Συνοπτική περίληψη του έργου:
Παρίσι 1899. Ο Christian ειναι ποιητής που πιστεύει στην ελευθερία, στην αλήθεια, στην ομορφιά και στον έρωτα. Γεγονός ειναι όμως οτι δεν έχει γνωρίσει ως τώρα τον έρωτα. Τον γνωρίζει για πρώτη φορά στο πρόσωπο της Satin.
Το Moulin Rouge είναι από τα πιο φανταχτερά καμπαρέ και η Satin μια πανέμορφη χορεύτρια η οποία εχει σαγηνέψει και τον δούκα. Ονειρό της είναι να γίνει ηθοποιός.
Πρόκειται να γυρίσουν παράσταση στην οποία θα την γράψει ο Christian, θα παίξει η Satin και θα την χρηματοδοτήσει ο δούκας υπο έναν όρο. Η Satin θα είναι μόνο δικιά του και θα σκοτώσει τον Christian αν βρεθεί εμπόδιο στον δρόμο τους. 

Προσωπική άποψη:
Κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει ως μια ακόμα δακρύβρεχτη ιστορία αγάπης. Κάποιος άλλος ως ένα φαντεζί μελόδραμα. Ίσως και ως ένα φωνακλάδικο και φασαριόζικο τουρλουμπούκι. Δεν διαφωνήσω! Ναι, ίσως το "Moulin Rouge!" να έχει κάτι απ' όλα αυτά ωστόσο, για μένα προσωπικά, είναι κάτι περισσότερο και πολύ λιγότερο απ' όλα αυτά. Είναι ένα μουσικοχορευτικό, ρομαντικό και διασκεδαστικό συνάμα υπερθέαμα που δεν έχει καμία πρόθεση να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του και το οποίο, όταν το δημιούργησε ο Baz Luhrman, είχε σαφέστατα πολύ μεγάλα κέφια.

Η ταινία παίζει σε πολλαπλά επίπεδα. Από τη μία μεριά είναι ο φτωχός και ονειροπόλος νέος που προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά της όμορφης εκδιδόμενης η οποία δεν διστάζει να επιθυμεί ένα μέλλον μακριά από την ακολασία και κοντά στην δόξα και την αναγνώριση. Εκεί πάνω παίζεται το ρομάντζο. Από την άλλη είναι ο λαμπερός κόσμος του καμπαρέ όπου η μουσική και ο χορός ακολουθούν ξέφρενους ρυθμούς και η ηθική δεν δείχνει να έχει τόσο μεγάλη σημασία μπροστά στον εντυπωσιασμό. Εκεί έχουμε το μιούζικαλ και το οπτικοακουστικό υπερθέαμα. Τέλος, έχουμε το δράμα το οποίο εκτυλίσσεται χάρη στην αυτοθυσία της κοπέλας της οποίας η ζωή έχει ημερομηνία λήξης, όχι μόνο για το καλό του θιάσου της αλλά και για να προστατέψει αυτόν που αγαπάει, έστω και αν θα τον αφήσει καταρρακωμένο.

Όλα αυτά φαντάζουν ίσως δακρύβρεχτα και διόλου πρωτότυπα. Δεν φαντάζουν απλά, σαφέστατα και είναι! Όμως δεν είναι η πρωτοτυπία που μας κερδίζει αλλά οι χαρακτήρες της ιστορίας. Ο ρομαντικός και αφελής ποιητής που πάνω απ' όλα πιστεύει στον έρωτα. Η γοητευτική τροτέζα που μοιάζει να ξεπηδάει από τα film noir για να καταλήξει να είναι μια φιγούρα θάρρους και αυτοθυσίας. Η καρικατουρίστικη φιγούρα του ιδιοκτήτη του Moulin Rouge που δεν είναι μόνο εργοδότης αλλά και πατέρας για την νεαρή κοπέλα. Ο κακός Δούκας, γλοιώδης και αδύναμος μπροστά στα θέλω του που βλέπει να ξεγλιστράνε από τα χέρια του. Η αλλοπρόσαλλη ομάδα των μποέμ καλλιτεχνών που προασπίζονται την ομορφιά, την ελευθερία και τον έρωτα.

Ο Baz Luhrmann δεν διστάζει να παίξει με την κάμερά του οδηγώντας την στα άκρα των αντοχών της. Ο ρυθμός κίνησής της και η ταχύτητάς είναι σχεδόν ιλιγγιώδης και προσπαθούσε απεγνωσμένα να ξεχωρίσουμε μορφές, εικόνες και να τα συγκρατήσουμε στο μυαλό μας. Το λαμπερό καμπαρέ χρησιμοποιείται ως βασικό φόντο της ιστορίας χωρίς ωστόσο να αποκλείεται ο κόσμος έξω από αυτό. Το Παρίσι παρουσιάζεται κατ' εξοχήν πανοραμικά αφήνοντας τον θεατή να το εξερευνήσει, να το θαυμάσει και γιατί όχι, να του κλέψει την ανάσα με την αριστοκρατική ομορφιά του τη μέρα και την γοτθική γοητεία το βράδυ. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Luhrmann δεν διστάζει μπροστά στην υπερβολή αντίθετα, την χρησιμοποιεί προκειμένου να αναδείξει όσα καλύτερα μπορεί αυτά που θέλει και στην προκειμένη φαίνεται μέσω των σκηνικών, των κοστουμιών, των κοσμημάτων και κάθε μικρής λεπτομέρειας.

Η ταινία είναι ένα μείγμα μιούζικαλ και μουσικοχορευτικού υπερθεάματος. Υπάρχει το μελοποιημένο σενάριο παράλληλα όμως, υπάρχουν και μουσικές διασκευές πασίγνωστων κομματιών οι οποίες, όχι απλά δεν ξενίζουν τα αυτιά του θεατή αλλά, τον βοηθάνε να ταξιδέψει μέσα στην ιστορία καλύπτοντας τα κενά ή συμπληρώνοντας με έξυπνο τρόπο τους διαλόγους μεταξύ των ηρώων, εκφράζοντας σκέψεις, συναισθήματα και επιθυμίες. Επιπλέον οι μουσικές αυτές επιλογές χρησιμοποιούνται κατά σημεία και ως ένα μέσω διακωμώδησις της ίδιας της ταινίας, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά αλλά, ότι υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα πράγματα στην ζωή που έχεις δικαίωμα να μην τα παίρνεις τόσο σοβαρά.

Ίσως είναι από τις λίγες φορές που η Kidman μου αρέσει τόσο πολύ. Αφήνοντας πίσω της το ψυχρό και ανέραστο προσωπείο στο οποίο μας έχει συνηθίσει, είναι ζεστή και προσιτή, ναζιάρα κι επιθετική, γυναίκα δηλητήριο αλλά και θύμα του έρωτα. Ισορροπεί ανάμεσα στην γοητεία και την δραματικότητα του ρόλου της αποδεικνύοντας παράλληλα και τα λοιπά προσόντα της όπως τα τραγουδιστικά και χορευτικά της. Όσο για τον McGregor τα λόγια περισσύουν καθώς δεν θα μπορούσα να βρω τίποτα αρνητικό να πω. Είναι μοναδικός στον ρόλο του Christian καθώς τον υποστηρίζει με απίστευτη ευαισθησία ενώ η φωνή του είναι τόσο μελωδική που φαντάζει ιδανικός εκεί που δεν θα μπορούσε να είναι άλλος.

Μια ταινία που μπορείς να απολαύσεις μέσα από την υπερβολή της ακόμα και αν δεν είσαι ρομαντικός, ακόμα και αν δεν σου αρέσουν τα μιούζικαλ. Ο Luhrmann βρίσκεται στα καλύτερά του και σκηνοθετεί με κέφι και φαντασία μια φαντασμαγορική ταινία, γεμάτη χρώματα, μελωδίες, χιούμορ και συναισθήματα, έχοντας πάνατ στην διάθεσή του ένα από τα πιο όμορφα κινηματογραφικά ζευγάρια των τελευταίων χρόνων, όπου κάθε ένας συμπληρώνει τις ατέλειες του χαρακτήρα του άλλου. Άλλωστε, το σημαντικό μιας ταινίας είναι να έχει ψυχή, άποψη και αισθητική και το "Moulin Rouge!" δεν στερεί σε κανένα από αυτά.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Moulin Rouge!
Είδος: Μουσικοχορευτική
Σκηνοθέτης: Baz Luhrmann
Πρωταγωνιστές: Nicole Kidman, Ewan McGregor, Jim Broadbent, John Leguizamo, Richard Roxburgh, Kerry Walker, Jacek Koman, David Wenham, Garry McDonald
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 127'

Επίσημο site: