Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Βέρα Σκαρίμπα είναι μια όμορφη πρώην αεροσυνοδός και σύζυγος του Στέλιου Σκαρίμπα, ευκατάστατου προέδρου της μικρομεσαίας ποδοσφαιρικής ομάδας της Μεγάλης Κατηγορίας, "Μαύροι Πάνθηρες". Ζει μια ήσυχη ζωή, μεγαλώνοντας τα δυο παιδιά της. Όλα κυλούν ομαλά, μέχρι που μια εξωσυζυγική περιπέτεια του Στέλιου έχει μοιραία κατάληξη.
Η Βέρα βρίσκεται ξαφνικά χωρίς σύζυγο και προστάτη - κι όταν ανοίγει η διαθήκη του Στέλιου δέχεται ένα δεύτερο πλήγμα. Ο μοναδικός παρανοϊκός όρος της διαθήκης είναι απλός: για να κρατήσει την κληρονομιά, η Βέρα πρεπει, από τη θέση του Προέδρου, να διατηρήσει τους Μαύρους Πάνθηρες στη Μεγάλη Κατηγορία. Αν η ομάδα υποβιβαστεί, η κληρονομιά θα καταλήξει σε κοινωφελές ίδρυμα.
Μπορεί η Βέρα να είναι άσχετη με το ποδόσφαιρο, αλλά το γυναικείο μυαλό της ξέρει να βρίσκει λύσεις. Η Κληρονόμος ήρθε για να μείνει και τίποτα δεν τη σταματά.

Προσωπική άποψη:
Έχω δει πολλές κακές ταινίες στη ζωή μου. Λίγες όμως είναι οι φορές που έχω δει πραγματικά τόσο κακή ταινία. Δυστυχώς, και ότι υποσχέσεις κι αν άφηνε ο Παναγιώτης Φαφούτης, και όσο κι αν ελπίζαμε να δούμε ένα νέο "Η Ρένα Είναι Οφσάιντ" -μπορεί να μην ήταν εργάρα αλλά είχε τις καλές του στιγμές- τα πράγματα στην πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετικά. Αποτέλεσμα; Μια παντελώς βαρετή, άνευρη και στερούμενη κάθε ίχνους έμπνευσης ή χιούμορ ταινίας που ειλικρινά πρέπει να έκανε πολύ κόσμο να κλάψει τα ωραία του ευρωπουλάκια αν κι εφόσον επέλεξε τότε τις κινηματογραφικές αίθουσες για να το δει. Για καλή μου τύχη αρκέστηκα στην τηλεοπτική προβολή και ένα έχω να πω. Κρίμα τον χρόνο που έχασα και κρίμα τα λεφτά που έδωσε το κανάλι προκειμένου να μας χαλάσει το βράδυ.

Το story της ταινίας θέλει νέα, ωραία και χήρα προέδρου ποδοσφαιρικής ομάδας, που δεν γνωρίζει τι χρώμα είναι το γρασίδι του γηπέδου, να αναλαμβάνει τα ηνία όταν ο άντρας της αφήνει χρόνους. Πρέπει μάλιστα να φροντίσει η ομάδα που πλέον της ανήκει να παραμείνει στην κατηγορία της διαφορετικά χάνει όχι μόνο την προεδρία αλλά και το παραδάκι που την συνοδεύει. Και προς θεού, δεν είναι κακή η κεντρική ιδέα, που υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον αστεία αλλά, ο τρόπος με τον οποίο οι υπεύθυνοι παραγωγής φρόντισαν να την αναπτύξουν θυμίζοντας τελικά, όχι κινηματογραφική αλλά, τηλεοπτική παραγωγή και μάλιστα, του κάκιστου είδους. Έχουμε κατά καιρούς παρακολουθήσει πολύ μέτριες τηλεοπτικές σειρές που μετά την θέαση αυτής της ταινίας φαντάζουν αριστουργήματα.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του ο κύριος Φαφούτης. Την σκηνοθεσία του δεν θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω καν διεκπεραιωτική αφού φαντάζει να χάνεται ανάμεσα σε μακρινά πλάνα και κοντινά κάδρα χωρίς ούτε ο ίδιος να ξέρει τι ακριβώς κάνει, πόσο μάλλον, τι θέλει να δείξει. Κάκιστα και τα λοιπά τεχνικά χαρακτηριστικά με τον ήχο να χάνεται όπου το δοθεί ευκαιρία και την φωτογραφία να είναι τουλάχιστον τραγική. Φυσικά δεν φταίει ο σκηνοθέτης για όλα τα δεινά που περνάμε ως θεατές αφού έτσι κι αλλιώς είχε στη διάθεσή του ένα γελοίο σενάριο, με απειροελάχιστες έξυπνες ατάκες που μας κάνουν να νοσταλγούμε τις εκπομπές του Γεωργίου. Τουλάχιστον με τον τελευταίο, έστω και μέσω χοντροκομμένων εκφράσεων, γέλαγε λίγο το χειλάκι μας. Πολύ απλά, περιμένουμε μια καλή στιγμή η οποία όμως ποτέ δεν έρχεται και εμείς είμαστε σε φάση αναμονής στο ακουστικό μας.

Η Σμαράγδα Καρύδη ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν παίζει, είναι αναμφίβολα μια πολλή όμορφη παρουσία που γράφει ωραία στην κάμερα. Δεν φταίει καθόλου εκείνη που ο ρόλος της είναι άχαρος και παρ' όλες τις τραγικές συνθήκες εκείνη το προσπαθεί και μπορούμε τουλάχιστον να πούμε ότι αποτελεί μια συμπαθητική παρουσία με κάποιες καλές στιγμές που δεν οφείλονται στο σενάριο αλλά στον δικό της αγώνα να περισώσει ότι μπορεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα διατηρώντας σωστές ισορροπίες. Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης σε έναν ρόλο που του πηγαίνει μεν, δεν προσφέρει κάτι τελικά δε. Ο Ερρίκος Λίτσης στον ρόλο του αλκοολικού προπονητή είναι ίσως ο τυχερός της υπόθεσης ενώ το υπόλοιπο cast απαρτίζεται από γνωστά ονόματα που ωστόσο περνάνε σχεδόν απαρατήρητα και είναι αδιάφορα.

Εν κατακλείδι έχουμε ένα δείγμα του ελληνικού κινηματογράφου που κάθε άλλο από καλό και κολακευτικό είναι. Όσο κι αν το σενάριο προσπαθεί να διακωμωδήσει την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα δεν τα καταφέρνει και το τελικό αποτέλεσμα απογοητεύει. Μπορεί να το παλεύουν να σκάσει λίγο το χειλάκι μας αλλά αν αυτό γίνει, πετυχαίνεται με σφιγμένα χείλη και αμηχανία. Μια Σμαράγδα δεν φέρνει την άνοιξη και πραγματικά, κρίνοντας εκ του τελικού αποτελέσματος, αναρωτιόμαστε αν υπήρξε άλλος λόγος πέραν του οικονομικού που δέχτηκε να λάβει μέρος σε αυτή τη φάρσα. Απλά ένα μεγάλο κρίμα γιατί σαν ιδέα θα μπορούσε να είναι, εξαιρετική σε καμία περίπτωση, τουλάχιστον διασκεδαστική και όχι μια επιβεβαίωση ότι το χαρακίρι είναι ένας ένδοξος τρόπος να πεθάνεις προκειμένου να βασανίζεσαι.
Βαθμολογία 1/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Κληρονόμος
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Παναγιώτης Φαφούτης
Πρωταγωνιστές: Σμαράγδα Καρύδη, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Πέτρος Λαγούτης, Τιτίκα Στασινοπούλου, Κώστας Κορωναίος, Ερρίκος Λίτσης, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Χρήστος Σαπουντζής, Κώστας Φραγκολιάς, Ιωάννης Παπαζήσης
Παραγωγή: 2009
Διάρκεια: 94'