Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Hazel κι ο Augustus είναι δύο νεαρά παιδιά που μοιράζονται μια πικρή ευφυΐα, μια αποστροφή προς καθετί συμβατικό.
Η 16χρονη Hazel αναγκάζεται από τον πατέρα της να παρακολουθήσει μια ομάδα θεραπείας για ανθρώπους που έχουν καρκίνο, μια και στα 13 της διαγνώστηκε πως είχε καρκίνο στον θυρεοειδή με μετάσταση στους πνεύμονες.
Από την άλλη, στο ίδιο γκρουπ βρίσκεται ο Isaac, που έχει χάσει ήδη το μάτι του από καρκίνο. Κολλητός του Isaac είναι ο Augustus, ένας πρώην μπασκετμπολίστας που έχει χάσει από ασθένεια το δεξί του πόδι.
Η Hazel και ο Augustus θα γνωριστούν υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες και θα αναπτύξουν μια αγάπη, με μόνο αντίπαλο το σώμα τους.

Προσωπική άποψη:
Χθες το βράδυ, συντροφιά με υπέροχες φίλες, παρακολούθησα το "The Fault In Our Stars", μια ταινία βασισμένη στο λατρεμένο βιβλίο του John Green, που έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Λιβάνη με τον τίτλο "Το Λάθος Αστέρι", ένα βιβλίο για το οποίο -όσοι θυμάστε- έχουμε πει πολλά στο πρόσφατο παρελθόν. Έχοντας, λοιπόν, αγαπήσει τόσο πολύ τις λέξεις του Green, δεν μπορούσα παρά να περιμένω με αγωνία την κινηματογραφική τους μεταφορά και να μπορέσω έτσι να δω τους αγαπημένους μου Hazel και Augustus να παίρνουν σάρκα και οστά στη μεγάλη οθόνη, όπως και η επική ιστορία αγάπης την οποία έζησαν και μοιράστηκαν, μια ιστορία που έχει να μας μάθει πολύ περισσότερα απ' όσο υποθέτουμε αρχικά. Φυσικά, η αγωνία μου για την ποιότητα του αποτελέσματος ήταν πολύ μεγάλη, ωστόσο, αυτό ήρθε με σκοπό να ικανοποιήσει τις πιο τρελές μου προσδοκίες και να με κάνει να κλάψω... πολύ.

Η Hazel είναι ένα 16χρονο κορίτσι το οποίο πάσχει από καρκίνο στους πνεύμονες, κάτι που καθιστά αδύνατο το να αναπνεύσει χωρίς την παροχή οξυγόνου, αναγκάζοντάς την να σέρνει μια φιάλη μαζί της όπου κι αν βρίσκεται. Οι γονείς της και η γιατρός της, θεωρώντας πως πάσχει από κατάθλιψη, την προτρέπουν να συμμετάσχει σε μια ομάδα στήριξης έφηβων καρκινοπαθών, και παρά που η ίδια δεν έχει καμία διάθεση για κάτι τέτοιο, δέχεται για να τους ευχαριστήσει. Σε μία από τις συναντήσεις αυτές θα γνωρίσει τον 18χρονο Augustus ο οποίος, εξαιτίας του δικού του καρκίνου που εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο μοιάζει να αποτελεί παρελθόν, έχει χάσει το ένα του πόδι. Οι δύο νέοι θα έρθουν αμέσως κοντά και στο πρόσωπο του άλλου θα ανακαλύψουν έναν άνθρωπο που όχι μόνο ξέρει τι σημαίνει να έχεις καρκίνο, αλλά να είσαι απόλυτα συνειδητοποιημένος για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα και να το έχεις αποδεχτεί. Ο καιρός περνάει και η σχέση τους εξελίσσεται όλο και περισσότερο, ξεκινώντας μαζί ένα ταξίδι που κανείς δεν φαντάζεται πως και πότε θα τελειώσει.

Πίσω από την σκηνοθεσία της ταινίας βρίσκεται ο Josh Boone, ενώ το σενάριο υπογράφουν οι Scott Neustadter και Michael H. Weber, με τον ίδιο τον συγγραφέα ωστόσο, να αποτελεί ζωτικό κομμάτι της παραγωγής, αφού από την πρώτη κιόλας στιγμής, βρισκόταν στον πλευρό των υπευθύνων θέλοντας να είναι σίγουρος πως οι όποιες αλλαγές ή παραλείψεις, θα ευνοήσουν το κινηματογραφικό αποτέλεσμα, πράγμα το οποίο κι επιτεύχθηκε στον μέγιστο βαθμό. Ο Boone έχει χρησιμοποιήσει ορισμένα πολύ έξυπνα τρικς, θέλοντας να μας μεταφέρει την αισθητική του βιβλίου αλλά και όλη την διάσταση της σχέσης ανάμεσα στην Hazel και στον Augustus και το πως αυτή εξελίσσεται, ενώ έχει καταφέρει να αποφύγει κάθε φτηνό μελοδραματισμό, στρέφοντας την ιστορία στα μονοπάτια που θα έπρεπε να βρίσκεται και όχι σε αυτά που θα εκβιάσουν το συναίσθημα. Η ιστορία των δύο νέων είναι αναμφίβολα σκληρή, ωστόσο, μέσα από την πένα του Green αναδύεται μια ιδιόμορφη αισιοδοξία η οποία καταφέρνει πολύ εύστοχα να περάσει και στο κινηματογραφικό πανί, εστιάζοντας στην δύναμη του να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις, τι μπορείς να αποκτήσεις και να είσαι ευτυχισμένος που τα κατάφερες, άσχετα από το πόσο θα διαρκέσει γιατί δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα. Καμία φορά, πρέπει να αφεθείς.

Η Shailene Woodley και ο Ansel Elgort, τους οποίους πολύ πρόσφατα είδαμε να συμπρωταγωνιστούν και στην ταινία "Divergent" υποδυόμενοι τα αδέρφια, είναι ένα εξαιρετικό δίδυμο και ίσως, το καλύτερο δυνατό που θα μπορούσε να έχει επιλέξει η παραγωγή. Η χημεία που έχουν μεταξύ τους δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν και δεδομένου ότι μιλάμε για μια ιστορία χαρακτήρων, το στοιχείο αυτό δεν είναι απλά ζωτικής σημασίας, αλλά κάτι περισσότερο. Στα πρόσωπά τους κατάφερα να δω την Hazel και τον Augustus του βιβλίου, με όλη τη γνώση, τη συνειδητοποίηση, το καυστικό, βιτριολικό χιούμορ που τους διακρίνει, με όλους τους προβληματισμούς και τις αγωνίες που επιφέρει μια ασθένεια όπως είναι ο καρκίνος, ειδικά όταν αυτός είναι μη αναστρέψιμος. Μα πάνω απ' όλα, κατάφερα να δω αυτό το τρυφερό πάθος, την έλξη και την ειλικρινή αγάπη που μπορείς να διακρίνεις απλά και μόνο σε ένα βλέμμα, χωρίς να χρειαστεί να ειπωθεί κάτι με λόγια γιατί αυτά δεν θα είναι αρκετά δυνατά για να περιγράψουν αυτό που νιώθεις κι αισθάνεσαι, όσες έξυπνες ατάκες ή και σύγχρονα αποφθέγματα θα μπορέσεις να βρεις σε αυτά για τον έρωτα, το να δίνεσαι, για την ίδια τη ζωή και το θάνατο. Πιθανότατα οι συγκεκριμένες ερμηνείες να αποτελούν τις καλύτερες στην μέχρι τώρα καριέρα τους, που είμαι βέβαιη πως θα απογειωθεί πολύ σύντομα.

"Δεν μπορείς να διαλέξεις αν θα πληγωθείς σε αυτή τη ζωή, αλλά μπορείς να διαλέξεις ποιος θα σε πληγώσει", αναφέρει ο Augustus και μέσα στο παράλογο της πρότασης αυτής, κρύβονται πολλές μεγάλες αλήθειες. Γιατί μπορούμε να πληγωθούμε από έναν άνθρωπο με χίλιους δυο τρόπους, τρόπους που ούτε καν έχουμε φανταστεί, που δεν έχουμε επιτρέψει στον εαυτό μας να σκεφτεί. Αλλά η ουσία δεν βρίσκεται στο να αποφύγουμε τον πόνο, βρίσκεται στο να τον κερδίσουμε, να τον κάνουμε δικό μας και στο τέλος να νιώθουμε ευγνωμοσύνη γι' αυτά που μας προσέφερε, γι' αυτά που μας έμαθε, που μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε πως η ευτυχία μπορεί να βρίσκεται στα πιο απλά πράγματα και πως δεν έχει σημασία για πόσο θα την ζήσουμε, αλλά το ότι καταφέραμε κάποτε να την αγγίξουμε. Η ιστορία της Hazel και του Augustus είναι τραγική, συνάμα όμως είναι ρεαλιστική, αληθινή, τολμηρή, δυνατή, συγκινητική, ευαίσθητη, μα πάνω απ' όλα αισιόδοξη με έναν τρόπο παράξενο που σου ραγίζει την καρδιά, αλλά ταυτόχρονα σε κάνει να ευγνωμονείς που το έζησες. Δεν είναι μια ιστορία για το θάνατο, αλλά για τη ζωή. Αυτήν εξυμνεί, καθώς και τις μικρές ή μεγάλες χαρές που σου προσφέρει και δεν έχεις παρά να αρπάξεις και να απολαύσεις, να συνοδέψουν όπου κι αν πας. Και ναι, είναι μια ιστορία που μιλάει στην καρδιά, μια ιστορία που δεν μπορείς να κρίνεις ακαδημαϊκά, αλλά για το συναίσθημα που σου προσφέρει. Και ναι, είναι μια ιστορία για τις επιλογές μας και για το πως πρέπει αυτές να μας κάνουν ευτυχισμένους. Και ναι, όλα είναι "εντάξει".
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Λάθος Αστέρι
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Josh Boone
Πρωταγωνιστές: Shailene Woodley, Ansel Elgort, Nat Wolff, Laura Dern, Willem Dafoe, Sam Trammell, Mike Birbiglia, David Whalen, Lotte Verbeek, Milica Govich, Ana Dela Cruz
Παραγωγή: 2014
Διάρκεια: 125'

Επίσημο site: