Συνοπτική περίληψη του έργου:
Τον Δεκέμβρη του 2009 ένα ολόκληρο νησί ήρθε στα μαχαίρια για μια διαθήκη. Τελικά κάποιοι κατέληξαν στη φυλακή, κάποιοι έμειναν στο νησί και κάποιοι πήραν των ομματιών τους. Πέντε χρόνια αργότερα ο Μπάμπης, ο Άγης  και η Αφροδίτη εκτίουν τις ποινές τους. Ο πρώτος σε λίγο αποφυλακίζεται με αναστολή, ο δεύτερος έχει μπροστά του πολλά χρόνια, ενώ η χήρα αποφυλακίζεται κανονικά. Την ίδια στιγμή, ο παπά-Λάμπρος δεν έχει ποίμνιο πια καθώς έχει τιμωρηθεί και προσφέρει "εθελοντικής προσφοράς" σε κρατουμένους.
Δύο μόλις ημέρες πριν την αποφυλάκιση, Μπάμπης και Αφροδίτη, γίνονται κατά λάθος μάρτυρες της εξομολόγησης ενός ετοιμοθάνατου βαρυποινίτη στον παπά-Λάμπρο. Μαθαίνουν για την ύπαρξη ενός μεγάλου θησαυρού στο νησί, από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, η θέση του οποίου υπάρχει σημειωμένη σε ένα χάρτη που είναι κομμένος σε δύο κομμάτια.
Ο ετοιμοθάνατος δίνει στον παπά-Λάμπρο τον μισό χάρτη, αλλά πριν προλάβει να αποκαλύψει το όνομα του κατόχου του άλλου κομματιού αφήνει την τελευταία του πνοή.

Προσωπική άποψη:
Είναι κατά κάποιον τρόπο αναμενόμενο ότι μια εμπορικά πετυχημένη κινηματογραφική ταινία θα ακολουθηθεί από κάποιο sequel το οποίο, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, θα είναι κατώτερο του πρωτότυπου που έδωσε την έμπνευση και την ώθηση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το "Νήsos 2" όπου οι συνήθεις ύποπτοι της πρώτης ταινίας, οι οποίοι και αγαπήθηκαν ιδιαίτερα, επιστρέφουν για να ενώσουν εκ νέου τις δυνάμεις τους. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς αυτό που θα περιμέναμε, ή για να το θέσω πιο σωστά, αυτό που θα θέλαμε, με την ταινία να έχει τις καλές τις στιγμές που ωστόσο, αναλώνονται εξαιτίας της γενικότερης αίσθησης ανισότητας στις ανύπαρκτες ενότητές της και στην μετριότητα ενός σεναρίου που σε αντίθεση με το πρώτο, δεν έχει να πει τίποτα.

Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τα γεγονότα της τελευταίας ταινίας με τους πρωταγωνιστές να πληρώνουν το τίμημα των αποκαλύψεων των απατεωνιών τους. Ο Μπάμπης και ο Άγης βρίσκονται στην φυλακή, με τον πρώτο να ετοιμάζεται να αποφυλακιστεί, ο παπά-Λάμπρος έχει μπει στο μάτι της εκκλησίας η οποία και του έχει στερήσει το δικαίωμα να τελεί τα καθήκοντα του ιερέα με την αυστηρή έννοια του όρου ενώ ο Αποστόλης είναι εξαφανισμένος από προσώπου γης σε μια προσπάθεια να αποφύγει την σύλληψη για την συμμετοχή του σε τρομοκρατική οργάνωση. Όταν ένας ετοιμοθάνατος εξομολογείται στον παπά-Λάμπρο την ύπαρξη ενός χάρτη που οδηγεί σε έναν κρυμμένο από Τουρκοκρατίας θησαυρό, δίνεται η αφορμή να διασταυρωθούν για μια ακόμη φορά οι δρόμοι τους που θα τους οδηγήσουν και πάλι πίσω στο νησί, δίνοντάς τους την ευκαιρία αυτή τη φορά να ξαναχτίσουν ότι γκρεμίστηκε με την αποκάλυψη των πομπών τους.

Αν κάτι έκανε τη "Νήsos" να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες εμπορικές ταινίες του σωρού ήταν η έξυπνη ιδέα στην οποία είχε στηρίξει την ανάπτυξη του το σενάριό της. Εκεί είχαμε τις τέσσερις αρχές του τόπου να αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο δίλημμα, μια εσωτερική και μια αναμεταξύ τους παράλληλα σύγκρουση. Εδώ οι ίδιοι χαρακτήρες επιστρέφουν ωστόσο, φαντάζουν εντελώς μονοδιάστατοι αυτή τη φορά και σα να στερούνται ως ένα βαθμό το κύρος που έφεραν πριν πέσει η ψεύτικη μάσκα τους. Αντί για ένα δυναμικό come back έχουμε μια καρτουνίστικη επιστροφή που δεν θα μπορούσε να μας θυμίσει τίποτα περισσότερο από ένα μέτριας ποιότητας επεισόδιο καθημερινής σειράς. Παράλληλα, η μπάλα παίρνει μαζί της και τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ταινίας οι οποίοι, ενώ στην πρώτη μπορεί να μην ήταν πρωταγωνιστές, διατηρούσαν θέσεις κλειδιά όσον αφορούσε τις εξελίξεις και καθόριζαν σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα των πρωταγωνιστών, τα κίνητρά τους, το παρελθόν και το παρόν τους, ακόμα και τις ίδιες τις αποφάσεις τους.

Με άλλα λόγια, το σενάριο είναι χλιαρό, με κάποια σημεία να είναι μεν αστεία, όχι όμως πρωτότυπα. Κάποια άλλα σημεία είναι αστεία ωστόσο, χοντροκομμένα ή ακόμα και κακόγουστα, απευθυνόμενα αποκλειστικά και μόνο σε εκείνους που ήθελαν να γελάσουν με κάτι, ότι κι αν ήταν αυτό. Σε αυτό το σημείο πρέπει  νομίζω να αναφέρω και την κακόγουστη παρεμβολή του παρελθόντος του θησαυρού με την μορφή ταινίας του παλιού κινηματογράφου και μάλιστα όχι μία αλλά δύο φορές, κάτι που όχι μόνο δεν εξυπηρετούσε σε κάτι αλλά, έριχνε ακόμα πιο χαμηλά το υπόβαθρο. Ωστόσο, κι επειδή δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα, πρέπει να γίνει ειδική μνεία στις σκηνές της Ελισάβετ Κωνσταντινίδου που είναι αναμφίβολα οι πιο αστείες, έξυπνες και καλοστημένες σκηνές ολόκληρης της ταινίας. Ο κύριος Αγγελόπουλος που βρέθηκε πίσω από τις κάμερες μας κάνει να νοσταλγούμε, ειλικρινά, ακόμα περισσότερο τον κύριο Δήμα και για το καλό το δικό του αλλά και της τέχνης του κινηματογράφου, ίσως θα έπρεπε να αποφασίσει να μείνει στα τηλεοπτικά πλατό.

Οι δόλοι πρωταγωνιστές κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, ακολουθούν το μοτίβο των χαρακτήρων τους έτσι όπως αυτό αναπτύχθηκε στην πρώτη ταινία αλλά από 'κει κι έπειτα τι περισσότερο να κάνουν όταν το ίδιο το σενάριο τους αφήνει στάσιμους χωρίς να τους επιτρέπει να πάνε ένα βήμα παραπέρα, να εξελιχθούν; Τηλεοπτικών προδιαγραφών sequel μιας επιτυχημένης ταινίας η οποία όμως δεν θυμίζει σε τίποτα την αξιοπρεπέστατη και ιδιαίτερη, ξεχωριστή στα σημεία της πρώτη ταινία. Υπάρχουν σίγουρα οι στιγμές εκείνες που θα γελάσατε οι οποίες όμως, δεν είναι ανάλογες με εκείνες της "Νήsos", ούτε στην ποσότητα αλλά ούτε και στην ποιότητα. Δεν θα έλεγα ότι δεν την προτείνω για κάποιον που απλά θέλει να περάσει καλά τρώγοντας ποπ-κορν και χαβαλεδιάζοντας με την παρέα του αλλά καλό θα ήταν να ξέρει τι συμβαίνει για να μην πάει με υψηλές προσδοκίες στις αίθουσες και τελικά βρεθεί προ εκπλήξεων.
Βαθμολογία 5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Νήsos 2: Το Κυνήγι Του Χαμένου Θησαυρού
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Αντώνης Αγγελόπουλος
Πρωταγωνιστές: Ελένη Καστάνη, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Τάνια Τρύπη, Δημήτρης Τζουμάκης, Μιχάλης Μαρίνος, Ζέτα Δούκα, Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Παύλος Ορκόπουλος, Αγγελική Λάμπρη, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 109'

Επίσημο site: