Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Robert είναι ένα λάστιχο αυτοκινήτου, ξεχασμένο και θαμμένο στην έρημο της Καλιφόρνια. Μια μέρα όμως ξυπνάει και αρχίζει να κυλάει. Είναι προικισμένο με ψυχοκινητικές δυνάμεις και ξεκινάει ένα δολοφονικό σαφάρι στην Αμερική ανατινάζοντας ό,τι βρει μπροστά του: από κεφάλια πουλιών και αράχνες μέχρι μπάτσους και παραπληγικούς.
Ταυτόχρονα, μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκεται επίσης στην έρημο αλλά σε απόσταση απ' τον Robert τον παρακολουθεί με κιάλια και σχολιάζει τις κινήσεις του.

Προσωπική άποψη:
Πριν πω οτιδήποτε άλλο, θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο Πανόπουλο και το άρθρο του, "Ταινίες που ξέφυγαν". Πραγματικά, αν δεν υπήρχε αυτό το άρθρο, δεν θα είχα δει την συγκεκριμένη ΜΑΛΑΚΙΑ, για κανένα λόγο. Γι' αυτό λοιπόν, ευχαριστώ πάρα πολύ, απεριόριστα θα τολμούσα να πω, τον Γιώργο, που βαθμολόγησε μια ταινία με το απόλυτο μηδέν, κράζοντάς την αναίσχυντα, ξέροντας ότι θα με βάλει στην διαδικασία να την δω, μόνο και μόνο για την κράξω κι εγώ με την σειρά μου. Και όχι, στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχει να κάνει ούτε με κακίες, ούτε με θέμα γούστου, ούτε με τίποτα. Η εν λόγω ταινία, είναι ΜΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ, με όλη την σημασία της έκφρασης. Και δεδομένου ότι δεν έχω εκφραστεί ποτέ έτσι, ακόμα και για τα πιο ανεκδιήγητα θεάματα, φαντάζεστε για τι χάλι μιλάμε. Όχι; Ε, λοιπόν, ανακαλύψτε το και απολαύστε...

Αμερικανική επαρχία! Ένα τσούρμο ηλίθιοι γκαργκάληδες που έχουν μαζευτεί με τα κιάλια τους σε έναν λόφο για να παρακολουθήσουν κάτι. Τι είναι αυτό; Ένα λάστιχο! Όοοχι... δεν αστειεύομαι! Ένα λάστιχο... αυτοκινήτου... παρατημένο σε έναν σκουπιδότοπο... το οποίο ανασταίνεται... και αρχίζει να τσουλάει... στην έρημο... μόνο του, σαν τον Λούκι Λουκ ένα πράμα, χωρίς όμως τον Ρανταπλάν. Κι εκεί που τσουλάει, πατάει και "σκοτώνει" ένα πλαστικό μπουκάλι. Και μετά έναν σκορπιό... παλεύει και με ένα γυάλινο μπουκάλι, αλλά δεν... Α... και μετά έναν λαγό! Ξαποσταίνει... και συνεχίζει... Και τσαντίζεται με έναν οδηγό... που τον σκοτώνει! Όοοχι... και πάλι, δεν αστειεύομαι! Τον σκοτώνει... παθαίνει μια νευρική κρίση, σαν να έχει σπασμούς, μαρσάρει, τρέμει και του ανατινάζει το κεφάλι. Τόσο απλά... σαν να το κάνει με την δύναμη της σκέψης ένα πράμα. Και επειδή του αρέσει, συνεχίζει να σκοτώνει κόσμο. Ξέχασα να αναφέρω ότι είναι και πορνολάστιχο, συν της άλλης; Α, ναι... κάνει κέφι ένα παρτσακλό, και το παίρνει και μάτι ενόσω κάνει μπάνιο. Μια ομορφιά!

Και αφού σας περιέγραψα το θέμα της ταινίας, έχω να θέσω ένα γιγαντιαίο ερώτημα! ΠΟΙΟΣ ΠΑΠΑΡΟΠΑΠΑΡΑΣ έγραψε αυτό το αίσχος και πόσα κιλά μπάφο είχε καπνίσει και το κυριότερο, ΠΟΙΟΣ ΠΑΠΑΡΟΠΑΠΑΡΑΣ επέτρεπε σε αυτό το βδέλυγμα να κυκλοφορήσει (ελπίζω μόνο σε dvd και όχι στις αίθουσες) και δεν πυροβόλησε στο κεφάλι τον σεναριογράφο και συγγραφέα, έτσι, για παραδειγματισμό, για να μην τολμήσει ποτέ ξανά κανένας ανεγκέφαλος, δήθεν ψαγμένος καλλιτέχνης, να τολμήσει κάτι ανάλογο. Το να σας πω ότι παρακολουθούσα την ταινία, θυμίζοντας λοβοτομημένο κουνέλι, θα είναι πολύ λίγο για να περιγράψει την κατάσταση σοκ που βρέθηκα, με άλλες φορές να έχω σπασμούς από τα γέλια και άλλες, να ζαχαρώνω τη βεράντα μου, από την οποία σκέφτηκα να πηδήξω, αρκετές φορές μέσα σε μιάμιση ώρα. Γιατί ναι, αυτό το ΑΙΣΧΟΣ διαρκεί μιάμιση ώρα, βιάζοντας αναίσχυντα, χωρίς ντροπή και έλεος, τους αμφιβληστροειδείς μας, σε βαθμό κακουργήματος.

Στην αρχή της ταινίας, ένα μπαστουνόβλαχος Καλιφορνέζος μπάτσος, βγαίνει από τον χώρο αποσκευών ενός περιπολικού. Και μας μιλάει... για πράγματα χωρίς νόημα! Ε, λοιπόν, αυτή η ταινία, είναι κάτι δίχως νόημα. Η ύπαρξή της, είναι "with nooo reason"! Το ότι κυκλοφορεί ελεύθερη, όπως και οι συντελεστές της, είναι "WITH NO FUCKING REASON"! Θα σας συμβούλευα να την κρατήσετε στα υπ' όψιν, μόνο και μόνο για να την προτείνετε σε κάποιον που αντιπαθείτε μέγιστα. Αυτός, μπορεί να μην το εκτιμήσει, εσείς όμως θα έχετε πάρει μια μεγαλειώδη εκδίκηση, για όσα τυχόν σας έχει κάνει. Γιατί αν έχει καταφέρει να επιβιώσει ως τέλους, με το επικό φινάλε του επαναστατημένου παιδικού ποδηλάτου, που ξεσηκώνει τα λάστιχα ανά τις ερήμους, σε έναν αγώνα επικράτησης προκειμένου να καταδικαστούν στα Τάρταρα, η σύγχρονη κοινωνία και το Χολυγουντιανό κατεστημένο (Τι νομίζατε, ότι δεν υπήρχε κρυφό νόημα πίσω από όλα αυτά; ΧΑ!), σίγουρα, θα μείνει στον τόπο. Όσο για την βαθμολογία μου... πραγματικά αρνούμαι να δώσω ακόμα και το απόλυτο μηδέν σε αυτή την ΠΑΠΑΡΙΑ, γιατί ειλικρινά, θα το προσβάλλω και δεν το θέλω. Στην πυρά λοιπόν, και η ταινία και οι συντελεστές και το σιχαμένο πορνολάστιχο, που από χθες, αποτελεί τη νέα μονάδα μέτρησης απαισιότητας.
Βαθμολογία -/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Λάστιχο
Είδος: Μαύρη Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Quentin Dupieux
Πρωταγωνιστές: Stephen Spinella, Roxane Mesquida, Wings Hauser, Jack Plotnick, Haley Ramm
Παραγωγή: 2010
Διάρκεια: 82'

Επίσημο site: