εποχής Σωκράτη ναι, ήταν ιδιαίτερα τολμηρή. Σήμερα τι να μας σοκάρει; :p
Δεν ξέρω...
Οι φωτογραφίες μιλούν... :-p
@ Λες Σωκράτη να με... 'κόψουν'; :p
:-D
Στη σημερινή κοινωνία όλα μπορούν να συμβούν, Γιώτα μου... ;-)
Επίσης, δεν είναι απόλυτο ότι οι ταινίες περασμένων δεκαετιών (όπως αυτή) ήταν λιγότερο τολμηρές σε σχέση με τις σημερινές ταινίες. Σε προηγούμενο θέμα, άλλωστε, αναφερόμαστε στο Salo, μια ταινία που όμοιά της δεν έχει βγει τουλάχιστον τη τελευταία δεκαετία.
Παρ'όλα αυτά, δεν έχω δει τη συγκεκριμένη ταινία μικρού μήκους και σίγουρα δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου.
κοίτα με αυτή την αφίσα και τον ελληνικό τίτλο...θα μπορούσε κάποιος να το περάσει και για album του καρά:)
Οντως, πολυ τολμηρη ταινια για την εποχη της, αλλα σημερα μπροστα σ' αυτα που βλεπουμε καθημερινα ειναι σαν να βλεπεις στρουμφακια!:Ρ
Τα μυνηματα της επικαιρα παντως.Οι εικονες φοβερες, η σκηνοθεσια πολυ καλη.Γενικα λατρευω αυτα τα πειραματικα μικρου μηκους φιλμ.Συμφωνω απολυτα με το κειμενο σου.
3,5/5
"Λες Σωκράτη να με... 'κόψουν';"
Μονο πανω απ'το πτωμα μου!Δε βλεπουν τι δειχνει καθημερινα η τηλεοραση σε ωρες οπου μπορουν να παρακολουθουν παιδια και τους εφτεξαν δυο απλα τολμηρες φωτογραφιες;!;!
Α, ρε Αλδο εγραψες παλι!!! xD xD :)
@ Χα, χα, χα... καλά aldo... έγραψες, έδωσες ρέστα... τι άλλο να πω! :)
@ Σωκράτη πάντως εγώ έχω δώσει το link και όποιος θέλει μπορεί να την παρακολουθήσει.
Λιγότερο τολμηρή μπορεί να μην είναι σε σύγκριση με σημερινές παραγωγές όμως είναι σίγουρα ουσιαστική και όχι επιφανειακή.
@ Monsieur Hulot κι εμένα μου αρέσουν πολύ τέτοιες ταινίες, τόσο για την ουσία τους όσο και για την αισθητική τους.
Νομίζω ότι θέματα που αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις, άσχετα από το σε ποια βάση παρουσιάζονται, είναι πάντα επίκαιρα! :)
Ωραία τότε... αν κινηθεί κανείς εναντίον μου, θα δηλώσω ότι έχω υποστηρικτές και μάλιστα ένθερμους, έτοιμους να θυσιαστούν στο αγώνα κατά της λογοκρισίας... :D
Δεν ξέρω το νόημα που έχει αυτή η ταινία, διότι δε την έχω δει...
Σίγουρα στη τηλεόραση βλέπεις πολύ χειρότερες εικόνες σήμερα, αλλά δε σημαίνει ότι οι ταινίες της δεκαετίας του '50 ή του '60 ή του '70 δεν ήταν τολμηρές. :-/
να ρωτήσω τώρα γω για θεωρείτε τολμηρό το γυμνό?
πάντως το ταινιάκι είναι παρα πολύ καλο.
ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ!!! Β) :p
@ Σωκράτη στην πλειοψηφία τους δεν ήταν τολμηρές, όχι τουλάχιστον με την έννοια που έχει το τολμηρό σήμερα. Και τότε όταν κάποιος προκαλούσε, ήθελε να περάσει συνήθως κάποια μηνύματα, όπως εδώ καλή ώρα και όχι απλά να σοκάρει για να κόψει εισητήρια.
@ Aldo προσωπικά δεν το θεωρώ τολμηρό. Μιλάω γενικότερα, για το πως το αντιμετωπίζει ο περισσότερος κόσμος πράγμα που προσωπικά πάντα, δεν το καταννοώ. Αυτή είναι η φύση μας!
Σου άρεσε; :)
@ Bauer τι ου είναι αυτό;
Ουουου κορίτσια... :P
Ουουου...στ από δω! :P
Ουουου ενθουσιάστηκα; Χα, χα, χα...
γιατί να μη αρέσει; ξέρω ότι δίνω την εντύπωση ότι είμαι αθώος, συντηρητικός, μ προκαταλήψεις κ ταμπού...AΛΛA σοβαρά, δεν είμαι::)
@ Χα, χα... ναι... ακριβώς αυτή την εντύπωση δίνεις! :p
Ναι, και μένα μου άρεσε...
Δεν ήξερα ότι δεν έχει καθόλου διαλόγους και έψαχνα για υπότιτλους... :-p
Το γυμνό πάντα θα προκαλεί, με οποιοδήποτε τρόπο κι αν δίνεται...
@ Χα, χα, χα... καλά Σωκράτη, είσαι απίστευτος! :p
Εσύ δεν είπες ότι δεν σε ενδιέφερ αν το δεις; :/
Γιώτα μή μ κοροϊδεύεις:) Σωκράτη ΔN μας λες κ τ γιατί όμως...
@ Aldo γιατί δεν γράφεις με όνομα παιδί μου και αποσυντωνίζομαι; :O
Χα, χα, χα... δεν σε κοροϊδεύω... σε πειράζω... :p
Το είδα γιατί έβαλες το link, αλλιώς σιγά μη το έβλεπα...
Ο ανώνυμος είναι ο Aldo; Μου άρεσε -ανώνυμε- διότι ήταν πολύ συναισθηματικό... Δε τρελάθηκα κιόλας, αλλά είχε μικρή διάρκεια και συναίσθημα.
ANTE KAΛA KANΩ OTI ΣE πιστεύω:) ΓΡΆΦΩ AΠO TO KINHTO Κ ΔN ΜΠΩΡΟ NA BAΛΩ
Μάλιστα...
Γιατί να μη με πιστέψεις;;;;
Πάντως δε μου άρεσε το λίγο γυμνό που είχε... lol
ΣTHN γιώτα πήγαινε τ προηγούμενο:)
EΣENA ΣE PΩTHΣA ΓIATI θεωρείτε τολμηρό τ γυμνό OXI ΓIATI ΣΕ APEΣE η TAINIA:)
@ Χα, χα, χα... μου αρέσει που πάνω απ' όλα μπορούμε και συνεννοούμαστε! :P
Συγγνώμη, δε το πρόσεξα...
Είναι τολμηρό, διότι προκειται για γυμνό... Δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής σε αυτό...
Γιουχάισμα για το θέμα της ταινίας ήταν προφανώς... Και πάλι:
ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!
@ Έλα τώρα ρε bauer που μας κράζεις...
Ουστ στα μούτρα σου... :P
Καλησπέρα Γιώτα μου,
Πολύ την χάρηκα αυτή την ανάρτησή σου.
Η μοναδική ταινία του πολύ σημαντικού συγγραγφέα Ζενέ. Αυτο-αναφορική όσο δεν πάει. Πειραματική αφήγηση που ξεχύνεται έξω από τη χώρα των λέξεων, ενίοτε εγκεφαλική, σ' έναν πρωτόλειο στοχασμό στη σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, αλλά κυριότερα, ένα αισθησιακό παραλλήρημα: για τη μοναξιά, την καταπίεση και τη σεξουαλική απελευθέρωση...
Η σκηνή με τον καπνό να διαπερνάει τον τοίχο, αναγάγοντας τη γεύση, σαν μια τελετουργία ένωσης κάτω απ' το ακριβότερο άγγιγμα του σαρκικά κόκκινου έρωτα, αποτελεί από μόνη της σκηνή ανθολογίας!
Καλημέρα!!!
@ Καλή σου μέρα Kioy! :)
Καιρό είχαμε να τα πούμε.
Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες.
Είσαι και από τους λίγους που χάρηκαν με την ανάρτηση αυτή! :p
Φιλιά φίλε μου!
Μα δεν έκραξα ούτε εσένα, ούτε την ανάρτησή σου...!!! :(
@ Ναι βρε bauer... το κατάλαβα! :/ :S
Αλλά να μην σε πειράξω και λίγο; :P
Αχ...σου αρέσει να προκαλείς αναστάτωση συζητώντας για τέτοιες ταινίες,έτσι; :P
@ Καλώς τον George που είχε και καιρό να εμφανιστεί... μας έφαγαν οι σπουδές υποθέτω πάλι! :p
Εγώ δεν θέλω να προκαλώ ούτε αναστάτωση, ούτε ρίγη, ούτε τίποτα. Μόνοι σας τα παθαίνετε! Χα, χα, χα!
Αισθητικά ήταν πολύ καλό αλλά προσωπικά δεν μου άρεσε καθόλου.
Πολύ καλό το κείμενό σου.
0: Κακή
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
@ Ευχαριστώ Αργύρη μου, έστω και αν δεν σου άρεσε η ταινία! ;) :P
Μεγάλος διάλογος, ε; 38 σχόλια βλέπω! Μην ακούς τίποτε! Οι ταινίες πρέπει να έχουν ποικιλία, όπως έχει κι η ζωή εξάλλου!
Βάγια
@ Βάγια, έχουμε και μεγαλύτερους στο ιστορικό μας και μάλιστα, έχουμε "μαλλιοτραβηχτεί". Χα, χα, χα...
Εδώ τα αίματα, δεν άναψαν ιδιαίτερα! :P
Γιώτα, έλεγξε λίγο το λινκ που δίνεις. Για κάποιο λόγο, δεν τη βγάζει πια και βγάζει και μύνημα λάθους.
@ Βάγια μου, μάλλον καταραγήθηκε ο σύνδεσμος.
Αν θες να το δεις, πήγαινε εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=ch8cTL2tN4c
Λοιπόν... ας είμαστε ρεαλιστές: αυτή η ταινιούλα είναι απλώς μια ποιητική-ποιητικήζουσα τσόντα για 'ειδικό κοινό'. Προς αποφυγή παρεξήγησης: δεν εννοώ ότι δεν έχει καλλιτεχνική αξία ή ότι στερείται νοήματος. Κάθε άλλο! Και νοήματα έχει: η έλξη που μπορεί να εκφραστεί έστω και κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, η δύναμη της αγάπης, η καταπίεση κτλ και εξαιρετικά περιέργη σκηνοθεσία, με άφθονους συμβολισμούς και αφήγηση της ιστορίας μέσα από τη σιωπή και τη μουσική, η οποια τονίζει τις σημαντικές στιγμές στο δράμα.
ΥΓ: και δεν τη χαρακτηρίζω τσόντα επειδή με σοκάρισε! Με τόσα που έχουμε διαβάσει τι να μας σοκάρει πια!;(Εκτός κι αν μας σόκαρε ότι είναι με αληθινούς ηθοποιούς...Χαχαχα)
@ Βάγια, ok, προσωπικά διαφωνώ με τον όρο "τσόντα" αλλά don't worry! :p
Συνήθως δεν μου αρέσει ο συμβολισμός και η αλληγορία στο σινεμά αλλά στην προκειμένη τα αγαπώ! <3
Και όπως είπες... έλεος πια με τον δήθεν πουριτανισμό στις μέρες μας! Για όνομα... (βέβαια εμείς είμαστε yaoi fans άρα δεν πιανόμαστε... χα, χα, χα)
Δημοσίευση σχολίου