Η Τέσα Γκρέι θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένη – δεν είναι όλες οι νύφες ευτυχισμένες; Ωστόσο, καθώς προετοιμάζεται για το γάμο της, ένα δίχτυ σκιών αρχίζει να τυλίγεται γύρω από τους Κυνηγούς του Ινστιτούτου του Λονδίνου. Ένας νέος δαίμονας εμφανίζεται, ένας δαίμονας που τον συνδέει αίμα και μυστικότητα με τον Μόρτμεϊν, τον άντρα που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το στρατό του από ανελέητα αυτόματα, τις Δαιμονικές Μηχανές, για να καταστρέψει τους Κυνηγούς των Σκιών. Ο Μόρτμεϊν χρειάζεται μονάχα ένα τελευταίο κομμάτι για να ολοκληρώσει το σχέδιό του.
Χρειάζεται την Τέσα.
Η Σάρλοτ Μπράνγουελ, επικεφαλής του Ινστιτούτου, προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει τον Μόρτμεϊν πριν αυτός χτυπήσει. Και ο Τζεμ και ο Γουίλ, τα αγόρια που διεκδικούν την καρδιά της Τέσα, θα κάνουν τα πάντα για να τη σώσουν. Γιατί παρόλο που ο Τζεμ και η Τέσα είναι αρραβωνιασμένοι, ο Γουίλ εξακολουθεί να είναι ερωτευμένος μαζί της.
Τα τελευταία λόγια ενός ετοιμοθάνατου Κυνηγού των Σκιών παρέχουν το στοιχείο που ίσως να οδηγήσει την Τέσα και τους φίλους της στον Μόρτμεϊν. Αλλά η μικρή τους ομάδα δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνη της, και ο πανίσχυρος Ύπατος αμφισβητεί ότι ο Μόρτμεϊν έρχεται. Εγκαταλελειμμένοι από συμμάχους, οι Κυνηγοί βρίσκονται παγιδευμένοι όταν ο Μόρτμεϊν υφαρπάζει το φάρμακο που κρατάει τον Τζεμ ζωντανό. Με τον καλύτερό του φίλο να βρίσκεται στο κατώφλι του θανάτου, ο Γουίλ πρέπει να ρισκάρει τα πάντα για να σώσει το κορίτσι που αγαπούν και οι δύο.
Για να εξασφαλίσει χρόνο στον Γουίλ, ο μάγος Μάγκνους Μπέιν ενώνει τις δυνάμεις του με τον Χένρι Μπράνγουελ για να δημιουργήσουν μια εφεύρεση που θα τους βοηθήσει να νικήσουν τον Μόρτμεϊν. Ενώ όλοι προσπαθούν να σώσουν την Τέσα και το μέλλον των Κυνηγών των Σκιών, το οποίο βρίσκεται στα χέρια της, η Τέσα συνειδητοποιεί ότι ο μόνος που μπορεί να τη σώσει είναι ο εαυτός της – γιατί με την ανακάλυψη της αληθινής της φύσης, η Τέσα μπορεί να γίνει πιο ισχυρή απ’ όσο ονειρεύτηκε ποτέ. Όμως, μπορεί ένα κορίτσι μόνο του, ακόμα και ένα κορίτσι που ορίζει τη δύναμη των αγγέλων, να νικήσει έναν ολόκληρο στρατό;
Κίνδυνος και προδοσία, μυστικά και μαγεία, και οι μπλεγμένες κλωστές της αγάπης και της απώλειας περιπλέκονται καθώς οι Κυνηγοί των Σκιών ωθούνται στο χείλος της καταστροφής στον συγκλονιστικό αυτό επίλογο της τριλογίας των Δαιμονικών Μηχανών.
Προσωπική άποψη:
Ορισμένες φορές, μου είναι τραγικά δύσκολο να μιλήσω για κάποιο βιβλίο που με έχει σημαδέψει. Όταν δε, έχει να κάνει με το τελευταίο βιβλίο μιας σειράς που υπεραγαπώ, που όχι μόνο άγγιξε τις υψηλότατες προσδοκίες μου, αλλά τις ξεπέρασε σε κάθε μέτρο δυνατού και αδύνατου, όταν κατάφερε να αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές μου, τα πράγματα, είναι εξαιρετικά δύσκολα για μένα. Ενώ είχα το βιβλίο στα χέρια μου από την Τρίτη, μόλις σήμερα κατάφερα να το τελειώσω και αυτό για έναν και μόνο λόγο. Δεν ήθελα αυτό το υπέροχο ταξίδι να τελειώσει... όχι, όσο κι αν προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου, δεν ήμουν έτοιμη γι' αυτό και δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να είμαι. Για κάποια πράγματα, ποτέ δεν είσαι πραγματικά έτοιμος, ειδικά αν έχει έρθει η ώρα να πεις αντίο. Το γεγονός και μόνο ότι γράφοντας τώρα αυτές τις αράδες, δάκρυα έχουν πλημμυρίσει τα μάτια μου, νομίζω πως είναι αρκετό ως γεγονός για να σας δώσει να καταλάβετε πόσο πολύ συναισθηματικά φορτισμένη είμαι.
Δύο μήνες έχουν περάσει από τα γεγονότα που σημάδεψαν το φινάλε του "Κουρδιστού Πρίγκιπα" και που παράλληλα, σηματοδότησαν την αρχή μιας νέας, σκοτεινής κι επικίνδυνης εποχής. Η Τέσα, έχει αρραβωνιαστεί με τον Τζεμ κι ετοιμάζονται για τον γάμο τους, ενώ το ρολόι της εναπομένουσας ζωής του μετράει αντίστροφα. Την ίδια ώρα, ο Γουίλ, προσπαθεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, τόσο απέναντι στην Τέσα, όσο και την μικρή του αδελφή που εισέβαλε ξαφνικά στη ζωή του. Όμως η φαινομενική ηρεμία που επικρατεί στη ζωή τους, δεν θα κρατήσει για πολύ. Ο Ύπατος, έχει βαλθεί να κάνει δύσκολη τη ζωή της Σάρλοτ και των κατοίκων του Ινστιτούτου ενώ μυστικά, ψέματα και προδοσίες απειλούν τις ισορροπίες. Ο Μόρτμεϊν είναι αποφασισμένος να καταστρέψει τους Κυνηγούς των Σκιών και δεν θα αφήσει τίποτα να μπει στον δρόμο του. Το μόνο που χρειάζεται για να ολοκληρώσει την αποστολή του, είναι η Τέσα και εκείνη, ανακαλύπτοντας ποια είναι πραγματικά, είναι και η μόνη που μπορεί να επιφέρει την καταστροφή ή την σωτηρία των αγαπημένων της.
Το Βικτοριανό, σκοτεινό, μαγικό Λονδίνο της Cassandra Clare, μας καθηλώνει για μια ακόμη φορά -ενώ μας μεταφέρει και στην Ουαλία, επιβεβαιώνοντας ξανά πως ξέρει να κάνει έρευνα, να μας ταξιδεύει και να περιγράφει με απαράμιλλη παραστατικότητα-. Το ίδιο και οι χαρακτήρες της, που πιο καθαροί, πιο διάφανοι, πιο ειλικρινής απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό και τους άλλους, από κάθε άλλη φορά. Η Clare, είναι μια εξαίρετη συγγραφέας και με κάθε έργο της μας το αποδεικνύει περίτρανα. Γιατί η Clare, δεν αφηγείται απλά μια ιστορία, πόσο μάλλον, μια ρομαντική ιστορία. Έχει πλάσει από το μηδέν έναν κόσμο και μια σειρά πλασμάτων, ολότελα δικά της και τα έχει διαχειριστεί με σεβασμό και αγάπη, με πάθος και ένταση, στοιχεία που αντιλαμβανόμαστε σε κάθε σελίδα που διαβάζουμε και χανόμαστε, όλο και πιο πολύ, όλο και πιο βαθιά στον πυρήνα της που μας δίνει τελικά τόσα πολλά που όμως, είναι τόσο δύσκολο να τα περιγράψουμε. Ό,τι και να πει κανείς, θα είναι πιθανότατα πολύ λίγο, πολύ φτωχές οι λέξεις για να περιγράψουν τα βιώματα, τα συναισθήματα και γιατί όχι, τα μαθήματα ζωής που αποκομίσαμε όμως ειλικρινά, προσπαθώ να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ.
Ακόμα περισσότερο σε σχέση με τα δύο προηγούμενα βιβλία της σειρά, η "Κουρδιστή Πριγκίπισσα", λειτουργεί, πέραν μιας φανταστικής περιπέτειας. Θα τολμούσα να πω πως πρόκειται για ένα κοινωνικοπολιτικό συγκείμενο, σε όλο το εύρος που περιέχει αυτή η έκφραση. Βλέπουμε τους νόμους και τους κανόνες ενός κόσμου μέσα από ένα πρίσμα, πολύ διαφορετικό από αυτό που είχαμε ως τώρα συνηθίσει. Διακρίνουμε την εμπάθεια και την έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στις γυναίκες και την αξία τους, από ανώτερες αρχές. Μπορούμε να δούμε την εμμονή που γίνεται ακόμα και ασυναίσθητα, δίψα για απόλυτο έλεγχο κι εξουσία, το πάθος που γεννά η δίψα για εκδίκηση καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά της, στο βωμό ενός δήθεν ανώτερου, δίκαιου σκοπού. Παρατηρούμε την εξέλιξη ενός κόσμου τα μέλη του οποίου αποφάσισαν αν θα συνεχίσουν αν σκύβουν το κεφάλι ή αν θα εναντιωθούν προκειμένου να υπερασπιστούν αυτό που εκείνοι θεωρούν σωστό και δίκαιο. Γίναμε μάρτυρες μιας μεγάλης αλλαγής και μα το θεό, αυτό είναι συγκλονιστικό και μας βοηθά να δούμε τα πράγματα πιο σφαιρικά, στην πραγματική τους διάσταση την οποία μέχρι τώρα, δεν είχα αντιληφθεί σε όλο της το εύρος.
Οι χαρακτήρες, εξελίσσονται και μας γοητεύουν, μας κάνουν να αισθανόμαστε περήφανοι γι' αυτούς γιατί μετά από όλα όσα έχουν περάσει, αποδεικνύουν πως το πιο σημαντικό πράγμα απ' όλα, είναι η αγάπη και το αίσθημα τιμής που συνοδεύει κάθε άνθρωπο. Αποφασίζουν να λειτουργήσουν χωρίς εγωισμούς και τελικά, διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή που εκείνοι επιθυμούν, ακόμα κι αν αποτελεί ρίσκο, ακόμα κι αν ξέρουν πως κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα. Γιατί το να θυσιάσεις τον εαυτό σου γι' αυτούς που αγαπάς και για τα πιστεύω σου, είναι η μεγαλύτερη τιμή που ένας άνθρωπος που την αναγνωρίζει, μπορεί να προσμένει. Και η Clare, καταφέρνει να μας δώσει μια εικόνα σφαιρική, ένα σύνολο προσωπικοτήτων που μέσα από τις διαφορές τους, καταφέρνουν να εστιάσουν στις ομοιότητές του και στα κοινά τους ιδανικά, που αποδεικνύονται όσο αλτρουιστές χρειάζεται, όχι για το όφελος το δικό τους αλλά για ένα ευρύτερο, μεγαλύτερο, κοινό καλό. Κανένας χαρακτήρας δεν είναι λιγότερο σημαντικός για εκείνη γιατί ο καθένας τους, είναι ένα πιόνι σε μια σκακιέρα θανάτου, στημένα σε μια παρτίδα που κανείς δεν γνωρίζει το τέλος και που όμως, η παρουσία τους εκεί, διόλου τυχαία δεν είναι κατ' επέκτασιν, χαίρει σεβασμού και αναγνώρισης και αυτό, δεν είναι εύκολο για κανέναν δημιουργό να το πετύχει.
Όσο για τους Τέσα, Γουίλ και Τζεμ... οι επιλογές τους, είναι σαφείς, περιορισμένες και ο τελικός δρόμος που μπορούν να ακολουθήσουν, είναι μονόδρομος. Γιατί σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο τρίπτυχο έχουμε συναντήσει, αυτό, είναι ίσως το μοναδικό που έχει λόγο ύπαρξης, που το κατανοούμε και που μαζί με εκείνους, πονάμε και βασανιζόμαστε και οι ίδιοι. Γιατί ανάμεσα σε αυτά τα τρία παιδιά, υπάρχει αληθινή, ανιδιοτελής, ολοκληρωτική, καταστροφική αγάπη που την ίδια στιγμή, μπορεί να κατατρώει το είναι τους όμως παράλληλα, είναι εκείνο που τροφοδοτεί το ένστικτο της επιβίωσής τους, της ανάγκης τους να θυσιαστούν ο ένας για τον άλλον, να προστατέψουν, όχι μόνο τις ζωές αλλά και τα συναισθήματα εκείνων που δεν αποτελούν απλά κομμάτι της δικής τους ζωής αλλά της καρδιάς, της ψυχής, της ύπαρξής τους. Κανένας τους δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε αυτό που είναι, αν δεν είχε αγαπήσει τον άλλον τόσο βαθιά και κανένας τους, δεν θα μπορούσε να έχει αγαπήσει τόσο πολύ τον άλλον, αν δεν μοίραζε την αγάπη του ανάμεσα στους δύο. Γιατί η αγάπη, φέρει βαρύ τίμημα και όποιος έχει το θάρρος και τη δύναμη να το σηκώσει, την αξίζει και μαζί της, αξίζει και η κάθε θυσία που θα κάνει, χωρίς λιποψυχία, χωρίς να μετανοεί και να θρηνεί για όσα θα χάσει.
Αν χαίρομαι που το ταξίδι αυτό έφτασε στο τέλος του; Όχι! Φυσικά και όχι... Όπως λένε, όταν κλείνεις ένα βιβλίο που έχεις αγαπήσει, νιώθεις σαν να αφήνεις πίσω σου έναν καλό φίλο. Και αυτό ακριβώς είναι οι ιστορίες της Clare για μένα και πολύ περισσότερο, η συγκεκριμένη. Και το ίδιο, ισχύει και για τους υπέροχους, ολοκληρωμένους χαρακτήρες που γνώρισα μέσα από τις μαγικές, επικίνδυνες και θανάσιμες περιπέτειές τους. Λάτρεψα την αγωνία, το καρδιοχτύπι που συνόδευε κάθε κεφάλαιο, κάθε σελίδα, την μοναδική δυναμική της αφήγησης της Clare, τον ψυχικό, πληγωμένο εσωτερικό κόσμο των ηρώων της που κόντρα σε κάθε ασχήμια, απέδειξε πόσο σημαντική είναι η φιλία και η αγάπη, το να δίνεις όλο σου το είναι για να προστατέψεις, με όποιον τρόπο μπορείς, εκείνους που αγαπάς. Μου θύμισε πόσο σημαντικές είναι οι αλλαγές και τον αγώνα που χρειάζεται για να έρθουν, ακόμα κι αν ο αγώνας αυτός αφήσει πίσω του θύματα και φέρει απώλειες. Ακόμα κι έτσι, θα ξέρεις πως άξιζε τον κόπο. Για όλα αυτά και άλλα τόσα, για τις στιγμές εκείνες που γέλασα και έκλαψα, που συγκινήθηκα και πόνεσα, που καρδιοχτυπούσα και αγωνιούσα, για το μοναδικό φινάλε μιας ιστορίας που αποδεικνύει πως η αγάπη και η πίστη στους άλλους δεν χάνεται και πως οι κύκλοι της ζωής μας δεν κλείνουν ποτέ όσο θυμόμαστε ποιοι είμαστε και τι νιώθουμε, ευχαριστώ την Clare και όχι, δεν θα πω αντίο σε κανέναν από τους ήρωές της... τους φίλους... γιατί για μένα, θα είναι πάντα εδώ, σε ένα μέρος της καρδιάς μου.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Cassadra Clare
Μεταφραστής: Τριαδά Πηνελόπη
Εκδόσεις: Πλατύπους
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 648
ISBN: 978-960-6665-99-8
35 Σχόλια:
Ήμουν τόσο σίγουρος και για το τι θα διάβαζα και για την βαθμολογία! Χαχαχα
Με μια λέξη ΕΓΡΑΨΕΣ!!!!!!!!!!!!!!
Αλλά αφού σε εμπνέει το βιβλίο.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα
Είχα κολλήσει στις σελίδες του και ανυπομονούσα για το τέλος,απ' την άλλη ήθελα κάτι να γινόταν να επιβραδύνει τη διαδικασία.Να παρατείνει την απόλαυση.
ΥΓ μπορώ να γράψω σπόιλερ ;
@ Δημήτρη, έλα όμως που είναι η πάσα αλήθεια! ;)
@ Νόρα μου σ' ευχαριστώ πολύ! ^_^
Την λάτρεψα αυτή τη σειρά, από την αρχή μέχρι το τέλος! Και την ίδια στιγμή, χαίρομαι που τελείωσε όπως τελείωσε και λυπάμαι που τελείωσε... (δεν ξέρω αν βγάζει νόημα αυτό που είπα... είμαι ακόμα ταραγμένη... χα, χα, χα)
Ναι καλέ... ό,τι θες γράψε! Άλλωστε είναι γνωστό πως στα σχόλια θα πέσουν spoilers οπότε, όποιος θέλει, δεν τα διαβάζει μέχρι να έχει άποψη! ;)
Τίποτα! :)
Ωραία.Πρώτα μια ερώτηση.Θέλω να μου πεις αν είσαι ικανοποιημένη από το τέλος ή αν πιστεύεις ότι διάλεξε έναν ασφαλή τρόπο για να κλείσει την ιστορία με σκοπό να ικανοποιήσει όσους περισσότερους φαν μπορούσε.
Τώρα το διαβάζω......και σε νιώθω!Απλά δεν μπορώ.....δεν θέλω να τελειώσει....ούτε εγώ είμαι έτοιμη...ποτέ δεν θα είμαι...
@ Χρύσα μου, σε νιώθω απόλυτα! Είσαι στην ίδια ακριβώς κατάσταση με μένα, στην ίδια που βρίσκονται όσοι δεν χρειάζονται γιατρό να τους κοιτάξει! :P
@ Νόρα, το τέλος μου άρεσε και μάλιστα, πάρα, πάρα πολύ!
Σίγουρα κάπου μέσα της ήθελε να ικανοποιήσει και τις 2 μεριές, γιατί δε νομίζω πως σε άλλη ιστορία του είδους οι fans διχάστηκαν τόσο πολύ. Ακόμα κι αν τελικά έλεγες πως γέρνεις λίγο περισσότερο στον έναν, δεν ήθελες να πληγωθεί ο άλλος.
Κι εκτός αυτού, όπως είπα και στο κείμενο, το βιβλίο αυτό, είναι μια απόδειξη αγάπης, θυσίας και αυταπάρνησης και όπως είπε η Τέσα, δεν θα μπορούσε να έχει αγαπήσει τόσο πολύ τον έναν, αν δεν είχε αγαπήσει τον άλλον. Αυτοί οι δύο, υπήρξαν ένας άνθρωπος και ο δεσμός αυτός, δεν έσπασε ποτέ.
Το βιβλίο είχε όντως 648 σελίδες;
@ Φυσικά και είναι τόσες! Ό,τι θέλουμε θα γράφουμε; :P
Γιατί το δικό μου είχε 630.
@ 630 είναι το βασικού κειμένου... μετράνε όλες οι σελίδες στα στοιχεία έκδοσης και στην προκειμένη, σημείωμα συγγραφέα, ευχαριστίες, λευκή σελίδα και οικογενειακό δέντρο!
@ 630 είναι το βασικό κείμενο. 648 είναι ο επίσημος αριθμός σελίδων έκδοσης γιατί μετράνε και οι σελίδες που ακολουθούν (σημείωμα συγγραφέα, ευχαριστίες, λευκές σελίδες, οικογενειακό δέντρο κλπ.)
Καλά,μετά από αυτή την κριτική,μου έχεις ανάψει φωτιές.Ανυπομονώ να γνωρίσω τον μαγικό κόσμο των Δαιμονικών Μηχανών.
@ Βίκυ μη μου θυμίζεις ότι δεν τα έχεις διαβάσει ακόμα, γιατί γυρίζουν τα μάτια μου ανάποδα! :P
Καλά,μη μας πάθεις και τίποτα.Θα επανορθώσω αμέσως. ;)
@ Έτσι μπράβο Βίκυ... μη μου έρθει κόλπος στα καλά καθούμενα! :P
Πως μπορει κανεις να μην αγαπησει αυτη την γυναικα και τα βιβλια της??Το θεωρω αδιανοητο!!Η συνεχεια και το τελος μια ιστοριας που περιμεναμε τοσο καιρο και με τοση αγωνια προσωπικα με αποζημιωσε και με το παραπανω!!πραγματικα δεν ξερω απο που να το πρωτοπιασω οποτε θα περιοριστω στο να πω οτι η σκηνη του αποχωρισμου Τζεμ-Γουιλ ηταν απλα συγκλονιστικη!
Θα μου λυψουν οι ατακες του Γουιλ και ω ναι ο αγαπημενος μου Χενρι !! (πεθανα στα γελια με την κουνια)
@ Ειρήνη, άσε με σε παρακαλώ πρωί-πρωί! :P
Τόσες μέρες έχουν περάσει κι εγώ εξακολουθώ και το σκέφτομαι σαν να το διάβασα χθες!
Μου λείπουν... όλοι τους...
Και συγκλονίστηκα... με τα πάντα...
Και θα τα θυμάμαι... ΟΛΑ... ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!! <3
Μόλις τώρα τελείωσα το βιβλίο! Η κριτική σου με κάλυψε απόλυτα! Ο ιδανικός επίλογος για μία από τις πιο αγαπημένες μου τριλογίες. Η συγκίνηση που νιώθω δεν με αφήνει να γράψω περισσότερα αυτή τη στιγμή :') Σύντομα θα ξεκινήσω τα Θανάσιμα Εργαλεία. Δεν ξέρω αν θα μου αρέσουν τόσο όσο οι Δαιμονικές Μηχανές, αλλά είμαι σίγουρη ότι η καταπληκτική Cassandra Clare δεν θα με απογοητεύσει!
@ Αλίκη μου είμαι σίγουρη πως θα τα λατρέψεις και αυτά, αν και πιο σύγχρονα. Η Clare, είναι μοναδική! :)
Ego tora arxizo to 3 kai den vlepo tin ora ala apo tin ali den thelo na teliosi patheno sterisi san to tsigaro i ta narkotika
@ georgia lamprou είμαι σίγουρη ότι θα το λατρέψεις, όπως όλοι μας! :)
Τα λόγια είναι περιτά.
Το έχω τελειώσει εδώ και μια εβδομάδα και ακόμα το σκέφτομαι σαν να πρόκειτε να διαβάσω κι άλλο.
Οι ήρωες είναι κάθε μέρα στο μυαλό μου. Το τέλος νομίζω δε θα μπορούσε να είναι καλύτερο, όλοι άλλωστε έχουν δικαίωμα στην ευτυχία.
Ξεκίνησα τα "Θανάσιμα εργαλεία, αλλά αυτή η μαγεία του 18ου αιώνα δεν υπάρχει.Εχω ήδη συμπτώματα στέρησης.
@ Tonia μου, χαίρομαι που ξετρελάθηκες όσο κι εμείς από μια σειρά, που όχι μόνο αγαπάμε, αλλά έχει κλέψει τις καρδιές μας!
Καταλαβαίνω τι έχεις πάθει... όλοι έτσι ήμασταν όταν τελείωσε! :P
Και τα "Θανάσιμα" είναι ωραία σειρά, αλλά ναι, δεν είναι Βικτοριανό Λονδίνο! ;)
Ναι... αρκετα ασυνετο εκ μερους μου να διαβασω ολο το δευτερο μισο του βιβλου σ΄ενα βραδυ. Το λατρεψα. Πιθανον να ειμαι η μονη, αλλα δεν τον ηθελα αυτον τον επιλογο!! Το κεφ 24 ηταν τελειο, δεν μπορουσα να σταματησω να χαμογελαω. Αλλα, δεν ξερω για εσας, ηθελα να τελειωσω και να μπορω να φανταζομαι τους πρωταγωνιστες νεους και υγιεις μαζι, ναι κανουν αστεια, και οχι τον εναν γερασμενο και την αλλη σαν παιδουλα. Ηταν αναποφευκτο, ομως μετα απο το πιο χαρουμενο κεφαλαιο που εχω διαβασει, ο επιλογος με εκανε να κλαψω. Και επισης ηθελα να την φανταζομαι με τον Γουιλ, οχι με τον Τζεμ... Θα ηθελα, εγω προσωπικα, ως επιλογο τον γαμο τους, την γεννηση του παιδιου της σαρλοτ, τον γκειμπριελ και την σεσιλι να ανακοινωνουν τον γαμο τους... Κατι τετοιο!! Βεβαια μονο ενας επιλογος δεν μπορει να ακυρωσει ολη την φανταστικη αυτη σειρα, αλλα :(
@ Για μένα, το τέλος, είναι ιδανικό. Και ικανοποιεί όλους τους fans, όποιο στρατόπεδο κι αν έχουν επιλέξει συναισθηματικά, αλλά και είναι πιο ρεαλιτσικό. Έτσι είναι η ζωή. Κάνει τον κύκλος της, για κάποιους ολοκληρώνεται, για κάποιους άλλους συνεχίζει! ;)
Είναι εκπληκτικά βιβλία! Από τις καλύτερες τριλογίες, τί να πω, η Cassandra Clare, είναι απλά μοναδική!!Με κράτησε σε αγωνία, με συγκίνησε, με συνεπήρε!!Απλά δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω...και στο τέλος μου άφησε τόσο νοσταλγικά συναισθήματα που δύσκολα θα τα ξεχάσω! Ανυπομονώ για τα Θανάσιμα εργαλεία...
@ Rose Lips είναι από τις πιο αγαπημένες μου σειρές βιβλίων ever και το συναίσθημα που μου προσέφεραν, νομίζω πως δεν θα το ξεχάσω ποτέ! <3
Πάντως, στο βιβλιοπωλείο ου του είχα ρίξει μια ματιά, βρήκα το τέλος πολύ όμορφο. Συγκινητικό και ταυτόχρονα ρεαλιστικό!
Για 2η φορά τελειωσα την τριλογια αφου πρωτα τελειωσα για 2η φορα τα θανάσιμα εργαλεία! Καθε φορα ειναι πιο συγκλονιστηκο! Και μου έχει αφησει μια γλυκοπικρη ανάμνηση!
Με τι θα συνεχισω τώρα!? Τι προτείνετε?
Διάβασα ότι η συγγραφέας συνεχίζει με την ζωή της εμμα καρστερς!που μας γνώρισε στο 6ο βιβλίο από τα θανάσιμα αντικείμενα!!έχουμε καμία ενημέρωση αν εκδοθεί στην Ελλάδα?
@ Νατάσα, είχαν ενδιαφερθεί κάποιοι εκδοτικοί, αλλά το κόστος ήταν πολύ υψηλό -και το αναγνωστικό κοινό όχι τόσο μεγάλο όσο θα ήθελαν-, οπότε δεν νομίζω να εκδοθεί! :(
@ Νατάσα, ενδιαφέρεσαι για κάτι σε αυτό το είδος και ύφος;
Αυτό ήταν στα επιθυμητά μου, λόγω βικτωριανού Λονδίνου αλλά και ωραίων περιγραφών από εσάς, αλλά διάβασα κάπου κάτι που με ξενέρωσε. Η συγγραφέας έχει κατηγορηθεί για λογοκλοπή.
Δημοσίευση σχολίου