Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Τζόρτζια είναι ένα συνηθισμένο δεκαπεντάχρονο κορίτσι που ζει στο Λονδίνο με τη μητέρα της, τον πατριό της και τον ετεροθαλή αδερφό της, τον οποίο αποφεύγει όσο μπορεί. Το μοναδικό της καταφύγιο είναι η ιππασία, αφού λατρεύει τα άλογα.
Η ζωή της, όμως θα αλλάξει εντελώς, όταν θα αποκτήσει τη μινιατούρα ενός φτερωτού αλόγου. Χάρη σ' αυτό θα βρεθεί σε μια παράξενη και συναρπαστική μεσαιωνική πόλη, τη Ρεμόρα, που ανήκει σε κάποια άλλη διάσταση και θυμίζει πολύ τη Σιένα.
Εκεί θα συναντήσει τους ήρωες, του πρώτου τόμου της τριλογίας "Στραβαγκάντζα - Η πολιτεία με τις Μάσκες", τον Λυσιέν, παλιό συμμαθητή της, που όμως τώρα πια είναι ένας Περιπλανητής, τον καθηγητή Γουίλλιαμ Ντέθριτζ, το μυστηριώδη Ροντόλφο Ρόσσι, τη μασκοφορεμένη δούκισσα Αριάννα και πολλούς άλλους συναρπαστικούς χαρακτήρες που ζουν στην πανέμορφη Ρεμόρα, την Πολιτεία των Αστεριών.
Η Τζόρτζια θα ενώσει τις δυνάμεις της με την αδελφότητα των Περιπλανητών και θα αντιμετωπίσει την πανίσχυρη οικογένεια των Ντι Κίμικι, που σχεδιάζουν να αποκτήσουν τον απόλυτο έλεγχο της μυθικής Ταλίας.

Προσωπική άποψη:
Συμβαίνει κάτι παράξενο με ορισμένες ιστορίες. Ενώ αρχικά φαίνονται τόσο οικείες, όσο βαθύτερα προχωράς μέσα τους, ενώ η αίσθηση της οικειότητας αυτής δεν χάνεται, σου δημιουργείται ξαφνικά η εντύπωση ότι διαβάζεις για κάτι ολότελα καινούργιο και άγνωστο. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η τριλογία "Στραβαγάντζα" της Mary Foffman η οποία, αν και σε ταξιδεύει σε μια χώρα που μοιάζει πολύ στις ρίζες της με την Ιταλία, στο βάθος της έχει μεγάλες διαφορές που την κάνουν να φαίνεται τελικά στα μάτια μας, άγνωστη, μυστηριώδη, μαγευτική και γεμάτη άγνωστες πτυχές που αδημονούμε να ανακαλύψουμε. Αφήνοντας πίσω μας για λίγο την Μπελλέτσα, με το δεύτερο βιβλίο της σειράς, ταξιδεύουμε στη Ρεμόρα και τα δωδεκάτα της, μια πόλη που θυμίζει πολύ την γνωστή σε εμάς Σιένα, τόσο τοπογραφικά όσο και στα ήθη της.

Όπως ακριβώς συνέβη και με την "Πολιτεία Με Τις Μάσκες", η "Πολιτεία Των Αστεριών" χαρακτηρίζεται από την ζωντάνια, την αληθοφάνεια και την ρεαλιστικότητα με την οποία μας την συστήνει η συγγραφέας, προσκαλώντας μας να την ανακαλύψουμε. Η αφήγηση γίνεται αβίαστα και το μυστήριο γύρω από τους Περιπλανητές και τις δυνάμεις του μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Οι ήρωες που γνωρίσαμε στο πρώτο μέρος της σειράς εξακολουθούν να υπάρχουν και να παίζουν σημαντικό ρόλο στη συνέχεια και την εξέλιξή της όμως η συγγραφέας δεν μένει στην αξιοποίηση μόνο των προσώπων εκείνων που ήδη γνωρίζουμε. Έτσι, μας συστήνει μια νέα Περιπλανήτρια από τον κόσμο του Λυσιέν, την Τζόρτζια αλλά, και ορισμένα από τα μέλη της οικογένεια Ντι Κίμικι τα οποία μας κάνουν να σκεφτούμε ότι τελικά, δεν ισχύει η ρήση ότι το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά, αναπτύσσοντας με τους ήρωές μας δεσμούς που όχι μόνο δεν φανταζόμασταν αλλά, και που έχουνε μείζονα σημασία για την πλοκή.

Η Τζόρτζια ανακαλύπτει το δικό της τέλεσμα και μαζί με αυτό, ανακαλύπτει έναν κόσμο που δε θα φανταζόταν ούτε στα πιο τρελά της όνειρα. Φτάνει στο δωδεκάτο του Κριού λίγο καιρό πριν την έναρξη του αντίστοιχου με το Σιενικό Πάλιο, της ετήσιας ιπποδρομίας που πέραν από ένα αθλητικό γεγονός, αποτελεί και μια επίδειξη δύναμης και ισχύς ανάμεσα στα δωδεκάτα, όπου ένα φτερωτό άλογο έχει γεννηθεί αποτελώντας τον καλύτερο οιωνό για τους ίδιους τους Κριούς και ταυτόχρονα, μια επιτακτική ανάγκη των εχθρών τους να αποκτήσουν την δικιά τους καλή τύχη. Εκεί ανακαλύπτει τρία πράγματα. Πρώτον, τις νέες της δυνατότητες και τι σημαίνουν αυτές τόσο για την ίδια όσο και σε σχέση με τους υπόλοιπους Περιπλανητές ή όσους έχουν γνώση γύρω από τον κόσμο τους. Δεύτερον, το γεγονός ότι ο Λυσιέν, ο παλιός της συμμαθητής και ο πρώτος της έρωτας δεν έχει πεθάνει αλλά, ζει σε ένα νέο κόσμο με νέα ταυτότητα και πλέον ονομάζεται Λουτσιάνο. Τρίτον, ότι πλέον είναι κάτοχος ενός μεγάλου μυστικού και μιας ισχυρής δύναμης η οποία, στα σωστά χέρια μπορεί να αποδειχτεί χρήσιμη και να εξυπηρετήσει καλούς σκοπούς που όμως, στα λάθος χέρια, μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνη και καταστροφική.

Οι Περιπλανητές, ανάμεσά τους πλέον και η Τζόρτζια, δεν είναι τυχαία κάτοχοι μιας μυστικής γνώσης και μιας ακόμα μεγαλύτερης δύναμης. Έχουν να ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο πεπρωμένο, να ολοκληρώσουν έναν σκοπό καθώς, τα τελέσματά τους, δεν αποτελούν απλά το εισιτήριο σε έναν άλλο, παράλληλο κόσμο αλλά, το μέσο εκείνο μέσω του οποίου είναι σε θέση να πετύχουν τα παραπάνω, να επιτελέσουν ένα καθήκον, έστω και αν δεν μπορούν να είναι σίγουροι για το πιο είναι αυτό. Καθώς η μάχη ανάμεσα στην Μπελλέτσα και τη Ρεμόρα κορυφώνεται, πρέπει όλοι μαζί να συνεργαστούν, όχι μόνο για να διατηρήσουν το μυστικό της ύπαρξής τους αλλά, για να διαφυλάξουν την ελευθερία τους και να αντισταθούν ενάντια στα σατανικά σχέδια των Ντι Κίμικι που το μόνο που επιζητούν είναι ο απόλυτος έλεγχος, η δύναμη και η εξουσία, με όποιο μέσω και όποιο κόστος. Φυσικά, κανένας δε μπορεί να προβλέψει όλα όσα θα ακολουθήσουν, αποφάσεις και πράξεις που μπορούν να φέρουν τη λύτρωση αλλά παράλληλα, μπορούν να προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερες αναταραχές.

Η Ταλική Ρεμόρα θυμίζει σε πολλά σημεία τη δικιά μας Ιταλική Σιένα, όπως έχω ήδη προαναφέρει, γεγονός που βοηθάει όσους έχουν ιδέα γύρω από τα έθιμά της να κατανοήσουν πολύ πιο εύκολα τα έθιμά της αλλά πάνω απ' όλα, την σημαντικότητα που κρύβεται πίσω από αυτά. Η νίκη σε έναν αγώνα σαν αυτόν δεν είναι απλά ένα σημάδι καλής τύχης αλλά, μια επίδειξη ευλογίας και δύναμης. Η Hoffman μας ταξιδεύει στα σοκάκια της Ρεμόρα, μας ξεναγεί στα δωδεκάτα της, που το καθένα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο είναι μοναδικό ανάμεσα στις ομοιότητές του με τα υπόλοιπα και όσο προχωράμε βαθύτερα στην ιστορία, μαγευόμαστε από την γοητεία, τον ενθουσιασμό, το πάθος αλλά και τις δολοπλοκίες που κρύβονται πίσω από μιαν οργάνωση όπως αυτή, νιώθοντας τον πυρετό της επερχόμενης, ας την χαρακτηρίσουμε έτσι, μάχης. Η λογική με την οποία έχει αναπτύξει την ιστορία της μοναδική, γοητευτική αλλά και λογική συνάμα, έχοντας αξιοποιήσει τον ζωδιακό κύκλο στηρίζοντας έτσι με τον καλύτερο και τον πιο αξιόπιστο τρόπο τις συμμαχίες αλλά και τις έχθρες ανάμεσα στα διαφορετικά αυτά τμήματα της πόλης, που μια φορά τον χρόνο βρίσκουν αφορμή να είναι πιο έκδηλα από ποτέ.

Μπορεί σε κάποια σημεία η "Πολιτεία Με Τις Μάσκες" να υπερτερεί έναντι της "Πολιτείας Των Αστεριών", με σημαντικότερο ίσως την απώλεια της ύπαρξη της παλιάς Δούκισσας στο θρόνο που με έξυπνο και πονηρό τρόπο εγκατέλειψε ωστόσο, χαρακτηρίζεται από μια δική της, αρκετά διαφορετική αλλά ωστόσο, μυστηριώδη και μαγευτική λογική και διάσταση γεγονότων. Οι δεσμοί που αναπτύσσονται ανάμεσα στους ήρωες είναι ιδιαίτεροι και πολύπλοκοι, με έναν τρόπο που μπορεί καν να μην μας περνούσε από το μυαλό, τα συναισθήματα που πηγάζουν από τις σχέσεις δυνατά και ειλικρινή ενώ οι αποφάσεις στις οποίες οδηγούνται, αν και ακραίες, γιατί όχι, και απερίσκεπτες ορισμένες φορές, δραστικές και καταλυτικές, τόσο για την εξέλιξη και την πορεία της ιστορίας στο παρόν όσο και στο κοντινό μέλλον το οποίο και αναμένεται να ολοκληρώσει την τριλογία, η οποία στην πραγματικότητα είναι εξαλογία αλλά που ο Πατάκης δεν έχει σκοπό να μας κάνει τη χάρη. Το δεύτερο μέρος της ιστορίας χαρακτηρίζεται από ακόμα περισσότερες ίντριγκες και δολοπλοκίες, η μάχη ανάμεσα στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα περνάει σε ένα νέο επίπεδο ενώ δεν απουσιάζει η δράση αλλά και η συγκίνηση σε μια ιστορία που οι μικρές αποφάσεις είναι οι πιο σημαντικές.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Mary Hoffman
Μεταφραστής: Φωτιάδης Γιώργος
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2005
Αρ. σελίδων: 549
ISBN: 978-960-16-1602-5