Η Δήμητρα Ιωάννου είναι ένα από τα πρόσωπα εκείνα που απασχόλησε ιδιαίτερα τα λογοτεχνικά δρώμενα, το φθινόπωρο που μας πέρασε, όταν εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο, "Κασσάνδρα: Το μυστικό της μάγισσας", από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα βιβλίο που αγαπήθηκε και προκάλεσε έντονη αίσθηση, σε μια εποχή που τα μυθιστορήματα φαντάζουν λίγο-πολύ, αρκετά όμοια μεταξύ τους, σε πολλά σημεία. Η Δήμητρα Ιωάννου, λοιπόν, κατάφερε να κάνει τη διαφορά και να μας προσφέρει μια υπέροχα συγκλονιστική ιστορία, που μας ταξιδεύει από το παρόν στο παρελθόν και ξανά πίσω, αφήνοντάς μας ξέπνοους καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και με πενταετή εκπαίδευση στη Σωματική Ψυχοθεραπεία, η κυρία Ιωάννου είναι ένας άνθρωπος με πάρα πολλά ενδιαφέροντα. Ασχολείται ενεργά με το τραγούδι, κάνει μαθήματα φωνητικής και χορού, ενώ είναι μέλος ενός μουσικού ντουέτου. Πέραν όμως όλων αυτών, κι από προσωπική εμπειρία, μπορώ να δηλώσω πως είναι ένας υπέροχος, ζεστός, χαμογελαστός και γεμάτος ενέργεια άνθρωπος, που αγαπάει αυτό που κάνει, αγαπάει αυτό που είναι και σε κάνει να την αγαπήσεις κι εσύ, χωρίς καν να το προσπαθήσει.

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην απόφαση να ξεκινήσετε την συγγραφή; Είναι μια αγάπη που έχει τις ρίζες της στο παρελθόν σας ή κάτι που προέκυψε στην πορεία;

Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος διαθέτει ένα ή περισσότερα ανοιχτά κανάλια, μέσω των οποίων επικοινωνεί με τους άλλους. Για μένα η ενασχόληση με τη γλώσσα και το γράψιμο ήταν ανέκαθεν το πιο βασικό και το πιο υπέροχο εργαλείο με το οποίο εξέφραζα το συναίσθημα και τις σκέψεις μου.

Κατά πόσο θεωρείτε εύκολο για ένα νέο συγγραφέα να καταφέρει να εισέλθει στον λογοτεχνικό κόσμο, πόσο μάλλον να ξεχωρίσει; Πιστεύετε πως είναι μόνο θέμα ταλέντου ή πως χρειάζεται και τύχη;

Αυτό που οι περισσότεροι ονομάζουν τύχη, εγώ το αποκαλώ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Αν διατηρείς πραγματικά θετική στάση απέναντι σε γεγονότα και καταστάσεις, αν υπερνικήσεις τους φόβους σου, αν δεχτείς ότι η κάθε δυσκολία βρίσκεται στο δρόμο σου απλά για να χαλυβδώσει την απόφασή σου να προχωρήσεις μπροστά και φυσικά αν παράλληλα ασχολείσαι και εξελίσσεις το γράψιμό σου, τότε είναι ζήτημα χρόνου να ξεχωρίσεις.

Το βιβλίο σας, “Κασσάνδρα: Το μυστικό της μάγισσας”, είναι από εκείνα που έκλεψαν τις εντυπώσεις τη χρονιά που πέρασε. Πώς αισθάνεστε που το συγγραφικό σας ντεμπούτο, ειδικά σε εποχές τόσο δύσκολες όσο αυτές που διανύουμε, κατάφερε να ξεχωρίσει και να αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό; Περιμένατε μια τόσο μεγάλη επιτυχία;

Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη και θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την ψυχή μου αυτούς που αγάπησαν το βιβλίο, όλους μαζί κι έναν έναν ξεχωριστά! Η Κασσάνδρα γράφτηκε με πολλή αγάπη και φαντάζομαι ότι για αυτό το λόγο τελικά μίλησε στις καρδιές όσων την διάβασαν. Έχει δυνατό συναίσθημα που ρέει και συντονίζεται με το συναίσθημα του αναγνώστη. Όσο για μένα τίποτα δε συγκρίνεται με το απλόχερο δόσιμο και τη ζεστασιά που έλαβα από όλους τους νέους φίλους που ήρθαν κοντά μου με αφορμή το βιβλίο. Τελικά για μένα η πραγματική επιτυχία είναι αυτή η πανέμορφη συναισθηματική ανταλλαγή που βίωσα μαζί τους και που δε θα την άλλαζα με τίποτα!

Ο χρόνος της αφήγησης μοιράζεται ανάμεσα σε δύο ολότελα διαφορετικές εποχές. Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να μεταφέρεστε από τον έναν κόσμο στον άλλον, αλλά και να διατηρείτε μέσα σας την απαιτούμενη ισορροπία ώστε να είναι ξεκάθαρος ο διαχωρισμός αυτών των δύο;

Θεωρώ ότι ήταν δώρο η βουτιά από το παρελθόν στο παρόν και αντίστροφα. Η εναλλαγή με ξεκούραζε και μου εξήπτε το ενδιαφέρον και το ίδιο μου είπαν κι οι περισσότεροι αναγνώστες της Κασσάνδρας. Ήταν σα να ζούσα δυο ζωές ταυτόχρονα. Κοίταζα από το παράθυρο δυο διαφορετικών κόσμων και μάθαινα την ιστορία τους. Τι καλύτερο από αυτό; Αυτές οι δυο εποχές είχαν εντελώς διαφορετική ενέργεια και κατέληγα να παίρνω εντελώς διαφορετικά πράγματα. Όταν βυθιζόμουν στο παρελθόν, ζούσα τη γοητεία, το ρομαντισμό και τις γλυκές νοσταλγικές γεύσεις μιας άλλης εποχής. Μετά ερχόταν το παρόν να με ταρακουνήσει, πιο λογικό, πιο τετράγωνο, πιο ρεαλιστικό και πιο γρήγορο.

Ένα στοιχείο που είτε θα κερδίσει, είτε θα κουράσει τους αναγνώστες, είναι η χρήση της επιλεγόμενης “ντοπιολαλιάς”. Στην ιστορία της Σαπφούς και της Κασσάνδρας, επιλέξατε να την χρησιμοποιήσετε, με μεγάλη επιτυχία. Ήταν κάτι που το είχατε αποφασίσει εξαρχής ή το αποφασίσατε εκ των υστέρων, θέλοντας να δώσετε μεγαλύτερο ρεαλισμό στο κείμενό σας; Παράλληλα, δεδομένου ότι μιλάμε για έναν ιδιόμορφο τρόπο ομιλίας που τοποθετείτε στον 18ο αιώνα, πόσο εύκολο ήταν για εσάς να το αποδώσετε;

Δεν κάθισα καθόλου να το σκεφτώ. Η χρήση της ντοπιολαλιάς μου βγήκε αυθόρμητα, επειδή ένιωσα ότι ήταν άρρηκτα συνυφασμένη και ζυμωμένη με την ιστορία που έγραφα. Λες και ήταν κάτι που το ζήτησαν οι ίδιοι οι ήρωες κι εγώ δε γινόταν να τους χαλάσω χατίρι. Φυσικά για να δοθεί το τελικό αποτέλεσμα, χρειάστηκε πολλή προσπάθεια, μελέτη και ψάξιμο.

Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο σας, διακρίνει μια έντονη αγάπη για την Ήπειρο. Σας συνδέει κάτι με εκείνα τα μέρη;

Η Πρέβεζα είναι η γενέτειρα του πατέρα μου και μεγάλη δική μου αγάπη. Πολλές αναμνήσεις, πολλά γλυκά χρώματα και αρώματα, πολλά καλοκαίρια. Πάντα είναι στην καρδιά μου κι εκείνη και οι άνθρωποί της και πάντα με συγκινεί…!

Το βιβλίο σας εμπεριέχει πάρα πολλές ιστορικές πληροφορίες και αναφέρεται σε σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας, με άλλα να είναι ευρέως γνωστά και άλλα όχι τόσο, δεδομένου ότι αφορούν την τότε κοινωνία της Πρέβεζας. Η ιστορική μελέτη σας πήρε πολύ χρόνο και πόσο κουραστική αποδείχθηκε;

Ασχολήθηκα αρκετούς μήνες γιατί προσπάθησα, όσο ήταν δυνατόν, να αποδώσω τα γεγονότα με ακρίβεια. Ήταν δουλειά που απαιτούσε αφοσίωση, χρόνο κι ενέργεια αλλά ότι μου κόστισε σε κούραση, μου το έδωσε πίσω σε γνώσεις κι ακόμα μεγαλύτερο δέσιμο με τον τόπο.


Αν και πιστεύω πως μπορώ να το μαντέψω και μόνη μου, θα ήθελα να μου πείτε ποιον χαρακτήρα του βιβλίου σας αγαπήσατε περισσότερο και γιατί, καθώς επίσης και ποια ήταν η πιο δύσκολη σκηνή που κληθήκατε να γράψετε.

Δύο χαρακτήρες και δυο σκηνές. Ο ένας χαρακτήρας είναι αυτός που θα περίμενε κανείς, η αγέρωχη, αέρινη, πανέμορφη, ‘απ’αλλού φερμένη’ Κασσάνδρα. Από την άλλη λάτρεψα τον αντίποδά της, τη γλυκιά, πιστή, σταθερή Σαπφώ. Πόσο πολύ τις αγάπησα αυτές τις δυο! Είναι η πρώτη φορά που το ομολογώ, όμως όταν έγραφα τη σκηνή του αποχωρισμού τους, έκλαιγα. Ένα άλλο κομμάτι που με ταρακούνησε γερά ήταν η τελευταία σκηνή της Κασσάνδρας Δέσποινας, της εγγονής της Κασσάνδρας της ιστορίας. Όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο, θα με καταλάβουν απόλυτα.

Η ιστορία σας αποτελείται από πολλά όμορφα στοιχεία και γεγονότα. Μιλάει για την φιλία, την αγάπη, τον έρωτα, τη δύναμη της φύσης και του τι μπορεί αυτή να μας προσφέρει αν την σεβόμαστε. Παράλληλα, όμως, είναι μια ιστορία που εμπεριέχει πολλά σκληρά και αιματοβαμμένα γεγονότα ενώ οι ήρωές σας, συχνά βρίσκονται αντιμέτωποι με το πιο σκληρό πρόσωπο της μοίρας. Και αναρωτιέμαι... πιστεύετε στο πεπρωμένο και πως ότι έχει γραφτεί δεν αλλάζει, ή πως εμείς είμαστε που καθορίζουμε το μέλλον μας με τις επιλογές μας;

Το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι, οι ευκολίες και οι δυσκολίες, η ροή και το μπλοκάρισμα συνυπάρχουν παντού γύρω μας αλλά και μέσα μας. Είναι υφασμένα στο νήμα της ζωής μας. Πιστεύω ότι ανάλογα με το χαρακτήρα του και το περιβάλλον που μεγαλώνει κάθε άνθρωπος έχει ιδιαίτερες τάσεις να πορευτεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Το πόσο εύκολα θα ενδώσει κανείς σε αυτές τις τάσεις ή θα αντιδράσει και θα δουλέψει με τον εαυτό του για να πάρει ο ίδιος τα ηνία της πραγματικότητάς του είναι καθαρά θέμα εσωτερικής δύναμης και συνειδητής απόφασης.

Το να συνδυάσετε την μυθιστορηματική πλοκή με την ιστορία αλλά και το στοιχείο του μεταφυσικού, ήταν μια ριψοκίνδυνη επιλογή. Πιστεύετε πως απέδωσε όσο θα θέλατε, ή αν μπορούσατε, ορισμένα πράγματα, θα τα είχατε χειριστεί διαφορετικά;

Είμαι πανευτυχής όταν ακούω ότι το βιβλίο ήταν διαφορετικό κι ότι ταξίδεψε κι αγαπήθηκε πολύ από τους αναγνώστες του. Προσωπικά, κι εγώ το έχω αγαπήσει τόσο, που νομίζω πως δε θα άλλαζα τίποτα.

Το τέλος του βιβλίου θα έλεγα πως είναι κάπως... ρευστό. Ενώ η ιστορία ολοκληρώνεται, μου έδωσε την εντύπωση που άφησε να πλανάται στον αέρα η πιθανότητα κάποιου είδους συνέχειας, αν όχι με την ίδια την Κασσάνδρα να εμπλέκεται σε αυτήν, με ορισμένους από τους υπόλοιπους χαρακτήρες να μπορούν να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο σενάριο. Υπάρχει τέτοια πιθανότητα;

Από κάποιο σημείο και μετά οι ήρωές μου έγιναν αυθύπαρκτοι και αυτοδύναμοι. Εγώ παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον ένα κομμάτι της ζωής τους και μετά τους αποχαιρέτισα με σεβασμό. Δεν τερμάτισα την ιστορία ασφυκτικά, γιατί ήθελα να δώσω την αίσθηση ότι η ζωή ρέει και συνεχίζεται. Ποιος ξέρει αν κάποια στιγμή μας επιτρέψουν να κοιτάξουμε πάλι από το παράθυρο της δικής τους πραγματικότητας…

Δυστυχώς, στην Ελλάδα, οι γυναίκες συγγραφείς συνοδεύονται από την ταμπέλα της ανάλαφρης, ροζ, αφελούς λογοτεχνίας. Τι έχετε να απαντήσετε σε όλους εκείνους που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, κρίνουν χωρίς καν να έχουν μπει στη διαδικασία να διαβάσουν αυτό το οποίο σχολιάζουν -κάτι που δηλώνουν με περηφάνια-, τοποθετώντας ένα μυθιστόρημα σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο με δεδομένο το φύλο του συγγραφέα που το υπογράφει;

Τίποτα! Θα τους αφήσω να έχουν την άποψή τους και να ζουν τη δική τους πραγματικότητα. Δε μπορώ να αναλάβω τη διαπαιδαγώγηση ή την ενημέρωση ανθρώπων με τόσο φιξαρισμένες απόψεις όπως μου τις περιγράφετε. Πολύ ευχαρίστως όμως να μιλήσω με κάποιον που έχει διαβάσει κάτι κι έχει συγκεκριμένες παρατηρήσεις επ’αυτού. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές προσπάθειες από γυναίκες δημιουργούς, που η καθεμιά τους έχει κάτι διαφορετικό να προσφέρει. Προσωπικά θεωρώ ότι το γραπτό αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα του δημιουργού του και πιστεύω ότι η γυναίκα του σήμερα δε γράφει μόνο καταβυθισμένη στο ρομαντισμό και ξεχειλισμένη από το συναίσθημα της. Έχει αναπτύξει κι άλλες πτυχές της προσωπικότητάς της και αυτό φαίνεται στο έργο της! Αδιαμφισβήτητα κάθε φύλο έχει τους περισσότερο και τους λιγότερο ταλαντούχους εκπροσώπους του, όμως προσωπικά πάντα δηλώνω πως σέβομαι την κάθε προσπάθεια ανεξάρτητα από το αν είναι περισσότερο ή λιγότερο πετυχημένη. Δεν είναι καθόλου εύκολο να καταθέτεις προς κρίση ένα κομμάτι της ψυχής και του εαυτού σου. Αν μη τι άλλο, αυτό είναι μια γενναιόψυχη κίνηση που αξίζει το σεβασμό όλων μας!

Ως αναγνώστρια, τι επιλέγετε να διαβάζετε τις ελεύθερες ώρες σας; Ποιο είναι το αγαπημένο σας είδος και γιατί;

Διαβάζω τα πάντα, ανάλογα με το ποιο κομμάτι μου χρειάζεται τροφή και δεν έχω συγκεκριμένες προτιμήσεις. Κάτι ανάλαφρο για να με ξεκουράσει, κάτι πιο σύνθετο για να με προβληματίσει, κάτι ιστορικό για να με επιμορφώσει, κάτι ρομαντικό για να συγκινήσει την καρδιά μου, κάτι αστυνομικό για να ιντριγκάρει τη σκέψη μου. Διαλέγω και παίρνω!

Ξέρω πως μια μεγάλη σας αγάπη είναι η μουσική. Αν σας έβαζαν να επιλέξετε ανάμεσα στην συγγραφή και τη μουσική, θα μπορούσατε να το κάνετε;

Το τραγούδι είναι πράγματι η αδυναμία μου. Όμως η ενασχόλησή μου με τις λέξεις ξεκινά ήδη από την παιδική μου ηλικία. Ανέκαθεν με γοήτευε η αλληλουχία τους, η μουσικότητά τους, οι συνδυασμοί τους και η δυνατή επίδρασή τους στην ψυχή αυτού που τις ακούει. Τις λέξεις τις έχω μελετήσει από όλες τις οπτικές γωνίες, τις έχω σπουδάσει, έχω ζυμωθεί μαζί τους. Νομίζω ότι ήδη απάντησα στο ερώτημά σας.

Τι να περιμένουμε στο μέλλον από εσάς; Δουλεύετε ήδη πάνω σε κάποια νέα ιδέα;

Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη, γιατί το νέο μου μυθιστόρημα θα εκδοθεί το φθινόπωρο από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Είναι μια πανέμορφη ιστορία που κινείται από το χθες στο σήμερα με πολύ έρωτα, μυστήριο, ίντριγκες. Τόπος του παρελθόντος είναι τα υπέροχα Επτάνησα της Ενετοκρατίας, με την ντοπιολαλιά τους, τις καντάδες τους, τους ευγενείς τους και τους απλούς και γλυκύτατους ανθρώπους τους. Το έχω λατρέψει αυτό το βιβλίο και νιώθω πως θα αγαπηθεί πολύ από όλους τους φίλους που διάβασαν την Κασσάνδρα και όχι μόνο…!

Ευχαριστώ θερμά την κυρία Ιωάννου γι' αυτή την απολαυστική συνέντευξη και που δεν δίστασε να απαντήσει σε όλες μας τις ερωτήσεις, ακόμα και στις πιο... αδιάκριτες.





Για να διαβάσετε την άποψή μου για το βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου, "Κασσάνδρα: Το μυστικό της μάγισσας", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε τον σύνδεσμο: