Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ακόμη κι ένα κορίτσι όπως η συνεσταλμένη Rosalle, υπάλληλος μανάβικου σε μια ξεχασμένη πόλη της Δυτικής Βιρτζίνια, μπορεί να κάνει όνειρα. Αυτή τη φορά όμως θα βγουν αληθινά καθώς η Rosalle θα πάρει μέρος σ’ έναν διαγωνισμό και θα νικήσει. Το έπαθλο είναι μια βραδινή έξοδος με τον Tad Hamilton, ηθοποιό της τηλεόρασης και είδωλό της.
Η Rosalee δεν κρύβει τη χαρά της σε αντίθεση με τον Pete, καλύτερο φίλο και συνάδελφό της, που είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί της. Αυτό που δεν γνωρίζει όμως η νεαρή κοπέλα είναι πως ο διαγωνισμός στήθηκε από τον Richard Levy, μάνατζερ του Tad και τον ατζέντη του (που κι αυτός ονομάζεται Richard Levy) σε μια προσπάθειά τους να αλλάξουν ριζικά το ίματζ του κακού παιδιού, που χαρακτήριζε μέχρι τώρα τον νεαρό ηθοποιό.
Όμως φαίνεται πως δεν υπολόγισαν τις συνέπειες της επιχείρησης του εξαγνισμού του Tad: ο τελευταίος, κουρασμένος από τις συνεχείς υποχρεώσεις του ως διάσημος σταρ και εντυπωσιασμένος από την αληθινή ζωή, γοητεύεται από τη Rosalee και αποφασίζει να παρατήσει την καριέρα του και να αποσυρθεί στη Δυτική Βιρτζίνια μαζί της. Το όνειρο της νεαρής κοπέλας γίνεται πραγματικότητα όπως και ο εφιάλτης των Richard Levy και Richard Levy, αλλά και του Pete.

Προσωπική άποψη:
Το όνειρο σχεδόν κάθε κοριτσιού στην εφηβεία, και όχι μόνο σε αυτή τη φάση της ζωής του πολλές φορές, είναι να συναντηθεί με τον αγαπημένο του star. Ακόμα καλύτερα δε αν έχει την ευκαιρία πέραν του να τον συναντήσει, να δειπνήσει μαζί του και να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της προκειμένου να τον 'ρίξει'΄, να είναι η πρώτη που θα τον κάνει να κεραυνοβοληθεί και να αλλάξει την ζωή του για το χατίρι της. Ναι... είναι κάπως τετριμμένο και αφελές ως ιδέα αλλά αυτός είναι ο πυρήνας της συγκεκριμένης ταινίας που σκοπό έχει να δείξει πρώτον, πως τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα αν είσαι αρκετά τυχερός και δεύτερον, πως όσο ωραία και αν φαντάζει η εκπλήρωση του ονείρου αυτού μπορεί να μην είναι αυτό που θες στην πραγματικότητα.

Ο Tad είναι νέος, ωραίος, ένα από τα πιο πολυσυζητημένα κακά παιδιά του Hollywood που κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ να γίνει διάσημος χάρη στην εξωτερική του εμφάνιση και όχι στο ταλέντο του. Όταν συλλαμβάνεται να οδηγεί μεθυσμένος, οι ατζέντηδές του, προκειμένου να σώσουν την εικόνα του διοργανώνουν ένα διαγωνισμό ο οποίος θα αναδείξει την μεγάλη νικήτρια που θα μπορέσει να περάσει μια μέρα μαζί του. Εκεί μπαίνει η Rosalle, φτωχή πλην τίμια επαρχιώτισσα και υπάλληλος σούπερ μάρκετ που λατρεύει τον Tad σαν θεό. Φυσικά ο φίλος της Pete, που είναι ερωτευμένος μαζί της από τότε που μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με την εξέλιξη αυτή και τρέμει η καρδούλα του για το τι μπορεί να συμβεί και μήπως η αγαπημένη του χάσει την αγνότητά της από τον φιλόδοξο κόπανο που ποθούν τόσες και τόσες γυναίκες ανά την υφήλιο. Κάπου εδώ ξεκινάει το... παραμύθι και κάπου εδώ παράλληλα αρχίζει να κατεδαφίζεται.

Η μοναδική περίπτωση να δείτε αυτή την ταινία και να πείτε πως ας άρεσε είναι αν είστε έφηβοι και πάλι, δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά. Αυτό που μπορώ να εγγυηθώ είναι πως οι πιθανότητες να αρέσει σε κάποιον ενήλικο είναι μάλλον μηδαμινές. Το σενάριο παραείναι ανάλαφρο, έστω κι αν από ρομαντικούλες κωμωδιούλες δεν περιμένουμε κάτι αξιομνημόνευτο, ιδιαίτερα όταν καταπιάνονται με την πραγματοποίηση του ονείρου και την μαγεία του πρώτου έρωτα που στα μάτια του θεατή φαντάζει να έχει αργήσει τρομερά για την πρωταγωνίστρια. Ο Robert Luketic σίγουρα έχει επιδείξει καλύτερα πράγματα στο συγκεκριμένο είδος και πραγματικά απορούμε που βρισκόταν όταν γυριζόταν η ταινία καθώς φαντάζει να είναι απών. Οι διάλογοι είναι σαχλοί, τα κενά διαστήματα μεγάλα, η αμηχανία των πρωταγωνιστών εμφανής και άτοπη ενώ οι σκηνοθετικές λεπτομέρειες αν και όχι εύκολα παρατηρήσιμες από κάποιον τουλάχιστον που δεν στέκεται στα σημεία, βρίθουν λαθών.

Η Kate Bosworth μπορεί να είναι γλυκιά και χαριτωμένη όμως, τίποτα περισσότερο από αυτό. Σίγουρα την έχουμε δει σε καλύτερες στιγμές, έστω κι αν δεν αποτελεί κάποιο μεγάλο όνομα στον χώρο του θεάματος και αυτό δεν μπορούμε να μην το λάβουμε υπ' όψιν μας. Ο Josh Duhame αποφάσισε να αφήσει τα τηλεοπτικά πλατό για χάρη της μεγάλης οθόνης ωστόσο, αυτή δεν μοιάζει έτοιμη να τον φιλοξενήσει και εκείνος, δεν είναι σαφέστατα έτοιμος για κάτι τέτοιο. Αν μπορούσαμε να δώσουμε βραβείο αμηχανίας και ανικανότητας χειρισμού ενός ρόλου, ο οποίος μην κοροϊδευόμαστε, είναι γελοία εύκολος, τότε θα του το δίναμε με ιαχές και χειροκροτήματα. Ο μόνος που καταφέρνει να σωθεί σε έναν βαθμό είναι ο Topher Grace του οποίου ο ρόλος έχει κάποιες καλές στιγμές που προσπαθεί να τις αξιοποιήσει και κακά τα ψέματα, ως το θύμα του ανομολόγητου έρωτα που βλέπει το αντικείμενο του πόθου να ετοιμάζεται να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια γκρεμίζοντας τα όνειρά του, κερδίζει θέλοντας και μη πόντους συμπάθειας και κατανόησης.

Πού καταλήγουμε μετά απ' όλα αυτά; Πως αν θέλετε ντε και καλά να δείτε μια ρομαντική κομεντί μεσημέρι Σαββατοκύριακου, καλύτερα να καταφύγετε σε κάποια δοκιμασμένη ταινία, έστω κι αν σημαίνει πως πρέπει να την παρακολουθήσετε για πολλοστή φορά παρά να επιχειρήσετε να δοκιμάσετε κάτι καινούργιο σαν αυτό εδώ το πράμα. Μιλάμε για πραγματικό χάσιμο χρόνου και δεν θα χρειαστεί καν να περάσει καιρός, παρά μόνο μερικές ώρες, ώστε να φτάσετε σε εκείνο το σημείο που θα προσπαθείτε να θυμηθείτε έστω και τον τίτλο του έργου αλλά μάταια, δεν θα σας έρχεται. Αν πάλι είσαστε αρκετά θαρραλέοι ή έστω, έχετε άφθονο χρόνο και πρέπει ντε και καλά να τον σπαταλήσετε εγώ τι να πω πέραν από το ότι σας είχα προειδοποιήσει.
Βαθμολογία 2/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ραντεβού Με Έναν Σταρ
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Robert Luketic
Πρωταγωνιστές: Kate Bosworth, Josh Duhamel, Topher Grace, Nathan Lane, Sean Hayes, Gary Cole, Ginnifer Goodwin, Kathryn Hahn, Octavia Spencer
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 95'

Επίσημο site: