Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο ουρανός έχει μαυρίσει από φτερά…
Όπως η άμμος κυλάει στην κλεψύδρα, έτσι και ο χρόνος τρέχει για τη Λους και τον Ντάνιελ. Για να εμποδίσουν τον Λούσιφερ να διαγράψει το παρελθόν, πρέπει να βρουν το μέρος στη Γη όπου έπεσαν οι άγγελοι.
Σκοτεινές δυνάμεις τους κυνηγούν και ο Ντάνιελ δεν ξέρει αν μπορεί πια να ζει για να χάνει τη Λους ξανά και ξανά. Στην επική μάχη που θα δοθεί θα χαθούν ζωές, θα γίνουν μεγάλες θυσίες και θα καταστραφούν καρδιές.
Και ξαφνικά η Λους ξέρει τι πρέπει να συμβεί. Διότι η μοίρα της ήταν συνδεδεμένη με κάποιον άλλο και όχι τον Ντάνιελ. Η κατάρα αφορά αυτήν – και την αγάπη που η ίδια παραμέρισε. Η επιλογή που θα κάνει τώρα είναι το μόνο πράγμα που έχει σημασία.
Ποιος θα κερδίσει τη Λους;
Προσωπική άποψη:
Άλλη μια σειρά έφτασε στο τέλος της καθώς, το 4ο και τελευταίο μέρος της σειράς των εκδόσεων Ψυχογιός, δια χειρός Lauren Kate, "Άγγελοι", βρίσκεται πλέον στα χέρια μας, ολοκληρώνοντας το πολύ μακρύ ταξίδι της Λους και του Ντάνιελ με έναν τρόπο που, δεν ξέρω αν θα ικανοποιήσει τους αναγνώστες στο σύνολό τους αλλά, σε προσωπικό επίπεδο, μου έδωσε όσα θα περίμενα. Γιατί το να ολοκληρώσεις μια ιδέα, είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι κάθε ιστορίας, ακόμα κι από εκείνο της αρχικής δημιουργίας γιατί στο φινάλε, είναι που περιμένει ο καθένας, να ολοκληρωθούν και να αποκτήσουν υπόσταση οι προσδοκίες του. Το κατά πόσο το πετυχαίνει η Kate μέσω της "Έκστασης", είναι σχετικό και φαντάζομαι ότι έχει να κάνει με το κατά πόσο σας αρέσουν τα γλυκόπικρα ή τα happy end. Και όταν ένας έρωτας κρίνει το μέλλον του κόσμου, την ισορροπία Παραδείσου και Κόλασης και εκτός των άλλων, έχεις να αντιμετωπίσεις έναν οργισμένο και πληγωμένο Λούσιφερ, τα πράγματα κάθε άλλο παρά απλά είναι.
Η Λους, έχοντας ταξιδέψει στο προηγούμενο βιβλίο της ιστορίας, με τη βοήθεια των προαγγέλων πίσω στον χώρο και το χρόνο, έχει ανακαλύψει περισσότερα πράγματα για τον εαυτό της και την ύπαρξη της ψυχής της στον κόσμο μας εδώ και χιλιετίες αλλά, και για την σχέση της με τον Ντάνιελ. Μπορεί να μην κατάφερε να φτάσει στην αρχή όλων ωστόσο, είναι βέβαιη πως δεν υπήρξε ποτέ κανένας άλλον για εκείνη και πως ότι κι αν συνέβαινε, πάντα θα έβρισκαν ο ένας τον άλλον και πάντα, θα διάλεγαν την αγάπη τους. Δεν ξεχνάνε όμως πως, πέρα απ' όλα τ' άλλα, έχουν να αντιμετωπίσουν μια κατάρα που φέρουν στις πλάτες τους πιο παλιά ακόμα κι απ' όσο είναι η ίδια σε θέση να θυμηθεί. Και ο χρόνος μετρά αντίστροφα και δεν είναι υπέρ τους. Ο Λούσιφερ, ξεκίνησε την Πτώση από την αρχή και μόλις εννέα μέρες του χωρίζουν από το να τον σταματήσουν ή, από το να χάσουν κι εκείνος να κερδίσει, σβήνοντας χιλιετίες ολόκληρες, επιστρέφοντας την αρχή του χρόνου καταδικάζοντάς τους να ξεχάσουν και ίσως, να τα ζήσουν όλα από την αρχή, συνεχίζοντας να ψάχνουν ο ένας τον άλλον για χιλιετίες ολόκληρες.
Έχοντας στο πλευρό της τον Ντάνιελ αλλά και τους υπόλοιπους έκπτωτους αγγέλους, η Λους θα πρέπει να παλέψει ενάντια στο χρόνο, βρίσκοντας τα αντικείμενα που θα τους οδηγήσουν στο σημείο της Πτώσης και στην μοναδική τους ελπίδα να σώσουν, όχι μόνο τους εαυτούς αλλά, την ύπαρξη ολόκληρου του κόσμου, ξεκινώντας και πάλι από το μηδέν. Και ο αγώνας αυτός είναι δύσκολος και άνισος και οι θυσίες που πρέπει να γίνουν, περισσότερες από αυτές που ίσως μπορούν ν' αντέξουν. Καμία όμως μάχη δεν τελειώνει έτσι, αφήνοντας αλώβητους όσους εμπλέκονται αλλά αντίθετα, τους φέρνει αντιμέτωπους με διλήμματα και με τον ίδιο τους τον εαυτό και κατά πόσο αυτός, μπορεί ν' αντέξει την πίεση, κατά πόσο, μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, ακόμα κι όταν οι δύο αυτές έννοιες μοιάζουν τόσο όμοιες και συγχέονται. Και περισσότερο απ' όλους, η Λους, πρέπει να παλέψει να ξεκλειδώσει τις αναμνήσεις που δεν κέρδισε μέσω του ταξιδιού της στους προάγγελους καθώς εκεί, βρίσκεται η απάντηση, τόσο της ύπαρξής της, όσο και της πιθανής σωτηρίας τους. Εκεί θα βρει την λύση στο πρόβλημα που η δικιά της απόρριψη γέννησε.
Η συγγραφέας μας ταξιδεύει σε διάφορες τοποθεσίες με την κάθε μία από αυτές, να έχει την δικιά της σπουδαιότητα και σημασία. Οι επιλογές της, κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι. Θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε συμβολικές αφού, κάθε μία από αυτές, εκπροσωπεί έναν σπουδαίο και ιερό τόπο, συνδεδεμένο άρρηκτα με ποικίλες ιστορίες, θρησκευτικές ή μη. Ναι μεν βασίζεται σε στοιχεία και ιστορίες που μαθαίνουμε όλοι μας από το σχολείο κι όλας, στις αρχέγονες δοξασίες της θρησκείας μας ωστόσο, οι άγγελοί της και ο κόσμος τους, δεν παύει να είναι ολότελα δικός της. Η Kate, δίνει για άλλη μια φορά διαφορετική διάσταση στον όρο άγγελοι και έκπτωτοι, ψάχνοντας να βρει την αλήθεια, την δικιά της αλήθεια, πίσω από τους θρύλους. Και κανένας δεν μπορεί να δεχτεί ή να απορρίψει απόλυτα τα όσα λέει αλλά όπως και να 'χει, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μην συγκινηθεί από το βάθος και την ουσία τους που πάνω απ' όλα στηρίζονται από την αγάπη και κατευθύνονται, τόσο από τα φωτεινά, όσο και από τα σκοτεινά ένστικτα που αυτή γεννάει στις καρδιές και τις ψυχές μας.
Το 4ο και τελευταίο βιβλίο της Kate, φέρνει ουσιαστικά τους χαρακτήρες της αντιμέτωπους με την Κρίση και την Πτώση, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Καλούνται για μια ακόμη φορά, να αναλογιστούν τις επιλογές τους και να καταλήξουν στο αν θα συνεχίζουν να τις υπερασπίζονται μέχρι τέλους, παλεύοντας να διατηρήσουν από τη μία την ισορροπία του κόσμου και από την άλλη, να κατακτήσουν την ευτυχία που τόσο άδικα και αυθαίρετα στερήθηκαν ή αν θα αφεθούν σε ένα πεπρωμένο που μοιάζει να τους καταδικάζει στο απόλυτο σκοτάδι, στον ολοκληρωτικό και αβάσταχτο πόνο. Και όλα αυτά, συνδυασμένα με τρυφερότητα και εξέχουσα δυναμική, είναι υπέροχα. Η μοναδική ένσταση που έχω όσον αφορά το βιβλίο και την εξέλιξη της υπόθεσης, έχει να κάνει με την παρουσία του Καμ και την σπουδαιότητα στη ζωή της Λους. Αν και υπονοείται ότι ο δεσμός ανάμεσά τους είναι κάτι παραπάνω από αυτό που αντιλαμβανόμαστε τελικά, δεν γίνεται ξεκάθαρο τι είναι αυτό που τους δένει, ούτε που καταλήγει εκείνος στο τέλος όλων.
Πηγαίνοντας μας πίσω στην αρχή της δημιουργίας, η Lauren Kate μας αποκαλύπτει σταδιακά την αλήθεια σχετικά με το παρελθόν της Λους και του Ντάνιελ αλλά, και των πραγματικών γεγονότων πίσω από την Πτώση που τελικά, οδήγησαν σε αυτή, με συνέπειες που καταδίκασαν τους ήρωές μας σε έναν αγώνα χιλιετιών προκειμένου να φτάσουν στο σημείο εκείνο όπου μπορούν τελικά να διεκδικήσουν τη λύτρωση. Η Λους και ο Ντάνιελ, βρίσκονται στο τέλος αντιμέτωποι για μια ακόμη φορά, με την αρχική τους απόφαση και πρέπει να διαλέξουν αν θα την στηρίξουν και θα ρισκάρουν ή αν θα αφεθούν, βοηθώντας στη δημιουργία μιας νέας πράξης πραγμάτων και αλλάζοντας την ισορροπία του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Αλλά όταν έχεις διαλέξει την αγάπη, δεν μπορείς στην πορεία να αλλάξεις, σωστά; Πάντα αυτήν θα επιλέγεις γιατί, άσχετα από το τι την γέννησε, θα είναι πάντα η υπέρτατη αξία και κανένα κόστος ή ρίσκο δεν είναι αρκετά μεγάλο προκειμένου να την διεκδικήσεις. Και οι δύο τους, έχουν παλέψει πολύ κι έχουν περάσει πολλά για να αλλάξουν τώρα και αυτό σημαίνει ότι αποφασίζουν να πορευτούν όπως πάντα, οδηγώντας σε ένα γλυκόπικρο φινάλε που προσωπικά, πάντα θα θυμάμαι.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lauren Kate
Μεταφραστής: Μοσχή Φωτεινή
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2012
Αρ. σελίδων: 392
ISBN: 978-960-496-546-5
Το review ανέβηκε επίσης στο Culturenow.gr:
http://www.culturenow.gr/18633/loren-keit-aggeloi-4-i-ekstasi-ekdoseis-psuxogios
Το review ανέβηκε επίσης στο Culturenow.gr:
http://www.culturenow.gr/18633/loren-keit-aggeloi-4-i-ekstasi-ekdoseis-psuxogios
44 Σχόλια:
Αχ.... αντε να δω ποτε θα πεσει στα χερια μου!!!
Απορω ποτε προλαβες κ το διαβασες??
Βασικα δεν ημουν ποτε φαν αυτης της σειρας κ το εχουμε συζητησει,αλλα το τελευταιο βιβλιο μου αρεσε αρκετα!Θα συμφωνησω απολυτα σε οτι αφορα τον Καμ!Ηταν εξ αρχης ο αγαπημενος μου χαρακτηρας κ δεν μπορω να καταλαβω γιατι η συγγραφεας μας αφησε τοσο μετεωρους σε οσα προανεφερες!Πανω σε αυτο πραγματικα απογοητευτηκα!Απο την αλλη το τελος ναι μεν ηταν γλυκοπικρο αλλα...μετα απο τοσους αιωνες που βρισκανε κ χανανε ο ενας τον αλλον (ελεος πια) εμενα μια χαρα με καλυψε!!
Kαι μένα η ένσταση μου ήταν για τον Καμ.Εκτός ότι τον υποβιβάζει σε απλό κομπάρσο,σε κάποιο σημείο θυμάται ότι υπάρχει και μας πετάει υπονοούμενα και αμέσως μετά κάνει σαν να μη συνέβη τίποτα.Καλά,alzheimer έχει και ξεχνάει τι θέλει να πει?
Όσο για το τέλος ήταν αρκετά ρεαλιστικό,αν και δε θα με χαλούσε να ήταν λίγο διαφορετικό,όχι ότι τώρα έχω πρόβλημα.
Γενικά ήταν μια καλή σειρά,αλλά δεν κατάφερε να με κερδίσει όπως κάποιες άλλες.
Συμφωνω απολυτα σε οτι αφορα τον Καμ!
Ειδικα σε μια σκηνη στη σπηλια με την Λους, ενω αφηνει πολλα υπονοουμενα, σε ολο το υπολοιπο βιβλιο ειναι σαν να μην εχει συμβει ποτε αυτο....
Irini αν δεν βγάλει κάποιο άλλο βιβλίο στυλ prequel ή sequel,δεν δικαιολογείται αυτή η σκηνή.Όταν αρχίζεις κάτι,πρέπει και να το τελειώνεις.Τι είναι αυτά τώρα?
@ Σοφάκι, εννοείται ότι μόλις το διαβάσεις, περιμένουμε εντυπώσεις! :)
@ Αφού ξέρεις βρε Ειρήνη, είμαι γρήγορο πιστόλι! :P
Βέβαια με έχει πιάσει συγγραφικός οίστρος αυτές τις μέρες οπότε, βλέπω να μένει στον πάγο το διάβασμα μέχρι να ρίξω ταχύτητες.
Το βιβλίο συνολικά, ήταν πολύ καλό αλλά, το όλο θέμα με το Καμ, είναι ανοιχτή πληγή ρε παιδάκι μου! :/
Α... κι εμένα δεν με χάλασε το τέλος! Δεν ξέρω τι λένε μερικοί αλλά, τα φινάλε αυτά είναι που μένουν!
@ Βικάκι, βλέπω ότι η οργή είναι από μέρους όλων όσον αφορά τον Καμ, και χαίρομαι γι' αυτό. Δεν λέω... αγαπάω τον Ντάνιελ αλλά, και ο Καμ είναι αδυναμία από μόνος του (είπαμε, έχω ένα θέμα με τα καθίκια) και έπρεπε να έχει περισσότερο ενεργό ρόλο ή έστω, να μας εξηγήσει τι στα κομμάτια έτρεχε με την Λους και που κατέληξε.
Βικυ συμφωνω κ παλι!
Αλλωστε πιστευω οτι ο Καμ γραφει ενα βιβλιο ανετα απο μονος του!!!
Γιωτα ε νομιζω οτι το φιναλε ηταν το καλυτερο για την περιπτωση τους,ποσους αιωνες πια να λαμπαδιαζει κ αυτη η δολια κ αυτος ο φουκαρας να ψαχνει γκρεμο να πεσει καθε φορα???
Ειδικα στο προηγουμενο βιβλιο το ειδαμε τοσες φορες να επαναλαμβανεται αυτο, που ηθελα να φωναξω ελεος πια,φτανει!!!!
Σου άρεσε και σένα αρκετά από ότι βλέπω! το έχω βάλει στη σειρά και αυτό αλλά γίνεται χαμός! πάντως θα είναι στα 6-7 επόμενα βιβλία που θα διαβάσω! επιτέλους άλλος ένας κύκλος κλείνει!
Χαιρομαι για το συγγραφικο οιστρο σου,συνεχισε...
@ Ειρηνάκι, εμένα το φινάλε με ικανοποίησε. Δεν ξέρω για τους άλλους. Νομίζω ότι ήταν ιδανικό!
Αχ... σταματώ τον οίστρο μου για σήμερα γιατί, κουράστηκα το κακόμοιρο.
@ Αλεξάκι, ένας κλείνει, δέκα ανοίγουν. Κλασσικά! Χα, χα, χα!
Ναι, μου άρεσε! Αν εξαιρέσουμε το θέμα του Καμ, ήταν υπέροχο!
Αλεξια...μας λυπεις ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ!!!
Γιωτα πηγαινε για υπνο παιδακι μου μην παθεις τιποτα στο τελος...
@ Ειρήνη... ποιον ύπνο; Έχω διάβασμα! Παρέλαβα "Indiana Teller" σήμερα!
Ωραια, ξεχνα τον υπνο κ ξεκινα το διαβασμα!!περιμενω αναρτηση...
@ Ειρήνη είμαι στα μισά... αλλά διάλεξε... ή Indiana ή Ανδρέα! Δεν προλαβαίνω και τα 2! :P
Το διάβασες και αυτό βρε θηρίο;;;;Πάρε και καμιά ανάσα!!!
Πάντως έχετε δίκιο με το θέμα του Καμ.Ήταν βασικός χαρακτήρας και κατέληξε κομπάρσος.Αν και το βιβλίο μου άρεσε αυτό με ξενέρωσε.
@ Χρύσα μου προσπαθώ να πάρω ανάσα αλλά που... :/
Όσο και να το σκαλίζουμε το θέμα του Καμ, άκρη δεν θα βγάλουμε! Απλά θα μας ξενερώνει! :(
Όπως πάντα εκπληκτική κριτική!!!!
Νομίζω ότι διάλεξε έναν ασφαλή τρόπο για να κλείσει την ιστορία γιατί πολλοί αναγνώστες απογοητεύονται από το τέλος ενός βιβλίου. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψες ότι το να ολοκληρώσεις μια ιδέα, είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι κάθε ιστορίας. Σίγουρα το φινάλε δεν ήταν κάτι που περίμεναν οι περισσότεροι, δεν μπορώ να πω ότι το τέλος ήταν πολύ ικανοποιητικό αλλά σίγουρα ήταν αίσιο! Αυτό που δεν κατάλαβα είναι τι απέγινε τελικά ο Καμ και έφυγε από τον παράδεισο. Θα συμφωνήσω επίσης και με τα κορίτσια την Ειρήνη και την Βίκυ ότι η σκηνή με τον Καμ στη σπηλιά ήταν πολύ άκυρη.Σαν να είχε μια καλή ιδέα αλλά για μένα δεν την προχώρησε καθόλου.
Για την Γκάμπι στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και η θυσία της Ντι ήταν πολύ συγκινητική. Δεν είχε καμία σχέση με την αδερφή της τη μις (μη ξεράσω)Σοφία που ήθελα να τη σκοτώσω. Είχα υποψιαστεί ότι η Λους ήταν άγγελος από το τρίτο βιβλίο. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον θεώρησα ότι θα ήταν πολύ καλή ανατροπή Αυτό που δεν υποψιάστηκα είναι ότι είχε σχέση με τον Λούσιφερ. Είχα διαβάσει την περίληψη του βιβλίου από τη σελίδα του Ψυχογιού που έλεγε ότι η μοίρα της Λους ήταν συνδεδεμένη με κάποιον άλλο και όχι τον Ντάνιελ. Η κατάρα αφορά αυτήν και την αγάπη που η ίδια παραμέρισε και νόμιζα ότι εννοούσε τον Καμ. Πολύ ωραία ανατροπή πάντως.
@ Ευχαριστώ πολύ Νόρα μου!
Εγώ δεν απογοητεύτηκα από το φινάλε, αν και είχα ψιλιαστεί τι παιζόταν, και το μαρτυράνε παλιά μου posts στο fb! :P
Κι εγώ στεναχωρήθηκα στα ίδια σημεία που αναφέρεις και πραγματικά, ειδικά η σκηνή με τον Καμ στην σπηλιά, ήταν εντελώς άκυρη. Σαν να την ξεκίνησε και να ξέχασε να την ολοκληρώσει ένα πράγμα. Μεγάλο φάουλ!!!
εγω τελειωνοντας τη 4αλογια δεν μπορω να πω οτι με ενθουσιασε... αντιθετως.. ουτε συναισθημα μου εβγαλε ουτε τιποτα τεσπα για να πεασει η ωρα καλο ειναι...
@ Βασιλική, εμένα γενικώς, μου άρεσε ως σειρά. Απλά ήθελα το τελευταίο μέρος να μου δώσει κάποια ακόμα πράγματα που τελικά, δεν μου τα έδωσε, αφήνοντάς με με απορίες!
ακριβως πολλα κενα πολλα ελαττωματα
και ειδικα αυτο το Καμ το λυπηθηκε η ψυχη μου αφου τον ανεφερε που και που ολα καλα...
Ειναι καλα βιβλια αλλα δεν θα τα συστηνα να πω την αληθεια,, τωρα τελειωσα το Τσιρκο της Νυχτας... δεν υπαρχουν λογιαα για αυτο το βιβλιο
εγινε ενα απο τα αγαπημενα μου
@ Βασιλική, τόσο οι "Άγγελοι" όσο και το "Τσίρκο", είναι βιβλία που ή θα αγαπήσεις ή θα τα μισήσεις!
Προσωπικά το "Τσίρκο", το λάτρεψα... :)
Κορίτσια έρχεται και το (ΒΙΛΙΟ 5) της σειράς! "Άλλοι γαμάν Αγγέλους κι άλλοι Χαρχαγγέλους"
Το No 6 είναι το καλό ΑΓΓΕΛΟΙ:Τσίπουρο & Prozac
Ρε παιδια να ρωτησω θα χωρισουν για παντα η λους με τον ντανιελ ??? στο τελευταιο βιβλιο??
@ Spoiler Alert!!!
Όχι, δεν χωρίζουν... ;)
άντε ανυπομωνώ να το διαβάσω.....δυστυχώς τώρα δεν προλαβαίνω λόγω πανελληνίων....τα προηγούμενα τα διάβασα και τα λάτρεψα μέσα σε 2 μέρες τελείωνα το καθένα....διάβαζα μέχρι να αρχίσουν να θολώνουν τα μάτια μου....να τελείωσω πια από αυτό το βάσανο και να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω.....
@ Συγκεντρώσου τώρα στις εξετάσεις σου και μετά θα έχεις όσο χρόνο θες! ;)
μπορώ να κάνω και αλλιώς...άντε σε λίγο καιρό τελειώνω ευτυχώς.....έχω πάθει στέρηση βιβλίων....
@ Ανώνυμε υπομονή... δεν αργεί ο καιρός! ;)
Πέρασε ο καιρός και μετά από συνεχόμενες μέρες αφραγκίας δεν κατάφερα να το διαβάσω ακόμη, τα άλλα 3 τα έχω στη βιβλιοθήκη μου και ανυπομονούν να κλείσουν τον κύκλο τους. Περίμενα πως και πως να βγει στην κυκλοφορία αλλά ποτέ δε ξέρεις πως στα φέρνει η ζωή.
Τελικά ανακάλυψα σε μεγαλο βιβλιοπωλείο της πόλης μου το βιβλίο μεταχειρισμένο, σε πολύ καλή κατάσταση και σε πολύ χαμηλή τιμή. Το έχω στο κομοδίνο μου και περιμένω να κλείσω τα εξωτερικά μου ερεθίσματα για να το αρχίσω.
Ήδη με ταξίδεψες λίγο για άλλη μια φορά με την παρουσίασή σου.
Σε ευχαριστώ και σήμερα για το ταξιδάκι :)
@ Water Fairy καλημέρα!
Όταν με το καλό το διαβάσεις, πέρνα να μας πεις τη γνώμη σου. Θέλω να δω αν ανήκεις σε αυτούς που ικανοποιήθηκαν ή όχι από το τέλος! ;)
Προσωπικά, αν εξαιρέσεις κάποια μικρά σημεία, ικανοποιήθηκα και το φινάλε μου άρεσε πολύ! :)
Να 'σαι καλά... :D
Χρόνια πολλά σε όλους!
Λοιπόν ούτε εμένα είναι η αγαπημένη μου σειρά. Το 3ο ειδικά το ψιλοβαρέθηκα στο μεγαλύτερο μέρος του. Όμως αυτό εδώ το τελευταίο, κάτι πήγε να κάνει... Είχε δράση και περιπέτεια, μάχες, νέες συμμαχίες, θυσίες κλπ. Ήταν αρκετα γεμάτο. Και γω υποψιαστηκα την εξέλιξη της Λους, αλλά μόνο κάπου από τη μέση του 4ου. Μου άρεσε η όλη ιδέα, αλλά να σας πω, γέλασα λίγο με εκείνους τους διαλόγους με τον Λούσιφερ..Εννοώ τον Λουσιφερ με τη Λους στο τέλος. Περίμενα μια πιο επική συζήτηση, πιο φιλοσοφική ή συναισθηματική έστω, αλλά ατάκα του τύπου "τι βρήκες σε αυτό τον φλώρο τον Ντάνιελ", πραγματικά γέλασα! Κοτζαμαν Διάολος και να λέει φλώρος;;; Και τέλος πάντων να πέφτει σε τέτοιες μικροπρέπειες; Γενικά τον Λούσιφερ ήθελα να τον δουλεψει λίγο παραπάνω η συγγραφέας. Κυρίως όλο αυτό το θέμα με την εξουσία που είχε, τη ζήλια για το θρόνο κλπ. Λίγο επιφανειακά μου φάνηκε ότι τον περάσαμε.
Παρόλα αυτά, το φινάλε το βρήκα φανταστικό. Ούτε καν γλυκόπικρο. Σκέτο γλυκό! Έτσι έπρεπε να γίνει. Όλα τά άλλα θα ήταν αντίθετα σε μια ιδέα 4 βιβλίων.
Οσο για τον Καμ, δίκιο έχετε. Το ξέρετε ότι δεν το είχα προσέξει οτι ο Καμ εξαφανίστηκε μέχρι που διάβασα τα σχόλια σας. Πραγματικά τι στο καλό; Ρε Γιώτα εκείνος ο Γεράσιμος που έστελνε μυνήματα στις συγγραφείς που είναι; Να τη ρωτήσει να μας πει;
@ Ευάκι είχε κάποια μικρά θέματα το βιβλίο, και η σειρά γενικότερα αλλά προσωπικά, ακόμα κι έτσι, μου άρεσε και την ευχαριστήθηκα.
Αχ... άσε, μην αναφέρεις τον Γεράσιμο γιατί μπορεί να εκνευριστώ. Εξαφανίστηκε και ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
Κι εγώ λάτρεψα το τέλος και ας λένε μερικοί... τι περίμεναν δηλαδή; Δεν καταλαβαίνω...
γιώτα με πείρανε τα ζουμιά αλλά πιστεύω πως ήταν το δυνατό κλείσιμο... οτι παντα η ψυχη κερδιζει... ακομα κλαιω που ολοκληρωσα αλλη μια ειρα και μαλιστα αγαπημενη ... χαχαχαχαχαχ
γιώτα με πείρανε τα ζουμιά αλλα πιστεύω πως ηταν το καλύτερο κλείσμο... ακομα κλαιω που τελειωσα :P μια σειρα και μαλιστα αγαπημενη ... χαχαχαχαχα
@ Παναγιώτη κι εμένα μου άρεσε το τέλος και θεωρώ ότι ήταν το ιδανικό (αν και προβλέψιμο... ήμουν σίγουρη πως έτσι θα γίνουν τα πράγματα). :p
βασικά ... προβλέψιμο δνε θα το έλεγες πιστευω ... όλοι νομίζαμε κάτι αντίθετο... τώρα τι να σου πω
@ Τελείως προβλέψιμο! Ειδικά αν έχεις διαβάσει άλλες 100 παρόμοιες σειρές. Εμείς, 10 άνθρωποι την διαβάζαμε τότε, όλοι το ίδιο σενάριο πιστεύαμε!
πόσο ισχύει... όπως και το αγγελικό σκοτάδι κάτι παρόμοιο... και βασικά δεν μπορούσε να το τελειώσει αλλιως... θα μας ξενερωνε ακομα περισσοτερο...
@ Παναγιώτη, φτάνουν τα θανατικά που ζήσαμε! Κι αφού δεν πείραξε τρίχα του Άσερ, μπορώ να την συγχωρέσω! :p
Δημοσίευση σχολίου