
Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Αλέξις λαχταρά να μάθει για το παρελθόν της μητέρας της, Σοφίας, που εκείνη τόσα χρόνια έκρυβε. Ξέρει μόνο ότι η μητέρα της μεγάλωσε σ’ ένα μικρό χωριό της Κρήτης προτού φύγει οριστικά για το Λονδίνο.
Όταν η Αλέξις αποφασίζει να επισκεφθεί την Κρήτη, η Σοφία της δίνει ένα γράμμα για μια παλιά της φίλη και της υπόσχεται πως απ’ αυτήν θα μάθει την αλήθεια.
Έκπληκτη, η Αλέξις ανακαλύπτει πως η ζωή της οικογένειάς της συνδέεται άμεσα με το μικρό και εγκαταλειμμένο νησί της Σπιναλόγκας – την πρώην αποικία των λεπρών.
Μαθαίνει την ιστορία της γιαγιάς της και της μητέρας της, όπως και τη διάλυση της οικογένειάς της από την τραγωδία, τον πόλεμο και τα πάθη.
Προσωπική άποψη:
Βλέποντας ότι ένα οποιοδήποτε βιβλίο, άσχετα από το ποιος το υπογράφει ή με τι θέμα ασχολείται, έχει καταφέρει να συγκεντρώσει πάνω του τα βλέμματα όλου του κόσμου, αρχίζεις να αναρωτιέσαι και να αμφιβάλλεις. Να αναρωτιέσαι ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν τόσο ξεχωριστό ανάμεσα σε τόσα και τόσα άλλα που κυκλοφορούν στην αγορά και να αμφιβάλλεις κατά πόσο τα βραβεία, οι διακρίσεις και η αναγνώριση, στοιχεία που έχουν οδηγήσει παράλληλα και σε μια τεράστια εισπρακτική επιτυχία, είναι ανάλογα ενός πραγματικά υψηλού λογοτεχνικού αποτελέσματος. Αν προσθέσεις μάλιστα ότι "Το Νησί" είναι η πρώτη συγγραφική δουλειά της Hislop, όλα τα παραπάνω πολλαπλασιάζονται.
Μία από τις πρώτες απορίες που γεννιούνται στον αναγνώστη είναι κατά πόσο θα μπορούσε μια συγγραφέας η οποία δεν είναι Ελληνίδα, να ασχοληθεί με μια θεματολογία αμιγώς ελληνική, μέσω της οποίας θα έπρεπε να περιγραφεί όχι μόνο μια τραγική πραγματικότητα που σημάδεψε την χώρα αλλά, και να γίνει σκιαγράφηση μιας κουλτούρας και μιας παράδοσης πολύ διαφορετικής από εκείνην του τόπου της ενώ παράλληλα, ήταν αναγκαία η δημιουργία ενός ιστορικού χρονογραφήματος που θα συμπεριλάμβανε μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα που καθόρισαν την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας αλλά και την πορεία που ακολούθησε η χώρα. Παραδόξως, η αγγλίδα συγγραφέας του "Νησιού", δεν βασίστηκε απλά σε αερολογίες ή ιστορίες που μπορεί να άκουσε κάπου, κάποτε. Αντίθετα, σε αφήνει με την βεβαιότητα ότι μελέτησε πολύ προσεκτικά την ιστορία, όχι μόνο της Κρήτης αλλά, και όλης της υπόλοιπης Ελλάδας, υιοθετώντας απλά την Μεγαλόνησο ως το πλέον κατάλληλο υπόβαθρο.
Ένα νέο κορίτσι, αναζητώντας τον ίδιο του τον εαυτό καταλήγει να αναζητά τις ρίζες του ψάχνοντας να βρει τις απαντήσεις εκείνες που η κάθε αναζήτησή τους καταλήγει σε ένα τρομακτικό αδιέξοδο. Και μέσα από το ταξίδι ανακαλύπτει πράγματα που μπορεί να μην πίστευε. Σκοτεινά μυστικά και μια οικογενειακή ιστορία καλά κρυμμένη στο πέρασμα του χρόνου. Μια ιστορία που ζητά να βγει στο φως, που ζητά να διεκδικήσει την κάθαρση για όλους εκείνους τους ανθρώπους που η βαριά τους μοίρα τους σημάδεψε και που πάλεψαν για αν την αλλάξουν, οδηγώντας παράλληλα σε μια σειρά αλλαγών και από εκεί, στο τέλος μιας πραγματικότητας και στο ξεκίνημα μιας νέας. Οι χαρακτήρες τραγικοί όμως συνάμα, αληθινοί και δυνατοί, έτοιμοι να αντέξουν συγκινήσεις και να τις μοιραστούν μαζί μας, προκαλώντας μας μεν συναισθηματική φόρτιση αλλά και τον προβληματισμό που αρμόζει στις συνθήκες.
Η λέπρα και η Σπιναλόγκα δεν είναι η ουσία της ιστορίας. Η ουσία βρίσκεται βαθύτερα και τόσο η λέπρα όσο και το νησί που φιλοξένησε τους φορείς της, αποτελούν απλά το μέσον για να εκφραστούν άλλα πράγματα που ξεπερνάνε την δύναμη της αρρώστιας. Είναι η δύναμη της οικογένειας που είναι πάνω απ' όλα, οι δεσμοί ανάμεσα στους ανθρώπους που είναι πολύ ισχυροί για να σπάσουν μπροστά στην πρώτη δυσκολία, είτε αυτή είναι μικρή είτε μεγάλη. Είναι η αξία των ανθρώπων που δεν μπορεί να στιγματιστεί, η θέληση για ζωή ακόμα και όταν στέλνονται σε έναν τόπο με προορισμό τον θάνατο. Γιατί αυτό είναι το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής. Η δύναμη, το κουράγιο και η θέληση να αντισταθεί στο προδιαγεγραμμένο. Η άρνηση να παραδοθεί στο τέλμα του θανάτου, να καταδικάσει μια ζωή που δεν έχει τελειώσει. Μια ζωή που μπορεί να τροποποιηθεί και να προσαρμοστεί στις συνθήκες αντί να υποκύψει στο βάρος τους.
Η Hislop μεταφέρει τον αναγνώστη σε έναν τόπο ζεστό και φιλόξενο, σε έναν τόπο όπου είναι γεμάτος από μικρά, όμορφα καθημερινά πράγματα τα οποία όμως στα μάτια κάθε επισκέπτη φαντάζουν τόσο σημαντικά, τόσο άξια προσοχής, επισημαίνοντάς τα όχι μόνο για να κρατήσει εκείνη ζωντανά στη μνήμη της όπως τα έζησε αλλά, για να τα μεταφέρει σε όσους δεν τα έχουν γνωρίσει και να θυμίσει την ομορφιά και την αξία τους σε όσους τα γνωρίζουν αλλά τα έχουν ξεχάσει. Είναι όλα τα στοιχεία εκείνα που δέχτηκε ως επισκέπτρια στην χώρα μας, στοιχεία που για άλλους από εμάς μπορεί να φαντάζουν ως μια φυσιολογική, τυπική προέκταση της καθημερινότητάς μας και για άλλους, να είναι απλά και μόνο μια απαρατήρητη κατάσταση στο πέρασμα του χρόνου.
Μπορεί η ιστορία της Hislop να επισκιάζεται συνεχώς από την λέπρα όμως, δεν γίνεται έρμαιό της. Μπορεί η κάθε πτυχή της ιστορίας αυτής να μην καταλήγει σε ένα φωτεινό τέλος ωστόσο, έχοντας περάσει μέσα από μια σκοτεινή διαδρομή, έχει καταφέρει να κερδίσει το δικαίωμα της ελπίδας, κάτι που ξεκινά να πηγάζει μέσα από τον καθέναν από τους ήρωές της και να ενισχύεται από την προσωπική του πίστη. Παρακολουθούμε την εξέλιξη στην ζωή μιας οικογένειας που οι γυναίκες καλέστηκαν να πληρώσουν η κάθε μία από ένα διαφορετικό, βαρύ τίμημα. Η ζωή τους εξελίχθηκε σύμφωνα με την μοίρα, τις επιλογές τους, την θέλησή τους να ζήσουν, να παραδοθούν, να ξεχάσουν ή να μην λησμονήσουν, παρακολουθώντας τις σημαντικότερες εξελίξεις της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Μια ιστορία, όχι μόνο για να γνωρίσουμε την λέπρα και την τραγωδία της αλλά, τους ανθρώπους πίσω από αυτήν και την διαφορετικότητα της δικιάς τους κοινωνίας, μιας κοινωνίας έτοιμη να δεχτεί έναντι μιας άλλης έτοιμη να λιποταχτήσει έναντι των ίδιων της των αισθημάτων.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Victoria Hislop
Μεταφραστής: Δελέγκος Μιχάλης
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2007
Αρ. σελίδων: 501
ISBN: 978-960-364-329-6
19 Σχόλια:
Τι 9/10! 20/10! Ειναι μακραν το καλυτερο βιβλιο που εχω διαβασει τα τελευταια χρονια και μαλιστα στην Αγγλικη εκδοση του! Εκλαψα τοσο πολυ, συγκινηθηκα τοσο πολυ κι εμαθα παλι να ελπιζω και να πιστευω στον ανθρωπο! Υπεροχη δουλεια πραγματικα!
Καλημερα Γιωτουλα!
9/10 ??? :/ :/ :/
Polu ebales Giota!!!! tha diafoniso teleios me tin butterfly... oraio vivlio, oraia istorioula, alla mexri ekei...
@ Butterfly θα το ήθελα λίγο διαφορετικό σε ορισμένα σημεία. Κατά τ' άλλα όμως δεν μπορώ να μην το χαρακτηρίσω ένα πάρα πολύ καλογραμμένο και μελετημένο βιβλίο. :)
Καλή σου μέρα κούκλα μου!
@ Την περίμενα Νικολέτα την αντίδραση αυτή... χα, χα, χα! :P
Να δω εγώ πότε θα το διαβάσω! lol
@ Έλα μου ντε Σωκράτη... υποτίθεται ότι θα το ξεκίνγαες πολύ καιρό πριν από μένα. :p
Ειδατε τελικα ποσο προσωπικο πραγμα ειναι ενα βιβλιο;
Γι' αυτο σπανια (βασικα με εξαιρεση καποιους μπλογκοφιλους ποτε!) διαβαζω κριτικες πριν παρω ενα βιβλιο. Βασιζομαι στο ενστικτο μου και σε ο,τι feeling μου βγαλει μολις το ξεφυλλισω...
Καλο ΣΚ!
Γιώτα κάποια στιγμή θα ξεκινήσω να το διαβάζω, αφού έκανες και κριτική, θα το κάνω όσο πιο σύντομα μπορώ!
@ Σωκράτη θα περιμένω να σε δω...
@ Butterfly Μου εγώ ακούω γνώμες αλλά δεν θα έλεγα ότι επηρεάζομαι, από τις αρνητικές τουλάχιστον. Αν κάτι μου κάτσει θα το διαβάσω κι ας έχω ακούσει τα χειρότερα. Αν πάλι ακούσω τα καλύτερα και δεν μου γεμίζει το μάτι, μάλλον θα το πάρω. :)
Καλό σου βράδυ κούκλα μου!
Γιώτα δεν το έχω διαβάσει αλλά το έχει διαβάσει η σύζυγός μου και μου έχει πει τα καλύτερα. Αν και δεν είμαι λάτρης τέτοιου είδους βιβλίων ψήνομαι να το διαβάσω κι εγώ (να δω πότε θα βρω χρόνο γιατί έχω καμιά δεκαριά στην ουρά για διάβασμα).
@ Πάνο πιστεύω ότι θα σου αρέσει! Είναι ουδέτερο, όχι αποκλειστικά γυναικείο. Μιλάει για τον πόλεμο, για ρατσισμό, για ταξικότητες... :)
Α, καλά... η ουρά πάντα αυξάνεται και σαφέστατα δεν τελειώνει ποτέ! :P
(το δικό σου το διαβάζω σιγά-σιγά γιατί θέλω να το κάνω σωστά και μελετημένα, εικόνα-εικόνα και όχι άρπα κόλλα... μου αρέσει τρομερά!) :)
katapliktiko vivlio episis mou aresei poli kai i tileoptiki seira
> (το δικό σου το διαβάζω σιγά-σιγά γιατί θέλω να το κάνω σωστά και μελετημένα, εικόνα-εικόνα και όχι άρπα κόλλα... μου αρέσει τρομερά!)
Χαίρομαι που σου αρέσει, σου το 'χα πει, είναι κορυφαίο :)
Γιατι να το διαβασω αν μπορω να το δω; :P
@ Ναι Πάνο μου, το είχες πει και όντως έτσι είναι! :)
@ Zenia τα έχουμε ξαναπεί... άλλο το διάβασμα, άλλο η προβολή και η θέαση!
Το έχω διαβάσει και μου άρεσε πολύ! Είναι πολύ συγκινητικό και ταυτόχρονα καθόλου "βαρύ". Παρ'όλο το δύσκολο θέμα του έχει διάσπαρτες πινελιές αισιοδοξίας που το "φωτίζουν", όπως είναι κι η ζωή εξάλλου! Επίσης, είναι καλλογραμένο και η συγραφέας του(δεν της το 'χα, να πω την αλήθεια) δεν αντιμετωπίζει φοκλορικά την Ελλάδα.
@ Βάγια ναι, είναι συγκινητικό, σε αγγίζει κλπ. απλά, εντάξει, θεωρώ πως αν δεν ήταν λίγο η σειρά, λίγο το ένστικτο του Έλληνα να υπερασπιστεί κάτι "δικό του", ότι δεν θα είχε γίνει τόσο μεγάλος χαμός. Ωραίο μεν, αλλά σε καμία περίπτωση το αριστούργημα που κάποιοι το παρουσίασαν, όσο ανθρώπινο κι αν είναι.
Ε, ναι εννοείται. στη σύγχρονη λογοτεχνία, κακά τα ψέματα, πολύ σπάνια είναι τ' αριστουργήματα.
@ Βάγια δυστυχώς, έτσι είναι! :(
Δημοσίευση σχολίου